Το καινούριο επικοινωνιακό τέχνασμα που σταδιακά υιοθετείται είναι το "καλύτερα μια επώδυνη συμφωνία παρά καθόλου συμφωνία" (με παραλλαγές η αλήθεια είναι). Το ξεκίνησαν οι πιο συγκρατημένοι του ΣΥΡΙΖΑ για να προετοιμάζεται το πόπολο (το οποίο πόπολο όπως έχουμε πει "στάση" ήθελε να αλλάξει) γι αυτά που έρχονται.
Καθυστερούν επί τέσσερις μήνες, διαλύοντας τα έστω λίγα που είχαν αφήσει οι "τρισκατάρατοι" προηγούμενοι, όχι επειδή διαπραγματεύονται αλλά για να χωνεύει το πόπολο σιγά σιγά το σανό που υπήρξε υπερεπαρκής και ως εκ τούτου δύσπεπτος. Ένα πόπολο που προετοίμασε ο Σαμαράς αλλά που ο ΣΥΡΙΖΑ ,μετά από 5 χρόνια πραγματικότητας, "απογείωσε" ως προς την πλήρη απουσία επαφής με αυτήν (την πραγματικότητα). Καταπίνουν με γοργούς ρυθμούς, εξ ου και η δυσπεψία, την αναίρεση όλων των υποσχέσεων του "προγράμματος της Θεσσαλονίκης" αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή. Σύντομα θα περάσουν, οι συγκυβερνώντες, από τα λόγια, αναίρεση υποσχέσεων, στα έργα, "πλήρωνε μαλάκα αφού πίστεψες τις παπάντζες μας". Και όλο αυτό αφού εκβίασαν για να γίνουν εκλογές, ο Τσίπρας δηλαδή, και για να γίνει υπουργός ο Βαρουφάκης, αυτός ο ταξίαρχος της πεζοδρομιακής γελοιότητας, και βουλευτές τα "ζαβά" όπως ο Μιχελογιαννάκης και η Ραχήλ (to name a few).
Θα μπει, ήδη μπαίνει δηλαδή, το δίλημμα ανάμεσα στο χάλια και στο χειρότερα. Οι πολιτικοί απατεώνες λοιπόν που λάνσαραν με επιτυχία το "πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα ;" όχι μόνο έδωσαν σε σύντομο χρονικό διάστημα μια ιδέα του πόσο (χειρότερα μπορούν να γίνουν) αλλά με απύθμενο θράσος το παραλλάσσουν και το θέτουν ως δικό τους "δίλημμα". Καλό τη φορά αυτή. Δεν ξέρω αν θα σας πείσουν, εσάς που τους ψηφίσατε, αλλά αν δεν αισθάνεστε αρκετά μαλάκες τώρα μάλλον δεν θα αισθανθείτε ποτέ. Σας ζηλεύω.