Vasileios Chantzos

Η κυβέρνηση, δια της διπλωματικής πολιτικής της, μετέτρεψε ένα οικονομικό πρόβλημα σε διαπάλη συμβολικής ισχύος. Επειδή πριν από όλα η εξουσία είναι - πλέον -διαχείριση συμβόλων (η ωμή βία ευτυχώς ανήκει στο παρελθόν), άνευ των οποίων δεν κοινωνείται το ισοζύγιο της δύναμης, κανένα κράτος και κανένας υπερεθνικός οργανισμός δεν είναι έτοιμος να απολέσει την μάχη αυτή. Ιδιαίτερα όταν το πεδίο της διαπραγμάτευσης, μέσα από τις ασταμάτητες τηλεοπτικές εμφανίσεις και την άκριτη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος, δια της αριστερής αντίληψης ότι οι λαοί θα είναι μαζί μας ενάντια στις ψυχρές και ανάλγητες πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες, όταν λέω το πεδίο την διαπραγμάτευσης έγινε παγκόσμιο , επίσης παγκόσμιο έγινε το ενδιαφέρον για το αποτέλεσμα του διακυβεύματος και συνεπώς παγκόσμιο και το σκώμμα της διπλωματικής ήττας. Ποιος αλήθεια πολιτικός θα άντεχε να τον ταπεινώσει, προ της υφηλίου, η φτωχή Ελλάς;

Επειδή λοιπόν τα πράγματα είναι έτσι και όχι αλλιώς δύο εισί τα τινά. Είτε η κυβέρνηση απαρτίζεται από μικρόνοες είτε η κυβέρνηση επιλέγει να επανεκλεγεί με 50% ποσοστό πάνω στις στάχτες του καθημαγμένου τόπου με το εθνικολαϊκιστικό αφήγημα της υπερήφανης διαπραγμάτευσης.

Η εθνική υπερηφάνεια γιαχνί έχει σκόρδο; Πάντως σερβίρεται με αγγουροσαλάτα....