H ετεροπροσωπία ημών των ΕλλήνωνΚύριε διευθυντάΔεν πρόκειται για υποκρισία. Υποκρισία σημαίνει ότι γνωρίζω ποιος είμαι και καμώνομαι ότι είμαι κάποιος άλλος. Πεποίθησή μου είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με βεβαιότητα ότι είμαι κάτι άλλο από εκείνο που είμαι πραγματικά. Αυτό είναι ασφαλώς πολύ χειρότερο από την υποκρισία, διότι η υποκρισία αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να πάψω κάποια στιγμή να υποκρίνομαι (εφόσον γνωρίζω ποιος είμαι). Αντίθετα, η βεβαιότητα ότι είμαι κάτι άλλο από εκείνο που είμαι πραγματικά είναι σαφώς δυσκολότερο προς επίλυση πρόβλημα. «Αντιευρωπαϊστές» που πηγαίνουν ή στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν στην Ευρώπη. «Αντικαπιταλιστές» οι οποίοι εκφράζουν τις ιδεοληψίες τους από την ασφάλεια των εισοδημάτων τους· αποστρέφονται τα κοστούμια ως σύμβολο του καπιταλισμού αλλά δεν έχουν πρόβλημα να ντύνονται με πανάκριβα casual ρούχα. «Αντιφασίστες» που εφαρμόζουν τον «αντιφασιστικό» αγώνα τους με αυταρχικό τρόπο. «Φιλελεύθεροι» που ο «φιλελευθερισμός» τους τελειώνει στην αποδοχή των ομοϊδεατών τους. Το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι αυτό της ταυτότητας. Ατομική και συλλογική πρόοδος προϋποθέτει κατ’ αρχήν αναγνώριση του ποιος είμαι και του τι επιθυμώ. Είναι λογικό να οδηγούμαστε σε αδιέξοδο αν λέμε ότι μας αρέσει το βουνό ενώ πηγαίνουμε στη θάλασσα. Πρέπει κάποια στιγμή να ωριμάσουμε και να ονοματίσουμε τους εαυτούς μας. Να κοιταχθούμε στον καθρέφτη και να μας αναγνωρίσουμε. Μιχαλης Καραμπινης, Μυτιλήνη Περί πολιτισμού και ιδεοληψίας Κύριε διευθυντάΕπ’ ευκαιρία της χορηγίας του Ιδρύματος Ωνάση για ανελκυστήρα πλαγιάς αλλά και την αναβάθμιση του φωτισμού στην Ακρόπολη, πληροφορούμαι ότι η συγκεκριμένη χορηγία αντιμετωπίζεται με επιφυλάξεις και δυσαρέσκεια από τους γνωστούς επαγγελματίες της ιδεοληψίας και προκατάληψης.  Ως ελεύθερος επαγγελματίας πολιτικός μηχανικός κατά τη διάρκεια της μακράς θητείας μου στο επάγγελμα, χρειάστηκε να αντιμετωπίσω (με την κυριολεκτική σημασία της λέξης) διάφορες υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού. Για ένα άγνωστο λόγο, στο μεγαλύτερο μέρος του υπουργείου η αριστερή ιδεολογία ταυτίζεται με μία λανθάνουσα – παρεξηγημένη προστασία των αρχαιοτήτων. Μηχανικοί και όχι μόνο, αντιμετωπίζονται ως αδίστακτοι κερδοσκόποι και εν δυνάμει καταστροφείς της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Οι κατά τόπους Εφορείες του υπουργείου αποτελούν το ιερατείο μιας ομάδας επιστημόνων, που θεωρούν de facto τους συναδέλφους ελεύθερους επαγγελματίες υποδεέστερους και άξιους κάθε είδους προσβλητικής μεταχείρισης. Ετσι, λοιπόν, κάθε ασαφής διάταξη του νόμου μεταφράζεται πάντοτε εις βάρος του αιτούντος και απαιτούνται επιτροπές επί επιτροπών με καθυστερήσεις που πολλές φορές απαιτούν χρόνια για να ληφθεί μία απόφαση.  Επίσης, από την πλευρά των υπαλλήλων, υπάρχει έλλειμμα νομοθετικής και κάθε είδους ενημέρωσης και εξοργιστική αδιαφορία για την επαγγελματική υπόσταση των ελευθέρων επαγγελματιών, σε ένα περιβάλλον άκαμπτης γραφειοκρατικής νοοτροπίας. Επιτροπές από τις οποίες εξαρτώνται σοβαρές επενδύσεις, αναβάλλονται άνευ λόγου και κατά το δοκούν. Και σε αυτήν την αβελτηρία και πολλές φορές ανικανότητα, ως άλλοθι επιβάλλεται η αλάνθαστη συντεχνιακή - συνδικαλιστική ιδεολογία της Αριστεράς που δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις και χαρακτηρίζει αντιδραστικό κάθε διαφωνούντα. Βεβαίως, η ασυγχώρητη αμέλεια για την υποβάθμιση των αρχαιολογικών χώρων, η έλλειψη σχεδίου για την πολιτιστική ανάδειξη, η τραγική και ίσως επιλήψιμη διαχείριση των εισιτηρίων, των κυλικείων και η παντελής ανεπάρκεια στην πώληση μουσειακών αντιγράφων (μεγάλη πηγή εσόδων για τα μουσεία παγκοσμίως), ουδόλως αγγίζουν τους συνδικαλιστές-διαχειριστές  του αρχαίου μας πλούτου. Φθάνουμε ως εκ τούτου στην άρνηση χορηγιών οι οποίες, εκτός των άλλων, σηματοδοτούν δημιουργικές διεργασίες και ταράζουν, ως προκύπτει, τη βολική απραξία του κατεστημένου. Φωτεινές εξαιρέσεις ασφυκτιούν και τελικά παραδίδονται. Ελπίζω κάποτε να αλλάξουν τα πράγματα και να γίνει κατανοητό ότι ο πολιτισμός είναι κοινός τόπος και χώρος συνεργασίας για την ανάδειξη πρακτικών επ’ ωφελεία της πατρίδας. Χρήστος Λαμπρόπουλος, Πολιτικός Μηχανικός Η προφυλάκιση και το «παράλογον» Κύριε διευθυντάΟ καθηγητής κ. Ν. Αλιβιζάτος με επιστολή του στην «Κ», που δημοσιεύθηκε στις 12/11, συνηγόρησε υπέρ της διακοπής της προσωρινής κράτησης του κ. Γιάννου Παπαντωνίου. Ο κ. Παπαντωνίου διανύει ήδη τον 14ο μήνα στον Κορυδαλλό. Κατηγορήθηκε, αν θυμάμαι καλά, ότι προκειμένου να υπογράψει σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό 6 φρεγατών δέχτηκε «δώρο» ύψους 2,8 εκατ. ελβετικών φράγκων από τη μεγάλη γαλλική εταιρεία Thales. Το παράδοξο είναι ότι ο κ. Παπαντωνίου κατηγορήθηκε και προφυλακίστηκε, αλλά η Thales δεν έπαψε να συναλλάσσεται με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Είχα γράψει τον Οκτώβριο του 2018 ότι σωστό θα ήταν να διακοπούν οι συναλλαγές με τη Thales και να προχωρήσει η δίκη του κ. Παπαντωνίου χωρίς καμιά χρονοτριβή. Σε 30 έως 40 ημέρες να κριθεί αν ο κ. Παπαντωνίου είναι αθώος ή ένοχος. Οπότε δεν θα χρειαζόταν σήμερα η δικαιολογημένη παρέμβαση του κ. Αλιβιζάτου. Μολονότι οι νομικές μου γνώσεις στηρίζονται μόνο στην παρατήρηση και στην πείρα, θα ήθελα να προσθέσω ένα σχόλιο. Οι κατά του κ. Παπαντωνίου κατηγορίες έχουν κατά νόμο παραγραφεί. Αρα ο κ. Παπαντωνίου είναι αθώος. Κατά τον Ποινικό Κώδικα μπορεί να επιβληθεί προσωρινή κράτηση αν κρίνεται αιτιολογημένα ότι ο κ. Παπαντωνίου, αν αφεθεί ελεύθερος, μπορεί να διαπράξει και άλλα ομοειδή εγκλήματα. Αλλά ποια ομοειδή εγκλήματα; Δεν είναι πια υπουργός ούτε έχει πια υπουργική εξουσία. Στεφανος Μανος Η αναστήλωση ενός θρησκευτικού μνημείου Kύριε διευθυντάΥστερα από τις χαρμόσυνες καμπάνες ναών της πόλης μας, με εντολή του δέσποτα Αμβροσίου, ότι βρέθηκε χορηγός που θα αποκαταστήσει δωρεάν το Μνημείο των Εισοδίων Θεοτόκου Αιγίου –και ότι ο δέσποτας «έτρεξε 24 χρόνια, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε»–, αναγκάζομαι ως παλιός ενορίτης να ενημερώσω δημόσια τους ενορίτες και φίλους του μνημείου, προς χάριν και δόξαν της Παναγιάς μας: Ο δέσποτας έστειλε έγγραφο στον υπουργό Πολιτισμού το 2003, για την κατεδάφιση του διατηρητέου μνημείου. Σε ανοικτή επιστολή μου ενημέρωνα τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, τον εισαγγελέα Αιγίου, φορείς δημόσιου τομέα, ότι το 1999 είχαμε εγκεκριμένη μελέτη και 413 εκατ. (δρχ.) του Δημοσίου. Ενώ θα μπορούσε, το έργο δεν δημοπρατήθηκε το 1999 και κανείς δεν γνωρίζει τι απέγιναν τα εγκεκριμένα κονδύλια. Το μνημείο εγκαταλείφθηκε επί πολλά χρόνια και επιδεινώθηκε η ετοιμορροπία του καθώς βρισκόταν στο έλεος των σεισμικών δονήσεων. 1) Το 1998, με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού εγκρίθηκε η μελέτη - επίβλεψη του μνημείου. 2) Το άρθρο 11 ν. 3028/2002 «Περί προστασίας μνημείων…» αναφέρει: «Ο κύριος, ο νομέας και κάτοχος μνημείου υποχρεούται, για την άμεση εκτέλεση των εργασιών… με δική του φροντίδα και δαπάνη, χωρίς καθυστέρηση...». Υπάρχουν ευθύνες εγκατάλειψης μνημείου; 3) Καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε η πρώτη μελέτη με δεύτερη, καθώς δεν πληρούσε τους όρους έγκρισης. Σίγουρα θα συνταχθεί τρίτη από τον χορηγό, λόγω αποσύνθεσης του μνημείου. Πώς και από πού θα πληρωθούν 3 μελέτες; 4) Πρότεινα στο υπουργείο την αλλαγή φορέα (Περιφέρεια) εκτέλεσης του έργου. 5) Η ευχή όλων μας είναι ο χορηγός να τηρήσει την υπόσχεση αναστήλωσης του λαμπρού μνημείου παγκόσμιας ακτινοβολίας απαγορεύοντας αυστηρά τα πειράματα, τις προχειρότητες, τις σκοπιμότητες, τις αυτεπιστασίες και λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος. Δημητριος Κακος, ΑίγιοLet's block ads! (Why?)