Φωτιά ξέσπασε πριν από λίγη ώρα σε ιστιοφόρο στα ανοιχτά μεταξύ Μεγανησίου και Λευκάδας. Του ανταποκριτή μας στο Αγρίνιο στο agriniopress.gr Για την φωτιά έχει ενημερωθεί το Λιμενικό, ενώ σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες στο σκάφος επέβαινε μόνο ένας άνδρας, ο οποίος είναι καλά στην υγεία του. ΚΑΝΤΕ LIKE ΣΤΟ NEWSBEAST.GR

Στις ενέργειες που κάνει η Αστυνομία μετά την επιχείρηση εκκένωσης των άτυπων καταυλισμών μεταναστών και προσφύγων απέναντι από το νέο λιμάνι της Πάτρας, αναφέρθηκε η αντιστράτηγος της ΕΛΑΣ Ζαχαρούλα Τσιριγώτη, μιλώντας σήμερα στο αναπτυξιακό συνέδριο που οργανώνει στην Πάτρα η εφημερίδα «Πελοπόννησος». Όπως είπε, «από τις 15 Ιουνίου που έγινε η επιχείρηση για την εκκένωση των καταυλισμών, η Αστυνομία κατήρτισε και εκπόνησε συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο, κάνει καθημερινά ελέγχους και υπάρχει εμφανής αστυνόμευση». Ταυτόχρονα, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ανέφερε ότι «προκειμένου να μην δημιουργηθούν εκ νέου άτυποι καταυλισμοί σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, όσοι αλλοδαποί έρχονται στην περιοχή, η Αστυνομία τους απομακρύνει, αφού πρώτα τους ελέγξει». Μάλιστα, όπως είπε σε αυτό το σημείο, «από τις 16 Ιουνίου, δηλαδή μία ημέρα μετά την επιχείρηση, μέχρι και σήμερα, έχουν απομακρυνθεί περίπου 600 μετανάστες». Στην συνέχεια, η Ζαχαρούλα Τσιριγώτη υπογράμμισε ότι «η Αστυνομία, στο μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί, είναι και θα είναι παρούσα, όποτε αυτό καταστεί απαραίτητο, για να συνεργαστεί και να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε πρόβλημα», προσθέτοντας: «Η Ελληνική Αστυνομία, με γνώμονα το Σύνταγμα και τους νόμους του ελληνικού κράτους, αγωνίζεται καθημερινά για να κατοχυρωθεί η δημόσια τάξη και ασφάλεια και να εξασφαλιστεί η κοινωνική ειρήνη και συνοχή και λειτουργεί πάντα με κριτήριο το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προστασία των ατομικών ελευθεριών».

Την ελληνική πολιτεία να αναδείξει την υπόθεση των Ελλήνων στρατιωτικών, που κρατούνται από τις τουρκικές αρχές, «ως εκ των βασικών θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής, στους διεθνείς οργανισμούς και τα διεθνή fora» καλεί η Συντονιστική Επιτροπή των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος. Οι δικηγόροι, μάλιστα, καλούν όλους τους φορείς «και ιδίως τις μη κυβερνητικές οργανώσεις να κινητοποιηθούν και να λάβουν ξεκάθαρη θέση σε ένα θέμα που άπτεται της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». «Η υπόθεση των Ελλήνων στρατιωτικών, που κρατούνται εδώ και τέσσερις μήνες, χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, δεν συνδέεται και δεν μπορεί να συνδεθεί, ιδίως σε νομικό επίπεδο, με την υπόθεση των Τούρκων αξιωματικών. Είναι προφανές ότι με ευθύνη της Τουρκικής πλευράς η υπόθεση εκφεύγει του νομικού της χαρακτήρα και αποκτά πολιτική διάσταση», υπογραμμίζουν. Συγκεκριμένα, η Συντονιστική Επιτροπή των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, η οποία συνεδρίασε στην Κοζάνη αναφέρει σε ανακοίνωση: 1. Η πρόσφατη επιστολή του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, που συνδέει την τύχη των Ελλήνων στρατιωτικών, που κρατούνται από τις τουρκικές αρχές με την υπόθεση των Τούρκων αξιωματικών, στους οποίους έχει χορηγηθεί άσυλο από την Ελληνική Πολιτεία, επιβεβαιώνει τις πάγιες θέσεις μας ότι η τουρκική δικαιοσύνη δεν λειτουργεί ανεξάρτητα και δεν παρέχει εχέγγυα για μια δίκαιη δίκη. 2. Η υπόθεση των Ελλήνων στρατιωτικών, που κρατούνται εδώ και τέσσερις μήνες, χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, δεν συνδέεται και δεν μπορεί να συνδεθεί, ιδίως σε νομικό επίπεδο, με την υπόθεση των Τούρκων αξιωματικών. Είναι προφανές ότι με ευθύνη της Τουρκικής πλευράς η υπόθεση εκφεύγει του νομικού της χαρακτήρα και αποκτά πολιτική διάσταση. 3. Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι της χώρας έχουν αναδείξει, από την πρώτη στιγμή, την υπόθεση στην πραγματική της διάσταση τόσο με τις πρωτοβουλίες τους στο εσωτερικό, μεταξύ των οποίων και η πρόσφατη σύγκληση της Ολομέλειας στην Αλεξανδρούπολη και στην Ορεστιάδα όσο και με τις συνεχείς παρεμβάσεις τους προς τον Ευρωπαϊκό Δικηγορικό Σύλλογο για την εξασφάλιση των εγγυήσεων που προβλέπει το διεθνές δίκαιο και την αποστολή παρατηρητών. Ήδη, ενημερώσαμε τον Ευρωπαϊκό Δικηγορικό Σύλλογο για τις νέες εξελίξεις και ζητήσαμε την άμεση αποστολή των παρατηρητών, δεδομένου ότι παρήλθε άπρακτη και η ταχθείσα προθεσμία για τις επιβαλλόμενες ενέργειες της Τουρκικής πλευράς. 4. Η Ελληνική πολιτεία οφείλει να αναδείξει την υπόθεση, ως εκ των βασικών θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής, στους διεθνείς οργανισμούς και τα διεθνή fora (ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ). 5. Καλούμε όλους τους φορείς και ιδίως τις μη κυβερνητικές οργανώσεις να κινητοποιηθούν και να λάβουν ξεκάθαρη θέση σε ένα θέμα που άπτεται της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η περιπέτεια του Γιάννη Π., 14 ετών, έληξε κατά τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, δίνοντας τέλος στην αγωνία των δικών του ανθρώπων που τον αναζητούσαν. Ο Γιάννης Π. βρέθηκε στην περιοχή της Λιβαδειάς και είναι καλά στην υγεία του, σύμφωνα με το «Χαμόγελο του Παιδιού». Όπως επισημαίνει «To Χαμόγελο του Παιδιού», θα βρίσκεται κοντά στον Γιάννη Π. για την παροχή ψυχολογικής υποστήριξης και οτιδήποτε άλλο χρειαστεί. ΚΑΝΤΕ LIKE ΣΤΟ NEWSBEAST.GR

Δραματική αριθμητική ανατροπή φαίνεται πως πυροδότησε για τον πληθυσμό της Ελλάδας η οικονομική κρίση, που πλήττει από το 2010 τη χώρα. Η συρρίκνωση των γεννήσεων, η αύξηση των θανάτων και η αρνητική μετανάστευση, αναδεικνύουν το δημογραφικό της Ελλάδας σε μέγα εθνικό θέμα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ, μόνο το διάστημα 2011-2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 355.000 ανθρώπους και αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπισθεί με την υπευθυνότητα που απαιτείται για το «νούμερο 1» εθνικό πρόβλημα, ο πληθυσμός της Ελλάδας, το 2050, μόλις που θα αγγίζει τα 10 εκατομμύρια ανθρώπων. Κι ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Eurostat, το 2080, με 7,2 εκατομ. ανθρώπους, η Ελλάδα θα αποτελεί το μικρότερο τμήμα της ΕΕ. Η έρευνα με τίτλο «Ο πληθυσμός της Ελλάδας υπό διωγμόν», που υπογράφει η νομικός Ήρα Έμκε- Πουλοπούλου, διδάκτορας του πανεπιστημίου του Παρισιού, μέλος της Ακαδημίας Επιστημόνων της Νέας Υόρκης και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημογραφικών Μελετών, υπό την αιγίδα της οποίας, άλλωστε, τελεί η έκδοση, είναι «κραυγή αγωνίας». «Στόχος του βιβλίου είναι να αποδείξει ότι κατά τη διάρκεια της κρίσης μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού βρίσκονται "υπό διωγμόν", υφίστανται, δηλαδή, συστηματική υποβολή σε ταλαιπωρίες, που έχουν οδηγήσει ή θα καταλήξουν στο μέλλον στην απομάκρυνσή τους από την Ελλάδα, από την οικογένειά τους, από τη δουλειά τους, από τους φίλους τους, ακόμη και από τη ζωή» σημειώνει χαρακτηριστικά η ίδια στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και συμπυκνώνει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας ως εξής: «Οι δημογραφικοί δείκτες εξελίσσονται με βραδύ ρυθμό και βελτιώνονται με ακόμη βραδύτερο. Αν, όμως, η στρατηγική που έχει ως στόχο την αύξηση των γεννήσεων, την επιβράδυνση του ρυθμού γήρανσης, τον περιορισμό της αποδημίας, δεν εφαρμοστεί ΤΩΡΑ, τα προβλήματα του πληθυσμού θα εκδικηθούν εκείνους που τα αγνοούν!». Στην έκδοση των 734 σελίδων, «προϊόν έρευνας τριών χρόνων», που φιλοξενεί αποκωδικοποιώντας δεκάδες στατιστικούς πίνακες της ΕΛΣΤΑΤ και της EUROSTAT και εικονογραφείται από το σκωπτικό πενάκι του Σπύρου Ορνεράκη, παρατίθεται λεπτομερειακή χαρτογράφηση του ελληνικού πληθυσμού, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα από τις κατά καιρούς οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικές συνθήκες από το 1828 έως σήμερα, αλλά κυρίως την περίοδο της οικονομικής κρίσης. Η κ. Έμκε - Πουλοπούλου εξηγεί ότι το δημογραφικό εμφανίστηκε στη δεκαετία του ΄80, επομένως προϋπήρχε της κρίσης, αλλά επιδεινώθηκε κατά τη διάρκειά της, με αποτέλεσμα ο πληθυσμός της Ελλάδας να μειώνεται, να αλλοιώνεται και να γερνάει με ταχύτερο από τον αναμενόμενο ρυθμό. «Οι απογραφές αποκάλυψαν ότι έως και τις αρχές του 21ου αι. ο πληθυσμός της χώρας αυξανόταν διαρκώς, ακόμα και στις ανώμαλες περιόδους, που γνώρισε το ελληνικό έθνος» λέει και συνεχίζει: «Για παράδειγμα, το 1828, πριν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, η Ελλάδα «μετρούσε» 753.000 ανθρώπους, οι οποίοι το 2011 έφτασαν τους 10,9 εκατομμμύρια. Το 2011 αντιστοιχούσαν 104 γυναίκες σε 100 άνδρες και στην περίοδο 1951-2011 μειώθηκε στο μισό ο πληθυσμός των νέων 0-14 χρόνων (από 28,8% σε 14,5%) και σχεδόν τριπλασιάστηκε η αναλογία των ηλικιωμένων στον πληθυσμό (από 6,7% σε 19,5%). Αλλά, στην περίοδο της κρίσης, ο ρυθμός γήρανσης επιταχύνεται. Η μέση ηλικία του πληθυσμού από 30 έτη το 1951 φτάνει τα 43,5 το 2014!». Επιπλέον, την περίοδο 2001-2011 καταγράφεται μικρή μείωση στους άγαμους και στους έγγαμους, αυξάνεται σημαντικά ο αριθμός των διαζευγμένων και λιγότερων των χήρων/χηρών, ενώ παρατηρείται μεγάλη αύξηση των μονοπρόσωπων νοικοκυριών, μικρότερη αύξηση των νοικοκυριών 2-3 ατόμων και μείωση των νοικοκυριών 4 ατόμων. Είναι, δε, εντυπωσιακή η μείωση των πολύτεκνων οικογενειών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, την περίοδο 2011-2016, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 115.479 άτομα (γεννήσεις 692.592 / θάνατοι 808.071). Η μικρή αύξηση των γεννήσεων (κατά 1.051 παιδιά), που καταγράφηκε το 2016 οφείλεται κατά 77% σε γεννήσεις από γυναίκες πρόσφυγες, που δεν θα μείνουν στην Ελλάδα. Σε έξι χρόνια, δε, χάθηκαν πολύ περισσότερα άτομα από τις γεννήσεις ενός έτους (π.χ. το 2016, 93.698 γεννήσεις). Έως το 2010, οι άνθρωποι που έρχονταν στην Ελλάδα ήταν περισσότεροι από εκείνους που την εγκατέλειπαν. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα (2018) η χώρα, εκτός από την υπεροχή των θανάτων έναντι των γεννήσεων, οφείλεται στο φαινόμενο της «αρνητικής μετανάστευσης», γεγονός που έχει ως συνέπεια τη μείωση του ελληνικού πληθυσμού, κάθε χρόνο, σε απόλυτο αριθμό. Τα στοιχεία που παρατίθενται στην ογκώδη έκδοση οδηγούν στο σχεδόν αδιαπραγμάτευτο συμπέρασμα πως ό,τι κατάφερε με κόπο η Ελλάδα να κερδίσει στα χρόνια της «ευμάρειας», όταν -έτσι κι αλλιώς- τα νέα ζευγάρια δύσκολα έπαιρναν την απόφαση για 2ο και 3ο παιδί, το έχασε μέσα στα οκτώ χρόνια της κρίσης! Το δημογραφικό από εθνικό θέμα εξελίχθηκε σε εφιάλτη. Όπως αναφέρει η ερευνήτρια, για το θέμα των αιτίων και των επιπτώσεων των δημογραφικών εξελίξεων, οι παράγοντες για τη δυσμενή εικόνα του πληθυσμού είναι πολλοί, αλλά «πρωταρχική θέση κατά τη διάρκεια της κρίσης κατέχει η ανεργία, η επισφαλής απασχόληση και η μείωση του οικογενειακού εισοδήματος. Μετά το 2013 παρατηρείται μείωση της ανεργίας με ταυτόχρονη μείωση της πλήρους απασχόλησης και αύξηση της μερικής. Η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι καταργούνται οι "καλές" θέσεις εργασίας με ικανοποιητικό μισθό, εξασφάλιση και εργασιακά δικαιώματα, ενώ αυξάνονται οι "ευέλικτες μορφές απασχόλησης", ανασφάλιστες με πολύ χαμηλούς μισθούς και ενίοτε απαράδεκτες συνθήκες εργασίας». Ως εκ τούτου, η αύξηση της ανεργίας των νέων ανδρών και γυναικών και η απασχόληση σε δυσβάστακτο περιβάλλον αποτελούν αιτία μείωσης της γαμηλιότητας και της γεννητικότητας και αύξηση της αποδημίας, γιατί όσοι της υφίστανται, κυρίως όσοι έχασαν τη δουλειά τους, δεν αποφασίζουν να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά και όσοι έχουν προσόντα επιλέγουν τη μετανάστευση». Η κ. Έμκε - Πουλοπούλου χτυπάει τον κώδωνα κινδύνου. «Το δημογραφικό πρόβλημα θα επιδεινωθεί» τονίζει και εξηγεί: «Η εντυπωσιακή μείωση των γεννήσεων, η γήρανση του πληθυσμού και η εκτόξευση της αποδημίας θα καταλήξουν σε μεγάλη συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας μας και σε αύξηση της αναλογίας των ηλικιωμένων. Θα αυξάνεται ο πληθυσμός άνω των 65 ετών σε βάρος των ηλικιών 0-14». Στο ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει αντιστροφή της δημογραφικής... κατρακύλας της χώρας, η ερευνήτρια απαντά: «Πρόκειται για μία εν μέρει μη αναστρέψιμη πραγματικότητα. Η επί 40 χρόνια χαμηλή γονιμότητα έχει δημιουργήσει μια μικρότερη αριθμητικά γενιά γυναικών. Ακόμα κι αν οι γυναίκες αυτές αποκτήσουν περισσότερα παιδιά, θα είναι δύσκολο ο αριθμός των γεννήσεων να ξεπεράσει τον αριθμό των θανάτων. Εξάλλου, θα πρέπει να περάσουν 25-30 χρόνια, ώστε η αύξηση των γεννήσεων να δημιουργήσει τη γενιά, που θα ενταχθεί στην αγορά εργασίας και με την απασχόληση και τις εισφορές της στο ασφαλιστικό σύστημα να συμβάλει στη στήριξή του. Μέχρι ν΄ αρχίσει να εργάζεται αυτή η γενιά, θα χρειαστούν επιπλέον δαπάνες ιδιωτικές και δημόσιες για την ανατροφή και την εκπαίδευσή της». Η κ. Έμκε Πουλοπούλου κρατά για το τέλος μια μικρή δέσμη φωτός από μια χαραμάδα ελπίδας... «Υπάρχει, ωστόσο, δυνατότητα να σταματήσει η κατάρρευση και να επιβραδυνθεί ο ρυθμός γήρανσης, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την παροχή γενναίων κινήτρων για την ενίσχυση της γονιμότητας και τον περιορισμό της αποδημίας. Αλλά όχι έτσι απλά. Υπάρχει άμεση ανάγκη για μια υπεύθυνη, συντονισμένη, σοβαρή δημογραφική πολιτική, που θα έχει ως στόχο τη διαμόρφωση ενός κοινωνικού και εργασιακού περιβάλλοντος, ευνοϊκού για τη δημιουργία οικογένειας, την απόκτηση παιδιών και την παραμονή των νέων στον τόπο μας. Πρέπει, δε, να γίνει κατανοητό ότι η χρησιμοποίηση μεταναστών και προσφύγων για τη βελτίωση του δημογραφικού προβλήματος, μπορεί να οδηγήσει σε εθνική και δημογραφική αλλοίωση. Εξάλλου, οι μετανάστες προσαρμόζουν την αναπαραγωγική συμπεριφορά τους στη συμπεριφορά των γηγενών και μακροχρόνια γερνούν και αυτοί. Εκείνο που πρέπει να γίνει, είναι η δημιουργία ενός φορέα που θα συντονίζει τη στρατηγική για το Δημογραφικό, π.χ. ένα υπουργείο Οικογενειακής Πολιτικής ή ένα Γραφείο Δημογραφικής Πολιτικής της Βουλής. Τέλος, απαραίτητη προϋπόθεση για μια τέτοια πολιτική είναι η ανάπτυξη με ρυθμό τουλάχιστον 2%, ώστε να μπορεί να βοηθήσει και στη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος». Τα σκίτσα είναι του Σπύρου Ορνεράκη από την έκδοση

Αν και το θέμα μας είναι μια φιλοσοφική σχολή που ιδρύθηκε στην αρχαία Ελλάδα, ας πάρουμε τα πράγματα λίγο ανάποδα προκειμένου να «εγκλιματιστούν» και όσοι δεν έχουν επαφή με το… αντικείμενο. Αν υπήρχε στη σύγχρονη εποχή η ηδονιστική σχολή ένας από τους βασικούς εκφραστές της θα ήταν ο θρυλικός ποδοσφαιριστής, Τζορτζ Μπεστ. Πως «δένει» μια αρχαία φιλοσοφική σχολή, με έναν σύγχρονο ποδοσφαιριστή; Απλό... Κάποτε ο Μπεστ, γνωστός για τις κραιπάλες και τα οργιώδη γλέντια που συμμετείχε, είχε πει: «Ξόδεψα το 90% των χρημάτων μου στο ποτό και στις γυναίκες. Τα υπόλοιπα τα σπατάλησα»! Αυτό που μέσα από το φλεγματικό βρετανικό χιούμορ ήθελε να πει ο Μπεστ ήταν πως ήταν ένας άνθρωπος παραδομένος στις ηδονές που του πρόσφεραν οι γυναίκες και τα ποτά. Και για να επανέλθουμε σιγά- σιγά στο… παρελθόν, κάτι ανάλογο με τον Μπεστ πρέσβευαν και οι οπαδοί της ηδονιστικής σχολής. Όχι απαραίτητα μόνο για τις γυναίκες και τα ποτά. Οτιδήποτε δεν ήταν υλικό και πρόσφερε ηδονή, ευδαιμονία και χαρά ήταν θεμιτό ακόμα και αν ακουμπούσε τα όρια του ηθικού ή τα ξεπερνούσε κάποιες φορές. Άλλωστε ένα από τα επίδικα των αρχαίων ηδονιστών ήταν το τι ακριβώς είναι ηθικό και από ποιόν ορίζεται.  «Η τέχνη της ζωής έγκειται στο να αρπάζεις τις απολαύσεις καθώς περνούν δίπλα σου. Όμως, οι πιο έντονες απολαύσεις δεν είναι πνευματικές ούτε πάντα ηθικές» είχε πει ο Αρίστιππος ο Κυρηναίος. Ο ίδιος βέβαια, και εδώ είναι η διαφορά με τον Μπεστ, είχε πει πως «Κρατεί ηδονής ουχ’ ο απεχόμενος, άλλ’ ο χρώμενος μεν, μη προεκφερόμενος δε», δηλαδή «εγκρατής στις απολαύσεις δεν είναι ο απέχων, αλλά αυτός που τις γεύεται χωρίς να παρεκτρέπεται». Ο ιδρυτής της ηδονιστικής σχολής Το όνομα του αρχαίου φιλόσοφου, Αρίστιππου του Κυρηναίου, δεν αναφέρθηκε τυχαία. Ο Αρίστιππος ήταν ο ιδρυτής της ηδονιστικής σχολής. Γεννήθηκε στην Κυρήνη της Αφρικής το 435 από εύπορη οικογένεια. Αποφάσισε όμως να φύγει μακριά από την πατρική εστία προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του. Αρχικά γίνεται μαθητής του Πρωταγόρα αλλά στη συνέχεια πηγαίνει στην Αθήνα όπου γοητεύεται από τις διδαχές του Σωκράτη και γίνεται μαθητής του. Όταν ο Αρίστιππος γνώρισε τον Σωκράτη είχε ήδη διαμορφώσει την κοσμοθεωρία του σχετικά με την ηδονή. Το ότι ήρθε τόσο κοντά με τον Σωκράτη δεν φαίνεται να του άλλαξε άποψη. Ίσα- ίσα. Ο Αρίστιππος επί της ουσίας τροποποίησε τη Σωκρατική άποψη και ταύτισε την ηδονή με το αγαθό. Με το πέρασμα του χρόνου διαφοροποιήθηκε τόσο πολύ από τον δάσκαλό του που έφυγε από κοντά του και άρχισε να διδάσκει τη δική του θεωρία. Είναι ο πρώτος μαθητής του Σωκράτη ο οποίος μετά τον θάνατο του μεγάλου δασκάλου εμφανίστηκε ως σοφιστής, δηλαδή επαγγελματίας και αμειβόμενος δάσκαλος, αρχικά στην Αθήνα και αργότερα σε άλλες πόλεις. Για τον Αρίστιππο οι πάντες και τα πάντα χρησίμευαν σαν «οχήματα» αρκεί να τον οδηγούσαν στην ηδονή. Έκανε ότι ήταν απαραίτητο προκειμένου να μπορεί να φτάνει στην ευδαιμονία. Η μάχη ανάμεσα στο «ηθικό» και το «ανήθικο» ήταν άνιση. Φιλοξενήθηκε από τυράννους, τους οποίους κολάκευε και ζούσε με πολυτέλεια στις αυλές τους. Ως σοφιστής έπαιρνε υψηλά δίδακτρα τα οποία στη μεγάλη τους πλειονότητα τα σπαταλούσε για να αγοράζει την συντροφιά της διασημότερης και ομορφότερης πόρνης των αρχαίων χρόνων της Λαϊδας. Πέρα από το χαρακτηριστικό περιστατικό με τον Διογένη, λέγεται πως κάποτε είχαν ρωτήσει τον Αρίστιππο αν τον πειράζει που η περιώνυμη εταίρα δεν τον αγαπάει και εκείνος (πιστός στη φιλοσοφία του) είχε απαντήσει: «Και τα ψάρια και το κρασί δεν μ’ αγαπάνε, αλλά εγώ τα απολαμβάνω». Πάντα ετοιμόλογος και τρομερά οξυδερκής ο Αρίστιππος  είχε κληθεί από κάποιον να διδάξει τον γιό του. Όταν ο αρχαίος φιλόσοφος απαίτησε τα… τσουχτερά δίδακτρα, ο πατέρας αντέδρασε λέγοντας του πως με το ποσό αυτό θα ήταν δυνατόν να αγοράσει ένα βόδι. Τότε ο Αρίστιππος τον προέτρεψε να το κάνει λέγοντάς του «αγόρασέ το, λοιπόν, κι έτσι θα έχεις δύο μαζί βόδια στο σπίτι σου». Τι πρέσβευε η ηδονιστική σχολή Το να ικανοποιείς τις αισθήσεις σου δεν είχε τίποτα το μεμπτό για τον Αρίστιππο. Αυτός ήταν άλλωστε ο πυρήνας της ηδονιστικής φιλοσοφίας του. Εκεί που εστίαζε, ωστόσο, ήταν στο ότι οι ηδονές δεν θα έπρεπε να ελέγχουν τον άνθρωπο, δεν θα έπρεπε δηλαδή να τον καθιστούν σκλάβο τους. Αντίθετα ανά πάσα στιγμή θα έπρεπε ο άνθρωπος να έχει την ικανότητα να απομακρυνθεί από αυτές χωρίς να νιώσει την παραμικρή έλλειψη. Η φιλοσοφία πάνω στη οποία βασίστηκε ο  Αρίστιππος για τη δημιουργία της ηδονιστικής σχολής, στην πραγματικότητα πατούσε πάνω σε… δυο βάρκες. Από την μια ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσε να φοράει τα πιο ακριβά ρούχα αλλά και να κυκλοφορεί με κουρέλια, να κοιμάται στα σπίτια πλουσίων αλλά και στην ύπαιθρο με την ίδια ευκολία. Στόχος του ήταν να δείξει πως η εξωτερική εικόνα ενός ανθρώπου δεν είχε την παραμικρή σημασία μπροστά στην εσωτερική. Από την άλλη δεν έβρισκε κανέναν λόγο αρκετά σημαντικό ώστε να μην προσφέρει το καλύτερο δυνατό στον εαυτό του από πλευρά πολυτέλειας. Η φιλοσοφία του ήταν καθαρά ηδονιστική και ευδαιμονική χωρίς να τον νοιάζει ούτε στιγμή από πού προέρχονται τα οφέλη αυτά. Ταυτόχρονα, ωστόσο, ο κίνδυνος όλη αυτή η διαρκής αναζήτηση της ηδονής να ξεφύγει από κάθε έλεγχο (τρανό παράδειγμα η περίπτωση του Τζορτζ Μπεστ, που αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου), ήταν το μοναδικό πρόβλημα για τον Αρίστιππο ο οποίος, όμως, εμφάνιζε ως ζωτικής σημασίας την απόκτηση της σωστής παιδείας και φιλοσοφίας προκειμένου κάτι τέτοιο να αποφευχθεί. Για τη φιλοσοφία του Αρίστιππου υπάρχουν μόνο δύο αισθήματα: ο πόνος και η ηδονή. Άρα, νομοτελειακά, το αγαθό ταυτίζεται με το ευχάριστο (που προκαλεί ηδονή), ενώ το κακό με το δυσάρεστο (που προκαλεί πόνο). Παράλληλα, ωστόσο, θεωρούσε την φρόνηση του ανθρώπου ως βασική προϋπόθεση ώστε να κυριαρχήσει στις προκλήσεις του περιβάλλοντος του και να επιβάλει τις δικές του επιθυμίες, όντας κύριος του εαυτού του χωρίς να γίνεται έρμαιο των επιθυμιών του («έχω και ουκ έχομαι», έλεγε χαρακτηριστικά) και έτσι να αποκτά μια μόνιμη εσωτερική ελευθερία. Η φιλοσοφική του σχολή στην Κυρήνη άνθησε και άκμασε ως την εποχή των Πτολεμαίων, ενώ σε γενικές γραμμές η φιλοσοφία του, αν και πρωτοποριακή, δεν κατάφερε να διαδραματίσει κάποιο σημαντικό ρόλο όσο άλλες στην πάροδο των μετέπειτα αιώνων.

Γράφειο Σπύρος ΠιστικόςΤο θυμάμαι σαν χθες: τέλη Αυγούστου του 2013. Το νέο τεύχος του ΚΟΜΙΞ είχε μόλις κυκλοφορήσει και το αγόρασα από ένα περίπτερο στον σταθμό του ΗΣΑΠ στο Μαρούσι. Ήταν το μοναδικό περιοδικό που αγόραζα ακόμα - ναι, κόντευα να κλείσω τα 30, κι όμως το διάβαζα φανατικά. Τίποτα δεν προμήνυε στο εξώφυλλό του το δυσάρεστο νέο που ανακοίνωναν διακριτικά σε μία μόλις σελίδα οι Χρήστος και Ντέιβιντ Τερζόπουλος: ότι αυτό ήταν το τελευταίο του τεύχος. Ήταν ένα άδοξο φινάλε για ένα περιοδικό που κυκλοφορούσε αδιάκοπα από τον Ιούνιο του 1988: 25 ολόκληρα χρόνια, 303 τεύχη. Και αμέτρητες στιγμές διασκέδασης. Σίγουρα δεν ήταν το πρώτο περιοδικό με κόμικς που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα. Δεν ήταν καν το πρώτο με ιστορίες του Ντίσνεϊ. Είχαν προηγηθεί περιοδικά όπως το θρυλικό εβδομαδιαίο Μίκυ Μάους, τα μηνιαία Σούπερ Μίκυ και Μεγάλο Μίκυ, και τα Κλασικά του Ντίσνεϊ. Όλα αυτά τα περιοδικά ήταν των Εκδόσεων Τερζόπουλου. Και όλα είχαν το ίδιο κοινό: τα παιδιά διαφόρων ηλικιών. Συγκριτικά με αυτά τα περιοδικά, το ΚΟΜΙΞ μοιάζει με ένα ασυνήθιστο πείραμα των εκδόσεων Τερζόπουλου. Ένα περιοδικό με κόμικς, που όμως δεν απευθυνόταν μόνο σε παιδιά, αλλά και σε μεγάλους - ίσως περισσότερο στους μεγάλους, παρά στα παιδιά. Σε μία εποχή που οι παλιοί αποκαλούσαν τα κόμικς συλλήβδην «μικυμάου» και πίστευαν ότι είναι μόνο για μικρά παιδιά (πόσοι από μας δεν έχουμε ακούσει από γονείς και παππούδες αυτό το «πάλι μικυμάου διαβάζεις, πιάσε ένα κανονικό βιβλίο, ολόκληρος/η άντρας/γυναίκα»;), το ΚΟΜΙΞ τόλμησε να δει τα κόμικς από μία άλλη σκοπιά, τόλμησε να πάρει τα κόμικς στα σοβαρά και να απευθυνθεί σε ένα κοινό που ενδεχομένως να μην ήταν ακόμα ώριμο. Στα τεύχη του ΚΟΜΙΞ, ανάμεσα στις ιστορίες με πρωταγωνιστές τον Ντόναλντ Ντακ, τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, τους Χιούι, Λιούι και Ντιούι, και σπανιότερα τον Μίκυ Μάους και τον Γκούφυ, έβρισκε κανείς ενδελεχείς αναλύσεις που θα ταίριαζαν περισσότερο σε μία λογοτεχνική επιθεώρηση παρά σε ένα περιοδικό με κόμικς. Καλογραμμένα, προσεγμένα, «μεγαλίστικα» κείμενα που σε ένα παιδί πιθανότατα δεν έλεγαν τίποτα, και αποτελούσαν απλά μία βαρετή σελίδα πριν περάσει στην επόμενη ιστορία, όμως ήταν πολύ ενδιαφέροντα για αυτούς που ήθελαν το κάτι παραπάνω, για αυτούς που ήθελαν να μάθουν τι κρύβεται πίσω από ένα κόμικ. Με το πέρασμα του χρόνου, το ΚΟΜΙΞ άρχισε να μεγαλώνει. Από τις 32 σελίδες πήγε στις 48, κατά καιρούς υπήρχαν διπλά τεύχη των 64 σελίδων, και τα τελευταία χρόνια ξεπερνούσε τις 100 σελίδες. Ανάλογα αυξήθηκαν και οι αναλύσεις, τα άρθρα, οι συνεντεύξεις με δημιουργούς, οι ειδικές εκδόσεις. Στο απόγειο της δόξας του, το ΚΟΜΙΞ ήταν ένα περιοδικό που δεν το ξεφύλλιζες απλά, αλλά το «ρούφαγες» ολόκληρο, έστω κι αν χρειάζονταν ώρες για να το τελειώσεις. «Συλλεκτικό Τεύχος» Ήδη από το πρώτο τεύχος του περιοδικού, στην κάτω δεξιά γωνία υπήρχε η χαρακτηριστική κόκκινη κορδέλα με τις λέξεις «Συλλεκτικό Τεύχος» γραμμένες με καλλιγραφικά. Τι σημαίνει όμως «Συλλεκτικό τεύχος»; Μπορεί ένα περιοδικό να γίνει συλλεκτικό αντικείμενο απλά επειδή έχει αυτήν την επιγραφή πάνω του; Ποιος είναι σε τελική ανάλυση αυτός που αποφασίζει αν ένα αντικείμενο είναι συλλεκτικό ή όχι; Πάντως, το ΚΟΜΙΞ τα κατάφερε: έγινε πράγματι συλλεκτικό αντικείμενο. Δεν ξέρω πόσοι το πίστεψαν από την αρχή και άρχισαν να το συλλέγουν, όμως ξέρω ότι πολλοί το ανακάλυψαν στην πορεία και έψαχναν μανιωδώς παλιά τεύχη για να συμπληρώσουν τη συλλογή τους. Το ξέρω, γιατί ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς. Σαφάρι στα παλαιοβιβλιοπωλεία Ανακάλυψα το ΚΟΜΙΞ το καλοκαίρι του 1995, σε ηλικία 11 ετών. Ήταν το τεύχος #85, «Ένας Θεόμουρλος Μίδας» που μόλις είχε κυκλοφορήσει, και το εξώφυλλό του μου τράβηξε την προσοχή. Από τότε έγινα φανατικός αναγνώστης του. Δεν έχασα τεύχος του ξανά. Έχω μέσα μου αμέτρητες μνήμες από ιστορίες που με ταξίδεψαν από την Τράλλα Λα στα βάθη του Θιβέτ μέχρι τη Χαμένη Ατλαντίδα και από τον Βόρειο Πόλο μέχρι τον πλανήτη Αφροδίτη. Η αγαπημένη μου ιστορία παραμένει οι «Φύλακες της Χαμένης Βιβλιοθήκης», χάρη στην οποία έγραψα στη Β’ Γυμνασίου την καλύτερή μου έκθεση: ο καθηγητής μας έβαλε θέμα «Μία μέρα στη βιβλιοθήκη», και ενώ όλοι οι άλλοι έγραψαν για τις βαρετές τους μέρες σε μία κλασική βιβλιοθήκη, εγώ έγραψα μία επική (όσο και εξωφρενική) περιπέτεια με φόντο τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Πήρα 18 και ο καθηγητής διάβασε την έκθεσή μου σε όλους ως παράδειγμα προς μίμηση. Όμως είχαν προηγηθεί 84 ολόκληρα τεύχη που είχαν περάσει και έπρεπε να γίνουν δικά μου. Πράγμα που, όπως διαπίστωσα, δεν ήταν καθόλου εύκολο. Γιατί εν τω μεταξύ το ΚΟΜΙΞ είχε γίνει συλλεκτικό αντικείμενο, και το να βρεις ένα από τα πρώτα τεύχη ήταν τόσο πιθανό όσο το να βρεις το θησαυρό του πειρατή Μαυρογένη κρυμμένο στην ντουλάπα σου. Δηλαδή όχι και πολύ πιθανό. Και ακόμα κι αν τα βρεις, θα πρέπει να πληρώσεις εκατοντάδες ευρώ για να τα αποκτήσεις. Όμως τα υπόλοιπα τεύχη απλά θέλουν ψάξιμο πολύ ψάξιμο. Και κάπως έτσι άρχισε το… σαφάρι. Όπου κι αν πήγαινα έψαχνα να βρω για παλιά κόμιξ. Βρήκα κάποια σπάνια τεύχη καταχωνιασμένα πίσω από κάτι κιτρινισμένα σταυρόλεξα σε ένα περίπτερο στο Μαρούσι. Στα νησιά που πηγαίναμε διακοπές με την οικογένειά μου το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να εντοπίσω το Κέντρο Τύπου, όπου πάντα έβρισκα κάποιο παλιό τεύχος που είχε ξεμείνει. Αρκετά τεύχη τα βρήκα σε παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι, όπου πήγαινα σχεδόν κάθε Κυριακή. Δυο-τρία σπάνια τεύχη τα αντάλλαξα με έναν φίλο μου από το σχολείο για κάτι αυτοκόλλητα Panini - άλλη τρέλα κι αυτή. Και κάπως έτσι έφτασα να έχω μία αρκετά αξιοπρεπή συλλογή. Μια συλλογή όπου κάθε τεύχος μου θυμίζει το μέρος όπου το βρήκα και την περιπέτεια που πέρασα για να το βρω. Το παλιότερο τεύχος μου είναι το #12: Το Μυστήριο του Βάλτου. Με κάποιον τρόπο κατάφερα να το αγοράσω από το Μοναστηράκι σε εξευτελιστική τιμή από έναν μαγαζάτορα που μάλλον δεν ήξερε την αξία του. Το #26 το βρήκα στο Κέντρο Τύπου στα Καλάβρυτα. Το #27 με περίμενε σε ένα περίπτερο στην Κηφισιά. Το #32 το βρήκα στην Άνδρο. Το #34 στην Κεφαλονιά. Το #51 στη Θάσο. Μπορεί να μη θυμάμαι ποια χρονιά πήγα στη Θάσο ή πώς λεγόταν το μέρος όπου έμενα, αλλά θυμάμαι ότι σε ένα παρακμιακό μαγαζάκι βρήκα αυτό το τεύχος που δεν το είχα ξαναδεί μέχρι τότε. Επίλογος Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί έκλεισε το ΚΟΜΙΞ. Οι εκδότες στον επίλογό τους δεν έδωσαν κάποια εξήγηση. Έχει όμως ενδιαφέρον αυτό που παρατηρεί στο δικό του αποχαιρετιστήριο κειμενάκι ο Ντέιβιντ Τερζόπουλος, απευθυνόμενος στους αναγνώστες: «Πιστεύω πως τα περιοδικά μας δεν προσέφεραν μόνο ψυχαγωγία αλλά παράλληλα κατάφεραν να δώσουν σημαντικά μαθήματα και να καλλιεργήσουν μια ιδιαίτερη νοοτροπία ζωής. Δεν το θεωρώ τυχαίο το πόσοι πολλοί από εσάς γίνατε δημοσιογράφοι, δικηγόροι και ιατροί. Εξ άλλου αυτός ήταν πάντα ο σκοπός μας. Να διευρύνουμε τους πνευματικούς ορίζοντες των αναγνωστών μας. Το πετύχαμε». Πράγματι, το πέτυχαν. Και το λέω ως ένας από αυτούς τους αναγνώστες που κουβαλάνε (και πάντα θα κουβαλάνε) μέσα τους το ΚΟΜΙΞ.

1456: Η Ζαν ντ' Αρκ αθωώνεται από την Καθολική Εκκλησία, 25 χρόνια μετά το ρίξιμό στην πυρά ως αιρετική. 1550: Οι Ισπανοί κονκισταδόρες φέρνουν τη σοκολάτα στην Ευρώπη, που σύντομα θα γίνει το αγαπημένο ρόφημα των ευγενών. 1745: Πρωτοτραγουδιέται το «God Save the King», προς τιμήν του βασιλιά Γεώργιου Β'. Πρόκειται για ένα λαϊκό τραγούδι, άγνωστου συνθέτη, το οποίο αργότερα θα καθιερωθεί ως ο Εθνικός Ύμνος της Μεγάλης Βρετανίας. 1770: Ο τουρκικός στόλος καταστρέφεται στον λιμένα Τσεσμέ της Σμύρνης από τους Ρώσους, με τους οποίους συνεργάζονται και τέσσερα ελληνικά πλοία. Σε αντίποινα, οι Τούρκοι σφάζουν 1.000 Έλληνες της Σμύρνης. 1828: Υπογράφεται πρωτόκολλο μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων για την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, με σκοπό την εκδίωξη των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ. 1896: Καταγράφεται ο πρώτος αγώνας επίδειξης βόλεϊ στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης. Εμπνευστής του, ο Γουίλιαμ Μόργκαν, συμφοιτητής του Τζον Νάισμιθ που επινόησε το μπάσκετ. 1923: Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ισμέτ Ινονού, με κοινή δήλωσή τους, ανακοινώνουν ότι επήλθε συμφωνία εφ' όλων των εκκρεμών ζητημάτων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. 1969: Στον Καναδά, η γαλλική γλώσσα εξισώνεται με την αγγλική και γίνεται μια από τις δύο επίσημες γλώσσες του κράτους. 1974: H Δυτική Γερμανία κερδίζει το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA.Το total football της Ολλανδίας δεν ήταν αρκετό για να ανακόψει την πορεία της διοργανώτριας προς τη δόξα. Η Ολλανδία μπήκε στον αγωνιστικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου του Μονάχου ως φαβορί μετά τα όσα είχε επιδείξει σε διεθνές και διασυλλογικό (μέσω της βάσης της, του Αγιαξ) επίπεδο, ενώ η Δυτική Γερμανία είχε ως δική της βάση έξι παίκτες της Μπάγερν Μονάχου, της πρωταθλήτριας Ευρώπης του 1974. Η δυτική Γερμνανία συντρίβει την Ολλανδία 2-1 και γίνεται πρωταθλήτρια του κόσμου. 1989: Συνολικά 144 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας καταθέτουν πρόταση κατά του Ανδρέα Παπανδρέου και άλλων 5 υπουργών του ΠΑΣΟΚ, για παράβαση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ανοίγοντας το δρόμο για τη λεγόμενη Κάθαρση. 2005: Καμικάζι σκορπούν το θάνατο στη Βρετανία. Η τετραπλή βομβιστική ενέργεια στον υπόγειο σιδηρόδρομο και σε αστικό λεωφορείο του Λονδίνου, που αποδίδεται σε εξτρεμιστική ισλαμική οργάνωση, προκαλεί το θάνατο 56 ανθρώπων και τον τραυματισμό περίπου 700. Παράλληλα δημιουργείται το μεγαλύτερο δυνατόν αίσθημα ανασφάλειας στη Γηραιά Ήπειρο. Οι τέσσερις νεαροί βομβιστές –Χασίμπ Χουσεΐν, Μοχάμεντ Σιντίκ Χαν, Ζερμέιν Λίντσεϊ και Σεχζάντ Τανουίρ- οπλίστηκαν με τέσσερις σάκους με εκρηκτικά και εξαπέλυσαν τις αιματηρές επιθέσεις. Οι υπηρεσίες ασφαλείας και η κυβέρνηση δέχθηκαν σφοδρή κριτική επειδή δεν μπόρεσαν να προλάβουν τις επιθέσεις. Η ατμόσφαιρα θύμιζε την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ. Γεννήσεις 1207 - Αγία Ελισάβετ της Ουγγαρίας 1528 - Άννα της Αυστρίας, δούκισσα της Βαυαρίας 1833 - Φελισιέν Ροπς, Βέλγος καλλιτέχνης 1860 - Γκούσταβ Μάλερ, Αυστριακός συνθέτης 1893 - Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, ρώσος ποιητής 1899 - Τζορτζ Κιούκορ, Αμερικανός σκηνοθέτης 1901 - Βιττόριο ντε Σίκα, Ιταλός σκηνοθέτης 1903 - Στήβεν Ράνσιμαν, Άγγλος ιστορικός 1936 - Νίκος Ξυλούρης, Έλληνας τραγουδιστής 1940 - Ρίνγκο Σταρ, Άγγλος μουσικός (The Beatles και Plastic Ono Band) 1945 - Μάτι Σάλμινεν, Φινλανδός τραγουδιστής της όπερας 1947 - Γκιανέντρα, βασιλιάς του Νεπάλ 1976 - Μπερενίς Μπεζό, Αργεντινή ηθοποιός 1984 - Μηνάς Αλοζίδης, Έλληνας αθλητής 1984 - Αλμπέρτο Ακουιλάνι, Ιταλός ποδοσφαιριστής Θάνατοι 1304 - Πάπας Βενέδικτος ΙΑ΄ 1307 - Εδουάρδος Α', βασιλιάς της Αγγλίας 1908 - Δημήτριος Βικέλας, Έλληνας λόγιος 1930 - Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Σκωτσέζος συγγραφέας 1942 - Θωμάς Ξενάκης, Έλληνας γυμναστής 1972 - Αθηναγόρας, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 1973 - Μαξ Χορκχάιμερ, Γερμανός φιλόσοφος 2006 - Σιντ Μπάρετ, Άγγλος μουσικός (Pink Floyd και Stars) 2014 - Έντβαρντ Σεβαρντνάτζε, Γεωργιανός πολιτικός

Έκτακτο δελτίο επιδείνωσης του καιρού εξέδωσε η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία. Κάνει λόγο για μεταβολή του καιρού από αύριο Σάββατο και από τα βόρεια της χώρας με τοπικές βροχές και καταιγίδες, κατά τόπους ισχυτές που δεν αποκλείεται να συνοδεύονται από χαλάζι και πολύ ισχυρούς ανέμους. Η προειδοποίηση της ΕΜΥ είναι κίτρινου χρώματος που σημαίνει: «Ενημερωθείτε με τα πιο πρόσφατα δελτία καιρού. Αναμένονται κάποιες μικρής κλίμακας επιπτώσεις σε υπαίθριες δραστηριότητες». Πιο αναλυτικά το Σάββατο θα επηρεαστούν η Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία και το απόγευμα πιθανώς η Ήπειρος και η Δυτική Μακεδονία, η Θράκη, η Θεσσαλία και ίσως οι Σποράδες. Την Κυριακή θα επηρεαστούν η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη. Κατά διαστήματα θα επηρεαστούν η Κεντρική Μακεδονία, η Θεσσαλία, η Κεντρική και ανατολική Στερεά και η Αττική. Επίσης θα επηρεαστεί η Πελοπόννησος, οι Σποράδες και η Εύβοια. Τη Δευτέρα αναμένονται καιρικά φαινόμενα στην Ανατολική Μακεδονία, τη Θράκη, τη Χαλκιδική και τα νησιά του βορείου Αιγαίου. Άστατος θα διατηρηθεί ο καρός στο μεγαλύτερο μέτος της Ηπειρωτικής χώρας και τις επόμενες μέρες της εβδομάδας.

Νεκρός βρέθηκε 47χρονος λουόμενος, τα ίχνη του οποίου αγνοούνταν από χθες το μεσημέρι, ενώ είχε πάει για κολύμπι στον Άγιο Μάμα, κοντά στα Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, πρόκειται για Ρώσο υπήκοο, ο οποίος φαίνεται ότι παραθέριζε στη Χαλκιδική. Όταν άργησε να επιστρέψει στην παραλία, οι οικείοι του ανησύχησαν και ενημέρωσαν τις Αρχές. Αμέσως ξεκίνησε επιχείρηση του Λιμενικού Σώματος στον Τορωναίο Κόλπο για τον εντοπισμό του, με τη συνδρομή ιδιωτών και εθελοντών, ενώ σηκώθηκε και ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας. Τελικά, σήμερα, το πρωί βρέθηκε η σορός του 47χρονου στη θαλάσσια περιοχή «Βιολογικός Καθαρισμός Νέας Ποτίδαιας», όπως επιβεβαίωσε το Λιμενικό Σώμα. Για την υπόθεση διενεργείται προανάκριση. ΚΑΝΤΕ LIKE ΣΤΟ NEWSBEAST.GR