Category Archives: ΔΙΑΦΟΡΑ

«The Queen Is Dead»: «Εκτοξεύθηκε» η δημοφιλία τραγουδιών που αναφέρονται στην Ελισάβετ

Την εβδομάδα μετά τον θάνατο της Ελισάβετ Β' του Ηνωμένου Βασιλείου τα τραγούδια για την αείμνηστη βασίλισσα έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή στις συνδρομητικές πλατφόρμες μουσικής. SEXPISTOLSVEVO Σύμφωνα με το Billboard, το τραγούδι των Smiths του 1986 «The Queen Is Dead» κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση σε streams. Στις 7 Σεπτεμβρίου η επιτυχία του αγγλικού ροκ συγκροτήματος συγκέντρωσε στις ΗΠΑ 6.000 streams και μία μέρα αργότερα, όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος της βασίλισσας του Ηνωμένου Βασιλείου υπήρξε άνοδος κατά 1.687%, δηλαδή καταγράφηκαν 114.000 streams. Επίσης, επανήλθε στο προσκήνιο η επιτυχία των Sex Pistols του 1977 «God Save The Queen», η οποία από τα 11.000 έφθασε τα 81.000 streams (αύξηση 650%). Στις πλατφόρμες μουσικής πολλοί χρήστες άκουσαν ξανά το «Her Majesty» των Beatles (1969) και το τραγούδι των Stone Roses του 1989 «Elizabeth My Dear». Τo πρώτο κατέγραψε άνοδο στα streams κατά 269% (από περίπου 1.000 σε 3.000 streams) και το δεύτερο 224% (από περίπου 500 σε 1.500 streams). Πάντως οι Sex Pistols βρέθηκαν στο επίκεντρο της δημοσιότητας λόγω της διαμάχης που ξέσπασε μεταξύ των μελών του γκρουπ. Ο Τζον Λίντον αποστασιοποιήθηκε από το συγκρότημα και το κατηγόρησε ότι προσπάθησε να «εκμεταλλευτεί» τον θάνατο της βασίλισσας. Σε μήνυμά του στο Twitter, το τωρινό συγκρότημα του Λίντον, Public Image Ltd εξήγησε ότι ο πρώην τραγουδιστής των Sex Pistols αποκηρύσσει οποιαδήποτε υποτιθέμενη «εμπορική» δραστηριότητα που συνδέεται με το διάσημο πανκ τραγούδι. Adblock test (Why?)

«Παρθενώνας και Δημοκρατία»: Χαιρετισμός της Πρέσβεως Καλής Θελήσεως της Unesco, Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη

Ισχυρότερο από ποτέ είναι πλέον το αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα όπως φάνηκε από τη Διεθνή Ημερίδα «Παρθενώνας και Δημοκρατία» που πραγματοποιήθηκε, στο Μουσείο της Ακρόπολης, την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2022, και μεταδόθηκε μέσω live straming  σε ολόκληρο τον κόσμο. Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία της Γενικής Συνέλευσης του Διεθνούς Συνδέσμου για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων από ολόκληρο τον κόσμο που αγωνίζονται για την επιστροφή των Γλυπτών.  Την εκδήλωση άνοιξε με συγκινητικό τρόπο ο Γενικός Διευθυντής του Μουσείου της Ακρόπολης Καθηγητής Νίκος Σταμπολίδης, αναφερόμενος στην μεγάλη απώλεια του ιδρυτικού Προέδρου του Μουσείου Δημήτρη Παντερμαλή και καλώντας τους παρευρισκόμενους σε ενός λεπτού σιγή. GEORGE BROUSALIS Χαιρετισμό απηύθυναν η Υπουργός Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη και η Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNESCO κυρία Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο λόγω της πρόσφατης απώλειας του Δημήτρη Παντερμαλή και η Υπουργός Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη ανακοίνωσε τη μετονομασία του Αμφιθεάτρου του Μουσείου της Ακρόπολης σε «Αμφιθέατρο Δημήτρης Παντερμαλής». GEORGE BROUSALIS Παράλληλα η κυρία Μενδώνη μίλησε εκτενώς για τη συντονισμένη εθνική προσπάθεια που γίνεται για την επιστροφή των Γλυπτών, προσπάθεια η οποία έχει ήδη αποφέρει καρπούς τονίζοντας ότι: «Το αίτημα της  επιστροφής και της επανένωσης των Γλυπτών στην Αθήνα δεν είναι μόνο ελληνικό και εθνικό  αλλά είναι αίτημα διεθνές και   οικουμενικό….  Πλέον έχει καταστεί διεθνώς σαφές με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι το ζήτημα της επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι πέρα από νομικό, επιστημονικό και ηθικό, ένα εξόχως πολιτικό και κυβερνητικό ζήτημα». Η κυρία Βαρδινογιάννη από την πλευρά της τόνισε πως η  πως η σημαντική μεταστροφή του κλίματος σχετικά με την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι για την έκβαση αυτής της εθνικής προσπάθειας, τονίζοντας τον ύψιστο συμβολισμό του Παρθενώνα:  «Ο Παρθενώνας θεωρείται παγκοσμίως το σύμβολο της Δημοκρατίας, της ελεύθερης σκέψης, του μέτρου και της αρμονίας.  Κάθε συζήτηση, λοιπόν, για τον Παρθενώνα, είναι συζήτηση για τη Δημοκρατία, είναι συζήτηση για το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, είναι συζήτηση για το δικαίωμα των λαών στην ιστορία τους και στον πολιτισμό». GEORGE BROUSSALIS / STUDIO PANOU Παράλληλα, η κυρία Βαρδινογιάννη έκανε μνεία στην προσωπικότητα και την προσφορά του Δημήτρη Παντερμαλή αναφερόμενη στη στενή συνεργασία τους μέσα από συνέδρια, εκδόσεις, ημερίδες και σημαντικές δράσεις με επίκεντρο της επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα:  «Ήταν η ψυχή του Μουσείου της Ακρόπολης, πριν καν αυτό δημιουργηθεί.  Δεν ήταν απλώς ο Πρόεδρος ενός Μουσείου, ήταν ένας οραματιστής.  Οραματίστηκε και υλοποίησε αυτό τον χώρο που κανείς στον κόσμο δεν αμφισβητεί ότι είναι ο ιδανικός για να υποδεχτεί στην αγκαλιά του τα Γλυπτά τού Παρθενώνα». Η κυρία Βαρδινογιάννη έκανε ξεχωριστή αναφορά στην Μελίνα Μερκούρη, στην φιλία που τις συνέδεε και στην υπόσχεση που της έδωσε, λίγο πριν η Μελίνα φύγει από τη ζωή, να συνεχίσει να αγωνίζεται για την επιστροφή των Γλυπτών, μια υπόσχεση που όπως είπε η κυρία Βαρδινογιάννη κράτησε «ολόκληρος ο ελληνικός λαός». GEORGE BROUSALIS Ο Γενικός Διευθυντής του Μουσείου της Ακρόπολης  Καθηγητής Νίκος Σταμπολίδης πραγματοποίησε μια συγκλονιστική ομιλία με θέμα «Η ζωφόρος του Παρθενώνα και η Δημοκρατία» όπου ανάμεσα σε άλλα είπε: «Για πρώτη φορά σ’ αυτόν τον ναό, τον Παρθενώνα, η Δημοκρατία του «χρυσού αιώνα του Περικλή» τολμά να σκεφθεί, να σχεδιάσει και να σμιλέψει πάνω στο σκληρό υλικό του πεντελικού μαρμάρου μια εικόνα σύγχρονή της: την πομπή των Παναθηναίων, όπου συμμετέχουν όλες οι τάξεις της Αθηναϊκής Δημοκρατίας χωρίς εξαίρεση».  Ο κύριος Σταμπολίδης έκανε παράλληλα έκκληση για την επιστροφή των Γλυπτών τονίζοντας ότι: «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Αυτό που έγινε από την Ιταλία με το θραύσμα Fagan, είναι η πρώτη επιστροφή που γίνεται από ένα κράτος σε ένα άλλο κράτος, υποδεικνύοντας έτσι το δρόμο που μένει να ακολουθηθεί και από αλλού. Και εννοώ κυρίως από το Ηνωμένο Βασίλειο συμβάλλοντας στην αποκατάσταση του μνημείου συμβόλου του  παγκόσμιου  πολιτισμού, στην αποκατάσταση της ιστορίας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της δημοκρατίας.  Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι «ο τρώσας και ιάσεται».  Αυτός που άνοιξε την πληγή, αυτός και να την θεραπεύσει», ενώ ευχαρίστησε και εκείνος από την πλευρά του την κυρία Βαρδινογιάννη και το «Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη» για τη συμβολή και την συμπαράστασή τους στον σημαντικό αυτό αγώνα καθώς και στη διοργάνωση της Ημερίδας. GEORGE BROUSSALIS / STUDIO PANOU Στην Ημερίδα μίλησαν ακόμα ο Καθηγητής Μανώλης Κορρές, ο Αρχαιολόγος Άγγελος Ματθαίου, η Αρχαιολόγος Δρ ‘Ελενα Κόρκα, η Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Δρ. Έλενα Κουντούρη, η Πρόεδρος του Διεθνούς Συνδέσμου για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα Δρ. Christiane Tytgat καθώς εκπρόσωποι των Επιτροπών για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βέλγιο, την Μ. Βρετανία, την Αυστρία, την Αυστραλία, την Ελβετία και τη Βραζιλία. Adblock test (Why?)

Λ. Μενδώνη: Εξόχως πολιτικό και κυβερνητικό ζήτημα η επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα

«Οι πρόσφατες εξελίξεις σε ό,τι αφορά τη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα, καταδεικνύουν την ορθότητα της επιλογής μας να αναδείξουμε την ανάγκη της επανένωσής τους -περισσότερο από αυτήν της επιστροφής στη γενέτειρά τους- τονίζοντας την ιδιαιτερότητα και τη μοναδικότητά τους σε αντίθεση με άλλα λεηλατημένα καλλιτεχνικά έργα και μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που χαρακτηρίζονται από αυτοτελή, αυθύπαρκτη και ανεξάρτητη από το εκάστοτε φυσικό περιβάλλον υπόσταση. H βίαιη απομάκρυνση των Γλυπτών από το φυσικό τους περιβάλλον διαρρηγνύει αυτήν την ενότητα. Αποστερεί το εννοιολογικό πλαίσιο, που καθιστά δυνατή την κατανόηση και την ερμηνεία τους, διαστρεβλώνει και αλλοιώνει τα μηνύματα και τους συμβολισμούς του ίδιου του Παρθενώνα και ολόκληρου του μνημειακού συνόλου της Ακρόπολης. Αλλοίωση αυτού του είδους συνιστά καίρια και απαράδεκτη ζημία για κάθε μνημείο και δη για ένα Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO», τόνισε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη κατά την έναρξη των εργασιών της ημερίδας «Παρθενώνας και Δημοκρατία». Από την ημερίδα Παρθενώνας και Δημοκρατία στο Μουσείο της Ακρόπολης Η ημερίδα πραγματοποιείται με την ευκαιρία της Γενικής Συνέλευσης του Διεθνούς Συνδέσμου για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα στο Αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης, το οποίο μετονομάστηκε σε «Aμφιθέατρο Δημήτρης Παντερμαλής», έπειτα από την απώλεια του Προέδρου του Μουσείου Ακρόπολης, Καθηγητή Δημήτρη Παντερμαλή. Η Υπουργός ανέφερε το ακόλουθο απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Περικλή: «Εχουμε πολίτευμα που δεν ζηλεύει τους νόμους των άλλων, εμείς οι ίδιοι αποτελούμε παράδειγμα για τους άλλους... Και το πολίτευμά μας καλείται Δημοκρατία, γιατί η εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των λίγων, αλλά των πολλών. Και όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα απέναντι στους νόμους για τις ιδιωτικές τους διαφορές... στα δημόσια αξιώματα, όμως, προτιμάται κάποιος επειδή είναι ικανός και όχι για την κοινωνική του θέση... Και η Ελευθερία διέπει όχι μόνον τις σχέσεις μας με την Πολιτεία, αλλά και τις καθημερινές μας ασχολίες... Και ενώ στις ιδιωτικές μας υποθέσεις δεν ενοχλεί ο ένας τον άλλον, στη δημόσια ζωή δεν παρανομούμε και υπακούομε σ ΄αυτούς που κάθε φορά διοικούν την πόλη και στους νόμους...» και στη συνέχεια σημείωσε ότι «Στη ζωφόρο του Παρθενώνα εικονογραφείται αυτό το εδάφιο του Επιταφίου, στο οποίο συνοψίζεται η φιλοσοφία του πολιτεύματος, της Δημοκρατίας. Αυτό το αμάγαλμα της σκέψης του Περικλή και του Θουκυδίδη είναι διαχρονικό. Ιδιαίτερα σήμερα, που η Δημοκρατία κλυδωνίζεται από δημαγωγούς, από λαϊκιστές, που προσπαθούν ύπουλα να εκμεταλλευτούν διεθνείς κρίσεις και εγχώρια προβλήματα». Η Λίνα Μενδώνη με την Dr Christiane Tytgat, πρόεδρο της Διεθνούς Ένωσης για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα Όπως υπογράμμισε η Λίνα Μενδώνη, «Πλέον έχει καταστεί διεθνώς σαφές με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι το ζήτημα της επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι πέρα από νομικό, επιστημονικό και ηθικό, ένα εξόχως πολιτικό και κυβερνητικό ζήτημα. Η Βρετανική Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι μόνο αρμόδιο να χειριστεί το ζήτημα αυτό είναι το Βρετανικό Μουσείο, μολονότι η πάγια στάση του τελευταίου υπαγορεύεται από την απόφαση του Κοινοβουλίου, τη γνωστή ως “British Museum Act” του 1963. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός καταρρίφθηκε από την ομόφωνη απόφαση της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την Προώθηση της Επιστροφής των Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσης ή την Αποκατάστασή τους σε περίπτωση Παράνομης Ιδιοποίησης. Η Απόφαση αυτή χαρακτήρισε την υπόθεση καθαρά διακυβερνητική αποδίδοντάς την στην αρμοδιότητα της Βρετανικής Κυβέρνησης, την οποία κάλεσε να αναθεωρήσει τη στάση της και να προχωρήσει σε καλόπιστο διάλογο με την Ελλάδα επί της νόμιμης και δίκαιης απαίτησής της. Λίνα Μενδώνη, Μαριάννα Βαρδινογιάννη, Νίκος Σταμπολίδης Ταυτόχρονα εξέφρασε ανησυχία για το γεγονός ότι το ζήτημα παραμένει σε εκκρεμότητα, αλλά και απογοήτευση που οι έως τώρα σχετικές συστάσεις δεν έχουν εφαρμοστεί. Η εν λόγω απόφαση διαβιβάστηκε στα Ηνωμένα Έθνη το Δεκέμβριο του 2021 και επικυρώθηκε ξανά στη Σύνοδο της UNESCO στο Παρίσι τον Μάιο του 2022 από όλες τις συμμετέχουσες χώρες, δημιουργώντας νέα και εξαιρετικής σημασίας δεδομένα και θέτοντας το ζήτημα επί εντελώς διαφορετικής πλέον βάσης». Adblock test (Why?)

Ο Κόσμος του Μιχάλη Κακογιάννη ξεδιπλώνεται σε μια μεγάλη έκθεση

Ο Κόσμος του Μιχάλη Κακογιάννη, του σκηνοθέτη, μεταφραστή, σεναριογράφου, ζωγράφου, διανοούμενου, παρουσιάζεται στην έκθεση «Μιχάλης Κακογιάννης: Ο Κόσμος του – Ο Κόσμος μας», την οποία εγκαινίασε χθες η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης». Η έκθεση, που πραγματοποιείται με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση του σπουδαίου δημιουργού, εκτείνεται σε όλους τους χώρους του Ιδρύματος και υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του ΥΠΠΟΑ. Στον χαιρετισμό της, η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη ανέφερε τα εξής: «Σήμερα θυμόμαστε και τιμούμε το έργο ενός σπουδαίου δημιουργού, ενός σημαντικού ανθρώπου με κύρια χαρακτηριστικά την προσήλωση στις αξίες, την ποιότητα, την κοινωνική προσφορά, την μαχητικότητα για όσα πίστευε, για όσα οραματιζόταν. Η μακρά, θαυμαστή πορεία του Μιχάλη Κακογιάννη στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην όπερα, έχει ένα βασικό, πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό. Η κάμερα του Μιχάλη Κακογιάννη Ο Κακογιάννης υπήρξε διεθνής Ελληνας, φύσει Κύπριος, κατ΄ επιλογήν και Ελλαδίτης. Σφράγισε την εικόνα της χώρας με την συνεχή καλλιτεχνική πρεσβεία και μεσιτεία του ανά τον κόσμο. Όλο του το έργο έχει τη σφραγίδα της ελληνικής κουλτούρας και, κινηματογραφικά, συνοψίζει την εικόνα της ελληνικότητας. Ένα πολύ μεγάλο μέρος του έργου του, κυρίως της φιλμογραφίας του, είναι ένας ύμνος στην Ελλάδα. Από τις ανηφοριές της Νεάπολης στο «Κυριακάτικο Ξύπνημα», στα Εξάρχεια της «Στέλλας», την Υδρα του «Κοριτσιού με τα Μαύρα», την Κρήτη του «Ζορμπά», ο Κακογιάννης κινηματογράφησε τους ήρωές του, απόλυτα συνδεδεμένους με χώρο, ριζωμένους στο ελληνικό τοπίο. Και αργότερα, όταν έγινε ο βασικός διασκευαστής του αρχαίου ελληνικού δράματος στον κινηματογράφο με την τριλογία του, την «Ηλέκτρα», τις «Τρωάδες» και την «Ιφιγένεια» -αν και είχε προηγηθεί ο Γιώργος Τζαβέλας με την «Αντιγόνη»- έσπασε τα όρια της ορχήστρας του αρχαίου θεάτρου. Τη μετέτρεψε σε κινηματογραφική οθόνη, αγγίζοντας αμέτρητους θεατές σε όλο τον κόσμο, με ένα διαφορετικό μέσο, αλλά με απόλυτο σεβασμό στην πρωτότυπη πηγή, στο πνεύμα του ποιητή, στο ήθος του δράματος. Αντικείμενα από την «Ιφιγένεια» Ο Μιχάλης Κακογιάννης το πέτυχε αυτό γιατί ο ίδιος ήταν άνθρωπος με παιδεία ευρύτατη, πολύπλευρη και εξαιρετικά υψηλού επιπέδου. Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο και επιχείρησε να ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση του δικηγόρου πατέρα του. Αλλά τον ενδιέφεραν διαφορετικά πράγματα. Σπούδασε υποκριτική στο Central School of Speech and Drama και σκηνοθεσία στο Old Vic School, ενώ κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου εργάστηκε στο BBC ως εκφωνητής ειδήσεων και παραγωγός πολιτιστικών προγραμμάτων. Γι αυτό και πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό στην καριέρα του: Διέψευσε με τον πιο καθοριστικό και απόλυτο τρόπο όσους θεωρούν ότι η ποιότητα και η εμπορικότητα είναι έννοιες απολύτως ασύμβατες μεταξύ τους. Γιατί ο ίδιος ήταν προικισμένος με μοναδικά χαρίσματα, αλλά και γιατί δεν δίστασε να επενδύσει σ΄ αυτά ταυτίζοντας την δουλειά και την τέχνη με τη ζωή του. Πολίτης του κόσμου, με εξαιρετικές σπουδές, με μοναδική αφηγηματική ευκολία, αλλά και με έμφυτη την πλατωνική ικανότητα του «καταμαντεύεσθαι». Ο Μιχάλης Κακογιάννης διέθετε μια εκρηκτική ιδιοσυγκρασία, ένα πληθωρικό δυναμισμό, ένα μυαλό ανήσυχο και ανύστακτο, μια κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική ευαισθησία πρωτόγνωρη. THOMAS DASKALAKIS Λόλα Νταϊφά, Ξένια Καλδάρα, Λίνα Μενδώνη, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Φώτης Παπαθανασίου Ήταν μια προσωπικότητα με αντίληψη και κατανόηση για τον κόσμο, πέρα από την τέχνη του. Κάτι που τον βοήθησε στο να επικοινωνεί ακόμη καλύτερα τις ιδέες του, την πρόταση που έφερε για κάθε έργο του, είτε ήταν δικό του, πρωτότυπο σενάριο, είτε διασκευή από άλλη πηγή. Έτσι, ο Κακογιάννης έκανε, ταυτόχρονα έργο τέχνης και προσιτό σε όλους δημιούργημα τη «Στέλλα» του Καμπανέλλη, τον «Ζορμπά» του Καζαντζάκη, την «Ερόικα» του Πολίτη, την «Ηλέκτρα», τις «Τρωάδες» και την «Ιφιγένεια» του Ευριπίδη, τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ. Ηταν κορυφαίος δημιουργός, μέγιστος σκηνοθέτης, πρωτοπόρος, ρηξικέλευθος. Ο πρώτος και ανεπανάληπτος πρεσβευτής της Ελλάδας στο εξωτερικό. Γιατί ο Κακογιάννης, βγήκε από τα ελληνικά σύνορα, συνεργάστηκε όσο κανένας άλλος με διάσημα ονόματα του παγκόσμιου θεάτρου και κινηματογράφου, και αναδείχθηκε πολυνίκης σε βραβεία και διακρίσεις. Από τη «Στέλλα», μέχρι το «Βυσσινόκηπο» καθόρισε και προσδιόρισε ουσιαστικά την Ελληνική Τέχνη εντός και εκτός συνόρων. Ο «Αλέξης Ζορμπάς», εκτός από τη αξεπέραστη επιτυχία του ως κινηματογραφικό έργο, άνοιξε διάπλατα τις πύλες για τον Τουρισμό της χώρας, σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη και κατέστησε την Ελλάδα επίλεκτο τουριστικό προορισμό. Και σε κάθε του έργο, αν και η σφραγίδα της προσωπικότητάς του ήταν ανεξίτηλη, δεν άφηνε απλώς χώρο στους πρωταγωνιστές του, αλλά τους αναδείκνυε, προβάλλοντας το ξεχωριστό τους χάρισμα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τη «Στέλλα» χωρίς τη Μελίνα, τον «Ζορμπά» χωρίς τον Άντονι Κουίν, το «Κορίτσι με τα Μαύρα» χωρίς τη Λαμπέτη, την «Ηλέκτρα» χωρίς την αξέχαστη Ειρήνη Παπά. Ήρωες όλοι με δυνατό, ελεύθερο πνεύμα, που έρχονται σε σύγκρουση με τον συντηρητισμό, με το συνηθισμένο, με την ηθικολογία. Χαρακτήρες που παλεύουν για τη ζωή, αλλά πλήττονται από τραγικές συγκυρίες. Για αυτόν τον λόγο δεν είναι παράταιρο στη φιλμογραφία του το μοναδικό ντοκιμαντέρ που γύρισε, το «Αττίλας ‘74», στο οποίο αφηγείται, συνδυάζοντας την προσωπική εμπειρία και την ποιητικότητα της μυθοπλασίας, μια διαφορετική, πραγματική τραγωδία, της εισβολής στην Κύπρο, στην πατρίδα του και καταγράφοντας τον εκτοπισμό, τον θάνατο, την απώλεια. Το κινηματογραφικό έργο του Κακογιάννη είναι το πιο προσιτό στο ευρύ κοινό, γι’ αυτό και το πιο γνωστό και αναγνωρίσιμο. Όμως παράλληλα σκηνοθετούσε θεατρικές παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, στο Σπολέτο, στο Παρίσι, στο Μπρόντγουεϊ, καθώς και όπερα σε μεγάλα λυρικά θέατρα, μεταφέροντας στη σκηνή τη γνώση, την άποψη, την κουλτούρα του. THOMAS DASKALAKIS Λίνα Μενδώνη, Διονύσης Φωτόπουλος Ο Μιχάλης Κακογιάννης μας έχει αφήσει μια μεγάλη κληρονομιά με το πλούσιο έργο του. Μας άφησε όμως και την κληρονομιά του Ιδρύματός του, το οποίο από το 2004 στηρίζει τις τέχνες του θεάτρου και του κινηματογράφου και είναι ένα φιλόξενο σπίτι για τους δημιουργούς. Αυτό το όραμα ζωής συνεχίζει με πραγματική αγάπη και αστείρευτη δύναμη η Ξένια Καλδάρα. Ο ίδιος ο Κακογιάννης την έλεγε ψυχή του Ιδρύματος και γνώριζε καλύτερα από όλους πόσο προσωπικό κόπο έχει επενδύσει η Ξένια για να τιμήσει το όνομα και την παρακαταθήκη του έργου του Μιχάλη. Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από την έκθεση που τιμά τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μιχάλη Κακογιάννη, στην οποία, με επιμέλεια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη και τη «συμβολή- συμβουλή» του Διονύση Φωτόπουλου, παρουσιάζονται προσωπικά αντικείμενα και ενθυμήματα της σπουδαίας ζωής ενός σπουδαίου ανθρώπου. Μέσα από τη ματιά του και μέσα από την κάμερά του που βρίσκεται εδώ, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε ακόμη καλύτερα τον κόσμο του Κακογιάννη. Μια τρυφερή, καίρια και διεισδυτική ματιά για τον δικό μας κόσμο. Ο Μιχάλης Κακογιάννης ήταν αγαπημένος φίλος μου. Όλοι όσοι ο Μιχάλης τίμησε με την φιλία του γινόμαστε πλουσιότεροι κάθε φορά που μιλούσαμε μαζί του. Θυμάμαι τις μακρές συζητήσεις για τον φωτισμό των μνημείων της Αθήνας. Την αγάπη και το πάθος που αφιέρωσε στον φωτισμό του βράχου της Ακρόπολης. Την αγάπη, το πάθος, το όραμα με το οποίο έκανε πράξη την δημιουργία του Ιδρύματος, αλλά και την απελπισία, την θλίψη, την οργή για τις στείρες διοικητικές διαδικασίες.  Οι παρεμβάσεις του καίριες, λιτές, κριτικές, ακριβόλογες. Δεν χαρίστηκε σε κανέναν, δεν υποχώρησε πουθενά και για τίποτε. Είμαι ευγνώμων που μου εμπιστεύθηκε τις σκέψεις του, που με έκανε κοινωνό των οραμάτων του». Adblock test (Why?)

«Το ταξίδι της σταγόνας»

«Το ταξίδι της σταγόνας» είναι το πρώτο παραμύθι της σειράς γνώσεων «Περιβαλλοντικές ιστορίες» από την καθηγήτρια Νίκη Ευελπίδου και την Ελληνοεκδοτική. Η Σταγόνα μας διηγείται το πιο περίεργο ταξίδι της. Ήταν Αύγουστος, μέρα μουντή. Σύννεφα γκρίζα μαζεύτηκαν πολλά, λες κι ήταν χειμώνας. Άρχισε μια δυνατή βροχή. Το ταξίδι της Σταγόνας προς τη γη ήταν πολύ σύντομο. Έπεσε με φόρα και δημιούργησε έναν μικρό κρατήρα. Γύρω της έπεσαν κι άλλες σταγόνες. Ήταν πολλές. Τόσες που έφτιαξαν μια λιμνούλα. Μια λιμνούλα που όλο και μεγάλωνε. Από πιο ψηλά έρχονταν όλο και πιο πολλές και ορμητικές σταγόνες. Μια ξέφρενη πορεία είχε αρχίσει. Μαζί τους κυλούσαν πέτρες, χώματα, κλαδιά, δέντρα. Όλα έπεφταν πάνω στη Σταγόνα με μεγάλη ορμή, καθώς ορμούσαν από την πλαγιά του βουνού. Επιτέλους! Πεδιάδα μπροστά. Και θάλασσα. Το σύνηθες τέλος των σταγόνων. Αλλά όχι αυτή τη φορά. Οι σταγόνες όρμηξαν στην πεδιάδα με τεράστια ορμή. Δεν υπήρχε τίποτα να τις σταματήσει. Δεν υπήρχαν δέντρα να ανακόψουν τη δύναμή τους. Και κάποιοι είχαν κλείσει με κτίρια και δρόμους τον… δρόμο του νερού προς τη θάλασσα. Έτσι, η ορμή του νερού μπήκε στις πολιτείες των ανθρώπων. Σπίτια, αυτοκίνητα, άνθρωποι, όλα παρασύρονταν από το νερό. Η καταστροφή ήταν μεγάλη. Και από κάπου έπρεπε να αρχίσουμε να ξαναφτιάχνουμε σωστά τα πράγματα. Ίσως από τα παιδιά… Η Νίκη Ευελπίδου, καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, γράφει μια πολύ αξιόλογη και ευτυχώς διαφορετική ιστορία για τον κύκλο του νερού που έχει ταλαιπωρηθεί από μέτριες, διδακτικές ιστορίες. Η συγγραφέας θέτει ως αφηγήτρια μια σταγόνα, δημιουργώντας έτσι αμεσότητα με μια εκ των έσω ηρωίδα, καθώς αυτή ξεκινά το ταξίδι της από ένα σύννεφο. Μόνο που εδώ το παιχνιδάκι του κύκλου του νερού δεν κάνει κύκλο. Ανακόπτεται από τα εγκληματικά λάθη των ανθρώπων, οι οποίοι δίχως μνήμη κι αυτοί, ξεχνούν ότι το νερό έχει μνήμη, ξέρει από πού περνούσε για εκατομμύρια χρόνια και θα αναζητήσει πάση θυσία διέξοδο. Κι αν αυτή τη βρει μέσα από τις οργανωμένες πολιτείες των ανθρώπων, έλεος δεν θα δείξει. Θα ξεσπάσει. Γιατί η φύση δεν τιμωρεί. Πολύ απλά δεν έχει αισθήματα, δεν νοιάζεται. Θα κάνει αυτό που πρέπει δίχως τις δικές μας κουραστικές ιδεοληψίες. Η ιστορία της συγγραφέα, πέρα από την αμεσότητα, διακρίνεται για την δυναμική αποτύπωση του τριών τετάρτων κύκλου του νερού, της ανάδειξης των λαθών και της ανακοπής της πορείας του, τους προβληματισμούς που τίθενται, την μικρή αχτίδα ελπίδας από τα παιδιά που είναι η μόνη λύση για να αλλάξει ο κόσμος ο παλιός. Αρωγός της είναι η αφαιρετική, διεισδυτική και εικαστικά πολύ προσεγμένη εικονογράφηση της Zafouko Yamamoto, η οποία με χάρη, παιδικότητα και καλαισθησία προσέγγισε όμορφα την ιστορία, έθεσε επιπρόσθετα οπτικά στοιχεία προς παρατήρηση έξτρα αφήγηση και δημιούργησε ένα αξιοπρόσεκτο πεδίο οπτικής εξερεύνησης από τους αναγνώστες. Η σειρά «Περιβαλλοντικές ιστορίες» που εγκαινιάζεται με αυτό το βιβλίο, στοχεύει στην ανάδειξη θεμάτων φυσικής γεωγραφίας, περιβάλλοντος και γεωλογίας μέσα από ιστορίες εμπνευσμένες από αληθινά γεγονότα οι οποίες περιγράφουν απλουστευμένα πραγματικές διεργασίες που συμβαίνουν στη φύση, αφετέρου, να κατανοήσουν πως στη φύση, όπως και στη ζωή γενικότερα, κάθε δράση οδηγεί σε μια αντίδραση, ώστε μεγαλώνοντας να γίνουν σκεπτόμενοι και ευαισθητοποιημένοι ενήλικες. Η ιστορία της Νίκης Ευελπίδου είναι εμπνευσμένη, λοιπόν, από την καταστροφική πλημμύρα της 9ης Αυγούστου 2020 στην Εύβοια όπου υψηλές ποσότητες βροχής και έντονη κεραυνική δραστηριότητα προκάλεσαν μια πρωτόγνωρη βροχόπτωση οκτώ και πλέον ωρών που οδήγησε αρχικά στην υπερχείλιση του Λήλαντα, του Μεσσαπίου και του ρέματος Πολιτικών. Αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος 8 ανθρώπων, ζημιές σε 2.500 σπίτια, καταστροφές σε καλλιέργειες, άλλες επιχειρήσεις και υποδομές. Η έκδοση πλαισιώνεται από αφηγηματικούς χάρτες μέσω σάρωσης του εμπεριεχόμενου QR-CODE οι οποίοι συνδυάζουν κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο και ξεναγούν παραστατικά τους αναγνώστες στις περιοχές, τα γεγο­νότα και τις καταστάσεις που ενέπνευσαν το βιβλίο. Πρόκειται για μια πλήρη έκδοση που μπορεί να διαβαστεί και να οδηγεί σε διαδραστική προσέγγιση του ζητήματος του νερού, της ακραίας δόμησης, της καταστροφής των δρόμων του νερού και όλων των παράπλευρων παραμέτρων που σχετίζονται με το θέμα. Adblock test (Why?)

«Παρθενώνας και Δημοκρατία»: Διεθνής ημερίδα για την Επανένωση των Γλυπτών

Διεθνή ημερίδα με θέμα «Παρθενώνας και Δημοκρατία» διοργανώνουν την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2022, το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού και το Μουσείο Ακρόπολης, με αφορμή την Γενική Συνέλευση του Διεθνούς Συνδέσμου για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα . Η ημερίδα πραγματοποιείται με την ευκαιρία της Γενικής Συνέλευσης του Διεθνούς Συνδέσμου για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα, η οποία διεξάγεται την προηγούμενη ημέρα στο Μουσείο Ακρόπολης, καθώς και της συμπλήρωσης ενός έτους από την Σύνοδο της UNESCO τον Σεπτέμβριο του 2021. Στη Σύνοδο εκείνη, ελήφθη για πρώτη φορά Απόφαση που, πέραν του νομίμου, ορθού και ηθικού χαρακτήρα του ελληνικού αιτήματος για την επιστροφή και επανένωση των αρχιτεκτονικών γλυπτών του Παρθενώνα, αναγνωρίζεται και ο διακρατικός/διακυβερνητικός του χαρακτήρας. Η Απόφαση αυτή διαβιβάστηκε στα Η.Ε. τον Δεκέμβριο του 2021 και επικυρώθηκε ξανά στη Σύνοδο της UNESCO στο Παρίσι, τον Μάιο του 2022, από όλες τις συμμετέχουσες χώρες. Για το θέμα της επανένωσης κατά το διαρρεύσαν διάστημα σημειώθηκε επίσης μεγάλη πρόοδος αρχικά με την κατάθεση του «θραύσματος Fagan» από το Παλέρμο στο Μουσείο Ακρόπολης τον Ιανουάριο του 2022 και με την οριστική πλέον επανένωσή του στην ανατολική ζωφόρο του Παρθενώνα στο Μουσείο Ακρόπολης τον Ιούνιο του 2022. Η μεταστροφή του Βρετανικού Τύπου υπέρ της επανένωσης των αρχιτεκτονικών γλυπτών του Παρθενώνα, που εκφράζει και την πλειοψηφία του Βρετανικού λαού, ενισχύεται και με το πλήθος σχετικών δημοσιευμάτων διεθνώς αλλά και την ανοδική επιμονή της κοινής γνώμης υπέρ της επανένωσής τους, ώστε ο Παρθενώνας, σύμβολο του παγκόσμιου Πολιτισμού και της Δημοκρατίας, να βρίσκεται επιτέλους ενωμένος στο Μουσείο της Ακρόπολης. Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Μουσείου Ακρόπολης και είναι ανοικτή για παρακολούθηση από το κοινό. Θα υπάρχει και ζωντανή μετάδοση της ημερίδας στην ιστοσελίδα του Μουσείου (live streaming). Adblock test (Why?)

«Μικρά Ασία: Λάμψη – Καταστροφή – Ξεριζωμός – Δημιουργία»

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, το Μουσείο Μπενάκη και το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών ζωντανεύουν το χρονικό του μικρασιατικού ελληνισμού μέσα από την έκθεση «Μικρά Ασία: Λάμψη - Καταστροφή - Ξεριζωμός - Δημιουργία». Η έκθεση, που παρουσιάζεται στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138, ανοίγει για το κοινό σήμερα, Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου, και θα διαρκέσει έως την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2023. Η Σμύρνη καίγεται, 14 Σεπτεμβρίου 1922. Συλλογή Λουκά Π. Χριστοδούλου Την έκθεση εγκαινίασε η Α.Ε. η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Στα εγκαίνια μίλησε και ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. «Ενθύμιον Τραπεζούντος»: ανδρικός χορός. Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (ΕΛΙΑ/ΜΙΕΤ), Φωτογραφικό Αρχείο Η μεγάλη αυτή επετειακή έκθεση συνδιοργανώνεται από δύο σημαντικά ιδρύματα που εδώ και δεκαετίες διαφυλάσσουν τις μνήμες και μελετούν την εποποιία του μικρασιατικού ελληνισμού. Το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, ένα από τα σημαντικότερα επιστημονικά ιδρύματα έρευνας της ιστορίας και του πολιτισμού της Μικράς Ασίας, φιλοξενεί το μοναδικό Αρχείο Προφορικής Ιστορίας, το οποίο συγκροτήθηκε με βάση τις μαρτυρίες περισσοτέρων από 5.000 εκπατρισμένων μικρασιατών πρώτης γενιάς. Nelly’s: από τη σειρά «Προσφυγικοί καημοί», 1925-1927. Mουσείο Μπενάκη / Φωτογραφικά Αρχεία Το Μουσικό Λαογραφικό Aρχείο του περιέχει σπάνιες ηχογραφήσεις, χειρόγραφα και έγγραφα. Αυτά τα πολύτιμα Αρχεία, η Βιβλιοθήκη, οι πολυάριθμες εκδόσεις καθώς και το επιστημονικό Δελτίο του Κέντρου συμβάλλουν καθοριστικά στον διάλογο μεταξύ της ελληνικής και της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Το Εργαστήριο Κεντήματος της Αρμένικης Γενικής Φιλανθρωπικής Ένωσης στη Νέα Κοκκινιά. Armenian General Benevolent Union (AGBU), Αρχείο εικόνας: Γιώργος Α. Βεράνης Οι συλλογές του Μουσείου Μπενάκη, ενός από τα τρία μουσεία που υποδέχθηκαν κειμήλια των κοινοτήτων κατά τη μετεγκατάστασή τους στον ελλαδικό χώρο, τεκμηριώνουν τη φυσιογνωμία του ελληνισμού της Μικράς Ασίας σε όλο το χρονικό και γεωγραφικό του εύρος παρουσιάζοντας την καθημερινή και επαγγελματική ζωή και τέχνη του. Τα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου διασώζουν σημαντικές μαρτυρίες από την πορεία της μικρασιατικής εκστρατείας και την εγκατάσταση των προσφύγων, ενώ εκθέματα της Πινακοθήκης Γκίκα τεκμηριώνουν τη συμβολή των μικρασιατών στον πολιτισμό του 20ού αιώνα. Η ομάδα καλαθοσφαίρισης της Α.Ε.Κ., 1928. Εθνικό Αθλητικό Μουσείο «Ιωάννης Φωκιανός», Συλλογή Δημητρίου Μποντικούλη Πέρα από τους δύο συνδιοργανωτές, στην έκθεση δανείζουν αντικείμενα και τεκμήρια 88 ιερές μητροπόλεις, μουσεία, αρχεία, φορείς, ιδρύματα, εταιρείες και αθλητικοί σύλλογοι, θεματοφύλακες της ιστορίας και του πολιτισμού του μικρασιατικού ελληνισμού, καθώς και 93 ιδιώτες, οι οποίοι συνεισφέρουν θησαυρούς από τις προσωπικές συλλογές και τα αρχεία τους. Στην οδό Τουλού Μπουνάρ, μετέπειτα Ιπποκράτους, στην Κοκκινιά: από αριστερά, ο Μπάμπης το βιολί, ο Σπανός ο τραγουδιστής, ο Σελέφης το σαντούρι, η Χρύσα η τραγουδίστρια και ο Βαγγέλης Παπάζογλου. Αρχείο Γιώργη Παπάζογλου, Κοσμοπολίτες Σμυρνιοί παιχνιδιατόροι, πρόσφυγες στην Κοκκινιά, τον σκουπιδότοπο του Πειραιά, από το 1922 Ο πρωτοφανής αυτός αριθμός δημόσιων και ιδιωτικών συλλογών διασφαλίζει την ποιότητα και την ποικιλία του περιεχομένου, καθώς και τη μοναδικότητα της έκθεσης, η προετοιμασία και έρευνα της οποίας ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2018. Η Μέλπω και ο Οκτάβιος Μερλιέ στους Δελφούς, 1950. Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, Φωτογραφικό Αρχείο Την επιμέλεια της έκθεσης και των δύο εκδόσεων που θα τη συνοδεύουν έχει η ιστορικός τέχνης Εβίτα Αράπογλου, σε στενή συνεργασία με τον Διευθυντή του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, ακαδημαϊκό Πασχάλη Κιτρομηλίδη, και τους ερευνητές του Κέντρου, τον Επιστημονικό Διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη, Γιώργη Μαγγίνη, και τους επιμελητές του Μουσείου, καθώς και πολλούς ακόμη επιστημονικούς συνεργάτες. Ο θίασος της ελληνικής οπερέτας του Ιωάννη Παπαϊωάννου. Ένωσις Σμυρναίων Η δομή και το περιεχόμενο της έκθεσης Περισσότερα από 1.100 εκθέματα και πάνω από 500 φωτογραφίες θα ζωντανέψουν την ακμή του ελληνισμού πριν τους διωγμούς, τη δραματική περίοδο 1919-1923 καθώς και την εγκατάσταση και ενσωμάτωση στην Ελλάδα. Ο επισκέπτης θα ξεκινά το ταξίδι στη «λάμψη» του ελληνισμού της Μικράς Ασίας (πρώτη ενότητα) από την Ιωνία και τα δυτικά παράλια, θα προχωρά στην Καππαδοκία και τις νότιες επαρχίες, θα συνεχίζει διασχίζοντας τον Πόντο για να επιστρέψει προς δυσμάς, γύρω από την Κωνσταντινούπολη και να καταλήξει στην Ανατολική Θράκη. Από την αποφοίτηση της τάξης του 1901 στο Σχολείο Θηλέων του Κολλεγίου Ανατόλια. Αρχείο Κολλεγίου Ανατόλια Την εποχή ακμής θα διαδέχονται η περίοδος των διωγμών, του τέλους του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και των Συνθηκών, η περίοδος της ελληνικής απόβασης και της μικρασιατικής εκστρατείας, η «καταστροφή» του 1922, καθώς και η Έξοδος των προσφύγων (δεύτερη ενότητα). Οι μαθητές του Αρρεναγωγείου Ραιδεστού σε εκδρομή στις παρυφές του Ιερού Όρους, 1902. Συλλογή Δημήτρη Μαυρίδη Η τρίτη και τελευταία ενότητα της έκθεσης θα επικεντρωθεί στην εγκατάσταση και την ενσωμάτωση των εκπατρισμένων στην Ελλάδα, καθώς και στην επίδραση που η παρουσία τους είχε σε πολλούς τομείς της ελληνικής κοινωνίας. Τμήμα του επιλόγου της έκθεσης θα είναι αφιερωμένο στην ίδρυση του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών το 1930 από τη Μέλπω και τον Οκτάβιο Μερλιέ. Ο αρχιστράτηγος Λεωνίδας Παρασκευόπουλος σε σύσκεψη με το επιτελείο του, 1920. Από το λεύκωμα «Μικρασιατική Εκστρατεία» του Γ. Προκοπίου. Ιδιωτική συλλογή Νικολάου Σ. Παντελάκη Το χρονικό αυτό περιγράφεται μέσα από έργα τέχνης, εικόνες, εκκλησιαστικά, πολεμικά και προσωπικά κειμήλια, ενδυμασίες, κοσμήματα, χειροτεχνήματα, χάρτες, φωτογραφίες, αρχειακό και κινηματογραφικό υλικό, εφημερίδες, επιστολές, κάρτες, και πολλά άλλα τεκμήρια. Αποσπάσματα από προσωπικές μαρτυρίες θα συμπληρώσουν την αφήγηση, ζωντανεύοντας τις εικόνες και τα σιωπηλά αντικείμενα. Ο προσφυγικός καταυλισμός στο Θησείο (Ναός του Ηφαίστου), Αθήνα, 1922. Library of Congress, Prints & Photographs Division, American National Red Cross Collection Οι συνοδευτικές εκδόσεις Την έκθεση θα συνοδεύουν δύο πολυσέλιδες επετειακές εκδόσεις από το Μουσείο Μπενάκη και το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. Η πρώτη, ο κατάλογος, αποτελεί αποτύπωση της έκθεσης και θα περιλαμβάνει τα εισαγωγικά κείμενα των ενοτήτων, τις φωτογραφίες όλων των εκθεμάτων και του αρχειακού υλικού με τον υπομνηματισμό τους, καθώς και αποσπάσματα από τις μαρτυρίες. Η δεύτερη έκδοση θα είναι μια συλλογή κειμένων ερευνητών και συγγραφέων για τα θέματα που συνδέονται με την ιστορία και τον πολιτισμό του μικρασιατικού ελληνισμού. Και οι δύο εκδόσεις θα κυκλοφορήσουν και σε αυτοτελείς εκδόσεις στην αγγλική γλώσσα. Παράλληλες εκδηλώσεις Καθ’ όλη τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθεί σειρά εκδηλώσεων με ξεναγήσεις, ομιλίες, προβολές και μουσικές βραδιές, οι οποίες θα ανακοινώνονται ανά μήνα. Τον μήνα Σεπτέμβριο, και συγκεκριμένα την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2022 και ώρα 19:00,  θα πραγματοποιηθεί σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Ιαπωνίας στην Ελλάδα η διάλεξη της Δρος Nanako Murata -Sawayanagi με θέμα «TOKEIMARU 1922-2022. Επέτειος μνήμης των 100 χρόνων από το ταξίδι ενός ιαπωνικού πλοίου στη Σμύρνη», καθώς και η προβολή της ταινίας κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους «Tokei Maru» (2017, 20΄) του Ζάχου Σαμολαδά. Η εκδήλωση θα μεταδοθεί ζωντανά στο κανάλι YouTube της Πρεσβείας της Ιαπωνίας στην Ελλάδα: https://www.youtube.com/c/EmbassyofJapaninGreece Τα εκπαιδευτικά προγράμματα Το Τμήμα Εκπαίδευσης του Μουσείου Μπενάκη σχεδιάζει μια σειρά δράσεων για διαφορετικές ομάδες κοινού προσκαλώντας στην έκθεση μαθητές και εκπαιδευτικούς, εφήβους αλλά και ενήλικους επισκέπτες με δυσκολίες πρόσβασης. Υποδέχεται τις σχολικές ομάδες Ε΄ Δημοτικού έως Γ΄ Λυκείου με εκπαιδευτικά προγράμματα κάθε Τρίτη και Πέμπτη από τις 22 Σεπτεμβρίου έως και τις 9 Φεβρουαρίου 2023. Στο επίκεντρο της αναζήτησης με τους μαθητές βρίσκεται η ιδιαιτερότητα του ελληνισμού της Μικράς Ασίας και η ιστορία του. Ο πλούτος του αρχειακού υλικού, των κειμηλίων, των έργων τέχνης και των μαρτυριών που εκτίθενται στη μεγάλη επετειακή έκθεση αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για να πλησιάσουμε την καθημερινή ζωή των ελληνικών κοινοτήτων, τον ξεχωριστό πολιτισμό τους με τις ομοιότητες και τις διαφορές που επέβαλε η γεωγραφία, η οικονομική δραστηριότητα και η ιστορική πορεία κάθε περιοχής. Αποτελεί, επίσης, αφορμή για να διερευνήσουμε τις ευρύτερες συνθήκες που οδήγησαν στη σύγκρουση και την τόσο βίαιη καταστροφή του κόσμου αυτού αλλά και να διαπιστώσουμε τη δημιουργική δυναμική με την οποία εγκαταστάθηκαν οι μικρασιάτες πρόσφυγες στο ελληνικό κράτος το 1922. Εξίσου σημαντική, μέσα από τις αφορμές που προσφέρει το υλικό της έκθεσης, είναι η προσέγγιση διαχρονικών εννοιών, χάρη στις οποίες η ιστορία συνδέεται αναπόφευκτα με το παρόν, όπως ανθρώπινα δικαιώματα, απώλεια, ατομική και συλλογική ταυτότητα, αποδοχή και ξενοφοβία, αποκλεισμός και ενσωμάτωση. Για το εφηβικό κοινό θα πραγματοποιηθούν σαββατιάτικα εργαστήρια, ενώ ειδικά σχεδιασμένες περιηγήσεις θα προσκαλέσουν επισκέπτες με δυσκολίες πρόσβασης που θα ανακοινωθούν σύντομα. Οι δημιουργίες του Πωλητηρίου To Πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη, αντλώντας έμπνευση από την επετειακή έκθεση, έχει ετοιμάσει μία πλούσια συλλογή αντικειμένων με νέες δημιουργίες αλλά και αντίγραφα σημαντικών εκθεμάτων. Έργα τέχνης, εκκλησιαστικά κειμήλια, κοσμήματα και χειροτεχνήματα από τη λαμπερή παρουσία των Ελλήνων στην Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Πόλη και την Ανατολική Θράκη μετατρέπονται σε χρηστικά και διακοσμητικά αντικείμενα από έμπειρους τεχνίτες και σύγχρονους σχεδιαστές, συνεργάτες του Πωλητηρίου. Κοσμήματα, μικροαντικείμενα από ασήμι, μπρούντζο και γυαλί, υφαντά και μεταξωτά μαντήλια, κουτιά, εκτυπώσεις και διάφορα χαρτικά, αντικατοπτρίζουν την ακμάζουσα πνευματική και κοινωνική ζωή του μικρασιατικού ελληνισμού μέσα στους αιώνες. Ξεχωριστό μέρος της συλλογής αποτελούν κεραμικά πιάτα και σκεύη εμπνευσμένα από έργα μικρασιατών δημιουργών, κυρίως από την περιοχή της Κιουτάχειας. Επίσης, στο Πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη / Πειραιώς 138 θα διατίθενται σπάνιες εκδόσεις σχετικές με τη θεματική της έκθεσης, καθώς και μία επιλογή από το σημαντικό εκδοτικό έργο του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. naftemporiki.gr Adblock test (Why?)