Ιανουάριος 1932
Να'σαι δεμένος στην τσίμα ενός αρμπουρου στη μέση του ωκεανού και να χρωματίζεις. ... Και το παραμικρό κούνημα σε πειράζει τόσο στην καρδιά που σε κάνει να κλείνεις τα μάτια αθελητα και να νομίζεις κάθε τόσο πως πέφτεις. .... Υστερ'απο λίγο σε πιάνει ένα λαχανιασμα κι αρχίζεις ν'ανασαίνεις βαθιά σα να' χεις τρέξει πολύ. .... Τώρα μόλις κατέβηκα από κει πάνω. ... Εμείς οι τιμονιέρηδες δεν κάνουμε ποτέ τέτοιες δουλειές, αλλά χθες πέθανε ο ναύτης της κουβέρτας Χαρρυ Βαιμπερ και μου 'τυχε πρώτος εγώ να τον αντικαταστήσω. ... Αντικαταστατης ενός πεθαμενου. ... Τι κρύο πράμα στ'αληθεια. ... Οσην ώρα χρωματιζα τον σκεφτόμουνα αδιάκοπα. ... Ήταν ένα παιδί απ'το Περθ της Σκωτίας που λιγότερο απ'ολα αγαπούσε τη θάλασσα, τ'αρεσε το τσάι, η πίπα και οι γυναίκες και έλεγε συχνά πως μόλις θα'πιανε ίσαμε διακόσιες λίρες θα μουτζωνε τη θάλασσα και θα'φευγε για το χωριό του.... Χθες τον στείλαμε με δυο βαρίδια στα πόδια να μετρήσει τον Ινδικό ... Σήμερα περνάμε το χειρότερο μέρος του Ινδικού. ... Χθες αφήσαμε τα νησιά Λακκαντίβ. Κάποτ'εδω μ' ένα ιστιοφόρο στριφογυριζαμε τρεις ολόκληρες μέρες μέσα σ'ενα τυφώνα. ... Όταν έκοψε ο αέρας στη θέση των πανιών κρεμόταν κάτι κουρέλια και τη στιγμή που μας φώναξε ο καπετάνιος για να μας μετρήσει μας λειπανε τεσσαροι ...... Το ημερολόγιο ενός τιμονιέρη Νίκος Καββαδίας |