Τρεις κι ο κούκος έχουν μείνει στο Ποτάμι • κι απ’ αυτούς όμως άλλος για Χίο τράβηξε, κι άλλος για Κουμουνδούρου, φαίνεται. • Διακρίνεις πλέον σαφώς τους φιλοσύριζα • – και καλά ο Δανέλλης, αλλά κι ο Κύρκος;– • όπως βλέπεις και τους κλίνοντες προς Ν.Δ. • Αμα δω και Λυκούδη προς Σύριζα, • θα πάω εκεί στην Αραπιά μονίμως και θ’ αφήσω το κοκαλάκι μου στην έρημο. • Για τους Δανέλληδες, άσε, αυτοί επικαλούνται ανύπαρκτον Σύριζα: • «…να μην περάσουμε από το διχαστικό Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο στο Σύριζα-Αντισύριζα»· • βρε, αφού ο ίδιος το επιδιώκει, • ο Σύριζα διχάζει. • Δηλαδή ο Αγύρτης το βιολί του κι εμείς να του προσφέρουμε και συχωροχάρτι από πάνω; •Ταλαντούχα φάρα οι Ελληνες. • Ευφάνταστος λαός, ασύλληπτος. • Δες λ.χ. σήμερα. • Οπου δημογραφικά φθίνουμε, καλπάζοντας μάλιστα. • Οπου η ανεργία μας μαραζώνει και η υπερφορολόγηση αφυδατώνει και τη σκέψη ακόμα να σχεδιάσεις κάτι για το μέλλον. • Οπου η ανυπαρξία παραγωγής, ανάπτυξης, μηδενίζει κάθε ελπίδα να ξεκολλήσει επιτέλους το κάρο • κι όπου ζούμε ένα συνεχές βούλιαγμα όλο και πιο χαμηλά, παντού. • Κι όμως. • Εμείς τρωγόμαστε σχεδόν αποκλειστικά με το συνταξιοδοτικό των «παλιών» και το «μακεδονικό». • Ασήμαντα ζητήματα; • Οχι βέβαια. • Αλλά εξανίστασαι συνειδητοποιώντας ότι τα κόμματα έχουν στρέψει εκεί τη «δημόσια συζήτηση» • διότι, ως συνήθως, δεν έχουν να παρουσιάσουν κανένα σοβαρό σχέδιο για τα πρώτιστα • – επενδύσεις, παραγωγή, αναθέρμανση της οικονομίας, νέες δουλειές κ.λπ. • Στα δύσκολα δηλαδή μούγκα ή σχεδόν· ως συνήθως. • Και το παραλοϊσμένο πόπολο τσιμπάει • και τρέχουμε σαν ξελιγωμένα αδέσποτα πίσω από τα δυο τρία κόκαλα που επιτηδείως μας πετάνε. • Οσο η παραγωγή της χώρας εξαλειφόταν, η αφασία γενική. • Γεωργία, βιομηχανία, βιοτεχνία φύραιναν επί δεκαετίες, ώσπου σχεδόν εξαερώθηκαν. • Αλλά ήταν η εποχή της γενικευμένης λαμογιάς • – και των ξέφρενων «παροχών» με δανεικά. Θυμάμαι τον Βασίλη Παπαβασιλείου, • που εκτός από εξέχων θεατράνθρωπος είναι ως γνωστόν και οξυδερκής διανοητής, • να λέει κάποτε σε μια συζήτησή μας, • πριν από 25-30 χρόνια ήδη: • «Δεν παράγουμε πια ούτε καρφίτσες. Και δεν ιδρώνει αφτί. • Σε πιάνει τρόμος να σκέφτεσαι τι μας περιμένει». • Περνάμε ήδη τον 9ο χρόνο μιας κρίσης που μας ξεθεμέλιωσε • κι ο ίδιος τρόμος είναι ακόμα εδώ. • Διότι κανείς δεν σχεδιάζει τίποτα για τα θεμελιώδη. • Δεν ισοπεδώνω· • σίγουρα αυτά που λέει ο Μητσοτάκης δείχνουν κάτι, • μπροστά ιδίως στις παπάτζες του Ολετήρα. • Μιλάω μάλλον για τα βασικά που οι πολίτες θα οφείλαμε να αξιώνουμε από τα κόμματα. • «Οι αιτηθέντες ασύλου διαμαρτύρονται ότι…». • Αιτούμαι ασύλου. • Οχι ζητώ άσυλο, ή έστω αιτούμαι άσυλο. • Οοοχι! • Ο συντάκτης ραδιοτηλεοπτικών ειδήσεων γουστάρει αρχαιοπρεπώς, «μετά γενικής»• – και όχι μόνον αυτός, αλλά και εφημερίδων, και εφημερίδων, • άσε δε τι γίνεται στη γλωσσική λοιμική του Διαδικτύου. • Ξεσαλώνουν πια τα ρήματα που συντάσσονταν κάποτε με γενική και ανασταίνονται σήμερα έτσι στα «δελτία ειδήσεων». • Αυγαταίνουν κιόλας τα μετά γενικής συντασσόμενα, διότι ρήμα+γενική εντυπωσιάζει ρε παιδί μου • –οπότε όποιο ρήμα του φανεί του Ψωροστεφανή το μπουμπουνίζει μετά γενικής. • Κι έτσι οι ελληνικούρες, που «προσδίδουν κύρος», • έρχονται και κουμπώνουν με την αγραμματοσύνη και τα άξεστα ελληνικά που ξεχειλίζουν πια από τα «δελτία». • Μια κατάσταση όμως που περνάει στο ντούκου. • Διότι δεν φαίνεται ότι την αντιλαμβάνονται και πολλοί • –κι από τους προϊσταμένους των συντακτών, κι από τους ακροατές. • Ενώ το «αιτηθέντες ασύλου», Ωωω! Ααα! «Ξέρει καλά ελληνικά αυτός ρε!».