- Πολλοί ναυτικοί διαλέγουνε αυτή τη δουλειά γιατί πληρώνονται καλά. Εσείς, τι σχέση είχατε με το χρήμα;
Τίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει, έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά. Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά. Εμούτζωσε τη θάλασσα και τήνε κατουράει. - Γιατί τότε επιμένατε να ταξιδεύετε μέχρι το τέλος; - Ζαλίζομαι στη στεριά. Το πιο δύσκολο ταξίδι, το πιο επικίνδυνο, το `καμα στην άσφαλτο, από το Σύνταγμα στην Ομόνοια... Μας λυπάστε γιατί δεν έχουμε σπίτι, γιατί περπατάμε μ` ανοιχτά πόδια, γιατί φοράμε τσαλακωμένα πουκάμισα κι ασιδέρωτα ρούχα στο πόρτο. Εγώ σας χαίρομαι. Σίγουρο κρεββάτι, ήρεμος ύπνος. Καφέ στο κομοδίνο κι εφημερίδες. Εκδρομή το Σαββατοκύριακο με κεφτέδες. Όμως, δεν αλλάζω τη δουλειά μου με τη δική σας, ούτε για μια μέρα. Νίκος Καββαδίας...---... |
|||
Χρονια προσμένω τη στεριά να ζαλιστω...
|
|||
ΚΑΛΗΜΕΡΑ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΜΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΑΣΧΕΤΑ ΠΩΣ ΤΟ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ........
|
|||
Υπεροχο ποιημα . παντως για να λεμε την αληθεια τις δεκαετιες 80 90 οι ναυτικοι παιρναμε Πολυ καλα λεφτα .....λεφτα αστρονομικα για την στερηα ...οσοι ομως αγαπουσαμε την θαλασσα Παραμειναμε σε αυτη
|
|||
ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙΣ ΟΣΟ ΘΕΛΕΙΣ........ΠΕΤΡΟ....ΑΛΛΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ.....ΠΟΣΟ ς;;;;;;;
|
|||
φιλη μου συτμφωνω
|
|||
κικη ταξιδευες ως πληρωμα ναυτολογημενη?
|
|||