Ένα «ναι» δεν είναι πάντα «ναι»… Αν για τον Ζόραν Ζάεφ το 90% του «ναι» συνιστά μια μουδιασμένη νίκη, καθώς η χαμηλή συμμετοχή στο δημοψήφισμα τον καθιστά εύκολο στόχο στην κριτική της σκοπιανής αντιπολίτευσης, δεν ισχύει καθόλου το ίδιο για την κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο αφού ο Σκοπιανός πρωθυπουργός έδειξε με την πρώτη του αντίδραση ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει τις συνταγματικές αλλαγές στη Βουλή και αν αποτύχει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των 2/3, τότε θα προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, όλα είναι ανοικτά.Το χρονοδιάγραμμα των συνταγματικών αλλαγών στη γειτονική χώρα σε αυτή την περίπτωση θα μεταφερόταν για τον ερχόμενο Φεβρουάριο ή Μάρτιο. Οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες.  Μέχρι τότε, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι ανοικτό σε πολλές ερμηνείες.  Όπως κάθε δημοψήφισμα που σέβεται την υπεραπλούστευση του να χωρέσεις ένα σημαντικό ζήτημα (με πολλή συναισθηματική και πολιτική φόρτιση) στο μαύρο κουτί ενός «ναι» ή ενός «όχι», έτσι και το σκοπιανό δημοψήφισμα είναι ανοικτό στην ερμηνεία που βολεύει τον καθένα. Η σπουδή του Πάνου Καμμένου να το κηρύξει «άκυρο» - μάλιστα πριν καν τοποθετηθεί επισήμως ο Ζόραν Ζάεφ για να διαμηνύσει ότι… το καραβάνι συνεχίζει- δείχνει και το άγχος του να σχεδιάσει την επόμενη μέρα. Να δείξει ότι δικαιώνεται, καθώς είχε δηλώσει εξαρχής ότι δεν τίθετο θέμα για τον κυβερνητικό συνασπισμό, καθώς η γειτονική χώρα δεν θα κατάφερνε να περάσει τις συνταγματικές αλλαγές (και άρα δεν υπήρχε ζήτημα για τη στάση των ΑΝΕΛ και τη θέση τους μέσα στο κυβερνητικό σύστημα εξουσίας). Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε το αποτέλεσμα «αντιφατικό», υπογραμμίζοντας τη συντριπτική κυριαρχία του «ναι», αλλά και τη χαμηλή συμμετοχή. Η επίσημη τοποθέτησή του, όμως, περιέχει τόσες θεωρίες για τους «ακραίους» και «επιθετικούς» εθνικισμούς της περιοχής και τις «πλαστές ειδήσεις», ώστε στο τέλος χάνεται το μήνυμα. Και αυτό υποτίθεται πως είναι ότι η ελληνική πλευρά «παραμένει δεσμευμένη στη συμφωνία των Πρεσπών». Όπως και το ότι το δημοψήφισμα είναι «συμβουλευτικό» και, πάντως, όχι δεσμευτικό, επισήμανση που μάλλον απευθύνεται στον κ. Καμμένο. Είναι πράγματι δεσμευμένη η ελληνική πλευρά στη συμφωνία των Πρεσπών; Η ιστορία θα δείξει. Αν ο Ζάεφ καταφέρει να περάσει τις συνταγματικές αλλαγές χωρίς πρόωρες κάλπες, τότε θα έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα και θα έρθει η ώρα του κυβερνητικού συνασπισμού στην Ελλάδα να τον περάσει. Το σταυροδρόμι είναι κρίσιμο και ακόμη κρισιμότερο για τη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Αν η προσπάθεια του Σκοπιανού πρωθυπουργού αποτύχει και προκηρύξει πρόωρες εκλογές  το χρονοδιάγραμμα των συνταγματικών αλλαγών μετατίθεται κατά πάσα πιθανότητα για τον Φεβρουάριο ή Μάρτιο του 2019, όπερ σημαίνει ότι στη συνέχεια θα έρθει η ώρα της ελληνικής πλευράς να κυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών. Θα το κάνει λίγο πριν έρθει η ώρα της (τριπλής) κάλπης του Μαΐου, ή θα πετάξει την μπάλα στον επόμενο, ο οποίος έχει διαμηνύσει προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θα ψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών ούτε ως αντιπολίτευση ούτε ως κυβέρνηση; Η μέχρι στιγμής σιωπή κυβέρνησης και αντιπολίτευσης απέναντι στο αποτέλεσμα – πλην του κ. Καμμένου που προσπαθεί να σταθεί πάνω σε κάποιο αφήγημα – είναι ενδεικτική της αμηχανίας τους. Η ΝΔ μόνη αντέδρασε δείχνοντας στη διαφορετική υποδοχή του αποτελέσματος από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ και επαναλαμβάνοντας ότι θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να μην ισχύσει η «εθνικά επιζήμια» συμφωνία των Πρεσπών. Σε αυτήν ενδεχομένως συμπεριλαμβάνεται και μια νέα πρόταση δυσπιστίας έναντι της κυβέρνησης (ακόμη και πριν τις 17 Δεκεμβρίου), ενώ τα κόμματα το ένα μετά το άλλο – και οι «ύποπτοι» βουλευτές – θα κληθούν να πάρουν θέση ή να διατηρήσουν τις γραμμές τους. Όμως, τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τελειώσει. Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία…