Αδυνατούν να ρυθμίσουν τα χρέη τους στην εφορία τρεις στους τέσσερις οφειλέτες του Δημοσίου, καθώς η οικονομική τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να πληρώσουν τις οφειλές τους στη μοναδική ρύθμιση που βρίσκεται σε ισχύ, αυτή των 12 δόσεων. Σύμφωνα με πληροφορίες, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο οφειλέτες της εφορίας αλλά και των ασφαλιστικών ταμείων έχουν ρυθμίσει τα χρέη τους, είτε πρόκειται για φόρο εισοδήματος είτε για ΕΝΦΙΑ είτε ακόμα και για τις ασφαλιστικές εισφορές. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν κατάφεραν να είναι συνεπείς απέναντι στην εφορία, με αποτέλεσμα περίπου 300.000 φορολογούμενοι να έχουν χάσει τη ρύθμιση των 100 δόσεων που θεσπίστηκε από την παρούσα κυβέρνηση το 2015, εξαιτίας της αδυναμίας να αντεπεξέλθουν ταυτόχρονα στις τρέχουσες υποχρεώσεις αλλά και στις υποχρεώσεις καταβολής των δόσεων.Η αδυναμία αυτή των φορολογουμένων αναγκάζει την κυβέρνηση να ζητήσει από τους πιστωτές της χώρας μια νέα ρύθμιση, στην οποία θα μπορέσουν να ενταχθούν όσοι πραγματικά μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Παράλληλα, και η αξιωματική αντιπολίτευση έχει συμπεριλάβει στο πρόγραμμά της ρύθμιση έως και 120 δόσεων για τους οφειλέτες του Δημοσίου, αναγνωρίζοντας τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της κρίσης.
Βέβαια, οι θεσμοί παγίως διαφωνούν με τις ευνοϊκές ρυθμίσεις, οι οποίες στέλνουν λάθος μήνυμα στους φορολογούμενους. Υποστηρίζουν δε ότι όσο θεσπίζονται νέες ρυθμίσεις τόσο θα αυξάνονται τα χρέη προς το Δημόσιο δεδομένου ότι θα περιμένουν μια νέα ρύθμιση.
Η κυβέρνηση αντιτάσσει στις αιτιάσεις των πιστωτών τα ποιοτικά στοιχεία των οφειλετών, που δείχνουν ότι περίπου 2 εκατ. φορολογούμενοι έχουν χρέη έως 500 ευρώ, ενώ 1,5 εκατ. χρωστούν από 500 ευρώ έως 10.000 ευρώ. Τα στοιχεία αυτά καταδεικνύουν, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ότι δεν πρόκειται για «μπαταχτσήδες», αλλά για φορολογούμενους που αδυνατούν να ενταχθούν στη ρύθμιση των 12 δόσεων.
Από τους θεσμούς, πάντως, εστάλη μήνυμα προς την κυβέρνηση να προχωρήσει στην εκπόνηση σχεδίου που θα λαμβάνει υπόψη συγκεκριμένα κριτήρια για την ένταξη στη ρύθμιση. Δηλαδή, εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια καθώς και κριτήρια βιωσιμότητας. Αυτό σημαίνει ότι στη ρύθμιση θα ενταχθούν μόνο όσοι αποδεικνύουν ότι μπορούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους σε βάθος χρόνου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ:
• Οι φορολογούμενοι που χρωστούν στη φορολογική διοίκηση έως 500 ευρώ ανέρχονταν σε 2.219.151 ή στο 54,6% του συνόλου των οφειλετών. Σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2017, αυξήθηκαν κατά 0,78% ή κατά 17.241. Οι οφειλέτες αυτοί δεν απειλούνται με κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων, αλλά μόνο με κατασχέσεις σε εισοδήματα και υπόλοιπα τραπεζικών καταθέσεων. Να σημειωθεί ότι το όριο χρέους πάνω από το οποίο η εφορία μπορεί να κατάσχει ακίνητα και κινητά περιουσιακά στοιχεία είναι τα 500 ευρώ.
• Οι φορολογούμενοι με χρέη άνω των 100.000 ευρώ στη φορολογική διοίκηση έφθασαν σε 42.897 το 2018. Σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2017, αυξήθηκαν κατά 5,83% ή κατά 2.363.
• Οι φορολογούμενοι που χρωστούν ποσά από 10.001 έως 100.000 ευρώ ανέρχονται σε 256.821 ή στο 6,32% του συνόλου. Το συνολικό ληξιπρόθεσμο υπόλοιπο των οφειλών προς τη φορολογική διοίκηση διαμορφώθηκε στα 104,36 δισ. ευρώ.
Ελάχιστη δόση 25-30 ευρώ για μισθωτούς, συνταξιούχους
Μετά το Eurogroup της 5ης Απριλίου και κατά πάσα πιθανότητα στα τέλη Απριλίου θα γίνει γνωστό εάν η κυβέρνηση θα πάρει το πράσινο φως από τους θεσμούς για την κατάθεση στη Βουλή ρύθμισης για την αποπληρωμή των οφειλών τους σε 120 δόσεις.
Στη ρύθμιση που έχουν ετοιμάσει στο υπουργείο Οικονομικών, με τη βοήθεια τη φορολογικής διοίκησης, εντάσσονται μισθωτοί, συνταξιούχοι και όσοι δεν εντάσσονται στη ρύθμιση του εξωδικαστικού συμβιβασμού.
Στη ρύθμιση τη εφορίας θα περιλαμβάνονται περιουσιακά και εισοδηματικά κριτήρια, κάτι που δεν ισχύει στη ρύθμιση των Ταμείων (προς το παρόν). Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση επεξεργάζεται και ένα δεύτερο σχέδιο το οποίο προβλέπει την αύξηση των δόσεων στην πάγια ρύθμιση από 12 που είναι σήμερα σε 36-48. Η νέα ρύθμιση του υπουργείου Οικονομικών χωρίς τις παρατηρήσεις ή και τις αλλαγές των θεσμών προβλέπει:
• Αποπληρωμή δόσεων έως και 120 δόσεις.
• Ελάχιστή δόση 25-30 ευρώ.
• Διαγραφή των οφειλών από προσαυξήσεις και τόκους εκπρόθεσμης καταβολής. Ανάλογα με το ύψος της οφειλής αλλά και τον χρόνο που δημιουργήθηκαν αυτές, θα κλιμακώνεται το «κούρεμα» στις προσαυξήσεις, το οποίο θα φθάνει στην πλήρη διαγραφή σε ορισμένες περιπτώσεις.
• Για τους μικρούς οφειλέτες η ρύθμιση θα είναι γενναιόδωρη, δεδομένου ότι το πλήθος των οφειλετών έχει χρέη μεταξύ 3.000-5.000 ευρώ.
• Διαγραφή του 95% των οφειλών από πρόστιμα που έχουν επιβληθεί από τη φορολογική διοίκηση.
• Αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
Πάγια ρύθμιση
Το νέο πλαίσιο προβλέπει την αποπληρωμή των χρεών σε 36-48 δόσεις υπό προϋποθέσεις. Η βασική ρύθμιση, όπως αναφέρει, θα ανέρχεται σε 24 δόσεις και θα φθάνει τις 48 εάν οι οφειλέτες πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια, με βασικότερο όλων τη δυνατότητα αποπληρωμής της οφειλής. Δηλαδή εάν το εισόδημα επιτρέπει στον οφειλέτη να ενταχθεί στη ρύθμιση. Εάν δεν είναι «βιώσιμος» θα εξαιρείται από τη ρύθμιση.
Σήμερα, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές μπορούν να ρυθμιστούν έως και σε 12 μηνιαίες δόσεις και είναι δυνατόν να φθάσουν υπό εξαιρετικές προϋποθέσεις τις 24.
Η υπαγωγή στην πάγια ρύθμιση και η υποβολή τόσο της αίτησης όσο και της απαιτούμενης υπεύθυνης δήλωσης μπορούν να γίνουν ηλεκτρονικά, μέσω ειδικής εφαρμογής του συστήματος Τaxisnet, που είναι διαθέσιμη μέσω της ιστοσελίδας της ΑΑΔΕ, στην ηλεκτρονική διεύθυνση www.aade.gr. Με την υπαγωγή στη ρύθμιση, αποτρέπεται η επιβολή του μέτρου της κατάσχεσης ή, αν το μέτρο αυτό έχει ήδη επιβληθεί, αναστέλλεται.
Let's block ads! (Why?)
Τα ληξιπρόθεσμα δάνεια, ο όγκος των οποίων ανέρχεται σε 82 δισ. ευρώ, εκτιμάται ότι θα απαλειφθούν ταχύτερα από τους ισολογισμούς των τραπεζών, γράφει η γερμανική Handelsblatt, τονίζοντας ότι «υπό την πίεση του Ενιαίου Εποπτικού Μηχανισμού (SSM), οι ελληνικές τράπεζες προτίθενται να απομειώσουν ταχύτερα τον όγκο των μη εξυπηρετούμενων δανείων από ό, τι σχεδιαζόταν έως τώρα.Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στα τέλη Μαρτίου, τα τέσσερα συστημικά, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας θα παρουσιάσουν στον προαναφερθέντα ευρωπαϊκό θεσμό και ταυτόχρονα με τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων τους για το 2018, τα νέα τους χρονοδιαγράμματα για την εξυγίανση των ισολογισμών τους σε ό, τι αφορά το πεδίο των προβληματικών ανοιγμάτων τους.
Όπως επισημαίνεται, έως τώρα οι τράπεζες είχαν την πρόθεση να συμπιέσουν το ποσό των μη εξυπηρετούμενων απαιτήσεών τους κατά 50 δισ. ευρώ ως τα τέλη του 2021. Βάσει στοιχείων ωστόσο από τραπεζικούς κύκλους, η νέα στοχοθεσία και χρονοδιάγραμμα, προβλέπει ότι η μείωση θα ανέλθει σε 60 δισ. ευρώ, ενώ μόνον η Eurobank, που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της χώρας, σχεδιάζει μία μείωση της τάξης των 10 δισ. ευρώ.
Στη συνέχεια υπενθυμίζεται ότι ο συνολικός όγκος των μη εξυπηρετούμενων χορηγήσεων των ελληνικών τραπεζών, όπως αποτυπώνεται στους ισολογισμούς τους, αγγίζει τα 82 δισεκατομμύρια ευρώ. Ειδικότερα, και με βάση τα στοιχεία που δίνει τώρα στη δημοσιότητα ο Διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας, στα τέλη του 2018, το 45,5% του συνόλου των δανείων είτε δεν εξυπηρετούνταν πλέον, είτε βρίσκονταν στο όριο να κηρυχθούν ληξιπρόθεσμα.
Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ως σημείο σύγκρισης ότι το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρωζώνη, βάσει των στοιχείων της Κομισιόν στα τέλη Νοεμβρίου 2018, βρισκόταν στο 3,4%, ενώ ως αποδεκτό θεωρείται το όριο του 5%. Το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες εξυγίαναν πέρσι τους ισολογισμούς τους κατά 12,7 δισ. ευρώ, καταδεικνύει για το ρεπορτάζ, ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα προχωρούν μεν ως προς την απομείωση των προβληματικών δανείων τους, αλλά με αργούς ρυθμούς.
Όπως τονίζεται στη συνέχεια, από αυτόν τον παράγοντα πλήττεται συνολικότερα η ελληνική οικονομία, καθώς ο μεγάλος όγκος των ληξιπρόθεσμων δανείων περιορίζει την δανειοδοτική ικανότητα των τραπεζών. Επομένως - τονίζεται στο ρεπορτάζ - η μείωση των προβληματικών δανείων θεωρείται ως παράμετρος - κλειδί για την επιστροφή της Ελλάδας σε τροχιά βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης.
Το δημοσίευμα σχολιάζει επιπλέον ότι ο νέος στόχος είναι πολύ φιλόδοξος, καθώς τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα θέλουν να μειώσουν το ποσό των μη εξυπηρετούμενων απαιτήσεών τους κάτω από τα 25 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2021. Για την επίτευξη αυτού του στόχου βρίσκονται πάνω στο τραπέζι αρκετές προτάσεις, με την εισήγηση της ΤτΕ να προβλέπει την μεταφορά ληξιπρόθεσμων χορηγήσεων με ύψος ποσού ονομαστικής αξίας 40 δισ. ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες σε ένα Όχημα Ειδικού Σκοπού, το οποίο θα αναλάβει την τιτλοποίηση και πώλησή τους.
Ένα δεύτερο σχέδιο, από πλευράς υπουργείου Οικονομικών, προβλέπει επίσης την μεταφορά των ανοιγμάτων σε ένα είδος ‘Bad Bank’ για την τιτλοποίησή τους. Επίσης, ανοικτό παραμένει το ζήτημα σχετικά με το εάν αυτή η διαδικασία θα επιτραπεί από το μηχανισμό για την προστασία του ανταγωνισμού στην ΕΕ ή θα απαγορευθεί ως μορφή κρατικής ενίσχυσης, ενώ η σχετική απόφαση αναμένεται να ληφθεί εντός Απριλίου.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η ελπίδα για μία ταχύτερη εξυγίανση των προβληματικών δανείων και για μία επάνοδο σε βιώσιμη κερδοφορία, αναπτερώνει και τη φαντασία των επενδυτών. Αυτό αποτυπώνεται και στον ειδικό τραπεζικό δείκτη του ΧΑΑ, τον FTSEB, δεδομένου ότι από τις αρχές του έτους έχει σημειώσει άνοδο σε ποσοστό σχεδόν 37% και βρίσκεται στις 442 μονάδες. Παρά ταύτα όμως, - υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα - η απόστασή του από το προ κρίσης επίπεδο στα τέλη του 2009 και τις 19.000 μονάδες είναι εξαιρετικά μεγάλη και αδύνατον να καλυφθεί.
Κατόπιν των παραπάνω, το δημοσίευμα σημειώνει ότι είναι άγνωστο το τι περιμένει τους μετόχους. Η επιταχυνόμενη απομείωση των ληξιπρόθεσμων δανείων εμφανίζεται ως ένα μεγάλο κατόρθωμα για τις τράπεζες, δεδομένου ότι τα προβληματικά ανοίγματα εξασθενίζουν την κεφαλαιακή βάση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Για το λόγο αυτό, το ΔΝΤ απευθύνει προειδοποιήσεις στην τελευταία του έκθεση για την Ελλάδα, ως προς την πιθανότητα οι τράπεζες να χρειαστούν εκ νέου ‘ενέσεις’ κεφαλαίων.
Τέλος, επισημαίνεται ότι παρά το γεγονός ότι στην παρούσα φάση οι τέσσερις συστημικές τράπεζες βρίσκονται σε ένα καλό επίπεδο κεφαλαιοποίησης, με το δείκτη βασικού κεφαλαίου στο 15,6% κατά μέσο όρο, είναι ανοικτό ζήτημα το ύψος των κεφαλαίων που θα χρειαστεί να θυσιαστούν για την εξυγίανση των ισολογισμών τους. Όπως επισημαίνεται, έχουν ήδη προηγηθεί τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις κατά τη διάρκεια των προηγουμένων έξι ετών, με συνολικό ύψος κεφαλαιακών ροών 64 δισ. ευρώ. «Ωστόσο, δεν είναι να ζηλεύει κανείς τη θέση όσων κατέχουν μετοχές των ελληνικών τραπεζών, αφού από την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση τα τέσσερα ιδρύματα έχουν απωλέσει περί το 70% της χρηματιστηριακής τους αξίας», καταλήγει το ρεπορτάζ.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕLet's block ads! (Why?)
Οι μετοχές των ελληνικών τραπεζών έχουν επιστρέψει στο προσκήνιο και στο ραντάρ των ξένων επενδυτών, βοηθώντας σημαντικά στην εδραίωση του θετικού κλίματος στο ελληνικό Χρηματιστήριο, καθώς η ανάκαμψη που ξεκίνησε από τα χαμηλά επίπεδα του Ιανουαρίου δεν... σκοντάφτει σε κανένα εμπόδιο που στήνεται στον δρόμο της, αποδεικνύοντας πως τα ξένα χαρτοφυλάκια προεξοφλούν βελτίωση των προοπτικών του κλάδου αλλά και της Ελλάδας, με ορίζοντα τις εκλογές.Η μη εκταμίευση της δόσης στο Eurogroup, οι προειδοποιήσεις του ΔΝΤ, η (έστω και μικρή) αστοχία στο ΑΕΠ του 2018, οι καθυστερήσεις στον νέο νόμο Κατσέλη και η επιμονή των short funds με αυξανόμενες αρνητικές θέσεις στις τράπεζες, δεν έχουν καταφέρει να νικήσουν το θετικό μομέντουμ που έχει χτιστεί το τελευταίο περίπου δίμηνο. Οι όγκοι συναλλαγών στις τράπεζες έχουν μάλιστα αυξηθεί –μαζί με τον συνολικό τζίρο της αγοράς– και κινούνται κοντά στα επίπεδα των 20 εκατ. μετοχών, σε σχέση με τα 16 εκατ. που είναι ο μέσος όρος του τελευταίου χρόνου.
Εκτόξευση αξιών
Από τα τέλη του Ιανουαρίου, που βρέθηκε σε ιστορικά χαμηλά, ο τραπεζικός δείκτης σημειώνει άνοδο της τάξης του 57%, ενώ η συνολική κεφαλαιοποίηση των τεσσάρων τραπεζών διαμορφώνεται πάνω από τα 5,7 δισ. ευρώ, από 3,5 δισ. ευρώ περίπου. Από τα χαμηλά 52 εβδομάδων –στα οποία οι περισσότερες τράπεζες βρέθηκαν στα τέλη Ιανουαρίου, πλην της Eurobank, στην οποία η ανάκαμψη ξεκίνησε τον Νοέμβριο, μετά το deal με την Grivalia–, οι μετοχές των τραπεζών σημειώνουν άλμα άνω του 145% (Πειραιώς). Η Εθνική ενισχύεται κατά 84,8%, η Alpha Βank κατά 59,7% και η Eurobank είναι στο +47,5%.
Οπως επισημαίνουν οι αναλυτές στους οποίους απευθύνθηκε η «Κ», πέρα από τεχνικούς λόγους που βοήθησαν στην άνοδο των τραπεζικών μετοχών –τελείωσαν οι πωλήσεις από την έξοδο των Eurobank, Πειραιώς και Εθνική από τον MSCI, αύξηση τιμών ελληνικών κρατικών ομολόγων με μείωση του κινδύνου της χώρας–, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι-προσδοκίες που έχουν να κάνουν με τις εξελίξεις γύρω από τη μείωση των NPEs αλλά και το μακροοικονομικό και πολιτικό τοπίο.
Το κυριότερο σενάριο που «παίζει» η αγορά, όπως σημειώνει στην «Κ» ο Νίκος Σακαρέλης, αναλυτής της Wealth Financial Services, είναι η ψήφιση δύο νομοσχεδίων – του επικαιροποιημένου νόμου Κατσέλη και της πρότασης ΤΧΣ - JP Morgan για το σχήμα που θα λειτουργήσει συμπληρωματικά με την πρόταση της ΤτΕ για τα κόκκινα δάνεια.
Στο μεν πρώτο, θετικά αποτιμά η αγορά το ότι θα υπάρχει ένα έσοδο το οποίο θα δίνει σταθερά το κράτος στις τράπεζες για όσους δεν μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειό τους και υπάρχει η προσδοκία να είναι πιο αυστηρό το πλαίσιο με τους κακοπληρωτές.
«Ιστορία ανάκαμψης»
Στο δεύτερο, κρίσιμο θα είναι το επιτόκιο που θα δίνουν οι τράπεζες στο κράτος για την εγγύηση που θα προσφέρει αυτό στις ομολογίες που θα τιτλοποιηθούν, αλλά και γενικότερα η δομή του σχήματος. Επίσης, αν και πρόωρα, κάποια funds προεξοφλούν την εκλογή μιας πιο φιλικής για την αγορά κυβέρνησης και αγοράζουν τράπεζες ως ένα πολύ ελκυστικό «turn around story».
Ο Αλέξανδρος Μπουλουγούρης, συνεπικεφαλής έρευνας στη Wood, εκτός από τα παραπάνω, εκτιμά πως πίσω από το ράλι των ελληνικών τραπεζών κρύβονται και οι εξής παράγοντες: η υπερβολική διόρθωση του β΄ τριμήνου του 2018, η μείωση των κεφαλαιακών απαιτήσεων στον Πυλώνα 2 για την Πειραιώς, που δείχνει ότι οι εποπτικές αρχές είναι πρόθυμες να δώσουν στις ελληνικές τράπεζες χρόνο, η ακύρωση του Titlos για την Εθνική Τράπεζα, η βελτίωση της ρευστότητας στον τραπεζικό κλάδο σε συνδυασμό με τη βελτίωση του μακροοικονομικού περιβάλλοντος, καθώς και η μείωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων, η οποία μειώνει το κόστος ιδίων κεφαλαίων για τις τράπεζες.
Γιατί η μεγάλη άνοδος δεν απομάκρυνε τα short funds
Το σκηνικό σήμερα, σε σχέση με αυτό του περασμένου φθινοπώρου, που οι τράπεζες έμοιαζαν απροστάτευτες στο έλεος των shorts, είναι αρκετά διαφορετικό. Ωστόσο, η επίμονη παρουσία τους, παρά το ράλι, δείχνει ότι οι κίνδυνοι γύρω από τον κλάδο είναι υπαρκτοί. Αξίζει να αναφέρουμε πως οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται στη λίστα των μεγαλύτερων shorts στην Ευρώπη. Οι συνολικές αρνητικές θέσεις στην Eurobank είναι το 3,43% επί των μετοχών της, στην Πειραιώς το 3,26%, στην Alpha Bank το 1,53% και στην Εθνική το 1,24%.
Οπως επισημαίνει στην «Κ» και ο Μάικλ Χιούσον, επικεφαλής αναλυτής της CMC Markets, το ράλι δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν μια πληθώρα προβλημάτων. Η βελτίωση των οικονομικών στοιχείων της Ελλάδας δεν αλλάζει την εικόνα γύρω από τα NPEs και την ανάγκη δημιουργίας πρόσθετων κεφαλαίων. Το ράλι μπορεί να συνεχιστεί για λίγο ακόμα, αλλά οι long παίκτες δεν θα πρέπει να επαναπαυτούν.
Σύμφωνα με τον κ. Σακαρέλη, τα «επιχειρήματα» των short funds σχετικά με τις τράπεζες είναι τα εξής:
• H βελτίωση των ισολογισμών θα αργήσει.
• Oι επενδυτές δεν θα δελεαστούν από το σχήμα τιτλοποίησης των κόκκινων δανείων και θα βρουν ελκυστικότερα σχήματα στην ευρωπεριφέρεια (Ιταλία).
• Οι αλλαγές στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας (Εθνική, Alpha – εξαίρεση η Eurobank) καθυστερούν τη λήψη άμεσων δραστικών αποφάσεων για εμπροσθοβαρή σχέδια μείωσης των NPEs.Let's block ads! (Why?)
«Μαρίκα Νίκου είπες;» l Ρωτάει «στον αέρα» νέος σχετικά δημοσιογράφος, όχι από τους ασχετότερους ή τους αντιπαθέστερους που ακούγονται στα ραδιόφωνα. l «Μαρίκα Νίνου» του φωνάζει κάποιος από τα βάθη του στούντιο l και αυτός: «Νίνου; Ποια είναι αυτή, ρε παιδιά, δεν την ξέρω…». l Βρισκόμαστε όντως οι Ελληνες σε Μεταμνημονιακή Εποχή, που λέει κι ο Τσίπρας. l Στη Μετά τη Μνήμη. l Οι μισθοί που δίνει το κράτος στους υπαλλήλους του είναι διπλάσιοι από αυτούς που παίρνουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. l Υπάρχει απόδειξη πειστικότερη ότι ζούμε σε σάπια χώρα; l Ισως τη συναγωνίζονται το χάος της αρνησιδικίας στη Δικαιοσύνη l και η παράνοια στην Εκπαίδευση l -αυτή η εθνική αυτοχειρία. l
Επ’ αυτού του τελευταίου έχει να πει νεότερα εντός των ημερών ο Γαβρόγλου. l Ο,τι ξέφυγε από την ισοπέδωση τεσσάρων χρόνων στην Εκπαίδευση l εε έρχεται. l
Ας με πληροφορήσει κάποιος χριστιανός τι εννοεί ο ποιητής, l η ποιήτρια εν προκειμένω l -η οποία απολαμβάνει κατ’ αυτάς το «δεκάλεπτο δημοσιότητας» που της αναλογεί σ’ αυτή τη ζήση- l με την τετράστιχη Αλεξιάδα της, την οποία απαγγέλλει τόσο ναζιάρικα η ίδια: l «Σε λένε Αλέξη / και είσαι ηγέτης / κι η κάθε σου λέξη / Ομόνοια καταπέλτης». l Δεν ερωτώ τι εννοεί γενικά l -αυτό, καλά· γλείφει το νέο αρχηγό της η μεταφυτευθείσα, αβέβαιη κι αρούβαλη μέσα σε τέτοιο μποστάνι. l Εγώ αυτό το «Ομόνοια καταπέλτης» δεν καταλαβαίνω. l Το ακούω λάθος l ή είναι κάτι «πλατιάς απεύθυνσης», που θα έλεγε κι ο εκθειαζόμενος, το οποίο μου διαφεύγει; l Αν είσαι μάνα και πονείς / ξηγήσου, μη με τυραννείς. l
Αναφέρθηκα στην Τηλεστάρ των Ημερών και θυμήθηκα την άλλη όψη του ίδιου συριζαϊκού νομίσματος l τον βαθυστόχαστο Ξυδάκη. l Ο οποίος στο αρθρίδιό του στα «Νέα» που ανέφερα την προηγούμενη Κυριακή κατηγορούσε τη Ν.Δ. για «καταιγίδα προπαγάνδας». l «Με κατασκευή ή παραποίηση ειδήσεων, με δολοφονίες χαρακτήρων», με, με, με «και με κατάχρηση αντινομικών στερεοτύπων κατά του αντιπάλου: l η Αριστερά, που είναι νεοκομμουνιστική αλλά και συστημική, μαδουρική αλλά και φιλοδυτική…» κ.ο.κ. l Μιλάει για «καταιγίδα προπαγάνδας» της Ν.Δ. εναντίον του Σύριζα την ώρα που οι συριζαίοι όπου σταθούν κι όπου βρεθούν ντουντουκίζουν την κεντρική προεκλογική ντιρεκτίβα τους για «τον κίνδυνο παλινόρθωσης της νεοφιλελεύθερης και ακροδεξιάς Ν.Δ.». l Ο ίδιος ο τάχα μου μετριοπαθής Ξυδάκης κατηγορούσε προ μηνών τη Ν.Δ. όχι μόνο ως νεοφιλελεύθερη αλλά και ως «ορμπανική» l αντιδημοκρατική και αντιευρωπαϊκή l κι ότι στελεχώνεται από «τσιράκια του δικτάτορα Παπαδόπουλου» και «συνοδοιπόρους εθνικοσοσιαλιστών». l Αυτή όμως που «εξερράγη στα χέρια των εκφωνητών της» δεν είναι η «προπαγάνδα» της Ν.Δ. l αλλά η σκληρή πραγματικότητα -στα χέρια των διαστρεβλωτών της: l Η μεν Ν.Δ. ζήτησε τη διαγραφή του κόμματος του Ορμπαν από το Λαϊκό Ευρωπαϊκό Κόμμα, l ενώ η συριζοκυβέρνηση διέσυρε διεθνώς τη χώρα στηρίζοντας το ανελεύθερο, απολυταρχικό καθεστώς Μαδούρο l στο οποίο εκτός των άλλων παρέσχε γην και αέρα για τα «μυστήρια» αεροπλάνα του l τα κατ’ άλλους χρυσοφόρα l που περιφέρονται τελευταία ανά τας Ευρώπας. lΗ του Πολιτισμού Ζορμπά πρότεινε ανέμελα l -καθότι λαγός του Τσίπρα- l την ανταλλαγή μεταξύ Σκοπίων και Αθήνας δύο δημόσιων γλυπτών, l του έφιππου Μεγαλέξανδρου αυτοί, του γυάλινου Δρομέα, εμείς. l Η πρόταση απορρίπτεται ομοθυμαδόν ως άδικη και ετεροβαρής: l Οι μεν να μας παραχωρούν «σημαίνον» γλυπτό τους, «ιδέα» που τους πονάει να αποχαιρετήσουν, l κι εμείς ανώδυνο κι αεράτον δρομέα; l Οι συριζαίοι οφείλουν να κάνουν θυσία ανάλογου κόστους. l Διέσχισε ποτέ το νου τους, που θα έλεγε κι η Αχτσιόγλου, η γνωστή «κεφάλα» στο Πολυτεχνείο; Let's block ads! (Why?)
Οι δηλώσεις του κ. Τσίπρα ότι οι κάλπες θα στηθούν το Οκτώβριο έχουν στόχο να καθησυχάσουν την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. ΑΠΕ
Μια απόφαση υψηλού ρίσκου και από τις πλέον κρίσιμες της τετραετούς θητείας του καλείται να λάβει το αμέσως επόμενο διάστημα ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας: Εάν θα προχωρήσει σε τετραπλές εκλογές τον Μάιο, ή εάν, όπως δημόσια διακηρύσσει εσχάτως, θα εξαντλήσει την τετραετία, με τις εθνικές εκλογές να διεξάγονται τον Οκτώβριο.
Το τελευταίο διάστημα, πέραν του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, και τα κορυφαία στελέχη, ακόμη και όσα έχουν αμφιβολίες για την ορθότητα της επιλογής, μεταδίδουν πως η απόφαση για τον Οκτώβριο έχει «κλειδώσει». Ο προσανατολισμός στην εξάντληση της τετραετίας εδράζεται σε μία «ανάγνωση» του αποτελέσματος των ευρωεκλογών που θα δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ ελπίδες για τη μεγάλη ανατροπή στις εθνικές εκλογές που θα ακολουθήσουν. Οπως λέγεται, ο τριπλός στόχος του Μεγάρου Μαξίμου στις ευρωεκλογές θα είναι: Πρώτον, η διαφορά μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ να είναι μικρότερη των πέντε ποσοστιαίων μονάδων. Δεύτερον, το ποσοστό της Ν.Δ. να κινηθεί κάτω από το ψυχολογικό φράγμα του 30%, ώστε η προοπτική της αυτοδυναμίας να εμφανίζεται απομακρυσμένη για τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Τρίτον, να αποκτήσει «υπόσταση» κάποιο κόμμα στα δεξιά της Ν.Δ., όπου ήδη η Ελληνική Λύση του κ. Κυρ. Βελόπουλου εμφανίζεται να προσεγγίζει το 3%.
Σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη εάν οι τρεις αυτές προϋποθέσεις εκπληρωθούν, ο κ. Τσίπρας θα έχει υπερβεί τον σκόπελο των ευρωεκλογών και θα μπορεί έστω από μειονεκτική θέση να επιχειρήσει μια τελική αντεπίθεση ενόψει των εθνικών εκλογών. Εξάλλου, προστίθεται, η προκήρυξη εθνικών εκλογών τον Μάιο, θα συνιστά επί της ουσίας παράδοση εξουσίας, καθώς ουδείς εκτιμά ότι στο δίμηνο που μεσολαβεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε θέση να ανατρέψει το διψήφιο δημοσκοπικό προβάδισμα της Ν.Δ.
Στον αντίποδα, πάντως, θα πρέπει να επισημανθεί πως οι ανωτέρω παραδοχές ενέχουν για τον πρωθυπουργό και πολλαπλούς κινδύνους. Στις ευρωεκλογές λόγω της χαλαρότητας της ψήφου, οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόφοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο εύκολο να κινηθούν προς μικρότερα κόμματα, απ’ ό,τι σε μια αναμέτρηση εθνικών εκλογών, με ισχυρά διλημματικό χαρακτήρα. Ετσι, τα ποσοστά του κυβερνώντος κόμματος υπάρχει ο κίνδυνος να υποχωρήσουν σημαντικά και η διαφορά από τη Ν.Δ., που καταγράφει ισχυρότατη συσπείρωση, να εκτοξευθεί. Επίσης, η ευρωκάλπη μπορεί να προσδώσει νέα δυναμική στο ΚΙΝΑΛ, που δοκιμάστηκε τους τελευταίους μήνες. Τέλος, εάν οι ευρωεκλογές και οι εθνικές εκλογές δεν διεξαχθούν ταυτόχρονα, μπορεί οντότητα να αποκτήσει όχι μόνον ένα κόμμα στα δεξιά της Ν.Δ., αλλά και κάποιο από όσα κινούνται αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, όπως για παράδειγμα το σχήμα υπό τον κ. Γ. Βαρουφάκη, που προστίθεται στην Πλεύση Ελευθερίας της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου και στη ΛΑΕ του κ. Π. Λαφαζάνη. Σε ένα τέτοιο σκηνικό ορισμένοι εκτιμούν ότι το κυβερνών κόμμα θα απειληθεί με κατάρρευση στην αναμέτρηση του Οκτωβρίου και θα απολέσει ένα βασικό «κεκτημένο» του κ. Τσίπρα, να αποτελέσει τον έτερο κυρίαρχο πυλώνα του νέου δικομματισμού.
Το σενάριο του Ιουνίου
Θα πρέπει να επισημανθεί πως τα ενδεχόμενα τόσο της μικρής όσο και της μεγάλης διαφοράς στην ευρωκάλπη του Μαΐου έχουν πυροδοτήσει σενάρια σύμφωνα με τα οποία οι εθνικές εκλογές μπορεί τελικά να μη διεξαχθούν τον Οκτώβριο, αλλά τον... Ιούνιο. Σύμφωνα με τα συγκεκριμένα σενάρια, εάν η ψαλίδα μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρή, ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει τη δυναμική που θα έχει αναπτύξει επισπεύδοντας την εκλογική αναμέτρηση. Επίσης, εάν είναι μεγάλη, θα αποπειραθεί «διαχείριση ζημιών» και δεν θα περιμένει τον Οκτώβριο, που συνεπάγεται και μεγαλύτερη έκθεση στον παράγοντα ενός τυχαίου γεγονότος με αρνητικές επιπτώσεις για την κυβέρνηση.
Πάντως, παρά τη ρητορική του κ. Τσίπρα και τα επιχειρήματα περί εξάντλησης της τετραετίας, οι κινήσεις του Μεγάρου Μαξίμου «φωτογραφίζουν» την ταυτόχρονη διεξαγωγή εθνικών εκλογών και ευρωεκλογών τον Μάιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση θα ακολουθήσει σκληρή γραμμή στον νέο γύρο διαβουλεύσεων με τους θεσμούς για το ζήτημα της πρώτης κατοικίας και δεν θα δεχθεί ρυθμίσεις για τα επιχειρηματικά δάνεια που εμπεριέχουν πολιτικό κόστος, ενώ θα προωθήσει και τη ρύθμιση για τις 120 δόσεις. Επίσης, μέχρι το Πάσχα θα προωθηθούν μία σειρά από νομοσχέδια που απευθύνονται σε διαφορετικά εκλογικά ακροατήρια. Συγκεκριμένα, τον δρόμο προς τη Βουλή θα πάρουν το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ, εκείνο για το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και ο νέος Ποινικός Κώδικας, αμφιλεγόμενες διατάξεις του οποίου μονοπώλησαν, σχεδόν, την περασμένη εβδομάδα την επικαιρότητα.
Επίσης, κατά πολλούς, προεκλογικό άρωμα είχε η επιλογή του πρωθυπουργού να κινηθεί «θεσμικά» και να υπερψηφίσει το άρθρο 32 του Συντάγματος, παρότι ανοίγει τον δρόμο στη Ν.Δ. για να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας ακόμη και με 151 ψήφους. Θα πρέπει να επισημανθεί, δε, ότι παρότι η Πειραιώς δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά της, προσανατολισμός του κ. Μητσοτάκη είναι να ολοκληρώσει τη συνταγματική αναθεώρηση που δρομολογήθηκε και όχι να εκκινήσει νέα. Μάλιστα, η συγκεκριμένη επιλογή δεν σχετίζεται με την ανάδειξη Προέδρου, καθώς είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας δεν θα επιχειρήσει να προκαλέσει νέες εκλογές σε λιγότερο από έναν χρόνο από τώρα.Let's block ads! (Why?)
Ηταν ένας μοχλός αποσταθεροποίησης. Μια θεσμική κακοτεχνία που επέτρεπε τη μετατροπή μιας κατ’ εξοχήν συναινετικής διαδικασίας σε όπλο για την πρόωρη διάλυση της Βουλής. Tην πληρώσαμε ακριβά με τις πρόωρες εκλογές του 2009 και του 2015. Η δρομολογηθείσα αναθεώρηση του τρόπου εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας απαλλάσσει την πολιτική ζωή από αυτή τη νάρκη. Μένει, ωστόσο, ενεργή η άλλη μεγάλη απειλή για την πολιτική ομαλότητα: η απλή αναλογική. Θα χρειαστούν υπερβάσεις από όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου στην επόμενη Βουλή προκειμένου να αναθεωρηθεί και αυτό το, ασύμβατο με τα ελληνικά πολιτικά ήθη, εκλογικό σύστημα. Υπερβάσεις που μοιάζουν απίθανες υπό το παρόν διχαστικό κλίμα. Αλλά το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο.Let's block ads! (Why?)
Γίνεται συχνά συζήτηση τελευταία για το πώς η Ευρώπη πρέπει, επιτέλους, να ξυπνήσει και να αποκτήσει τη δική της πραγματική ισχύ, αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν hard power. Η αλήθεια είναι ότι, αν η Ευρώπη δεν... ξυπνήσει από τον Τραμπ, μάλλον δεν θα ξυπνήσει ποτέ.Κάπου εδώ όμως αρχίζουν τα ερωτήματα. Ισχυρή Ευρώπη στην άμυνα, στην εξωτερική πολιτική και στον τομέα των πληροφοριών δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το Βερολίνο σε κεντρικό ρόλο. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αρέσει ή όχι. Η Μεγάλη Βρετανία, που έχει σημαντικές ικανότητες σε αυτούς τους τομείς, περνάει μια παρατεταμένη και βαθιά κρίση, που της στερεί τη δυνατότητα να διαδραματίσει κάποιο ρόλο. Η Γαλλία το θέλει, αλλά κι εκείνη –παρά τις φιλόδοξες διακηρύξεις Μακρόν– έχει σοβαρά εσωτερικά ζητήματα και ανοικτά μέτωπα.
Θέλει όμως η υπόλοιπη Ευρώπη τη Γερμανία σε έναν νέο, ηγεμονικό ρόλο πέρα από αυτόν που ήδη διαδραματίζει στα οικονομικά θέματα; Και επίσης, θέλει η ίδια η Γερμανία να τον αναλάβει; Οι Γερμανοί είναι εξαιρετικά διστακτικοί στην ανάληψη πρωτοβουλιών που θα τους εμπλέξουν σε μια πιο ενεργό εξωτερική πολιτική και στην επέκταση των στρατιωτικών τους δυνατοτήτων. Από τη μία, είναι οι ενοχές και η αυτοσυγκράτηση που επιβάλλει σε ένα κομμάτι του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας η Ιστορία. Και από την άλλη, μια συντηρητική απέχθεια σε οτιδήποτε διαταράσσει το γερμανικό στάτους κβο ή την ανάλωση γερμανικών κονδυλίων για λογαριασμό άλλων. Η γερμανική ελίτ, με πρώτη τη Μέρκελ, αντιλαμβάνεται το κενό που προκαλεί η πολιτική Τραμπ και προσπαθεί διστακτικά να χαράξει μια νέα στρατηγική. Ηδη, άλλωστε, βρίσκονται σε εξέλιξη σοβαρές διαφωνίες με την Ουάσιγκτον, που αφορούν τις σχέσεις του Βερολίνου με τη Μόσχα, τον αγωγό North Stream, τις κυρώσεις εναντίον του Ιράν και τη χρήση κινεζικών υποδομών στις τηλεπικοινωνίες.
Η Αθήνα παρακολουθεί τις εξελίξεις, γνωρίζοντας πως το γεωπολιτικό παιχνίδι είναι πολύ μεγάλης κλίμακας. Την αφορά άμεσα, όμως δεν μπορεί να κάνει πολλά για να το επηρεάσει.
Ενα σημείο, πάντως, έχει ενδιαφέρον. Γερμανοί αξιωματούχοι επιμένουν, και έχουν δίκιο, πως η Ε.Ε. δεν θα γίνει σοβαρός παγκόσμιος παίκτης ενόσω ισχύει ο κανόνας της ομοφωνίας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Θα απαιτηθεί η καθιέρωση ενισχυμένης πλειοψηφίας ώστε οι αποφάσεις να λαμβάνονται γρήγορα και εύκολα. Η Ελλάδα παραδοσιακά είναι αντίθετη σε αυτή την αλλαγή, διότι θα χάσει όποιον μοχλό πίεσης διαθέτει έναντι της Τουρκίας και άλλων γειτόνων της. Θα μπορούσε, όμως, να διεκδικήσει σαν αντάλλαγμα μια σαφή, απτή και ρητή διασφάλιση των εξωτερικών της συνόρων από την Ε.Ε. Αυτός είναι ένας εθνικός στόχος, που κάποια στιγμή μπορεί να επιτευχθεί με συστηματική προεργασία και συναίνεση.Let's block ads! (Why?)
Το άρθρο ήταν «θαμμένο» σε εσωτερική σελίδα των New York Times το θέμα, όμως, ήταν συναρπαστικό, σαν το σενάριο κατασκοπικού θρίλερ. «Τον Οκτώβριο του 2017, ομάδα κομάντο της αστυνομίας εισέβαλε στο σπίτι του Τζάμεσον Λοπ στη Β. Καρολίνα. Κάποιος – δεν είναι γνωστό ποιος– είχε ειδοποιήσει ψευδώς την αστυνομία ότι ένοπλος είχε σκοτώσει άτομο μέσα στο σπίτι και κρατούσε όμηρο. Οταν η αστυνομία έφυγε, ο κ. Λοπ δέχθηκε τηλεφώνημα με την απειλή ότι εάν δεν πλήρωνε μεγάλο ποσό σε Bitcoin θα ακολουθούσαν κι άλλα προβλήματα».Εως εδώ η ιστορία συνιστά αστυνομικής φύσεως πρόβλημα για τον κ. Λοπ. Η απόφαση του κ. Λοπ, όμως, να ξεφύγει από τους εκβιαστές –να εξαφανίσει τα φυσικά και ηλεκτρονικά του ίχνη– είναι υπόθεση που αφορά όλους μας. Για να κατανοήσουμε τον βαθμό στο οποίο έχουμε πιαστεί όλοι σε έναν παγκόσμιο ιστό όπου η κάθε μας κίνηση καταγράφεται, ευάλωτοι σε όποιον θελήσει να εκμεταλλευθεί την αδυναμία μας.
Εδώ και καιρό καταλάβαμε ότι όταν μια υπηρεσία μάς παρέχεται δωρεάν, τότε το προϊόν είμαστε εμείς. Είδαμε πώς οι γίγαντες της τεχνολογίας αντλούν την παντοδυναμία τους από το γεγονός ότι παρέχουν υπηρεσίες που είναι απαραίτητες για δισεκατομμύρια ανθρώπων. Αυτό που τώρα συνειδητοποιούμε είναι ο βαθμός της εισβολής στα προσωπικά μας δεδομένα και πόσο εκτεθειμένοι είμαστε. Κάμερες και οχήματα που κυκλοφορούν στους δρόμους φωτογραφίζουν τους περαστικούς, οι κατασκευαστές εφαρμογών μοιράζονται τα προσωπικά στοιχεία μας με μεγάλες εταιρείες, εταιρείες παρακολουθούν τις κινήσεις μας και μοιράζονται τα δεδομένα μεταξύ τους, «έξυπνες» συσκευές μας παρακολουθούν μέσα στα σπίτια μας, εταιρείες αναλύσεως DNA μοιράζονται τα στοιχεία μας με φαρμακευτικές εταιρείες, και πάει λέγοντας. Στις ΗΠΑ, το 64% των ερωτηθέντων σε δημοσκόπηση της Pew, δήλωσε ότι είχε υποστεί παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι ίσως καλύτερα, λόγω της εφαρμογής του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (GDPR) όμως, όλοι γνωρίζουμε πόσο γρήγορα συναινούμε σε ό,τι μας ζητεί μία εταιρεία ή ένας ιστότοπος προκειμένου να έχουμε πρόσβαση στις υπηρεσίες τους. Συναινούμε συνεχώς στην παγίδευσή μας.
Τι γίνεται εάν προσπαθήσουμε να ξεφύγουμε από τον ιστό, να εξαφανιστούμε από τις τράπεζες δεδομένων, χωρίς, όμως, να αποσυρθούμε σε καλύβα στο βουνό; Η περίπτωση του κ. Λοπ, ο οποίος εργάζεται σε εταιρεία Bitcoin, είναι διαφωτιστική. Το εγχείρημά του αποτελείται από 15 βήματα και στοίχισε περίπου 30.000 δολάρια και, όπως φαίνεται, πολλή σκέψη. Συνοπτικά, ο κ. Λοπ: Ιδρυσε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης (ΕΠΕ) σε μία από τις τρεις πολιτείες των ΗΠΑ που δεν απαιτούν να φαίνεται το όνομα του ιδιοκτήτη· άνοιξε νέους τραπεζικούς λογαριασμούς και έβγαλε πιστωτική κάρτα στο όνομα της ΕΠΕ, ενώ συχνά χρησιμοποιεί προπληρωμένες κάρτες που δεν καταγράφουν το δικό του όνομα ή της ΕΠΕ· χρησιμοποιεί ρευστό· απέκτησε νέο αριθμό τηλεφώνου στο όνομα της ΕΠΕ και χρησιμοποιεί υπηρεσία που παρέχει προσωρινούς αριθμούς· απενεργοποίησε όλες τις υπηρεσίες GPS στο τηλέφωνο, χρησιμοποιώντας χωριστή συσκευή GPS όταν τη χρειάζεται· αγόρασε νέο σπίτι με επιταγή στο όνομα της ΕΠΕ, χωρίς στεγαστικό δάνειο· μετέτρεψε το router του σπιτιού σε VPN, ώστε οι κινήσεις του στο Διαδίκτυο να φαίνονται ότι έρχονται από διαφορετικές διευθύνσεις· αγόρασε αυτοκίνητο στο όνομα της ΕΠΕ καθώς και δεύτερο σπίτι, το φθηνότερο που βρήκε, τη διεύθυνση του οποίου δήλωσε στην άδεια κυκλοφορίας· απέκτησε γραμματοκιβώτιο σε εταιρεία μεταφορών κοντά στο σπίτι του· φοράει γυαλιά ηλίου και καπέλο ενώ έκοψε το μούσι του για να μην τον αναγνωρίζουν κάμερες παρακολούθησης· συνομιλεί με πελάτες μέσω βιντεοκλήσεων· κρυπτογραφεί τα στοιχεία που είναι καταγεγραμμένα στις ατομικές συσκευές του προσέλαβε ιδιωτικό ντετέκτιβ για να βρει όποιες αδυναμίες στο σχέδιό του.
Λίγοι διαθέτουμε την ευκαιρία να «εξαφανιστούμε». Μας απομένει να αποδεχθούμε ότι οι εφιάλτες του χθες είναι η ζωή μας σήμερα.Let's block ads! (Why?)
Από όλα τα απίθανα της περασμένης εβδομάδας, αδυνατώ ακόμη να ξεπεράσω τη λαμπρή ιδέα της ανταλλαγής του «Δρομέα» με κάποιο Μεγαλέξαντρο από τα Σκόπια. Καλά να σου περάσει η συγκεκριμένη ιδέα απ’ το μυαλό – ακόμη και να σου το διασχίσει, όπως θα έλεγε η χαριτωμένη υπουργός Εργασίας. Κανείς δεν φέρει ευθύνη, έναντι των τρίτων τουλάχιστον, για τις σκέψεις του. Oμως, πώς το ξεστομίζεις και, κυρίως, πώς ξεκινάς να το πραγματοποιήσεις; Για να κάνεις το βήμα από την τρελή σκέψη στην πράξη, πρέπει να είσαι πολύ αφελής, πολύ καλοπροαίρετος και πολύ προοδευτικός – συνδυασμός άκρως επικίνδυνος.Ο φωτεινός νους που συνέλαβε την ιδέα της ανταλλαγής προφανώς δεν καταλαβαίνει γρυ από τη σημασία που έχει αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια ο «Δρομέας» του Βαρώτσου για τους κατοίκους της Αθήνας. Γι’ αυτό και τον εξισώνει τόσο εύκολα με οποιοδήποτε κακόγουστο μνημειακό γλυπτό, τεχνοτροπίας φασιστομπαρόκ, της περιόδου Γκρούεφσκι στα Σκόπια.Καταλαβαίνω το πρόβλημα από την πλευρά των γειτόνων και ειλικρινώς συμπάσχω. Εφόσον, εν πάση περιπτώσει, γύρισαν σελίδα, είναι απαραίτητο για την πρωτεύουσα της Βόρειας Μακεδονίας να απαλλαγεί από μνημεία και γλυπτά που συνιστούν την αισθητική έκφραση ενός εθνικισμού που συμφωνήθηκε να τον αφήσουμε πίσω. Δεν είναι όμως αυτός λόγος για να πρέπει να φορτωθούμε εμείς τα αποτρόπαια γλυπτά τους! Δικό τους είναι το πρόβλημα αυτό και ας το λύσουν μόνοι τους. Σίγουρα θα υπάρχουν πλούσιοι Αμερικανοί που θα τα ήθελαν και είναι πρόθυμοι να πληρώσουν μια λογική τιμή. Αν όχι Αμερικανοί, οπωσδήποτε θα υπάρχουν Κινέζοι! Εκεί ας ψάξουν, εμείς δεν ενδιαφερόμαστε για σαβούρες.Επειτα, η ίδια η ιδέα της ανταλλαγής γλυπτών είναι από τη φύση της ηλίθια. Αντιμετωπίζει όλα τα γλυπτά σαν να είναι το ίδιο πράγμα. Τα στερεί από κάθε καλλιτεχνική αξία, τα στερεί από κάθε νόημα που μπορεί να έχουν ως έργα τέχνης και τα βλέπει σαν οποιοδήποτε άλλο δομικό στοιχείο του δημόσιου χώρου: παγκάκια, βρύσες, τουαλέτες, παρτέρια, γκαζόν κ.λπ. (Υπό το πρίσμα αυτού του προβλήματος, ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός ήταν πολύ βολικός: αρκούσε το γλυπτό να δείχνει τη μούρη ενός θυμωμένου Λένιν και ήταν αποδεκτό.) Η ιδέα ότι όλα τα έργα δημόσιας τέχνης είναι το ίδιο αποτελεί έκφραση του ολοκληρωτισμού –αριστερού ή δεξιού, αδιάφορο. Λογικό ήταν να φρίξει ο Βαρώτσος όταν του παρουσιάστηκε η λαμπρή ιδέα. Ποιος καλλιτέχνης δεν θα έφριττε στη θέση του; Τι άλλο θα μπορούσε να του προτείνει κάποιος για να του δείξει πόσο περιφρονεί το έργο του και τον ίδιο;
Υποθέτω ότι ο φωτεινός νους που συνέλαβε την ιδέα είχε υπ’ όψιν του μια παλαιότερη συζήτηση σχετικά με την απουσία ενός ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αθήνα. Με περισσή προθυμία να ικανοποιήσει τον υποψήφιο νομπελίστα και πάντα με την ίδια απλοϊκότητα, ο φωτεινός νους θα σκέφθηκε, λοιπόν, ότι ένας Μεγαλέξαντρος από τα Σκόπια θα ήταν ό,τι πρέπει για να μαλακώσει κάπως την οργή όσων διαφωνούν με τη συμφωνία των Πρεσπών. Κατ’ αρχάς, γιατί να χρειάζεται ένας ανδριάντας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αθήνα δεν το καταλαβαίνω. Ειδικά στην Αθήνα δεν τον χρειαζόμαστε. Βορείως του Ολύμπου, να στήσουν όσους θέλουν. Προσωπικώς, προτιμώ έναν του Δημοσθένη και, επίσης, δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να εκλείψουν οι ιστορικές διαφορές που κάνουν τόσο ενδιαφέρουσα τη ζωή.Η αλήθεια είναι ότι η τελευταία φορά που θυμάμαι να έγινε μια σχετική απόπειρα στην Αθήνα, ήταν επί δημαρχίας Δημητρίου Λουδοβίκου Ραϋμόνδου κ.λπ. Αβραμοπούλου του Ειρηνοποιού. Εχοντας μόλις πετύχει την ιστορική συμφωνία Αθηνών - Σπάρτης, με την οποία έληξε και επισήμως ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, ο Αβραμόπουλος έστησε ένα μαρμάρινο βάθρο σε κάποια νησίδα μεταξύ Καλλιρρόης και Συγγρού ανάμεσα σε κάτι παρτέρια, με σκοπό να δεχθεί τον ανδριάντα ενός έφιππου Αλέξανδρου. Ο ανδριάντας δεν έφθασε ποτέ, το βάθρο έμεινε. Εχω να περάσω πολλά χρόνια από εκεί και δεν ξέρω αν ακόμη υπάρχει. Μακάρι να υπάρχει. Το άδειο βάθρο είναι από μόνο του ένα έργο τέχνης και αξίζει να μείνει ως μνημείο ματαιοδοξίας. Φαντασθείτε, όμως, αν ήταν ποτέ δυνατό να γίνει η ανταλλαγή, ώστε απέναντι από το Χίλτον να είχαμε έναν Μεγαλέξαντρο Σκοπίων. Η αισθητική Αβραμόπουλου θα είχε επιστρέψει στην Αθήνα και μάλιστα σε εκδοχή Γκρούεφσκι. Let's block ads! (Why?)
Στις 26 Μαΐου ψηφίζουμε για την εκλογή των εκπροσώπων μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Oλοι το γνωρίζουν αλλά ελάχιστοι ενδιαφέρονται. Η προσοχή όλων είναι στραμμένη προς τις εθνικές εκλογές. Κυριαρχεί το ερώτημα πότε θα γίνουν, ποιο κόμμα θα τις κερδίσει, τι θα σημαίνει αυτό για τη χώρα. Παρόμοια ερωτήματα δεν τίθενται σχετικά με τις ευρωεκλογές. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι ένας παράγοντας αδιάφορος για σχεδόν όλους τους Eλληνες. Θεωρούν ότι οι εργασίες και οι αποφάσεις του δεν έχουν σχέση με τα προβλήματα που τους απασχολούν. Είναι ένα όργανο χωρίς ουσιαστικές εξουσίες, μια λέσχη συζητήσεων. Οι Eλληνες ευρωβουλευτές έχουν την περιορισμένη αποστολή να προβάλουν τις ελληνικές θέσεις και τα ελληνικά προβλήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση τέλος τηρούν απόλυτη σιωπή για τις επιδιώξεις τους σε σχέση με τις ευρωεκλογές.Η απορριπτική αυτή στάση για τον ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου παραβλέπει ότι ο θεσμός αυτός έχει σημαντικές εξουσίες. Αποφασίζει για το 80% περίπου των νομοθετικών μέτρων της Eνωσης. Νομοθετεί, μεταξύ άλλων, για θέματα αγροτικής πολιτικής, προστασίας του περιβάλλοντος, προστασίας του καταναλωτή, βιομηχανικής πολιτικής. Αποτιμά τις δραστηριότητες των ευρωπαϊκών οργάνων. Εργάζεται για τη διαμόρφωση κοινών θέσεων για την ευρωπαϊκή πολιτική. Οι αποφάσεις του γι’ αυτό κατά κανόνα λαμβάνονται από την πλειοψηφία των μελών του. Oσο για την Ελλάδα, ιδιαίτερη σημασία έχουν οι συζητήσεις για τα οικονομικά προβλήματα που θέλει να ρυθμίσει η Ευρωπαϊκή Eνωση και αφορούν τη χώρα. Ο χειρισμός των ειδικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας ανήκει όμως αποκλειστικά στην ΟΝΕ. Η ελληνική παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο έχει σημασία και λόγω της συμμετοχής της στη νομοθετική εργασία, στον έλεγχο των ευρωπαϊκών οργάνων που ασκεί και στην αποτίμηση των πολιτικών της Eνωσης και στις συζητήσεις πιθανών λύσεων στα υπάρχοντα προβλήματα.
Δύο τάσεις συγκρούονται στην Eνωση σήμερα. Η μία υποστηρίζει ότι τα κράτη-μέλη οφείλουν να ρυθμίσουν με σαφήνεια τις υπάρχουσες εξουσίες της Eνωσης, να περιορίσουν μάλιστα ορισμένες, ώστε οι εθνικές κυβερνήσεις να μπορούν να εφαρμόζουν την πολιτική που αποφασίζεται από τους ψηφοφόρους τους π.χ. στα μεταναστευτικά προβλήματα. Την άποψη αυτή ασπάζονται οι κυβερνήσεις στις οποίες τα εθνικιστικά κόμματα παίζουν κυρίαρχο ρόλο, όπως συμβαίνει στην Ουγγαρία, στην Τσεχία, στην Πολωνία. Η άλλη τάση υποστηρίζει τη διεύρυνση των εξουσιών της Eνωσης και της ΟΝΕ, την πρόοδο της ενοποίησης. Την άποψη αυτή υποστηρίζουν κυρίως η Γαλλία και η Γερμανία. Σε πολλές χώρες δεν αρνούνται την επέκταση των κοινών πολιτικών. Θεωρούν, όμως, ότι αυτή τη στιγμή προτεραιότητα έχει είτε η ολοκλήρωση των ρυθμίσεων για τις οποίες υπάρχει ήδη συμφωνία, όπως π.χ. συμβαίνει με την ενιαία πολιτική για τα τραπεζικά θέματα, είτε η αντιμετώπιση υφισταμένων διαφωνιών, όπως συμβαίνει στο θέμα της μεταναστευτικής πολιτικής.
Κεντρικό θέμα των εκλογών θα είναι το εάν θα προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση και ποια μορφή θα πάρει. Πολλοί πιστεύουν ότι οι αντιδράσεις στην Ιταλία και στην Ουγγαρία θα ανακόψουν τις ενοποιητικές προσπάθειες. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν δημοσίευσε στις αρχές Μαρτίου ένα κείμενο «πρόσκληση» για μια «ευρωπαϊκή αναγέννηση». Στο κείμενο αυτό προτείνει, μεταξύ άλλων, τη σύγκληση ενός Συνεδρίου για την Ευρώπη, που θα καθορίσει τον οδικό χάρτη για την περαιτέρω εξέλιξη και ενίσχυση της Eνωσης, για την «ανανεωμένη» και «ισχυρότερη» Ευρώπη. Αναφέρει και τομείς, στους οποίους θα πρέπει να προχωρήσει η ενοποιητική προσπάθεια. Θεωρεί την άμυνα της Ευρώπης και τη μεταρρύθμιση των κανόνων του Σένγκεν προτεραιότητες. Οι προτάσεις του αυτές σχολιάστηκαν θετικά από τον διεθνή Tύπο. Η καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ περιορίστηκε σε μια γενικότερη επιδοκιμασία, χωρίς όμως να πάρει θέση σε συγκεκριμένα θέματα. Η τοποθέτηση του Μακρόν αποτέλεσε εξαίρεση στη γενικότερη δυσθυμία που επικρατεί στην Ενωση για την ενοποίηση.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα αναδείξει πιθανότατα την αυξημένη απήχηση των εθνικιστικών κομμάτων στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες της Ενωσης. Θα επισημάνει ότι ένας δραστικός περιορισμός της μετανάστευσης είναι επιθυμητός και ότι οι περιορισμοί της εξουσίας των κρατών-μελών δεν είναι αρεστοί. Θα αναδείξει, επίσης, την έντονη δυσαρέσκεια που προκαλεί η μείωση της απασχόλησης λόγω της εφαρμογής νέων τεχνολογιών. Η πλειοψηφία της Ευρωβουλής θα ανήκει όμως, όπως μέχρι τώρα, στην ομάδα που θα αποτελείται από τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες με την οποία θα συνεργαστούν πιθανότατα οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι.
Τα θέματα που θα απασχολήσουν την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Ευρωκοινοβούλιο είναι συνδεδεμένα με τα προβλήματα που έχουν προκύψει στην Ευρώπη μέχρι σήμερα. Τα ζητήματα αυτά είναι κυρίως: Η πολιτική για τη μετανάστευση τόσο υπό τις σημερινές της μορφές όσο και υπό τις συνθήκες που θα υπάρξουν στο μέλλον. Η αναδιαμόρφωση των σχέσεων συνεργασίας μεταξύ των μελών της Ενωσης, ώστε να επιτευχθεί ακόμη μεγαλύτερη ενοποίηση για όσα κράτη την επιθυμούν αλλά και να διατηρηθεί σχετική αυτονομία για τα υπόλοιπα μέλη. Η επανεξέταση της συμφωνίας του Σένγκεν, ώστε να επεκταθεί η ελεύθερη κυκλοφορία των πολιτών με την κατάργηση υφισταμένων περιορισμών.
Ταυτόχρονα, όμως, θα καθοριστούν δυνατές διαφοροποιήσεις, για τα νέα μέλη της Ενωσης. Η θέσπιση κοινής αμυντικής πολιτικής και ο καθορισμός των σχέσεων με το ΝΑΤΟ. Η συνέχιση των προσπαθειών για διεύρυνση της Ενωσης με ένταξη και άλλων χωρών. Η ενίσχυση της συνεργασίας στην ΟΝΕ με την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, τη θέσπιση ενός ευρωπαϊκού προϋπολογισμού για τη χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων, με μέτρα για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Η προστασία των κρατών και επιχειρήσεων από αθέμιτες επεμβάσεις στον κυβερνοχώρο και ο έλεγχος των πρακτικών των μονοπωλίων. Η προστασία του περιβάλλοντος και η δυνατότητα χρηματοδότησης σχετικών πολιτικών με ίδρυση ειδικού ευρωπαϊκού ταμείου.
Η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει στον ευρωπαϊκό χώρο τη συνεργασία, τις κοινές πολιτικές, την κοινή αντιμετώπιση προβλημάτων που προκαλούν η τεχνολογική πρόοδος, οι αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον, αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, η ανάγκη για τη συνεχή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, οι εξελίξεις στις ΗΠΑ, στην Κίνα και στην Αφρική. Ας πάρουμε το παράδειγμα της μετανάστευσης. Οι σχετικές έρευνες έχουν δείξει ότι στην αφρικανική ήπειρο ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού, πολλά εκατομμύρια, οραματίζεται τη μετανάστευση στην Ευρώπη. Το ερώτημα, πώς αντιμετωπίζουμε αυτή τη σχεδόν βέβαιη εξέλιξη χρειάζεται έρευνα και απάντηση. Η σημερινή ευρωπαϊκή πολιτική δεν θα είναι σε θέση να τη δώσει.
Ενα άλλο παράδειγμα είναι το Brexit. Οι οπαδοί του Brexit κέρδισαν το δημοψήφισμα για την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν μπόρεσαν, όμως, μέχρι σήμερα να δώσουν απάντηση για τον τρόπο με τον οποίο αυτό θα πραγματοποιηθεί. Οι προταθείσες από τη βρετανική κυβέρνηση λύσεις απορρίφθηκαν από το βρετανικό Κοινοβούλιο. Η αγγλική λίρα έχει χάσει αξία, υπάρχει φυγή επιχειρήσεων και οι προοπτικές ανάπτυξης είναι αρνητικές. Το αίτημα για ένα νέο δημοψήφισμα, ώστε να παραμείνει η Μεγάλη Βρετανία στην Ευρωπαϊκή Ενωση υποστηρίζεται πια, κατά τις δημοσκοπήσεις, από την πλειονότητα των πολιτών. Διαπιστώνουν και στην Αγγλία ότι στη σύγχρονη εποχή απαιτείται η ένταξη των κρατών σε ευρύτερες συνεργασίες για να ν’ αποφευχθούν αρνητικές οικονομικές εξελίξεις.
Θα αναφέρω, τέλος, ως τρίτο παράδειγμα για τη σκοπιμότητα της ευρωπαϊκής ενοποίησης, την ανάγκη αντιμετώπισης τόσο της αμερικανικής όσο και της κινεζικής τεχνολογικής υπεροχής σε θέματα ελέγχου της πληροφόρησης. Οι δύο αυτές υπερδυνάμεις έχουν αναπτύξει συστηματικά την τεχνική ικανότητα να ενημερώνονται, καταγράφοντας κάθε μορφής ηλεκτρονική πληροφορία, τόσο για τις τεχνολογικές εξελίξεις όσο και για τα αμυντικά σχέδια και τις πολιτικές ειδήσεις σε άλλες χώρες. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έχει ακόμη επιτευχθεί ούτε η άμυνα κατά της πρακτικής αυτής ούτε η ανάπτυξη ενός ανάλογου συστήματος ελέγχου και πληροφόρησης. Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει τα μέσα και τα κεφάλαια για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα μόνη της.
Η κοινή πορεία όλων των χωρών της Ευρώπης είναι αδήριτη αναγκαιότητα. Η στροφή στον εθνικισμό και στην απομόνωση οδηγεί στη φτωχοποίηση και στην εξάρτηση. Παραδείγματα που θα πρέπει να μείνουν ζωντανά στη μνήμη μας είναι η αποτυχημένη προσπάθεια της Ελλάδας το 2015 να ανεξαρτητοποιηθεί από την Ενωση και οι εξαιρετικά αρνητικές συνέπειές της. Επίσης, η προσπάθεια εξαπάτησης των κοινοτικών οργάνων το 2009 με πλαστά στοιχεία για το έλλειμμα. Είχε ως αποτέλεσμα τόσο την επιτήρηση της ελληνικής οικονομίας όσο και την επιχείρηση διάσωσής της με τα μνημόνια.
Στο τέλος του άρθρου πιστεύω ότι είναι αναγκαίο ένα σχόλιο για την απόφαση να διεξαχθούν την ίδια μέρα οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και για τα όργανα της Αυτοδιοίκησης. Η ρύθμιση αυτή είναι αρνητική τόσο για την Αυτοδιοίκηση όσο και για την ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας. Αγνοεί ότι κάθε εκλογή είναι μια διαδικασία που προϋποθέτει πληροφόρηση των πολιτών για τα προβλήματα που υπάρχουν, για τις λύσεις που υποστηρίζουν οι παρατάξεις και για τα πρόσωπα που συμμετέχουν. Ενημερώνεσαι, συζητάς, ψηφίζεις. Στην Ελλάδα δεν πραγματοποιήθηκε μέχρι σήμερα ούτε συζήτηση ούτε πληροφόρηση για τα ευρωπαϊκά θέματα. Επικράτησε σιωπή. Ισως να ήταν αυτός ο κύριος στόχος της κυβέρνησης.Let's block ads! (Why?)