Από την έντυπη έκδοση Της Έφης Τριήρη[email protected] Η κρίση και οι συγκρούσεις είναι ο μεγάλος και ο πραγματικός νικητής στις προεδρικές εκλογές της Βενεζουέλας. O σοσιαλιστής Νικολά Μαδούρο, πρώην οδηγός λεωφορείων, που κέρδισε ξανά τις προεδρικές εκλογές της Κυριακής, έχει να κάνει ένα κολοσσιαίο έργο, να επαναφέρει στη ζωή την «ετοιμοθάνατη» οικονομία της Βενεζουέλας, για την κατάσταση της οποίας φέρει ο ίδιος πολύ μεγάλη ευθύνη. Εδώ και τώρα λοιπόν θα πρέπει να δώσει δείγμα γραφής για τις αλλαγές στις οποίες θα πρέπει να προβεί για να βάλει τέλος στον άκρατο κρατισμό που μαστίζει τη χώρα εδώ και δύο δεκαετίες. Η οικονομία διανύει το πέμπτο έτος της ύφεσης, το μπολιβάρ έχει υποχωρήσει 99% στη διάρκεια του τελευταίου έτους, ο πληθωρισμός βρίσκεται στο ασύλληπτο ποσοστό του 14.000%, η παραγωγή πετρελαίου έχει υποχωρήσει σήμερα στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων τριών δεκαετιών, ο υποσιτισμός εξαπλώνεται ολοένα και περισσότερο και η διαφθορά καλά κρατεί. Ο υπερπληθωρισμός έχει μετατρέψει τις άλλοτε πανίσχυρες τράπεζες της Βενεζουέλας σε «ζόμπι», με τη συνολική τους αξία να υπολογίζεται μόλις στα 40 εκατ. δολ. Οι πιστωτές αυξάνουν ολοένα και περισσότερο τις απαιτήσεις τους ως προς το απλήρωτο ξένο χρέος, με οίκους μάλιστα αξιολόγησης να κηρύττουν πέρυσι τη χώρα σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας, ενώ δικαστήριο έδωσε προσφάτως στην ConocoPhillips το «πράσινο φως» να κατασχέσει 636 εκατ. δολ. σε ενεργητικό που ανήκει στην κρατική εταιρεία πετρελαίου της χώρας, PDVSA, λόγω της κρατικοποίησης το 2017 δραστηριοτήτων του αμερικανικού ομίλου στη Βενεζουέλα. Και όλα αυτά, τη στιγμή που η Βενεζουέλα εξαρτάται τα μέγιστα από την παραγωγή και τις εξαγωγές πετρελαίου της: ο πετρελαϊκός της τομέας εκπροσωπεί το 25% του ΑΕΠ της, το 50% των δημοσιονομικών της εσόδων και το 97% των εσόδων από την αγορά ξένου συναλλάγματος. Από πού θα μπορούσε, όμως, να πιαστεί ο κ. Μαδούρο για να κάνει μία νέα αρχή; Οι ΗΠΑ είναι έτοιμες για νέο γύρο οικονομικών κυρώσεων, χαρακτηρίζοντας ανοικτά τον κ. Μαδούρο απειλή, μία εξέλιξη που θα έδινε στη χώρα τη χαριστική βολή. Και αντί να κοιτάξει τις βαθιές αιτίες του προβλήματος, που είναι ο κεντρικός ρόλος του κράτους όσον αφορά την εκπόνηση και τον έλεγχο της οικονομικής πολιτικής, αφήνοντας λιγοστό χώρο στην ιδιωτική πρωτοβουλία, συνεχίζει να αποδίδει όλα τα δεινά σε έναν έξωθεν οικονομικό πόλεμο που έχει εξαπολυθεί εναντίον του. Και η κρίση συνεχίζεται σε μία χώρα που διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα μαύρου χρυσού στον κόσμο...