«Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, αντικειμενικά, μπορεί να γίνει φάρος ελπίδας για την πλειοψηφία της νεολαίας. Να απαντήσει στους προβληματισμούς και τα αδιέξοδα που βιώνει, ζώντας μέσα στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Να τροφοδοτήσει όνειρα κι ελπίδες, για μια ζωή πραγματικά ευτυχισμένη» τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην ομιλία του, το απόγευμα του Σαββάτου, στο 12ο Συνέδριο της ΚΝΕ. Αναφέρθηκε στην επιτάχυνση της αναδιάταξης των συμμαχιών των αστικών κομμάτων στο πλαίσιο των διεργασιών αναδιάταξης του αστικού πολιτικού συστήματος, σημειώνοντας, κυρίως, ότι «όσο αποκαλύπτεται η κοινή στρατηγική όλων των αστικών κομμάτων για την εξυπηρέτηση του μεγάλου κεφαλαίου και των διεθνών συμμαχιών του, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, τόσο δυναμώνει η κούφια για δευτερεύοντα ζητήματα αντιπαράθεση μεταξύ τους». Είπε ότι καταλύτης των διεργασιών ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών «που έγινε με τη καθοδήγηση των ΗΠΑ και της Γερμανίας κυρίως, αλλά και την στήριξη τμημάτων του κεφαλαίου, που ενδιαφέρονται για τις μπίζνες τους και την αναβάθμισή τους στην περιοχή», όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Σημείωσε ότι το πρόσχημα για την εν λόγω Συμφωνία ήταν η «επίλυση δήθεν του ονόματος», το οποίο προέτασσε η άρχουσα τάξη της Ελλάδας και τα κόμματά της από το 1992, «θέτοντας σε δεύτερη μοίρα άλλα σοβαρά ζητήματα που αφήνουν ανοικτά τα θέματα του αλυτρωτισμού και του εθνικισμού που πάντα γίνονται το όχημα για να ανοίξουν μειονοτικά ζητήματα, διεκδίκησης εδαφών, αλλαγής συνόρων» και υπογραμμίζοντας ότι το κύριο στο οποίο όλα τα αστικά κόμματα συμφωνούν είναι η ενίσχυση με τη Συμφωνία αυτή, της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή και των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στα Βαλκάνια και την ΝΑ Μεσόγειο. «Ρόλο σημαιοφόρου σε αυτό έχει αναλάβει η ελληνική αστική τάξη και η κυβέρνησή της στην χώρα μας, με την σύμφωνη γνώμη και όλου του υπόλοιπου πολιτικού προσωπικού» υπογράμμισε, τονίζοντας ότι «η αστική τάξη με επιθετικό τρόπο -και όχι αμυνόμενη- συμμετέχει σε όλες τις διαδικασίες που συντελούνται είτε στα πλαίσια σήμερα της ιμπεριαλιστικής ειρήνης είτε στα πλαίσια αύριο ενός πιο γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου». Είπε ότι πίσω από την αναδιάταξη των παλιών αστικών κομμάτων και την ανάδειξη νέων βρίσκονται οι διαφορές τους για τη γραμμή αστικής διαχείρισης κατά τη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, είτε κατά τη φάση μιας νέας κρίσης, χωρίς, σε καμία περίπτωση, να παραβλέπονται οι ισχυρές αντιθέσεις όχι μόνο μεταξύ τμημάτων της εγχώριας αστικής τάξης, αλλά και ισχυρών καπιταλιστικών χωρών και συμμαχιών, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία, η Κίνα και άλλων «που επιδρούν και δουλεύουν μέσω πολλών μηχανισμών και στην κατεύθυνσης της αναδιάταξης του πολιτικού συστήματος, εκτός των άλλων». «Κυρίως το πρόβλημα βρίσκεται στο ποιος από όλους αυτούς θα έχει το πάνω χέρι για τον έλεγχο των στρατηγικής σημασίας ενεργειακών πηγών, των αγορών και των δρόμων μεταφοράς που υπάρχουν στην περιοχή» πρόσθεσε. Αναφερόμενος στους υπό διαμόρφωση και ευρισκόμενους «στην ίδια μεριά της όχθης» δύο πόλους του αστικού πολιτικού συστήματος είπε ότι ο πρώτος είναι με επίκεντρο τη ΝΔ «η οποία αφού σιγούρεψε το πέρασμα της Συμφωνίας των Πρεσπών και των ΝΑΤΟϊκών σχεδιασμών, κλιμακώνει την ψευτοπατριωτική αντιδραστική δημαγωγία για το όνομα της Βόρειας Μακεδονίας, προσπαθώντας να μαζέψει γύρω της το χώρο που εκτείνεται από το παλιό κέντρο μέχρι την ακροδεξιά». Ταυτόχρονα είπε οτι η ΝΔ «θα εμφανίζεται ως δήθεν υπεύθυνη δύναμη», εφαρμόζοντας πολιτική «μία από τα ίδια», και προσπαθώντας «να εγκλωβίσει τους δυσαρεστημένους και αγανακτισμένους με τα ψέματα και την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζοντας τις ψευτοαντιπαραθέσεις για αστείες και δευτερεύουσες διαδικασίες στη βουλή», ενώ «ο ΣΥΡΙΖΑ θα κορυφώνει την προπαγάνδα για τους διεφθαρμένους». «Από κοντά και οι ΑΝΕΛ, οι οποίοι παλεύουν να διασωθούν μετά την αποχώρηση από την κυβέρνηση, η Ένωση Κεντρώων, δυνάμεις από το ΠΟΤΑΜΙ, η ΧΑ που φαίνεται να ενισχύεται και άλλες ακροδεξιές δυνάμεις που προβάλλουν επικίνδυνες αντιδραστικές - εθνικιστικές απόψεις με ευρύτερη αποδοχή, όπως η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου» πρόσθεσε. Ο δεύτερος πόλος, είπε, είναι με επίκεντρο τον ΣΥΡΙΖΑ «ο οποίος προσπαθεί να παίξει το ρόλο του βασικού πυλώνα της σοσιαλδημοκρατίας, τραβώντας δυνάμεις από τη λεγόμενη «κεντροαριστερά», κυρίως από το πρώην ΚΙΝΑΛ, άλλους ανένταχτους και εξωκοινοβουλευτικούς του οπορτουνιστικού αριστερού χώρου», και έχοντας ως βασική τακτική την προσπάθεια «συγκρότησης ενός «προοδευτικού πόλου» όπως τον ονομάζει, διατηρώντας ταυτόχρονα μια αριστερή ψεύτικη προβιά, το δήθεν πιο φιλολαϊκό προσωπείο, για να ψαρεύει στα γνωστά θολά νερά της σύγχυσης και του αποπροσανατολισμού» και καλλιεργώντας την λογική του «μικρότερου κακού». Απέναντι στην αλλαγή της «ατζέντας της επικαιρότητας» που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να εμφανιστεί «ως δύναμη που εφαρμόζει πολιτική δήθεν άρσης των αδικιών, ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, ανάλογα με την πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας», αντέταξε, πέραν της επισήμανσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και εφαρμόζει όλο το αντιλαϊκό μνημονιακό πλαίσιο, το κύριο που συνίσταται στο αν «καλύπτονται στοιχειωδώς οι σημερινές, σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας» ή αυτή θα περιοριστεί σε «επίδομα πτωχοκομείου που εξανεμίζεται την ίδια στιγμή». Ανέφερε ότι σοβαρό κριτήριο ψήφου για την νεολαία πρέπει να αποτελέσει το ολοένα και πιο σφιχτό και πολύμορφο δέσιμο της χώρας στο άρμα του ΝΑΤΟ που κάνει η κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη όλων των άλλων κομμάτων. Υπογράμμισε ότι οι εργατικές λαϊκές ριζοσπαστικές δυνάμεις του κινήματος και η νεολαία πρέπει να ενισχύσουν το ΚΚΕ, ξεπερνώντας «το τοξικό σκηνικό των τρομοκρατικών και ψεύτικων διλλημάτων, των διαφόρων και πολύ πιθανών νέων επιθέσεων ενάντια στο Κόμμα, που θα κυριαρχεί στην επικαιρότητα το επόμενο διάστημα και που θα ενταθεί όσο πλησιάζουν οι εκλογές». Ο Δ. Κουτσούμπας επισήμανε ότι στη εκλογική μάχη πρέπει να αναδειχθεί το ότι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ «σε όλες τις κάλπες, με ευρύτερη συσπείρωση, με πολλές νέες δυνάμεις στη μάχη, είναι η μόνη επιλογή που μπορεί να κάνει την διαφορά για τους εργαζόμενους, το λαό μας, τη νεολαία, σήμερα», απέναντι «σε κάθε άλλη επιλογή που θα ενισχύει την αντιλαϊκή πολιτική, την εφαρμογή παλιών και νέων μέτρων, του μνημονίου διάρκειας της ΕΕ, που εφαρμόζονται σε όλα τα επίπεδα της κρατικής καπιταλιστικής εξουσίας». «Κρίνεται αν θα δυναμώσει το εργατικό λαϊκό κίνημα, οι διεκδικήσεις των εργαζομένων, η δυνατότητα να φρενάρουν και να ακυρώνουν αντιλαϊκά μέτρα, μια συνολική αλλαγή των συσχετισμών, με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ» ή «αν υποκύπτοντας στη λογική του μικρότερου κακού, θα δώσουν το «φιλί της ζωής» στο αστικό πολιτικό σύστημα, στα κόμματα του κατεστημένου, δηλαδή το ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, τη ΧΑ, το ΚΙΝΑΛ, οδηγώντας σε συνεχή νέα αντιλαϊκά μέτρα και βαθύτερη επικίνδυνη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή μας, ενάντια στα συμφέροντα του λαού μας και των λαών συνολικά» κατέληξε στην ομιλία του ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.