«Όταν ήμασταν στο Γκαζνί, τα μικρότερα αδέρφια μου, ο Ναέεμ και ο Γιαζντάν, μου έφερναν φαγητό στο σχολείο και καθόμασταν όλοι μαζί να φάμε. Οι δυο τους δεν πήγαιναν στο σχολείο, γιατί είχαν γεννηθεί κωφάλαλοι. Οπότε, έβγαζαν τα πρόβατα για να βοσκήσουν στα βουνά».

«Ο Ναέεμ, ο δεύτερος μεγαλύτερος αδερφός, μαγειρεύει για εμάς. Κάποια μέρα θα γίνει εξαιρετικός σεφ, γιατί λατρεύει το μαγείρεμα και έχει χάρισμα σε αυτό. Προσπαθεί να με μάθει κι εμένα πώς να φτιάχνω αφγανικό ψωμί.»

Γνώρισε τον Γιακούμπ: Facebook .com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.unhcr.gr%2Frefugeestories%2Fyacoub%2F&h=tAQHlOA7U&s=1" rel="nofollow nofollow" onmouseover="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://www.unhcr.gr/refugeestories/yacoub/");" onclick="LinkshimAsyncLink.swap(this, "http://l.Facebook .com/l.php?u=httpu00253Au00252Fu00252Fwww.unhcr.gru00252Frefugeestoriesu00252Fyacoubu00252F&h=tAQHlOA7U&s=1");">http://www.unhcr.gr/refugeestories/yacoub/

Facebook .com/UNHCRGREECE/photos/a.130156750342925.18792.130154107009856/1045235842168340/?type=1&relevant_count=1" id="" title="" onclick="" style=""> This entry was posted in ΚΟΙΝΩΝΙΑ on 17/06/2015 by UNHCR GREECE.