Ο θάνατός τους είναι ευθύνη όλων μας...
Βία και δυο νεκροί στον Κορυδαλλο. Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται τους φυλακισμένους της. Η κοινωνία φυλακίζοντας στερεί την ελευθερία αλλά αναλαμβάνει ταυτόχρονα την ευθύνη της προστασίας της ζωής των φυλακισμένων. Ο βίαιος θανατός τους είναι συνεπώς ευθύνη όλων μας. Χωρίς να με ενδιαφέρει ποιοι είναι και γιατί σκοτώθηκαν (διάβασα ότι πρόκειται για Πακιστανούς), αισθάνομαι την ανάγκη να ζητήσω προσωπικά και δημόσια συγνώμη από τις οικογένειές τους για τον τρόπο που λειτουργεί η ελληνική πολιτεία και η κοινωνία την οποία η πολιτεία αυτή εκφράζει συλλογικά και στην οποία μετέχω.
Από το FB του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη
Author Archives: Δράση
«Πατριωτόμετρα» και υποκριτές… "Κάθε φορά που ακούω διάφορους «υπερπατριώτες» να…
«Πατριωτόμετρα» και υποκριτές…
"Κάθε φορά που ακούω διάφορους «υπερπατριώτες» να επιδιώκουν το λεκτικό λιντσάρισμα όσων δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτό που εκείνοι θεωρούν ως «πατριωτικό καθήκον» αναρωτιέμαι τι είναι πράγματι πατριωτισμός και πόσοι εξ αυτών που τον χρησιμοποιούν πολιτικά ή σπεύδουν πρόθυμα να κατηγορήσουν πάντα κάποιον άλλο, ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που οι ίδιοι θέτουν;
Πριν αρχίσουμε να συζητούμε εξεζητημένα ας θέσουμε μερικά απλά ερωτήματα; Είναι άραγε πατριωτισμός να τηρείς τους νόμους της χώρας σου; Προσέξτε πριν απαντήσετε, το ερώτημα στη σημερινή Ελλάδα κρύβει αναρίθμητες παγίδες; Με το κριτήριο αυτό θα βγαίνουμε στους πολυσύχναστους δρόμους και θα ψάχνουμε να βρούμε τους «πατριώτες» με το κιάλι. Για σκεφθείτε! Το 30% του ΑΕΠ αφορά την παραοικονομία, αν υπήρχε ένας παντογνώστης οφθαλμός που να βλέπει τα πάντα πόσοι θα διέφευγαν; Προσθέστε τώρα τις παρανομίες που γίνονται εις βάρος του περιβάλλοντος (δύο – τρία εκατομμύρια παρανομίες αυθαίρετων για να ξεκινήσουμε) και πιο ενδιαφέρον από όλα, τις παρανομίες διαφθοράς (κάθε είδους δωροδοκίες), που αθροίζονται με βάση τα σκληρά στοιχεία της διεθνούς διαφάνειας κατά εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες. Αν τώρα φύγουμε από την καθημερινότητα και μπούμε στην πολιτική πόσο πατριώτες είναι αυτοί που παραπλανούν το λαό, πόσο πατριώτες αυτοί που ξοδεύουν χρήματα των φορολογούμενων για να εξαγοράσουν ψήφους, πόσο πατριώτες αυτοί που προθύμως εξαγοράζονται, πόσο πατριώτες αυτοί (η μεγάλη πλειοψηφία) που στα ΜΜΕ μας γάνωναν τον εγκέφαλο για τη «λιτότητα» τις δεκαετίες στις οποίες η χώρα ξόδευε σαν αλκοολικός σε τελευταίο στάδιο, πόσο πατριώτες αυτοί που πουλάνε πατριωτισμό δημοσίως και κάνουν τα αντίθετα από όσα διακηρύσσουν στην προσωπική τους ζωή.
Η δική μου απάντηση σε όλα αυτά είναι βγάλτε το «πατριωτόμετρο» από τη ζωή μας. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε καθημερινά καλύτεροι, σωστότεροι, πιο κοντά στις αρχές που οι ίδιοι έχουμε. Πιο αυστηροί με τον εαυτό μας και πιο ανεκτικοί με τους γύρω μας. Κυρίως όμως λιγότερο υποκριτές. Ιδίως στην φάση αυτή της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής. Σε μια περίοδο στην οποία εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες φεύγουν στο εξωτερικό γιατί η χώρα τους δεν τους κρατά, που εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες δεν εμπιστεύονται εμπράκτως τη διακυβέρνηση, τους θεσμούς και την προοπτική της ίδιας της χώρας τους, σε μια εποχή που ο λαϊκισμός και η παραπλάνηση κυριαρχούν στην πολιτική ζωή, σε μια περίοδο που το ελληνικό κράτος (και η κοινωνία που το οικοδόμησε) χρεοκόπησε οικονομικά –και όχι μόνο-, αυτό που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε επιτέλους με ρεαλισμό την πραγματικότητα. Χωρίς «πατριωτόμετρα» και υποκρισίες. Να εγκαταλείψουμε επιτέλους τη θεωρία ότι πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε, να συζητήσουμε τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και να αρχίσουμε επιτέλους να ακούμε αυτούς που έχουν να πουν κάτι ειλικρινές και ουσιαστικό για τη λύση τους."
Από το FB του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη.
"Κάθε φορά που ακούω διάφορους «υπερπατριώτες» να επιδιώκουν το λεκτικό λιντσάρισμα όσων δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτό που εκείνοι θεωρούν ως «πατριωτικό καθήκον» αναρωτιέμαι τι είναι πράγματι πατριωτισμός και πόσοι εξ αυτών που τον χρησιμοποιούν πολιτικά ή σπεύδουν πρόθυμα να κατηγορήσουν πάντα κάποιον άλλο, ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές που οι ίδιοι θέτουν;
Πριν αρχίσουμε να συζητούμε εξεζητημένα ας θέσουμε μερικά απλά ερωτήματα; Είναι άραγε πατριωτισμός να τηρείς τους νόμους της χώρας σου; Προσέξτε πριν απαντήσετε, το ερώτημα στη σημερινή Ελλάδα κρύβει αναρίθμητες παγίδες; Με το κριτήριο αυτό θα βγαίνουμε στους πολυσύχναστους δρόμους και θα ψάχνουμε να βρούμε τους «πατριώτες» με το κιάλι. Για σκεφθείτε! Το 30% του ΑΕΠ αφορά την παραοικονομία, αν υπήρχε ένας παντογνώστης οφθαλμός που να βλέπει τα πάντα πόσοι θα διέφευγαν; Προσθέστε τώρα τις παρανομίες που γίνονται εις βάρος του περιβάλλοντος (δύο – τρία εκατομμύρια παρανομίες αυθαίρετων για να ξεκινήσουμε) και πιο ενδιαφέρον από όλα, τις παρανομίες διαφθοράς (κάθε είδους δωροδοκίες), που αθροίζονται με βάση τα σκληρά στοιχεία της διεθνούς διαφάνειας κατά εκατοντάδες χιλιάδες κάθε χρόνο εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες. Αν τώρα φύγουμε από την καθημερινότητα και μπούμε στην πολιτική πόσο πατριώτες είναι αυτοί που παραπλανούν το λαό, πόσο πατριώτες αυτοί που ξοδεύουν χρήματα των φορολογούμενων για να εξαγοράσουν ψήφους, πόσο πατριώτες αυτοί που προθύμως εξαγοράζονται, πόσο πατριώτες αυτοί (η μεγάλη πλειοψηφία) που στα ΜΜΕ μας γάνωναν τον εγκέφαλο για τη «λιτότητα» τις δεκαετίες στις οποίες η χώρα ξόδευε σαν αλκοολικός σε τελευταίο στάδιο, πόσο πατριώτες αυτοί που πουλάνε πατριωτισμό δημοσίως και κάνουν τα αντίθετα από όσα διακηρύσσουν στην προσωπική τους ζωή.
Η δική μου απάντηση σε όλα αυτά είναι βγάλτε το «πατριωτόμετρο» από τη ζωή μας. Ας προσπαθήσουμε να είμαστε καθημερινά καλύτεροι, σωστότεροι, πιο κοντά στις αρχές που οι ίδιοι έχουμε. Πιο αυστηροί με τον εαυτό μας και πιο ανεκτικοί με τους γύρω μας. Κυρίως όμως λιγότερο υποκριτές. Ιδίως στην φάση αυτή της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής. Σε μια περίοδο στην οποία εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες φεύγουν στο εξωτερικό γιατί η χώρα τους δεν τους κρατά, που εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες δεν εμπιστεύονται εμπράκτως τη διακυβέρνηση, τους θεσμούς και την προοπτική της ίδιας της χώρας τους, σε μια εποχή που ο λαϊκισμός και η παραπλάνηση κυριαρχούν στην πολιτική ζωή, σε μια περίοδο που το ελληνικό κράτος (και η κοινωνία που το οικοδόμησε) χρεοκόπησε οικονομικά –και όχι μόνο-, αυτό που χρειάζεται είναι να κοιτάξουμε επιτέλους με ρεαλισμό την πραγματικότητα. Χωρίς «πατριωτόμετρα» και υποκρισίες. Να εγκαταλείψουμε επιτέλους τη θεωρία ότι πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε, να συζητήσουμε τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και να αρχίσουμε επιτέλους να ακούμε αυτούς που έχουν να πουν κάτι ειλικρινές και ουσιαστικό για τη λύση τους."
Από το FB του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη.
Η πλειοψηφία εξοντώνει οικονομικά την παραγωγική μειοψηφία… Η οριακή απόφαση…
Η πλειοψηφία εξοντώνει οικονομικά την παραγωγική μειοψηφία...
Η οριακή απόφαση του ΣτΕ για τις συντάξεις (που ήδη προαναγγέλλεται από τα ΜΜΕ), αντανακλά τις προτεραιότητες της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας...
Οι δημόσιοι υπάλληλοι (0,7 εκ.) και οι συνταξιούχοι (2,9 εκ.-εκ των οποίων 0,7εκ από 25-65 ετών με μέση σύνταξη οι τελευταίοι 1000 ευρώ) είναι περισσότεροι από όλους τους απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα (3 εκ.)! Πολλοί από τους οποίους (οι νεώτεροι) δουλεύουν με 400 ευρώ το μήνα ή/και μένουν απλήρωτοι επί μήνες χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται.
Η πλειοψηφία εξοντώνει οικονομικά την παραγωγική μειοψηφία, που δεν έχει κοινοβουλευτική πολιτική έκφραση. Και μετά η πλειοψηφία διαμαρτύρεται κι από πάνω στο πλαίσιο της "θυματοποίησης", γιατί ποτέ το πολιτικό σύστημα δεν παρουσίασε -έστω και εκ των υστέρων- αναλογιστικές μελέτες, για να ξέρουν οι πολίτες ποιοι λαμβάνουν συντάξεις που έχουν οι ίδιοι πληρώσει με εισφορές και ποιοι είναι οι προνομιούχοι του ασφαλιστικού συστήματος που απολαμβάνουν χρήματα των άλλων. Τα μεγαλύτερα ομαδικά ρουσφέτια της μεταπολίτευσης -τα ασφαλιστικά- παραμένουν το ανομολόγητο μυστικό της ελληνικής κοινωνίας.
Όσο για το1,2 εκ. ανέργους (κατά το Σύνταγμα πλήρως απασχολούμενους!) τα οικονομικά των δικαστών μας δεν τους περιλαμβάνουν. Είναι δύσκολο άλλωστε να καταλάβουν ότι όταν σε κάθε εργαζόμενο του ιδ. τομέα αναλογεί ένας συνταξιούχος η οικονομία δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας! Δεν έχουν βλέπετε ακόμα συνδέσει οι δικαστές -και η πλειοψηφία των υπολοίπων για να είμαστε ειλικρινείς- τις δαπάνες με τους φόρους. Και η ανώτατη κοινωνική αξία (την οποία αντανακλά η απόφαση), είναι η σύνταξη και όχι η παραγωγή και η δημιουργία, που καθιστούν εφικτή την κοινωνική ευημερία (και την πληρωμή της σύνταξης).
Από το FB του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη
Η οριακή απόφαση του ΣτΕ για τις συντάξεις (που ήδη προαναγγέλλεται από τα ΜΜΕ), αντανακλά τις προτεραιότητες της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας...
Οι δημόσιοι υπάλληλοι (0,7 εκ.) και οι συνταξιούχοι (2,9 εκ.-εκ των οποίων 0,7εκ από 25-65 ετών με μέση σύνταξη οι τελευταίοι 1000 ευρώ) είναι περισσότεροι από όλους τους απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα (3 εκ.)! Πολλοί από τους οποίους (οι νεώτεροι) δουλεύουν με 400 ευρώ το μήνα ή/και μένουν απλήρωτοι επί μήνες χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται.
Η πλειοψηφία εξοντώνει οικονομικά την παραγωγική μειοψηφία, που δεν έχει κοινοβουλευτική πολιτική έκφραση. Και μετά η πλειοψηφία διαμαρτύρεται κι από πάνω στο πλαίσιο της "θυματοποίησης", γιατί ποτέ το πολιτικό σύστημα δεν παρουσίασε -έστω και εκ των υστέρων- αναλογιστικές μελέτες, για να ξέρουν οι πολίτες ποιοι λαμβάνουν συντάξεις που έχουν οι ίδιοι πληρώσει με εισφορές και ποιοι είναι οι προνομιούχοι του ασφαλιστικού συστήματος που απολαμβάνουν χρήματα των άλλων. Τα μεγαλύτερα ομαδικά ρουσφέτια της μεταπολίτευσης -τα ασφαλιστικά- παραμένουν το ανομολόγητο μυστικό της ελληνικής κοινωνίας.
Όσο για το1,2 εκ. ανέργους (κατά το Σύνταγμα πλήρως απασχολούμενους!) τα οικονομικά των δικαστών μας δεν τους περιλαμβάνουν. Είναι δύσκολο άλλωστε να καταλάβουν ότι όταν σε κάθε εργαζόμενο του ιδ. τομέα αναλογεί ένας συνταξιούχος η οικονομία δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας! Δεν έχουν βλέπετε ακόμα συνδέσει οι δικαστές -και η πλειοψηφία των υπολοίπων για να είμαστε ειλικρινείς- τις δαπάνες με τους φόρους. Και η ανώτατη κοινωνική αξία (την οποία αντανακλά η απόφαση), είναι η σύνταξη και όχι η παραγωγή και η δημιουργία, που καθιστούν εφικτή την κοινωνική ευημερία (και την πληρωμή της σύνταξης).
Από το FB του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη
Ανακοίνωση Η Δράση καταδικάζει απερίφραστα την χθεσινοβραδινή επίθεση στον Υπου…
Ανακοίνωση
Η Δράση καταδικάζει απερίφραστα την χθεσινοβραδινή επίθεση στον Υπουργό Οικονομικών και στην παρέα του στα Εξάρχεια. Στις πολιτισμένες κοινωνίες οι διαφορές λύνονται με διάλογο, οι πολιτικές διαφορές στις εκλογές και η ελευθερία κίνησης όλων των ανθρώπων είναι δεδομένη.
Όμως δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τα Εξάρχεια αποτελούν πρακτικά «άβατο» για χιλιάδες συμπολίτες μας, των οποίων οι ιδέες και οι πράξεις δεν «εγκρίνονται» από τους αντιεξουσιαστές που δρουν εκεί ανενόχλητοι. Η κυβέρνηση, που δυστυχώς στο παρελθόν έχει δείξει αμφιθυμία αναφορικά με την καταδίκη τέτοιων περιστατικών, πρέπει σήμερα να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα την κατάσταση και να αναθεωρήσει τις απόψεις της για το θέμα της απόκρυψης των χαρακτηριστικών των δραστών.
Η Δράση καταδικάζει απερίφραστα την χθεσινοβραδινή επίθεση στον Υπουργό Οικονομικών και στην παρέα του στα Εξάρχεια. Στις πολιτισμένες κοινωνίες οι διαφορές λύνονται με διάλογο, οι πολιτικές διαφορές στις εκλογές και η ελευθερία κίνησης όλων των ανθρώπων είναι δεδομένη.
Όμως δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Τα Εξάρχεια αποτελούν πρακτικά «άβατο» για χιλιάδες συμπολίτες μας, των οποίων οι ιδέες και οι πράξεις δεν «εγκρίνονται» από τους αντιεξουσιαστές που δρουν εκεί ανενόχλητοι. Η κυβέρνηση, που δυστυχώς στο παρελθόν έχει δείξει αμφιθυμία αναφορικά με την καταδίκη τέτοιων περιστατικών, πρέπει σήμερα να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα την κατάσταση και να αναθεωρήσει τις απόψεις της για το θέμα της απόκρυψης των χαρακτηριστικών των δραστών.
Ο τοίχος Facebook του χρήστη Δράση 2015-04-28 14:57:49
https://fbcdn-profile-a.akamaihd.net/hprofile-ak-xaf1/v/t1.0-1/p100x100/430606_2514402712540_1186862669_n.jpg?oh=f2bced85a30b65add1672f2c3ebde08c&oe=559B12E7&__gda__=1439962097_e36411df8c426c5920bee07e80644ca6
Facebook .com/stefanos.manos.1/posts/10203404936997268" id="" style="">Stefanos Manos
Επιστολή μου στην Καθημερινή.Μνημόνιο: υποκριτές, ψεύτες και πραγματικότηταΚύριε διευθυντάΔημαγωγοί, υποκριτές και ψεύτες αναζητούν την «αλήθεια» για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο. Εξαιτίας της ιδιότυπης συμμαχίας Τσίπρα - Καραμανλή, η «αλήθεια» αναζητείται μόνο στη μετά Καραμανλή περίοδο. 2010 μέχρι σήμερα. Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε σε μερικούς ιστότοπους άρθρο του προέδρου της Δράσης κ. Θεόδωρου Σκυλακάκη με στοιχεία τα οποία πιστεύω ότι πρέπει να γνωρίζει όποιος θέλει να θεωρείται ενημερωμένος. Oλα τα στοιχεία είναι της Eurostat. Από το 2001 έως το 2009 το κράτος στο σύνολό του ξόδεψε 826 δισ. ευρώ και εισέπραξε 691. Μπήκε μέσα 135 δισ.! Για να καλύψει τη διαφορά δανείστηκε.Για να έχει ο βιαστικός αναγνώστης μια πρακτική αίσθηση του αριθμού 135 δισ., επισημαίνω ότι ισούται με 52 φορές τον καταραμένο ετήσιο ΕΝΦΙΑ.Καθυστερημένα, πολύ καθυστερημένα, κατάλαβαν το 2010 οι δανειστές ότι η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Eτσι φτάσαμε στο Μνημόνιο. Για να μη βουλιάξουμε, δέχθηκαν να μας δανείσουν ξανά, έως ότου συνέλθουμε, αν εμείς συμφωνήσουμε να μη συνεχίσουμε να κάνουμε όσα μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Η συμφωνία κατεγράφη σε Μνημόνιο. Στη συνέχεια, οι δημαγωγοί και ψεύτες βάλθηκαν να μην τηρούν όσα συμφωνήθηκαν. Ο ένας μετά τον άλλο έσκιζαν το Μνημόνιο. Στην πενταετία, από το 2010 έως το 2014 (πάντα με στοιχεία της Eurostat), ξοδέψαμε 91 δισ. ευρώ περισσότερα από όσα εισπράξαμε!Το 2014 φάνηκε να είχε βρεθεί επιτέλους μια κάποια ισορροπία (που φιλοδοξεί να ανατρέψει η νέα κυβέρνηση το 2015). Το 2014 είχαμε, σύμφωνα με τη Eurostat, επαναφέρει το έλλειμμα στα επίπεδα του 2001: 6,3 δισ. ευρώ το 2014, 6,6 δισ. ευρώ το 2001. Πώς όμως έγινε αυτό; Τα έσοδα (δηλαδή κυρίως οι φόροι) αυξήθηκαν 23 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2001 και τα έξοδα (τα λεφτά που ξοδεύει το κράτος για τις υπηρεσίες που παρέχει στου πολίτες) επίσης αυξήθηκαν κατά 23 δισ. ευρώ. Αναρωτιέμαι, ποιος πιστεύει ότι η ποιότητα των παρεχομένων από το κράτος υπηρεσιών είναι σήμερα πολύ καλύτερη απ’ ό,τι ήταν το 2001; Aν η ποιότητα των υπηρεσιών δεν είναι καλύτερη, γιατί πρέπει να πληρώνουν οι πολίτες 23 δισ. ευρώ παραπάνω; Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν δεν ξοδεύαμε αυτά τα 23 δισ. ευρώ παραπάνω για τις ίδιες ή χειρότερες υπηρεσίες, σήμερα η Ελλάδα δεν θα ήταν σε Μνημόνιο και θα μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές με μηδενικά επιτόκια, όπως οι κουτόφραγκοι.Με τις δημοσιονομικές επιδόσεις που αναδεικνύει η Eurostat, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι κανείς δεν μας εμπιστεύεται. Eχουμε πια ελάχιστο χρόνο πριν γίνει ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Δεν χρειάζεται να τον αναλώσουμε σε εξεταστικές και ανόητες «διαπραγματεύσεις» διότι η αλήθεια είναι μπροστά μας και φωνάζει «κάντε κάτι για τις δαπάνες»!Στεφανος Μανος
Facebook .com/stefanos.manos.1/posts/10203404936997268" id="" style="">Stefanos Manos
Επιστολή μου στην Καθημερινή.Μνημόνιο: υποκριτές, ψεύτες και πραγματικότηταΚύριε διευθυντάΔημαγωγοί, υποκριτές και ψεύτες αναζητούν την «αλήθεια» για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο. Εξαιτίας της ιδιότυπης συμμαχίας Τσίπρα - Καραμανλή, η «αλήθεια» αναζητείται μόνο στη μετά Καραμανλή περίοδο. 2010 μέχρι σήμερα. Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε σε μερικούς ιστότοπους άρθρο του προέδρου της Δράσης κ. Θεόδωρου Σκυλακάκη με στοιχεία τα οποία πιστεύω ότι πρέπει να γνωρίζει όποιος θέλει να θεωρείται ενημερωμένος. Oλα τα στοιχεία είναι της Eurostat. Από το 2001 έως το 2009 το κράτος στο σύνολό του ξόδεψε 826 δισ. ευρώ και εισέπραξε 691. Μπήκε μέσα 135 δισ.! Για να καλύψει τη διαφορά δανείστηκε.Για να έχει ο βιαστικός αναγνώστης μια πρακτική αίσθηση του αριθμού 135 δισ., επισημαίνω ότι ισούται με 52 φορές τον καταραμένο ετήσιο ΕΝΦΙΑ.Καθυστερημένα, πολύ καθυστερημένα, κατάλαβαν το 2010 οι δανειστές ότι η κατάσταση αυτή δεν πάει άλλο. Eτσι φτάσαμε στο Μνημόνιο. Για να μη βουλιάξουμε, δέχθηκαν να μας δανείσουν ξανά, έως ότου συνέλθουμε, αν εμείς συμφωνήσουμε να μη συνεχίσουμε να κάνουμε όσα μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Η συμφωνία κατεγράφη σε Μνημόνιο. Στη συνέχεια, οι δημαγωγοί και ψεύτες βάλθηκαν να μην τηρούν όσα συμφωνήθηκαν. Ο ένας μετά τον άλλο έσκιζαν το Μνημόνιο. Στην πενταετία, από το 2010 έως το 2014 (πάντα με στοιχεία της Eurostat), ξοδέψαμε 91 δισ. ευρώ περισσότερα από όσα εισπράξαμε!Το 2014 φάνηκε να είχε βρεθεί επιτέλους μια κάποια ισορροπία (που φιλοδοξεί να ανατρέψει η νέα κυβέρνηση το 2015). Το 2014 είχαμε, σύμφωνα με τη Eurostat, επαναφέρει το έλλειμμα στα επίπεδα του 2001: 6,3 δισ. ευρώ το 2014, 6,6 δισ. ευρώ το 2001. Πώς όμως έγινε αυτό; Τα έσοδα (δηλαδή κυρίως οι φόροι) αυξήθηκαν 23 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2001 και τα έξοδα (τα λεφτά που ξοδεύει το κράτος για τις υπηρεσίες που παρέχει στου πολίτες) επίσης αυξήθηκαν κατά 23 δισ. ευρώ. Αναρωτιέμαι, ποιος πιστεύει ότι η ποιότητα των παρεχομένων από το κράτος υπηρεσιών είναι σήμερα πολύ καλύτερη απ’ ό,τι ήταν το 2001; Aν η ποιότητα των υπηρεσιών δεν είναι καλύτερη, γιατί πρέπει να πληρώνουν οι πολίτες 23 δισ. ευρώ παραπάνω; Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν δεν ξοδεύαμε αυτά τα 23 δισ. ευρώ παραπάνω για τις ίδιες ή χειρότερες υπηρεσίες, σήμερα η Ελλάδα δεν θα ήταν σε Μνημόνιο και θα μπορούσε να δανειστεί από τις αγορές με μηδενικά επιτόκια, όπως οι κουτόφραγκοι.Με τις δημοσιονομικές επιδόσεις που αναδεικνύει η Eurostat, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι κανείς δεν μας εμπιστεύεται. Eχουμε πια ελάχιστο χρόνο πριν γίνει ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Δεν χρειάζεται να τον αναλώσουμε σε εξεταστικές και ανόητες «διαπραγματεύσεις» διότι η αλήθεια είναι μπροστά μας και φωνάζει «κάντε κάτι για τις δαπάνες»!Στεφανος Μανος
Ποια (κομματική) μύγα τσίμπησε τον κ. Σπίρτζη για την διακοπή της Digea και ζητά…
Ποια (κομματική) μύγα τσίμπησε τον κ. Σπίρτζη για την διακοπή της Digea και ζητά παραίτηση της ΕΕΤΤ;
Ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Χρ. Σπίρτζης έσπευσε να ζητήσει την παραίτηση των δύο αντιπροέδρων και των υπολοίπων μελών της Ολομέλειας της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), λόγω της διακοπής του σήματος της DIGEA, με διάφορες δικαιολογίες, οι οποίες δεν εξηγούν:
1. Πως εξέδωσε πόρισμα ευθύνης της ΕΕΤΤ για πράξεις ή παραλείψεις της Digea, χωρίς να έχει ιδέα για τους τεχνικούς λόγους που προκάλεσαν το πρόβλημα; Ιδίως όταν μιλά πριν μιλήσει η ίδια η Digea, που ανακοίνωσε στη συνέχεια ότι αναθέτει την σχετική έρευνα σε εξωτερικό εμπειρογνώμονα; Είναι άραγε μάντης ή παντογνώστης οφθαλμός;
2. Πως νοείται ευθύνη όλων των μελών της ΕΕΤΤ, που έχει ευρύτατες αρμοδιότητες (ταχυδρομεία, τηλεφωνία κ.λπ., διαδίκτυο κ.λπ.), για ένα μικρό μέρος μόνον των αρμοδιοτήτων τους; Ιδίως πως νοείται ευθύνη του αντιπροέδρου υπευθύνου για τα ταχυδρομεία! για τον τομέα των τηλεπικοινωνιών; Την διάβασε σε βουλωμένο γράμμα που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε να αναγνώσουμε;
3. Γιατί έσπευσε να αμφισβητήσει την ύπαρξη εφεδρικών συστημάτων, όταν από την σχετική ανακοίνωση της Digea προέκυψε ότι υπήρχε εφεδρικό σύστημα το οποίο δεν λειτούργησε;
4. Γιατί μιλά για «λεγόμενη ανεξάρτητη αρχή» αμφισβητώντας την σχετική ευρωπαϊκή οδηγία που την προβλέπει;
5. Γνωρίζει ο κ. Σπίρτζης ότι η ανεξαρτησία των εθνικών ρυθμιστικών αρχών για τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες θεσπίζεται από σειρά Ευρωπαϊκών Οδηγιών [1]. Οι οποίες ρητά αναφέρουν ότι οι ρυθμιστικές αρχές δεν λαμβάνουν εντολές από άλλους φορείς και ότι οι επικεφαλής και τα μέλη των ρυθμιστικών αρχών απολύονται μόνον εφ΄ όσον δεν πληρούν τις προϋποθέσεις ώστε να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, όπως οι προϋποθέσεις αυτές ρητά προβλέπονται στην εθνική νομοθεσία.
6. Γνωρίζει ο κ. Σπίρτζης ότι σχετικός ελληνικός νόμος προβλέπει Πειθαρχική Διαδικασία «για κάθε παράβαση των υποχρεώσεων των μελών της ΕΕΤΤ που απορρέουν από την κείμενη νομοθεσία», ενώπιον πειθαρχικού συμβουλίου που αποτελείται από ένα Σύμβουλο Επικρατείας, ένα Αρεοπαγίτη και τρεις Καθηγητές ΑΕΙ;
Το κυριότερο όμως ερώτημα που τίθεται είναι αν η ξαφνική ευαισθησία του κ. Σπίρτζη αφορά την μη εκπομπή του σήματος των ιδιωτικών σταθμών (που οι σημαντικότεροι από αυτούς είναι και ιδιοκτήτες της Digea και περισσότερο παντός άλλου βλάπτονται από κάθε τεχνικό πρόβλημα), ή την σπουδή του να ελέγξει η κυβέρνηση την αρχή αυτή (εξ ου και η έκφραση του «λεγόμενη ανεξάρτητη αρχή»), τοποθετώντας, όπως έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε άλλες δημόσιες θέσεις χωρίς καμία αξιολογική διαδικασία, πολιτευτές, κομματικά στελέχη, φίλους και συγγενείς;
___________________________________________________
[1] με τελευταία την Οδηγία 2002/21/ΕΚ όπως τροποποιήθηκε από την Οδηγία 2009/140/ΕΚ
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6356&h=PAQG1qUbx&s=1" id="" title="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6356&h=PAQG1qUbx&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6356");">![</a><br/><a href=]()
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6356&h=8AQGi-WAf&s=1" id="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6356&h=8AQGi-WAf&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6356");">Ποια (κομματική) μύγα τσίμπησε τον κ. Σπίρτζη για την διακοπή της Digea και ζητά παραίτηση της ΕΕΤΤ;
www.drassi.gr
Ποια (κομματική) μύγα τσίμπησε τον κ. Σπίρτζη για την διακοπή της Digea και ζητά παραίτηση της ΕΕΤΤ;
Ο αναπληρωτής υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Χρ. Σπίρτζης έσπευσε να ζητήσει την παραίτηση των δύο αντιπροέδρων και των υπολοίπων μελών της Ολομέλειας της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ), λόγω της διακοπής του σήματος της DIGEA, με διάφορες δικαιολογίες, οι οποίες δεν εξηγούν:
1. Πως εξέδωσε πόρισμα ευθύνης της ΕΕΤΤ για πράξεις ή παραλείψεις της Digea, χωρίς να έχει ιδέα για τους τεχνικούς λόγους που προκάλεσαν το πρόβλημα; Ιδίως όταν μιλά πριν μιλήσει η ίδια η Digea, που ανακοίνωσε στη συνέχεια ότι αναθέτει την σχετική έρευνα σε εξωτερικό εμπειρογνώμονα; Είναι άραγε μάντης ή παντογνώστης οφθαλμός;
2. Πως νοείται ευθύνη όλων των μελών της ΕΕΤΤ, που έχει ευρύτατες αρμοδιότητες (ταχυδρομεία, τηλεφωνία κ.λπ., διαδίκτυο κ.λπ.), για ένα μικρό μέρος μόνον των αρμοδιοτήτων τους; Ιδίως πως νοείται ευθύνη του αντιπροέδρου υπευθύνου για τα ταχυδρομεία! για τον τομέα των τηλεπικοινωνιών; Την διάβασε σε βουλωμένο γράμμα που εμείς οι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε να αναγνώσουμε;
3. Γιατί έσπευσε να αμφισβητήσει την ύπαρξη εφεδρικών συστημάτων, όταν από την σχετική ανακοίνωση της Digea προέκυψε ότι υπήρχε εφεδρικό σύστημα το οποίο δεν λειτούργησε;
4. Γιατί μιλά για «λεγόμενη ανεξάρτητη αρχή» αμφισβητώντας την σχετική ευρωπαϊκή οδηγία που την προβλέπει;
5. Γνωρίζει ο κ. Σπίρτζης ότι η ανεξαρτησία των εθνικών ρυθμιστικών αρχών για τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες θεσπίζεται από σειρά Ευρωπαϊκών Οδηγιών [1]. Οι οποίες ρητά αναφέρουν ότι οι ρυθμιστικές αρχές δεν λαμβάνουν εντολές από άλλους φορείς και ότι οι επικεφαλής και τα μέλη των ρυθμιστικών αρχών απολύονται μόνον εφ΄ όσον δεν πληρούν τις προϋποθέσεις ώστε να ασκήσουν τα καθήκοντά τους, όπως οι προϋποθέσεις αυτές ρητά προβλέπονται στην εθνική νομοθεσία.
6. Γνωρίζει ο κ. Σπίρτζης ότι σχετικός ελληνικός νόμος προβλέπει Πειθαρχική Διαδικασία «για κάθε παράβαση των υποχρεώσεων των μελών της ΕΕΤΤ που απορρέουν από την κείμενη νομοθεσία», ενώπιον πειθαρχικού συμβουλίου που αποτελείται από ένα Σύμβουλο Επικρατείας, ένα Αρεοπαγίτη και τρεις Καθηγητές ΑΕΙ;
Το κυριότερο όμως ερώτημα που τίθεται είναι αν η ξαφνική ευαισθησία του κ. Σπίρτζη αφορά την μη εκπομπή του σήματος των ιδιωτικών σταθμών (που οι σημαντικότεροι από αυτούς είναι και ιδιοκτήτες της Digea και περισσότερο παντός άλλου βλάπτονται από κάθε τεχνικό πρόβλημα), ή την σπουδή του να ελέγξει η κυβέρνηση την αρχή αυτή (εξ ου και η έκφραση του «λεγόμενη ανεξάρτητη αρχή»), τοποθετώντας, όπως έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε άλλες δημόσιες θέσεις χωρίς καμία αξιολογική διαδικασία, πολιτευτές, κομματικά στελέχη, φίλους και συγγενείς;
___________________________________________________
[1] με τελευταία την Οδηγία 2002/21/ΕΚ όπως τροποποιήθηκε από την Οδηγία 2009/140/ΕΚ
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6356&h=PAQG1qUbx&s=1" id="" title="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6356&h=PAQG1qUbx&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6356");">
www.drassi.gr
Ποια (κομματική) μύγα τσίμπησε τον κ. Σπίρτζη για την διακοπή της Digea και ζητά παραίτηση της ΕΕΤΤ;
Να σε στηρίξω Γιαν(ν)η 'μ να σ' αλείψω μέλι… Η σημερινή ανασύνθεση της "ομάδα…
Να σε στηρίξω Γιαν(ν)η 'μ να σ' αλείψω μέλι...
Η σημερινή ανασύνθεση της "ομάδας διαπραγμάτευσης", με την αναβάθμιση Τσακαλώτου και την -εξ ορισμού- υποβάθμιση του κ. Βαρουφάκη είναι αναγκαστική απόφαση της κυβέρνησης. Δεν μπορεί να εκπαραθυρώσει τον υπουργό Οικονομικών όταν υπάρχουν τόσο προφανείς πιέσεις για να το κάνει από το εξωτερικό. Οπότε κάνει το ελάχιστο αναγκαίο.
Επί της ουσίας τώρα ο κ. Βαρουφάκης κατάφερε να εξελιχθεί σε χρόνο ρεκόρ από ΄"αστέρι" σε βαρίδι. Το βασικό του ταλέντο, επικοινωνία και εντυπωσιασμός, τον βοήθησε να κερδίσει χώρο στα διεθνή ΜΜΕ, τον οποίο χρησιμοποίησε με τρόπο εχθρικό έναντι της άλλης πλευράς. Ικανοποιώντας προσωρινά το εγχώριο ακροατήριο και διασφαλίζοντας την απόλυτη διαπραγματευτική αναποτελεσματικότητα.
Ο λόγος είναι απλός. Η διαπραγμάτευση διεθνώς γίνεται με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που φαντασιώνονται οι "αν με έκανες εμένα για μια μέρα πρωθυπουργό" που κατακεραυνώνουν τους "εχθρούς" από την ασφάλεια του ανά την επικράτεια καφενέ. Αντί να φωνάζεις πρέπει να σκέπτεσαι. Αντί να μιλάς, να ακούς. Αντί να εκβιάζεις δημόσια, να υπαινίσσεσαι ιδιωτικά. Αντί να δημιουργείς ένταση, να αντιμετωπίζεις τους άλλους φιλικά. Αντί να ενδιαφέρεσαι μόνο για τα δικά σου συμφέροντα, να βρίσκεις τρόπο να καλυφθούν και τα θεμιτά συμφέροντα των άλλων. Αντί να θέτεις μεγαλεπίβολους ανέφικτους στόχους, να επιτυγχάνεις -μικρά έστω- αλλά συγκεκριμένα αποτελέσματα, που δημιουργούν καλή θέληση και θετική δυναμική. Να μαθαίνεις με μικρά βήματα να διανύσεις μεγάλες αποστάσεις και όχι να κάνεις άλματα στο κενό και να σπας τελικά τα μούτρα σου.
Όλα αυτά, που αποτελούν το ΑΒ των διεθνών διαπραγματεύσεων ο κ. Βαρουφάκης τα αγνόησε. Και επιπροσθέτως επί της ουσίας δεν προετοίμασε ένα τεχνοκρατικά πειστικό πακέτο για τους συνομιλητές του στα θέματα που είχε προς τούτο εξουσιοδότηση (π.χ. φοροδιαφυγή, διαφθορά, γραφειοκρατία κ.λπ.).
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι το κόστος της διαπραγμάτευσης (σε μείωση ΑΕΠ, επενδύσεων, λιγότερο τουρισμό, καθυστέρηση του ΕΣΠΑ, κακή δημόσια διεθνή εικόνα κ.λπ.), είναι πολύ μεγαλύτερο των όποιων ωφελειών.
Ευθύνη κεντρική για αυτό έχει ο κ. Τσίπρας, γιατί η καθυστέρηση και οι λεονταρισμοί έγιναν με στόχο να προετοιμαστεί το κοινό για την διάψευση των ψεύτικων προεκλογικών υποσχέσεων. Όμως το αμάρτημα του κ. Τσίπρα είναι αμάρτημα πολιτικού κυνισμού. Έδωσε προφανώς ψεύτικες υποσχέσεις για να πάρει την εξουσία και θα τις διαψεύσει για να την κρατήσει (όσο την κρατήσει). Το αμάρτημα του κ. Βαρουφάκη αντίθετα είναι απλής προσωπικής και πολιτικής επιπολαιότητας. Το οποίο στην πολιτική όπως και στη ζωή, πληρώνεται ταχύτερα και σκληρότερα από ό,τι το αμάρτημα του κυνισμού. Εξ ου και η στήριξη δια της... υποβαθμίσεως (Να σε στηρίξω Γιαν(ν)η 'μ να σ' αλείψω μέλι...)
ΥΓ Υπάρχει και ένα δεύτερο αμάρτημα του κ. Τσίπρα. Ότι επέλεξε τον λάθος άνθρωπο για την πιο καίρια θέση.
Από το FB του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη.
Η σημερινή ανασύνθεση της "ομάδας διαπραγμάτευσης", με την αναβάθμιση Τσακαλώτου και την -εξ ορισμού- υποβάθμιση του κ. Βαρουφάκη είναι αναγκαστική απόφαση της κυβέρνησης. Δεν μπορεί να εκπαραθυρώσει τον υπουργό Οικονομικών όταν υπάρχουν τόσο προφανείς πιέσεις για να το κάνει από το εξωτερικό. Οπότε κάνει το ελάχιστο αναγκαίο.
Επί της ουσίας τώρα ο κ. Βαρουφάκης κατάφερε να εξελιχθεί σε χρόνο ρεκόρ από ΄"αστέρι" σε βαρίδι. Το βασικό του ταλέντο, επικοινωνία και εντυπωσιασμός, τον βοήθησε να κερδίσει χώρο στα διεθνή ΜΜΕ, τον οποίο χρησιμοποίησε με τρόπο εχθρικό έναντι της άλλης πλευράς. Ικανοποιώντας προσωρινά το εγχώριο ακροατήριο και διασφαλίζοντας την απόλυτη διαπραγματευτική αναποτελεσματικότητα.
Ο λόγος είναι απλός. Η διαπραγμάτευση διεθνώς γίνεται με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που φαντασιώνονται οι "αν με έκανες εμένα για μια μέρα πρωθυπουργό" που κατακεραυνώνουν τους "εχθρούς" από την ασφάλεια του ανά την επικράτεια καφενέ. Αντί να φωνάζεις πρέπει να σκέπτεσαι. Αντί να μιλάς, να ακούς. Αντί να εκβιάζεις δημόσια, να υπαινίσσεσαι ιδιωτικά. Αντί να δημιουργείς ένταση, να αντιμετωπίζεις τους άλλους φιλικά. Αντί να ενδιαφέρεσαι μόνο για τα δικά σου συμφέροντα, να βρίσκεις τρόπο να καλυφθούν και τα θεμιτά συμφέροντα των άλλων. Αντί να θέτεις μεγαλεπίβολους ανέφικτους στόχους, να επιτυγχάνεις -μικρά έστω- αλλά συγκεκριμένα αποτελέσματα, που δημιουργούν καλή θέληση και θετική δυναμική. Να μαθαίνεις με μικρά βήματα να διανύσεις μεγάλες αποστάσεις και όχι να κάνεις άλματα στο κενό και να σπας τελικά τα μούτρα σου.
Όλα αυτά, που αποτελούν το ΑΒ των διεθνών διαπραγματεύσεων ο κ. Βαρουφάκης τα αγνόησε. Και επιπροσθέτως επί της ουσίας δεν προετοίμασε ένα τεχνοκρατικά πειστικό πακέτο για τους συνομιλητές του στα θέματα που είχε προς τούτο εξουσιοδότηση (π.χ. φοροδιαφυγή, διαφθορά, γραφειοκρατία κ.λπ.).
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι το κόστος της διαπραγμάτευσης (σε μείωση ΑΕΠ, επενδύσεων, λιγότερο τουρισμό, καθυστέρηση του ΕΣΠΑ, κακή δημόσια διεθνή εικόνα κ.λπ.), είναι πολύ μεγαλύτερο των όποιων ωφελειών.
Ευθύνη κεντρική για αυτό έχει ο κ. Τσίπρας, γιατί η καθυστέρηση και οι λεονταρισμοί έγιναν με στόχο να προετοιμαστεί το κοινό για την διάψευση των ψεύτικων προεκλογικών υποσχέσεων. Όμως το αμάρτημα του κ. Τσίπρα είναι αμάρτημα πολιτικού κυνισμού. Έδωσε προφανώς ψεύτικες υποσχέσεις για να πάρει την εξουσία και θα τις διαψεύσει για να την κρατήσει (όσο την κρατήσει). Το αμάρτημα του κ. Βαρουφάκη αντίθετα είναι απλής προσωπικής και πολιτικής επιπολαιότητας. Το οποίο στην πολιτική όπως και στη ζωή, πληρώνεται ταχύτερα και σκληρότερα από ό,τι το αμάρτημα του κυνισμού. Εξ ου και η στήριξη δια της... υποβαθμίσεως (Να σε στηρίξω Γιαν(ν)η 'μ να σ' αλείψω μέλι...)
ΥΓ Υπάρχει και ένα δεύτερο αμάρτημα του κ. Τσίπρα. Ότι επέλεξε τον λάθος άνθρωπο για την πιο καίρια θέση.
Από το FB του Προέδρου της Δράσης Θόδωρου Σκυλακάκη.
Ανοικτή επιστολή του Προέδρου της Δράσης προς τους πολίτες με αφορμή τα πέντε χρ…
Ανοικτή επιστολή του Προέδρου της Δράσης προς τους πολίτες με αφορμή τα πέντε χρόνια μνημονίου
Αγαπητοί φίλοι,
«Γιορτάζουμε» σήμερα πέντε χρόνια μνημόνια και είναι μια ευκαιρία να δοθεί απάντηση σε δύο κρίσιμα ερωτήματα:
Γιατί μπήκαμε στα μνημόνια;
Πότε θα βγούμε από αυτά;
Στις απαντήσεις μου θα χρησιμοποιήσω αποκλειστικά τους αριθμούς. Σημειώνω ότι όλοι οι δημαγωγοί της υφηλίου και οι υποστηρικτές τους μισούν τους αριθμούς. Γιατί οι αριθμοί λένε την αλήθεια και η αλήθεια πονάει, τόσο όσους κοροϊδεύουν τον λαό, όσο και εκείνους που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.
Μπήκαμε στο μνημόνιο για έναν βασικό λόγο. Γιατί από το 2001 ως το 2009 το κράτος στο σύνολό του[1] ξόδεψε 827 δις ευρώ και εισέπραξε 695. Μπήκε μέσα 132 δις! Δηλαδή –για να έχουμε την πραγματική εικόνα- 50 ΕΝΦΙΑ! Μπαίναμε μέσα κατά μέσο όρο έξι ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο. Για αυτό χρεοκοπήσαμε και φτάσαμε στο μνημόνιο. Όλα τα άλλα που γράφονται αγνοούν την κεντρική και κυρίαρχη αιτία.
Σημειώνω όμως ότι την εφιαλτική αυτή υπέρβαση δεν την ψήφισε ποτέ η ελληνική Βουλή. Κοροϊδεύοντας εαυτόν και αλλήλους (και Ευρωπαίους), οι κυβερνήσεις προέβλεπαν και η Βουλή ψήφιζε στον προϋπολογισμό μέσο έλλειμμα 1,4% του ΑΕΠ κάθε χρόνο και το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα μέσο έλλειμμα 7,3% του ΑΕΠ. Δηλαδή από τα 132 δις που ξόδεψε παραπάνω από όσα εισέπραξε το κράτος, τα 107 δεν τα ψήφισε ποτέ η Βουλή. Αντίθετα, οι κυβερνήσεις έκρυβαν τις υπερβάσεις και από τη Βουλή και από το λαό και από την Ευρώπη. Τα στοιχεία για το έλλειμμα και το χρέος αναθεωρήθηκαν, μετά την απολογιστική οριστικοποίησή τους, 70 φορές, στη διάρκεια αυτών των ετών, εκ των οποίων οι 68 φορές προς τα πάνω. Το τεράστιο αυτό θέμα βέβαια ποτέ δεν διερευνήθηκε και η σημερινή κυβέρνηση ρητά αποφεύγει να το περιλάβει στην εξεταστική επιτροπή για τα περίφημα μνημόνια.
Γιατί δεν βγήκαμε από τα μνημόνια;
Και εδώ η απάντηση είναι απλή. Γιατί το πολιτικό σύστημα με το «αντιμνημονιακό» παραμύθι (που είχε ως στόχο να κρύψει τις συγκλονιστικές ευθύνες που περιέγραψα), προκάλεσε μια τεράστια και διαχρονική αβεβαιότητα για την συμμετοχή ή όχι της χώρας στο ευρώ. Αβεβαιότητα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ενώ λοιπόν οι περικοπές και οι –πολύ περισσότεροι από ό,τι συγκριτικά έπρεπε- φόροι (αναγκαστικά ως ένα βαθμό και τα δύο, μια που το κράτος ζούσε με δανεικά και σταμάτησαν να το δανείζουν), αποκατέστησαν σταδιακά τη δημοσιονομική ισορροπία, η εγκληματική πολιτική αβεβαιότητα του αντιμνημονίου, με την οποία «έπαιζαν» κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, διέλυσε την οικονομία. Με τρεις (αλληλοτροφοδοτούμενους μεταξύ τους) τρόπους:
Πρώτον θέρισε τις επενδύσεις. Από 50 δις το 2009[3] έπεσαν στα 21 δις το 2014. Ποιος άλλωστε να επενδύσει σε μια χώρα όταν κινδυνεύει να χάσει (αν η χώρα βγει από το ευρώ), τη μισή του επένδυση; Δεύτερον έδιωξε για τον ίδιο λόγο τις καταθέσεις (πολλές από τις οποίες έφυγαν στο εξωτερικό). Και τρίτον μείωσε δραματικά την εμπιστοσύνη και την πίστωση στην αγορά, που έγινε ουσιαστικά αγορά μετρητών. Η μισή σχεδόν μείωση του ΑΕΠ οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο συνδυασμό των παραγόντων αυτών και κυρίως στην τεράστια μείωση των επενδύσεων, που έγινε παρά το γεγονός ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας από πλευράς μισθών αποκαταστάθηκε στα χρόνια αυτά.
Αν η Ελλάδα είχε προσελκύσει το 2014 το 70% των επενδύσεων που προσέλκυσε το 2009[4] θα είχαμε 250 χιλιάδες ανέργους λιγότερους, 10% μεγαλύτερο ΑΕΠ, 7 δις επιπλέον δημόσια έσοδα και η κρίση θα ήταν ήδη παρελθόν. Ο ελληνικός λαός όμως αποπλανήθηκε από το βολικό ψυχολογικά αντιμνημονιακό παραμύθι και ψήφισε μια κυβέρνηση που διώχνει και τις τελευταίες επενδύσεις και επενδυτές που είχαν απομείνει. Κάτι αφ’ εαυτού δύσκολο μια που μιλάμε για πολύ «σκληροτράχηλους»! επενδυτές, αφού η προηγούμενη κυβέρνηση είχε «επιτύχει» να έχει ήδη από το 2013 τις λιγότερες (ως ποσοστό του ΑΕΠ), επενδύσεις στον κόσμο!
Αποτέλεσμα του παραλογισμού των «αντιμνημονίων» είναι ότι αντί να σκίσουμε («σελίδα - σελίδα») τα μνημόνια σκίζουμε, πέντε χρόνια τώρα, «επιχείρηση - επιχείρηση» τον ιδιωτικό τομέα και τους εργαζομένους σ’ αυτόν, που οδηγήθηκαν μαζικά στην ανεργία και καταστρέφουμε τον ελληνικό παραγωγικό ιστό, με μια ύφεση που κατά το ήμισυ περίπου ήταν άνευ λόγου και αχρείαστη. Οφείλεται αποκλειστικά στην αβεβαιότητα.
Η εξαγωγή των πολιτικών ευθυνών για την καταστροφή και η μη ανάληψη ευθύνης και η μη προώθηση των ριζικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος από το εγχώριο πολιτικό σύστημα, οδήγησε και οδηγεί σε μαζική εισαγωγή αβεβαιότητας και δυστυχίας. Και όσο ο ελληνικός λαός συνεχίζει να αγοράζει μαζικά το παραμύθι του «αντιμνημονίου», τόσο τα μνημόνια και η δυστυχία θα συνεχίζονται. Γιατί αντί να ασχοληθούμε με την αρρώστια πάθαμε ψύχωση με το φάρμακο. Αντί να ασχοληθούμε με το αίτιο της καταστροφής, που ήταν ένα χρεοκοπημένο από κάθε άποψη κράτος, ασχοληθήκαμε με το αποτέλεσμα της καταστροφής που ήταν τα μνημόνια. Και όσο δεν διορθώνεις το αίτιο, το πρόβλημα παραμένει.
Αντίθετα μόλις το παραμύθι του «αντιμνημονίου» τελειώσει και θαφτεί οριστικά, η οικονομία είναι έτοιμη να εκραγεί αναπτυξιακά προς τα πάνω. Είναι έτοιμη για ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 5% το χρόνο, που θα μας βγάλουν από τα μνημόνια (δηλαδή την απώλεια ανεξαρτησίας που συνεπάγεται ο αναγκαστικός δανεισμός από έναν μόνο δανειστή) και θα επιτρέψουν στη χώρα να γυρίσει στην κανονικότητα.
Το πότε θα συμβεί αυτό εναπόκειται στον ελληνικό λαό. Μέχρι να συμβεί εμείς θα συνεχίσουμε να παρουσιάζουμε την πραγματικότητα με αριθμούς και ορθολογικά επιχειρήματα. Θα συνεχίσουμε να λέμε την αλήθεια, αδιαφορώντας για το κόστος που έχει η υπεράσπισή της σε μια κοινωνία της οποίας τα κριτήρια έχουν -αναπόφευκτα και καθοριστικά- επηρεαστεί από δεκαετίες αχαλίνωτου λαϊκισμού και μαζικής παραπλάνησης.
Θόδωρος Σκυλακάκης
Πρόεδρος της Δράσης
[1] Δαπάνες και έσοδα Γενικής Κυβέρνησης σε δις ευρώ (τρέχουσες τιμές, πρωτογενή στοιχεία Eurostat). Χρησιμοποιώ τρέχουσες τιμές γιατί είναι πιο κοντά στα σημερινά δεδομένα.
[2] Σε σταθερές τιμές του 2009.
[3] Ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου σε όρους όγκου με τιμές αναφοράς ευρώ του 2010.
[4] Είχε δηλαδή μια μείωση επενδύσεων αντίστοιχη με την Πορτογαλία.
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6355&h=fAQHzkHFF&s=1" id="" title="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6355&h=fAQHzkHFF&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6355");">![</a><br/><a href=]()
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6355&h=8AQEutcg7&s=1" id="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6355&h=8AQEutcg7&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6355");">Ανοικτή επιστολή του Προέδρου της Δράσης προς τους πολίτες με αφορμή τα πέντε χρόνια μνημονίου
www.drassi.gr
Ανοικτή επιστολή του Προέδρου της Δράσης προς τους πολίτες με αφορμή τα πέντε χρόνια μνημονίου
Αγαπητοί φίλοι,
«Γιορτάζουμε» σήμερα πέντε χρόνια μνημόνια και είναι μια ευκαιρία να δοθεί απάντηση σε δύο κρίσιμα ερωτήματα:
Γιατί μπήκαμε στα μνημόνια;
Πότε θα βγούμε από αυτά;
Στις απαντήσεις μου θα χρησιμοποιήσω αποκλειστικά τους αριθμούς. Σημειώνω ότι όλοι οι δημαγωγοί της υφηλίου και οι υποστηρικτές τους μισούν τους αριθμούς. Γιατί οι αριθμοί λένε την αλήθεια και η αλήθεια πονάει, τόσο όσους κοροϊδεύουν τον λαό, όσο και εκείνους που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους.
Μπήκαμε στο μνημόνιο για έναν βασικό λόγο. Γιατί από το 2001 ως το 2009 το κράτος στο σύνολό του[1] ξόδεψε 827 δις ευρώ και εισέπραξε 695. Μπήκε μέσα 132 δις! Δηλαδή –για να έχουμε την πραγματική εικόνα- 50 ΕΝΦΙΑ! Μπαίναμε μέσα κατά μέσο όρο έξι ΕΝΦΙΑ κάθε χρόνο. Για αυτό χρεοκοπήσαμε και φτάσαμε στο μνημόνιο. Όλα τα άλλα που γράφονται αγνοούν την κεντρική και κυρίαρχη αιτία.
Σημειώνω όμως ότι την εφιαλτική αυτή υπέρβαση δεν την ψήφισε ποτέ η ελληνική Βουλή. Κοροϊδεύοντας εαυτόν και αλλήλους (και Ευρωπαίους), οι κυβερνήσεις προέβλεπαν και η Βουλή ψήφιζε στον προϋπολογισμό μέσο έλλειμμα 1,4% του ΑΕΠ κάθε χρόνο και το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα μέσο έλλειμμα 7,3% του ΑΕΠ. Δηλαδή από τα 132 δις που ξόδεψε παραπάνω από όσα εισέπραξε το κράτος, τα 107 δεν τα ψήφισε ποτέ η Βουλή. Αντίθετα, οι κυβερνήσεις έκρυβαν τις υπερβάσεις και από τη Βουλή και από το λαό και από την Ευρώπη. Τα στοιχεία για το έλλειμμα και το χρέος αναθεωρήθηκαν, μετά την απολογιστική οριστικοποίησή τους, 70 φορές, στη διάρκεια αυτών των ετών, εκ των οποίων οι 68 φορές προς τα πάνω. Το τεράστιο αυτό θέμα βέβαια ποτέ δεν διερευνήθηκε και η σημερινή κυβέρνηση ρητά αποφεύγει να το περιλάβει στην εξεταστική επιτροπή για τα περίφημα μνημόνια.
Γιατί δεν βγήκαμε από τα μνημόνια;
Και εδώ η απάντηση είναι απλή. Γιατί το πολιτικό σύστημα με το «αντιμνημονιακό» παραμύθι (που είχε ως στόχο να κρύψει τις συγκλονιστικές ευθύνες που περιέγραψα), προκάλεσε μια τεράστια και διαχρονική αβεβαιότητα για την συμμετοχή ή όχι της χώρας στο ευρώ. Αβεβαιότητα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ενώ λοιπόν οι περικοπές και οι –πολύ περισσότεροι από ό,τι συγκριτικά έπρεπε- φόροι (αναγκαστικά ως ένα βαθμό και τα δύο, μια που το κράτος ζούσε με δανεικά και σταμάτησαν να το δανείζουν), αποκατέστησαν σταδιακά τη δημοσιονομική ισορροπία, η εγκληματική πολιτική αβεβαιότητα του αντιμνημονίου, με την οποία «έπαιζαν» κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, διέλυσε την οικονομία. Με τρεις (αλληλοτροφοδοτούμενους μεταξύ τους) τρόπους:
Πρώτον θέρισε τις επενδύσεις. Από 50 δις το 2009[3] έπεσαν στα 21 δις το 2014. Ποιος άλλωστε να επενδύσει σε μια χώρα όταν κινδυνεύει να χάσει (αν η χώρα βγει από το ευρώ), τη μισή του επένδυση; Δεύτερον έδιωξε για τον ίδιο λόγο τις καταθέσεις (πολλές από τις οποίες έφυγαν στο εξωτερικό). Και τρίτον μείωσε δραματικά την εμπιστοσύνη και την πίστωση στην αγορά, που έγινε ουσιαστικά αγορά μετρητών. Η μισή σχεδόν μείωση του ΑΕΠ οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο συνδυασμό των παραγόντων αυτών και κυρίως στην τεράστια μείωση των επενδύσεων, που έγινε παρά το γεγονός ότι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας από πλευράς μισθών αποκαταστάθηκε στα χρόνια αυτά.
Αν η Ελλάδα είχε προσελκύσει το 2014 το 70% των επενδύσεων που προσέλκυσε το 2009[4] θα είχαμε 250 χιλιάδες ανέργους λιγότερους, 10% μεγαλύτερο ΑΕΠ, 7 δις επιπλέον δημόσια έσοδα και η κρίση θα ήταν ήδη παρελθόν. Ο ελληνικός λαός όμως αποπλανήθηκε από το βολικό ψυχολογικά αντιμνημονιακό παραμύθι και ψήφισε μια κυβέρνηση που διώχνει και τις τελευταίες επενδύσεις και επενδυτές που είχαν απομείνει. Κάτι αφ’ εαυτού δύσκολο μια που μιλάμε για πολύ «σκληροτράχηλους»! επενδυτές, αφού η προηγούμενη κυβέρνηση είχε «επιτύχει» να έχει ήδη από το 2013 τις λιγότερες (ως ποσοστό του ΑΕΠ), επενδύσεις στον κόσμο!
Αποτέλεσμα του παραλογισμού των «αντιμνημονίων» είναι ότι αντί να σκίσουμε («σελίδα - σελίδα») τα μνημόνια σκίζουμε, πέντε χρόνια τώρα, «επιχείρηση - επιχείρηση» τον ιδιωτικό τομέα και τους εργαζομένους σ’ αυτόν, που οδηγήθηκαν μαζικά στην ανεργία και καταστρέφουμε τον ελληνικό παραγωγικό ιστό, με μια ύφεση που κατά το ήμισυ περίπου ήταν άνευ λόγου και αχρείαστη. Οφείλεται αποκλειστικά στην αβεβαιότητα.
Η εξαγωγή των πολιτικών ευθυνών για την καταστροφή και η μη ανάληψη ευθύνης και η μη προώθηση των ριζικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος από το εγχώριο πολιτικό σύστημα, οδήγησε και οδηγεί σε μαζική εισαγωγή αβεβαιότητας και δυστυχίας. Και όσο ο ελληνικός λαός συνεχίζει να αγοράζει μαζικά το παραμύθι του «αντιμνημονίου», τόσο τα μνημόνια και η δυστυχία θα συνεχίζονται. Γιατί αντί να ασχοληθούμε με την αρρώστια πάθαμε ψύχωση με το φάρμακο. Αντί να ασχοληθούμε με το αίτιο της καταστροφής, που ήταν ένα χρεοκοπημένο από κάθε άποψη κράτος, ασχοληθήκαμε με το αποτέλεσμα της καταστροφής που ήταν τα μνημόνια. Και όσο δεν διορθώνεις το αίτιο, το πρόβλημα παραμένει.
Αντίθετα μόλις το παραμύθι του «αντιμνημονίου» τελειώσει και θαφτεί οριστικά, η οικονομία είναι έτοιμη να εκραγεί αναπτυξιακά προς τα πάνω. Είναι έτοιμη για ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 5% το χρόνο, που θα μας βγάλουν από τα μνημόνια (δηλαδή την απώλεια ανεξαρτησίας που συνεπάγεται ο αναγκαστικός δανεισμός από έναν μόνο δανειστή) και θα επιτρέψουν στη χώρα να γυρίσει στην κανονικότητα.
Το πότε θα συμβεί αυτό εναπόκειται στον ελληνικό λαό. Μέχρι να συμβεί εμείς θα συνεχίσουμε να παρουσιάζουμε την πραγματικότητα με αριθμούς και ορθολογικά επιχειρήματα. Θα συνεχίσουμε να λέμε την αλήθεια, αδιαφορώντας για το κόστος που έχει η υπεράσπισή της σε μια κοινωνία της οποίας τα κριτήρια έχουν -αναπόφευκτα και καθοριστικά- επηρεαστεί από δεκαετίες αχαλίνωτου λαϊκισμού και μαζικής παραπλάνησης.
Θόδωρος Σκυλακάκης
Πρόεδρος της Δράσης
[1] Δαπάνες και έσοδα Γενικής Κυβέρνησης σε δις ευρώ (τρέχουσες τιμές, πρωτογενή στοιχεία Eurostat). Χρησιμοποιώ τρέχουσες τιμές γιατί είναι πιο κοντά στα σημερινά δεδομένα.
[2] Σε σταθερές τιμές του 2009.
[3] Ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου σε όρους όγκου με τιμές αναφοράς ευρώ του 2010.
[4] Είχε δηλαδή μια μείωση επενδύσεων αντίστοιχη με την Πορτογαλία.
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6355&h=fAQHzkHFF&s=1" id="" title="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6355&h=fAQHzkHFF&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6355");">
www.drassi.gr
Ανοικτή επιστολή του Προέδρου της Δράσης προς τους πολίτες με αφορμή τα πέντε χρόνια μνημονίου
Δράση: Προσφυγές κατά της υφαρπαγής των πόρων της αυτοδιοίκησης, που παραβιάζει…
Δράση: Προσφυγές κατά της υφαρπαγής των πόρων της αυτοδιοίκησης, που παραβιάζει ευθέως την προστατευόμενη από το Σύνταγμα οικονομική της αυτοτέλεια
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη μεταφορά των διαθεσίμων της Αυτοδιοίκησης στο κεντρικό κράτος αποτελεί πρωτοφανή αντισυνταγματική παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Παραβιάζει άμεσα και έμμεσα το άρθρο 102 παρ. 1,2, 4 και 5 του Συντάγματος, όπου μεταξύ άλλων ορίζεται ξεκάθαρα ότι οι ΟΤΑ έχουν οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια. Παραβιάζει επίσης και το άρθρο 17 και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ που αφορά τα περιουσιακά δικαιώματα τα οποία απολαμβάνουν και οι ΟΤΑ.
Η συγκεκριμένη ενέργεια αποτυπώνει το οικονομικό αδιέξοδο και την οικονομική ασφυξία της χώρας, που έχει προκαλέσει με την εμμονική της πολιτική η Κυβέρνηση Τσίπρα. Αποτυπώνει επίσης την απόλυτη έλλειψη κυβερνητικού προγραμματισμού που η «πρώτη φορά αριστερά» θέλει να μεταφέρει τώρα και στους ΟΤΑ, από τους οποίους ζητά να ασκούν διοίκηση με ορίζοντα δεκαπενθημέρου!, προκαλώντας πρωτοφανή αβεβαιότητα και αναστάτωση σε εργαζομένους, προμηθευτές και συνεργαζόμενους με Δήμους και Περιφέρειες. Η κυβέρνηση ταυτόχρονα παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές δημόσιας πολιτικής, αφού τα ανταποδοτικά τέλη που πληρώνουν οι πολίτες στους Δήμους (και τα οποία περιλαμβάνονται στα διαθέσιμά τους), για τις υπηρεσίες των Δήμων προς αυτούς, δεν μπορεί κανένας να τα διοχετεύσει σε άλλους σκοπούς από αυτούς για τους οποίους έχουν θεσπιστεί. Αν δεν κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα προστίθεται τώρα και ο κίνδυνος να μείνουν αμάζευτα τα σκουπίδια σε όλη τη χώρα. Κάτι που γίνεται ουσιαστικά γιατί η κυβέρνηση αντί να κόψει τις δικές της δαπάνες, να σταματήσει τις προσλήψεις και τη συνταξιοδότηση δεκάδων μεραρχιών 50ρηδων, οδηγεί όλη τη χώρα σε αδιέξοδο.
Η μονομερής και αυταρχική αυτή ενέργεια δείχνει ακόμα την βαθειά κρατικιστική της αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί συνέχεια μιας μεγάλης κρατικής μηχανής. Και είναι μια ευκαιρία αυτή να συνειδητοποιήσουν οι πάντες, και προπαντός οι τοπικοί άρχοντες, ότι πραγματική ανεξαρτησία της αυτοδιοίκησης δεν υπάρχει χωρίς την οικονομική της ανεξαρτησία. Κάτι που μόνο η πρόταση της ΔΡΑΣΗΣ για τερματισμό της κρατικής επιχορήγησης προς τους Δήμους με την παράλληλη δυνατότητα απευθείας χρηματοδότησης της αυτοδιοίκησης από τους δημότες με τέλη που θα είναι ανταποδοτικά, (όπως π.χ. η είσπραξη του φόρου περιουσίας με ευθύνη και για λογαριασμό των Δήμων) μπορεί να διασφαλίσει.
Καλούμε τους εκπροσώπους Δήμων και Περιφερειών να θέσουν πλέον στην ατζέντα των διεκδικήσεών τους για μια ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση την πρότασή μας και τους πολίτες που θεωρούν ότι τα δημοτικά τέλη τους χρησιμοποιούνται για αλλότριους σκοπούς να προσφύγουν στη δικαιοσύνη. Η ΔΡΑΣΗ θα είναι συμπαραστάτης και έμπρακτος αρωγός στην προσπάθεια αυτή, όπως έχει κάνει με μεγάλη επιτυχία και σε άλλες υποθέσεις στο παρελθόν.
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6352&h=3AQEhjY4d&s=1" id="" title="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6352&h=3AQEhjY4d&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6352");">![</a><br/><a href=]()
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6352&h=eAQFZTPSx&s=1" id="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6352&h=eAQFZTPSx&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6352");">Δράση: Προσφυγές κατά της υφαρπαγής των πόρων της αυτοδιοίκησης, που παραβιάζει ευθέως την...
www.drassi.gr
Δράση: Προσφυγές κατά της υφαρπαγής των πόρων της αυτοδιοίκησης, που παραβιάζει ευθέως την προστατευόμενη από το Σύνταγμα οικονομική της αυτοτέλεια
Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη μεταφορά των διαθεσίμων της Αυτοδιοίκησης στο κεντρικό κράτος αποτελεί πρωτοφανή αντισυνταγματική παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης. Παραβιάζει άμεσα και έμμεσα το άρθρο 102 παρ. 1,2, 4 και 5 του Συντάγματος, όπου μεταξύ άλλων ορίζεται ξεκάθαρα ότι οι ΟΤΑ έχουν οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια. Παραβιάζει επίσης και το άρθρο 17 και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ που αφορά τα περιουσιακά δικαιώματα τα οποία απολαμβάνουν και οι ΟΤΑ.
Η συγκεκριμένη ενέργεια αποτυπώνει το οικονομικό αδιέξοδο και την οικονομική ασφυξία της χώρας, που έχει προκαλέσει με την εμμονική της πολιτική η Κυβέρνηση Τσίπρα. Αποτυπώνει επίσης την απόλυτη έλλειψη κυβερνητικού προγραμματισμού που η «πρώτη φορά αριστερά» θέλει να μεταφέρει τώρα και στους ΟΤΑ, από τους οποίους ζητά να ασκούν διοίκηση με ορίζοντα δεκαπενθημέρου!, προκαλώντας πρωτοφανή αβεβαιότητα και αναστάτωση σε εργαζομένους, προμηθευτές και συνεργαζόμενους με Δήμους και Περιφέρειες. Η κυβέρνηση ταυτόχρονα παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές δημόσιας πολιτικής, αφού τα ανταποδοτικά τέλη που πληρώνουν οι πολίτες στους Δήμους (και τα οποία περιλαμβάνονται στα διαθέσιμά τους), για τις υπηρεσίες των Δήμων προς αυτούς, δεν μπορεί κανένας να τα διοχετεύσει σε άλλους σκοπούς από αυτούς για τους οποίους έχουν θεσπιστεί. Αν δεν κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα προστίθεται τώρα και ο κίνδυνος να μείνουν αμάζευτα τα σκουπίδια σε όλη τη χώρα. Κάτι που γίνεται ουσιαστικά γιατί η κυβέρνηση αντί να κόψει τις δικές της δαπάνες, να σταματήσει τις προσλήψεις και τη συνταξιοδότηση δεκάδων μεραρχιών 50ρηδων, οδηγεί όλη τη χώρα σε αδιέξοδο.
Η μονομερής και αυταρχική αυτή ενέργεια δείχνει ακόμα την βαθειά κρατικιστική της αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η τοπική αυτοδιοίκηση αποτελεί συνέχεια μιας μεγάλης κρατικής μηχανής. Και είναι μια ευκαιρία αυτή να συνειδητοποιήσουν οι πάντες, και προπαντός οι τοπικοί άρχοντες, ότι πραγματική ανεξαρτησία της αυτοδιοίκησης δεν υπάρχει χωρίς την οικονομική της ανεξαρτησία. Κάτι που μόνο η πρόταση της ΔΡΑΣΗΣ για τερματισμό της κρατικής επιχορήγησης προς τους Δήμους με την παράλληλη δυνατότητα απευθείας χρηματοδότησης της αυτοδιοίκησης από τους δημότες με τέλη που θα είναι ανταποδοτικά, (όπως π.χ. η είσπραξη του φόρου περιουσίας με ευθύνη και για λογαριασμό των Δήμων) μπορεί να διασφαλίσει.
Καλούμε τους εκπροσώπους Δήμων και Περιφερειών να θέσουν πλέον στην ατζέντα των διεκδικήσεών τους για μια ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση την πρότασή μας και τους πολίτες που θεωρούν ότι τα δημοτικά τέλη τους χρησιμοποιούνται για αλλότριους σκοπούς να προσφύγουν στη δικαιοσύνη. Η ΔΡΑΣΗ θα είναι συμπαραστάτης και έμπρακτος αρωγός στην προσπάθεια αυτή, όπως έχει κάνει με μεγάλη επιτυχία και σε άλλες υποθέσεις στο παρελθόν.
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6352&h=3AQEhjY4d&s=1" id="" title="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6352&h=3AQEhjY4d&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6352");">
www.drassi.gr
Δράση: Προσφυγές κατά της υφαρπαγής των πόρων της αυτοδιοίκησης, που παραβιάζει ευθέως την προστατευόμενη από το Σύνταγμα οικονομική της αυτοτέλεια
Μνήμη Φώφης Λαζάρου Η Φώφη Λαζάρου τελείωσε την περιπετειώδη διαδρομή της σ’ αυ…
Μνήμη Φώφης Λαζάρου
Η Φώφη Λαζάρου τελείωσε την περιπετειώδη διαδρομή της σ’ αυτή τη γη την Κυριακή 19 Απριλίου. Με την Φώφη ήμουν μαζί στο ΚΚΕ εσωτερικού και αργότερα στο ΣΥΝασπισμό. Δεν είχαμε όμως ιδιαίτερη σχέση, πέραν της κατά σύμβασιν «συντροφικής». Μέχρι το 1998. Τότε, πιάσαμε την κουβέντα σε κάποια κομματική εκδήλωση και αποκαλύφθηκε ότι ήμασταν και οι δυο μέλη της Διεθνούς Αμνηστίας. Η Φώφη μου αφηγήθηκε πώς έφτασε να γίνει μέλος:
«Από το 1957 μέχρι το 1966 ήμουν φυλακισμένη στη φυλακή Αβέρωφ, καταδικασμένη με τον νόμο για κατασκοπεία, αυτόν με τον οποίον εκτελέστηκε ο Μπελογιάννης. Το 1965 υιοθετήθηκα ως κρατούμενη συνείδησης από το βρετανικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας -λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της- αφού η οργάνωση δεν πίστεψε πως ήμουν… κατάσκοπος. Με στήριξε μαχητικά, καταγγέλλοντας την καταδίκη μου με τον νόμο περί κατασκοπείας. Παράλληλα, τα μέλη των βρετανικών ομάδων της Δ. Αμνηστίας που με είχαν υιοθετήσει, άρχισαν να μου στέλνουν γράμματα και κάποια μικρά χρηματικά ποσά για «ανακούφιση» (relief) όπως τα έλεγαν. Το πρώτο γράμμα το πήρα μέσω του σωματείου «Πανελλήνια Ένωση Οικογενειών Πολιτικών Εξορίστων και Φυλακισμένων» (ΠΕΟΠΕΦ), που είχε συσταθεί στα μετά τον εμφύλιο χρόνια. Ερχόταν από το Κεντ της Αγγλίας και απευθυνόταν στη μητέρα μου. Μπήκε στη φυλακή κρυφά και μεταφρασμένο. Πρέπει να ήταν Άνοιξη του 1965. Πήρα έξι γράμματα συνολικά, με τον ίδιο τρόπο, μέχρι τον Μάρτιο του 1966 που αποφυλακίστηκα. Πήρα επιπλέον ένα δέμα για τα Χριστούγεννα, καθώς και χριστουγεννιάτικες κάρτες. Επίσης, θυμάμαι ότι κατά καιρούς είχα πάρει κάποιες επιταγές.
Από το πρώτο κιόλας γράμμα που έλαβα, ένιωσα ανάμεικτα συναισθήματα συγκίνησης και δυσπιστίας. Συγκίνησης, επειδή κάποιοι άγνωστοί μου άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν για μένα, για την άδικη καταδίκη μου και για την απάνθρωπη φυλάκισή μου. Δυσπιστίας, επειδή στο γράμμα τους οι άνθρωποι αυτοί ανέφεραν ότι παράλληλα με εμένα, είχαν υιοθετήσει και εργάζονταν για την απόλυση κάποιου κρατούμενου στην τότε Ανατολική Γερμανία. Ο ψυχρός πόλεμος της εποχής ήταν κυρίως ιδεολογικός πόλεμος, ακραίος, που πόλωνε τους ανθρώπους σε δυο στρατόπεδα. Εγώ, ανήκοντας στην Αριστερά, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι σ’ ένα κομμουνιστικό καθεστώς γίνονται διώξεις ανάλογες με τη δική μου.
Ωστόσο, συνειδητοποίησα ότι οι στόχοι των ανθρώπων ήταν καθαροί, αγνοί και ευγενικοί. Συνδέθηκα μαζί τους. Τους έβλεπα σαν δικούς μου ανθρώπους, περίμενα με ανυπομονησία τα γράμματά τους. Όμως, μόνο μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 κατάλαβα ότι και ιδεολογικά είχαν δίκιο. Ήσαν πιο μπροστά από μένα, που δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τότε ότι και στα κομμουνιστικά καθεστώτα παραβιάζονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και όταν, μετά τη μεταπολίτευση, έμαθα πως ιδρύθηκε και ελληνικό Τμήμα Διεθνούς Αμνηστίας, γράφτηκα μέλος».
Η Φώφη έμεινε μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας και πλήρωνε τακτικά τις συνδρομές της μέχρι το θάνατό της. Το 1998 μου παρέδωσε τα γράμματα που είχε λάβει από τη Διεθνή Αμνηστία και ό,τι άλλο υλικό είχε φυλάξει. Ήμουν τότε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Μαρτυρίες» της Δ. Αμνηστίας και με αυτό το υλικό έφτιαξα ένα τρισέλιδο αφιέρωμα στο τεύχος 53 (Ιούλιος – Σεπτέμβριος 1998).
Με τη Φώφη μείναμε στενοί φίλοι. Εγώ αναγνώριζα σ’ αυτήν τους αγώνες και την κακομεταχείριση που υπέστη (της έλεγα ότι τη σεβόμουν, αλλά αυτό την εξόργιζε!). Αυτή αναγνώριζε σε μένα μια ευαισθησία για τον Άνθρωπο. Την αποκαλούσε «αριστεροσύνη» και μου έλεγε πως με ακολουθεί σε όποιο κόμμα και αν προσχωρήσω. Όταν έφυγα από το ΣΥΝασπισμό και με έδιωξαν και από αρθρογράφο της «Αυγής», κυρίως όταν εντάχθηκα στο κόμμα «Δράση» του Στέφανου Μάνου, πολλοί σύντροφοι και φίλοι αγαπημένοι σταμάτησαν να με βλέπουν και να με καλούν στο σπίτι τους. Όχι η Φώφη. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται αριστεροσύνη. Ξέρω ότι λέγεται ανθρωπιά. Φώφη, σε ευχαριστώ μια φορά ακόμη.
Άρθρο του κ.Διονύση Γουσέτη σήμερα στο protagon.gr
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6350&h=MAQGWzzts&s=1" id="" title="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6350&h=MAQGWzzts&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6350");">![</a><br/><a href=]()
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6350&h=2AQErj3z-&s=1" id="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6350&h=2AQErj3z-&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6350");">Μνήμη Φώφης Λαζάρου
www.drassi.gr
Μνήμη Φώφης Λαζάρου
Η Φώφη Λαζάρου τελείωσε την περιπετειώδη διαδρομή της σ’ αυτή τη γη την Κυριακή 19 Απριλίου. Με την Φώφη ήμουν μαζί στο ΚΚΕ εσωτερικού και αργότερα στο ΣΥΝασπισμό. Δεν είχαμε όμως ιδιαίτερη σχέση, πέραν της κατά σύμβασιν «συντροφικής». Μέχρι το 1998. Τότε, πιάσαμε την κουβέντα σε κάποια κομματική εκδήλωση και αποκαλύφθηκε ότι ήμασταν και οι δυο μέλη της Διεθνούς Αμνηστίας. Η Φώφη μου αφηγήθηκε πώς έφτασε να γίνει μέλος:
«Από το 1957 μέχρι το 1966 ήμουν φυλακισμένη στη φυλακή Αβέρωφ, καταδικασμένη με τον νόμο για κατασκοπεία, αυτόν με τον οποίον εκτελέστηκε ο Μπελογιάννης. Το 1965 υιοθετήθηκα ως κρατούμενη συνείδησης από το βρετανικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας -λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της- αφού η οργάνωση δεν πίστεψε πως ήμουν… κατάσκοπος. Με στήριξε μαχητικά, καταγγέλλοντας την καταδίκη μου με τον νόμο περί κατασκοπείας. Παράλληλα, τα μέλη των βρετανικών ομάδων της Δ. Αμνηστίας που με είχαν υιοθετήσει, άρχισαν να μου στέλνουν γράμματα και κάποια μικρά χρηματικά ποσά για «ανακούφιση» (relief) όπως τα έλεγαν. Το πρώτο γράμμα το πήρα μέσω του σωματείου «Πανελλήνια Ένωση Οικογενειών Πολιτικών Εξορίστων και Φυλακισμένων» (ΠΕΟΠΕΦ), που είχε συσταθεί στα μετά τον εμφύλιο χρόνια. Ερχόταν από το Κεντ της Αγγλίας και απευθυνόταν στη μητέρα μου. Μπήκε στη φυλακή κρυφά και μεταφρασμένο. Πρέπει να ήταν Άνοιξη του 1965. Πήρα έξι γράμματα συνολικά, με τον ίδιο τρόπο, μέχρι τον Μάρτιο του 1966 που αποφυλακίστηκα. Πήρα επιπλέον ένα δέμα για τα Χριστούγεννα, καθώς και χριστουγεννιάτικες κάρτες. Επίσης, θυμάμαι ότι κατά καιρούς είχα πάρει κάποιες επιταγές.
Από το πρώτο κιόλας γράμμα που έλαβα, ένιωσα ανάμεικτα συναισθήματα συγκίνησης και δυσπιστίας. Συγκίνησης, επειδή κάποιοι άγνωστοί μου άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν για μένα, για την άδικη καταδίκη μου και για την απάνθρωπη φυλάκισή μου. Δυσπιστίας, επειδή στο γράμμα τους οι άνθρωποι αυτοί ανέφεραν ότι παράλληλα με εμένα, είχαν υιοθετήσει και εργάζονταν για την απόλυση κάποιου κρατούμενου στην τότε Ανατολική Γερμανία. Ο ψυχρός πόλεμος της εποχής ήταν κυρίως ιδεολογικός πόλεμος, ακραίος, που πόλωνε τους ανθρώπους σε δυο στρατόπεδα. Εγώ, ανήκοντας στην Αριστερά, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι σ’ ένα κομμουνιστικό καθεστώς γίνονται διώξεις ανάλογες με τη δική μου.
Ωστόσο, συνειδητοποίησα ότι οι στόχοι των ανθρώπων ήταν καθαροί, αγνοί και ευγενικοί. Συνδέθηκα μαζί τους. Τους έβλεπα σαν δικούς μου ανθρώπους, περίμενα με ανυπομονησία τα γράμματά τους. Όμως, μόνο μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 κατάλαβα ότι και ιδεολογικά είχαν δίκιο. Ήσαν πιο μπροστά από μένα, που δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τότε ότι και στα κομμουνιστικά καθεστώτα παραβιάζονταν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και όταν, μετά τη μεταπολίτευση, έμαθα πως ιδρύθηκε και ελληνικό Τμήμα Διεθνούς Αμνηστίας, γράφτηκα μέλος».
Η Φώφη έμεινε μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας και πλήρωνε τακτικά τις συνδρομές της μέχρι το θάνατό της. Το 1998 μου παρέδωσε τα γράμματα που είχε λάβει από τη Διεθνή Αμνηστία και ό,τι άλλο υλικό είχε φυλάξει. Ήμουν τότε αρχισυντάκτης του περιοδικού «Μαρτυρίες» της Δ. Αμνηστίας και με αυτό το υλικό έφτιαξα ένα τρισέλιδο αφιέρωμα στο τεύχος 53 (Ιούλιος – Σεπτέμβριος 1998).
Με τη Φώφη μείναμε στενοί φίλοι. Εγώ αναγνώριζα σ’ αυτήν τους αγώνες και την κακομεταχείριση που υπέστη (της έλεγα ότι τη σεβόμουν, αλλά αυτό την εξόργιζε!). Αυτή αναγνώριζε σε μένα μια ευαισθησία για τον Άνθρωπο. Την αποκαλούσε «αριστεροσύνη» και μου έλεγε πως με ακολουθεί σε όποιο κόμμα και αν προσχωρήσω. Όταν έφυγα από το ΣΥΝασπισμό και με έδιωξαν και από αρθρογράφο της «Αυγής», κυρίως όταν εντάχθηκα στο κόμμα «Δράση» του Στέφανου Μάνου, πολλοί σύντροφοι και φίλοι αγαπημένοι σταμάτησαν να με βλέπουν και να με καλούν στο σπίτι τους. Όχι η Φώφη. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται αριστεροσύνη. Ξέρω ότι λέγεται ανθρωπιά. Φώφη, σε ευχαριστώ μια φορά ακόμη.
Άρθρο του κ.Διονύση Γουσέτη σήμερα στο protagon.gr
Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.drassi.gr%2Findex.php%3Fid%3D6350&h=MAQGWzzts&s=1" id="" title="" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.drassi.gru00252Findex.phpu00253Fidu00253D6350&h=MAQGWzzts&s=1");" style="" rel="nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.drassi.gr/index.php?id=6350");">
www.drassi.gr
Μνήμη Φώφης Λαζάρου