Ο σεναριογράφος σκέφτεται σε εικόνες και ήχους. Π.χ. «Νεκρική σιγή αιωρείται στην ατμόσφαιρα». Είναι αυτό που άλλοι ονομάζουν «η ιδέα μιας εικόνας». Σε ένα σενάριο δεν πρέπει να υπάρχει ούτε μια εικόνα που να μη μεταφέρει ή να μη στηρίζεται σε ένα συναίσθημα. Μια σκηνή είναι άχρηστη, αν παραιτείται του συναισθήματος, γιατί το συναίσθημα πολύ απλά προωθεί τα πράγματα, δημιουργεί κίνηση. Τα συναισθήματα είναι αυτά που πρέπει να φέρνουν τη δράση και όχι το αντίθετο. Όταν μιλούμε για «δραματικό θέμα» εννοούμε το «συναισθηματικό θέμα». Το θέμα αυτό είναι αμετάκλητα συνδεδεμένο με την «ανάγκη» του κεντρικού χαρακτήρα μας. Αν υπάρχουν περισσότεροι από ένας κεντρικοί χαρακτήρες, συνήθως μοιράζονται την ίδια ανάγκη αλλά και το ίδιο θέμα. Το θέμα μια ιστορίας μπορεί για παράδειγμα να αφορά την αγάπη, την ζήλια, την εμπιστοσύνη, την προδοσία, το σεβασμό, την ευθύνη, την ενοχή, τον εξιλασμό. Στο σενάριο είναι εξαιρετικά σημαντική η επικέντρωση σε ένα ΜΟΝΟ θέμα, αντίθετα με το μυθιστόρημα ή με άλλα λογοτεχνικά είδη όπου μπορούν να εμφανίζονται πολλά ισότιμα θέματα που λειτουργούν ως ηλεκτρικά πεδία, ως αντίπαλες δυνάμεις που τελικά αποδυναμώνουν η μια την άλλη. Αν φανταστούμε έναν ακατάστατο σωρό από μεταλλικές καρφίτσες πάνω σε ένα τραπέζι και κάτω από αυτό τοποθετήσουμε ένα δυνατό μαγνήτη, θα δούμε τις καρφίτσες να έλκονται προς το αδιόρατο κέντρο, που δημιουργεί ο μαγνήτης. Με τον ίδιο τρόπο, το συναισθηματικό θέμα παραμένει αδιόρατο, αλλά εστιάζει και τακτοποιεί όλα τα μέρη και στοιχεία ενός σεναρίου.
«...Η πιο σημαντική εργασία μας αφορά τη δημιουργία ενός συναισθήματος στον θεατή. Η δεύτερη σημαντικότερη, αφορά τη διατήρηση αυτού του συναισθήματος ..Hitchcock»
Kαλή Πρωτομαγιά σε όλους με πλούσια συναισθήματα !!!
Facebook .com/scriptnetgr/photos/a.368431669986855.1073741828.368282986668390/472151069614914/?type=1&relevant_count=1" id="" title="" onclick="" style="">