«Ο τρόφιμος», το νέο ψυχολογικό θρίλερ  του Σεμπάστιαν Φίτζεκ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. «Παγάκια, σκέφτηκε ο Μαξ σφιχταγκαλιάζοντας το συναρμολογούμενο παιχνίδι του. Το κρύο που τον χτύπησε μόλις βγήκε από την εξώπορτα ταίριαζε γάντι στο σύνθημα που είχαν συμφωνήσει με τον μπαμπά του το προηγούμενο καλοκαίρι. Την ιδέα τούς την είχε δώσει ένα αστυνομικός, ο οποίος είχε επισκεφθεί το νηπιαγωγείο και τους είχε μιλήσει για τους κακούς ανθρώπους που θέλουν να βλάψουν τα μικρά παιδιά.  Ο αστυνομικός τούς είχε συστήσει να βρουν μαζί με τους γονείς τους μια συνθηματική λέξη, την οποία δεν θα γνώριζε κανένας άλλος πέρα από την οικογένεια.        Ο μπαμπάς το είχε βρει εξαιρετική ιδέα.         Το είχαν προβάρει ξανά και ξανά· όταν περπατούσαν στο δάσος, όταν πήγαιναν κάπου με το αυτοκίνητο ή όταν περίμεναν το λεωφορείο στη στάση. Επαναλάμβαναν το τρομακτικό σενάριο που τους είχε περιγράψει ο αστυνομικός.            “Τι θα κάνεις αν έρθει ένας άγνωστος και σου πει να τον ακολουθήσεις επειδή θέλει να σου δώσει καραμέλες ή να σου δείξει ένα γλυκό ζωάκι;”        “Θα του πω όχι!”       “Κι αν απαντήσει ότι ρώτησε τους γονείς σου και δεν έχουν αντίρρηση;”      “Τότε θα του ζητήσω το σύνθημα”.   “Και ποιο είναι το σύνθημά μας;”      “Παγάκια”.“Εντάξει. Και τι θα κάνεις αν ο άγνωστος δεν ξέρει το σύνθημα;”    “Τότε θα ξέρω ότι δεν τον στείλετε εσείς”.     “Και ύστερα τι θα κάνεις;”    “Θα φωνάξω δυνατά “Βοήθεια!” και θα το βάλω στα πόδια”.          “Παγάκια…” μουρμούρισε ο Μαξ κατεβαίνοντας προσεκτικά τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στον μπροστινό κήπο.           Το πρωί, ο μπαμπάς είχε ρίξει χαλίκι στη σύντομη διαδρομή έως τον φράχτη, αλλά εν τω μεταξύ είχε χιονίσει πάλι, και ο Μαξ δεν ήθελε με τίποτα να γλιστρήσει, μην τυχόν και χαλάσει το διαστημόπλοιό του.          Χαιρόταν που θα αντίκριζε το πρόσωπο της Άννας και που θα τον έσφιγγε στην ευωδιαστή αγκαλιά της, όπως έκανε πάντα όταν τον έβλεπε. Τα μαλλιά της μοσχοβολούσαν ροδάκινο· δεν ήξερε να πει με τι σαμπουάν λουζόταν η Άννα, αλλά σίγουρα μύριζε τελείως διαφορετικά από το αφρόλουτρο στο πράσινο δεινοσαυράκι με το οποίο τον σαπούνιζε πάντα η μαμά.Απόλυτα συγκεντρωμένος, κοιτάζοντας μια την καγκελόπορτα, την οποία άνοιξε αργά με το πόδι, και μια το διαστημόπλοιο, προχώρησε αργά προς τα έξω. Αλλά παρά τρίχα να του πέσει το παιχνίδι από τα χέρια. Τόσο πολύ τον ξάφνιασε η φωνή.        “Έι, μικρέ!”    Κοίταξε δεξιά του και είδε έναν άντρα να στέκεται κάτω από έναν φανοστάτη, ο οποίος εκείνη τη στιγμή άναψε ως διά μαγείας, όπως και τα υπόλοιπα φώτα του μικρού λιθόστρωτου δρόμου.“Ναι;”“Μήπως ξέρεις που είναι το νούμερο 65;”     Ο Μαξ δεν έβλεπε την ώρα να φτάσει στο σπίτι της Άννας, ενώ, επιπλέον, το κρύο δυνάμωνε κάθε στιγμή που περνούσε.           “Ποιο είναι το σύνθημα;” του ξέφυγε, δίχως να το θέλει.       “Ε;”Ο άντρας τον κοίταξε σαν να του είχε μιλήσει στη μυστική γλώσσα που είχαν επινοήσει με τον φίλο του τον Άντον.“Τέλος πάντων”, είπε έπειτα από λίγο ο Μαξ και αποφάσισε να τον βοηθήσει. “Το νούμερο 65;”Ο άντρας τον πλησίασε, αλλά ο Μαξ δεν φοβήθηκε καθόλου.             Στο κάτω κάτω, ο άγνωστος δεν του είχε ζητήσει να πάει μαζί του. Επιπλέον, ο κανόνας σχετικά με το σύνθημα δεν ίσχυε για έναν ταχυδρόμο, ο οποίος προσπαθούσε να σπρώξει μέσα στο χιόνι ένα καρότσι φορτωμένο έως πάνω με δέματα». Ο μικρός Μαξ εξαφανίστηκε πριν από έναν χρόνο. Μόνο ο δράστης γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη στο αγόρι. Έχει ήδη ομολογήσει δύο αποτρόπαιες δολοφονίες παιδιών, αλλά τώρα είναι φυλακισμένος στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας ενός ψυχιατρείου και αρνείται να μιλήσει. Στον πατέρα του Μαξ απομένει μονάχα ένας τρόπος να μάθει επιτέλους την αλήθεια: Πρέπει να βουτήξει στα έγκατα της Κόλασης,  πρέπει να χάσει τα λογικά του, πρέπει να γίνει ο ίδιος τρόφιμος. Γεννημένος το 1971, ο Φίτζεκ είναι ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας ψυχολογικών θρίλερ στη Γερμανία. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι τέσσερις γλώσσες κι έχουν διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και το θέατρο. Γιώργος Σ. Κουλουβάρης[email protected] Let's block ads! (Why?)