Τραβούσαμε με βήμ'αργό προς την Κασμπά.
Φέσι Αλγερίνικο φορούσε ο συνοδός μου. Το στίχο ποίηση το λαμπροτερό σου δος μου για να ιστρορίσω κάποια πράγματα θαμπά. Ο ανήφορος ψηλός πολύ και σκαλωτός αρχαία γοιμάτος μαγαζιά κι οπλοπωλεία. Η παραλία κάτου φαινόταν με τα πλοία κι ένας πολύγλωσσος που ερχόταν συφερτός. Μαυρες γυναίκες στολισμένες με λευκά Αλγερινές που εθορυβούσαν κι εγελούσαν και ναυτικοί από ξένες χώρες που φορούσαν κάσκες παράδοξες και ρούχα τροπικά. Σπίτια παλιά δίχως παράθυρα, ψηλά κι απά σε πέτρινα πεζούλια καθισμένες πατρόνες γριές σαν από κόλαση βγαλμένες παίζανε ζάρια και τραβούσανε λουλά. Μες σε κοιτώνες χωρισμένους σκοτεινούς απάνου σε φαρδιά και βρώμικα κρεβάτια Ασπρες και Μαύρες με φριχτά κι άφωτα μάτια δίχως ορίζοντα και δίχως ουρανούς. Μεσα στο νούμερο"Ταλαάτ"ενα λευκό κορμί γυναίκας σ'ενα ολόμαυρο μεντέρι στα χέρια της παίζει με τέχνη ενα μαχαίρι κι ενα χοντρό βιβλίο διαβάζει παλαιικό. Με χαιρετά με μιαν ευχή αραβική και μου μιλεί απο κάθε γλώσσα λίγα λόγια πού της εμάθαν μες τα ξένα καταγώγια οσοι κοιμήθηκαν μαζί της ναυτικοί. Ομως κρατά μετά τα χείλη της κλειστά. Αν μείνεις—μου πε—τ'ονομά μου μη ρωτήσεις. Μισώ τις μάταιες εξομολογήσεις και των ανδρών τα ματαια λόγια τα ζεστά. Μείναμε δίχως να μιλάμε ως την αυγή κι όταν επλήρωσα κι εκίνησα να φύγω κουδούνησε τα χρήματα στο χέρι λίγο και μου τα πέταξε στο πρόσωπο με οργή. Και μου 'πε:Αν ζήσατε πολύ στους τροπικούς κι αν εδιαβάσατε παράξενα βιβλία μάθατε μόνο να οδηγάτε αργά τα πλοία στους χάρτες σκύβοντας τους Μερκατορικούς. Αλλά το ασάλευτο ταξίδι των πορνών ποιός από σας τυφλοί,ποτέ το βλέπει; ο Μεσονύχτιος ηλιος πάντοτε το σκεπει κια τ' άστρο κάποιων αγνωστών σας ουρανών. Εβγήκα.Απ'εξω από την πόρτα της σειρά προσμέναν Γάλλοι,Εγγλέζοι και Σενεγαλέζοι κι αυτή κλεισμένη το μαχαίρι της να παίζει πετωντας το στον τοίχο τούτη τη φορά. Κι ετράβηξα τρεκλίζοντας με βημ 'αργό ώσπου έφτασα με τη βοήθεια του Κυρίου απ ' την αρχαία πολιτεία του Αλγερίου στο ξεβαμμένο μας τεράστιο φορτηγο. KASBAH. |
|||
αγαπημενο
|
|||
πολύ !!! καλό μήνα! !!
|
|||