Στην «Κ» της περασμένης Κυριακής και τη νέα στήλη «Αντιπαραθέσεις», στο ερώτημα «Πρέπει να υπάρχει το άγαλμα του Τρούμαν;», ο κ. Θανάσης Παφίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, απαντά γιατί δεν πρέπει να υπάρχει, παραθέτοντας μια σειρά από λόγους.Ο πρώτος είναι οι δύο ατομικές βόμβες, «ενώ ο πόλεμος ουσιαστικά είχε τελειώσει». Ομως όποιος γνωρίζει τα στοιχειώδη για τον πόλεμο στον Ειρηνικό ξέρει ότι οι Ιάπωνες απλώς δεν παραδίδονταν. Προτιμούσαν να πεθάνουν. Και όταν στις 15 Αυγούστου ο αυτοκράτορας Χιροχίτο ανακοίνωσε από το ραδιόφωνο την ήττα, δεκάδες αξιωματικοί αυτοκτόνησαν, κάποιοι πέφτοντας με το αεροπλάνο τους στον κόλπο του Τόκιο. Γι’ αυτό είχε σχεδιαστεί λεπτομερώς η εισβολή των Συμμάχων στην ηπειρωτική Ιαπωνία, η οποία έφερε την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Πτώση» και ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη. Στο πρώτο, με την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Olympic», θα πραγματοποιούνταν αποβατική επιχείρηση από τον Νότο, τον Νοέμβριο του 1945, ενώ στο δεύτερο, η εισβολή θα γινόταν στην περιοχή του Τόκιο την άνοιξη του 1946. Η κωδική ονομασία του δεύτερου μέρους ήταν «Επιχείρηση Coronet». Συνολικά, επρόκειτο να είναι η μεγαλύτερη αμφίβια επιχείρηση στην παγκόσμια ιστορία. Οι απώλειες των Συμμάχων υπολογίζονταν σε πολλές χιλιάδες – χώρια οι μαζικοί θάνατοι των Ιαπώνων, μάχιμων και άμαχων. Το σχέδιο εγκαταλείφθηκε μετά τη βόμβα στο Ναγκασάκι και την ιαπωνική συνθηκολόγηση.Πάμε παρακάτω. Κατά τον κ. Παφίλη, η προεδρία Τρούμαν ήταν «από τις σκοτεινές περιόδους» διότι ξεκίνησε ο Ψυχρός Πόλεμος (η πολιτική του Στάλιν στην Ανατολική Ευρώπη ήταν λεπτομέρεια) και ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ, «υπεύθυνο για δεκάδες επεμβάσεις και δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς». Δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς; Εστω. Ομως η μνήμη είναι και εδώ μονομερής: οι αντίστοιχες επεμβάσεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Ανατολική Γερμανία και την Πολωνία το 1953, στην Ουγγαρία το 1956, την Τσεχοσλοβακία το 1968, ο στρατιωτικός νόμος στην Πολωνία το 1979-81 δεν έγιναν ποτέ μάλλον.Επειτα, έχουμε τον μακαρθισμό. Ο Δημοκρατικός πρόεδρος Τρούμαν, ωστόσο, δεν είναι υπεύθυνος για την παράνοια ενός Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή από το Ουισκόνσιν, ο οποίος τελικώς προκάλεσε την οργή του αμερικανικού στρατού και πέθανε αλκοολικός το 1957.Εχουμε και τον ρόλο του Τρούμαν στον ελληνικό Εμφύλιο και στη χρήση των βομβών ναπάλμ. Απάνθρωπο όπλο οι ναπάλμ, είχαν χρησιμοποιηθεί κατά των Ιαπώνων στον Β΄ Παγκόσμιο, αλλά αυτές είναι κατ’ εξοχήν στρατιωτικές αποφάσεις. Οι ναπάλμ δεν είναι ατομικές βόμβες. Και, επιτέλους, επρόκειτο για πόλεμο, όχι για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Αφήνω απ’ έξω την οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ στην Ελλάδα και, βέβαια, τη συνδρομή τους στο να μη γίνει η χώρα ένας ακόμα «σοσιαλιστικός παράδεισος».Τέλος, ο κ. Παφίλης προτείνει, αντί του Τρούμαν, έναν ανδριάντα του Λίνκολν. Μα ούτε καν τον Ρούζβελτ δεν αντέχουν στον Περισσό, τον πρόεδρο που με την κοινωνική του πολιτική έδωσε δουλειά σε χιλιάδες ανέργους τη δεκαετία του ’30;