Μια δίκη πρωτοφανής, μια δίκη σε live streaming, μια δίκη που καθήλωσε το παγκόσμιο τηλεοπτικό κοινό για περισσότερο από έξι εβδομάδες. Μια δίκη που έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να παρακολουθούν με αμείωτο ενδιαφέρον τη διαδικασία που μεταδιδόταν ζωντανά στο διαδίκτυο. Και καθώς οι εβδομάδες περνούσαν μια δίκη που άρχισε να θυμίζει ντέρμπι σε κλίμα έντονα φορτισμένο. Δικηγόροι και μάρτυρες και από τις δύο πλευρές προσπαθούσαν με τεράστιο ζήλο να γείρουν τη ζυγαριά υπέρ του ενός ή του άλλου. Μια δίκη που τελικά παρά την αδιαμφισβήτητη νίκη του Τζόνι Ντεπ όπως την χαρακτήρισε και η Daily Mail, η αλήθεια της κρυβόταν σε αυτό που σημείωσε ένας από τους λίγους αμερόληπτους παρατηρητές (η σύμβουλος γάμου που παρακολουθούσε τον Τζόνι Ντεπ και την Αμπερ Χερντ) η οποία τόνισε πως η σχέση χαρακτηριζόταν από «αμοιβαία κακοποίηση». Παρ’ όλα αυτά, η δήλωση της Άμπερ Χερντ αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της πολύκροτης δίκης πως…«είμαι απογοητευμένη με το τι σημαίνει αυτή η ετυμηγορία για άλλες γυναίκες. Είναι οπισθοδρόμηση. Γυρίζει το ρολόι πίσω, σε μια εποχή που μια γυναίκα που μίλησε, και μίλησε ανοιχτά, θα μπορούσε να ντροπιαστεί και να ταπεινωθεί δημόσια» ξεσήκωσε αυτόματα ένα τεράστιο κύμα ανησυχίας από άκρη σε άκρη της υφηλίου με το ερώτημα να συμπυκνώνεται στο «κινδυνεύει από αυτή την εξέλιξη το #ΜeΤoo;» «Οι περισσότερες φεμινίστριες αλλά και πολύς άλλος κόσμος ανησυχούν πως το #ΜeΤoo κινδυνεύει υπό την έννοια ότι πολλοί άντρες και ειδικά αυτοί που ανήκουν στην ομάδα που αποκαλούμε “τοξικές αρρενωπότητες” θα χρησιμοποιήσουν την εξέλιξη της δίκης για να υποστηρίξουν ότι οι γυναίκες είναι κακές και αυτοί τα θύματα» ξεκινά να εξηγεί στο Newsbeast η Μαρία Χριστίνα Σμυρναίου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας και ανάμεσα σε άλλα και εκπαιδευθείσα στο τραύμα, στη θεραπεία ζεύγους και οικογένειας αλλά και στην ενδοοικογενειακή βία. Όπως γλαφυρά συνεχίζει να μας περιγράφει η κα Σμυρναίου: «Αυτοί οι άντρες περίμεναν πως και πως την ήττα της Χερντ στην γωνία και τώρα έχουν στήσει ένα ξέφρενο πάρτι. Το αποτέλεσμα της δίκης δεν μπορεί όμως να καταρρίψει την αλήθεια που ήδη γνωρίζουμε από όλες τις έρευνες- το συντριπτικό ποσοστό των ανθρώπων που δέχονται κακοποίηση είναι οι γυναίκες. Οι άντρες είναι που μπαίνουν συνηθέστερα στο ρόλο του κακοποιητή. Το αποτέλεσμα αυτής της δίκης έρχεται και πατάει επίσης σε μια ήδη κακή βάση που θέλει τις γυναίκες που καταγγέλλουμε τις κακοποιήσεις μας να λέμε ψέματα. Αυτή η απόφαση ανοίγει λοιπόν τον δρόμο για ακόμα περισσότερες αμφιβολίες και αμφισβητήσεις. Οι γυναίκες έχουν βιώσει μακροχρόνιες καταπιέσεις και αδικίες, καταπιέσεις που μετράνε αιώνες και τώρα βρισκόμαστε σε ένα timing που πρέπει η φωνή τους να ακουστεί δυνατά για να εξομαλυνθούν οι ανισότητες ανάμεσα στα φύλα- κοινωνικές, οικονομικές, δικαιωματικές κτλ. Το κλίμα που διαμορφώνεται όμως είναι επικίνδυνο. Μαρία Χριστίνα Σμυρναίου «Και φυσικά, παίζει το ρόλο του το ότι ο Ντεπ προσήλθε στη δίκη με πολλά περισσότερα χρήματα- είχε μια καλή νομική ομάδα, με τέσσερις μάλιστα νομικούς, έφερε πολλούς μάρτυρες κτλ. Η αλήθεια όμως παραμένει: κατάφερε να αποδείξει ότι η Χερντ δεν είπε όλη την αλήθεια». «Αποδείχτηκε ότι ο κύριος κακοποιητής ήταν η Χερντ και αυτό πρέπει οι γυναίκες να μπορούν να το παραδεχτούν» Η παραπάνω φράση της κας Σμυρναίου είναι κατά την ίδια, μια νευραλγική παραδοχή που πρέπει να κάνει το κίνημα του #ΜeΤoo όσο και αν αυτή τη στιγμή βάλλεται. Όπως μας εξηγεί η ίδια: «πρέπει να γίνει σαφές ότι αποδείχτηκε πως ο κύριος κακοποιητής στη σχέση Ντεπ-Χερντ ήταν η Χερντ. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι η ίδια έλεγε ψέματα για την κακοποίηση της. Στο ίδιο δικαστήριο φάνηκε φυσικά ότι και ο ίδιος ο Ντεπ εμφάνιζε επιθετικές συμπεριφορές αλλά δεν γνωρίζουμε αν αυτές ήταν στο πλαίσιο της αποκαλούμενης αντιδραστικής βίας (reactive abuse) μια βία που έρχεται ως αυτοπροστασία σε αυτή που έχεις δεχτεί δηλαδή. Φυσικά, ο Τζόνι Ντεπ δεν ήταν Άγιος μέσα σε αυτή τη σχέση, είχε αυτοκαταστροφικές και κακοποιητικές συμπεριφορές και φυσικά είμαστε επιφυλακτικοί μαζί του. Παρ’ όλα αυτά δεν φαίνεται να έχει τα στοιχεία ενός κατά συρροή κακοποιητή όπως τον περιέγραφε η Χερντ». «Το παραπάνω είναι κάτι που πρέπει οι γυναίκες να μπορούμε να παραδεχόμαστε. Να παραδεχόμαστε ότι ναι, μπορεί η Χερντ να είναι η περίπτωση που ανήκει στο μικρό ποσοστό των ψευδών καταγγελιών, σε αυτό το 4%. Μια ψευδής καταγγελία μπορεί να προέρχεται και από γυναίκα». Κατά την κα Σμυρναίου η απώλεια της εμπιστοσύνης από τη μεριά των γυναικών απέναντι στη Δικαιοσύνη και στο ακόμα πατριαρχικό κοινωνικό σύστημα λόγω συσσωρευμένων, πολυετών αδικιών θα είναι ένα εμπόδιο για το κίνημα αν οι γυναίκες οχυρωθούν πεισματικά πίσω από αυτά.Φυσικά, το πεδίο παραμένει άκρως ολισθηρό και το ζήτημα ιδιαίτερα σύνθετο, όμως οι γυναίκες όπως σημειώνει και η κα Σμυρναίου πρέπει να μπορούν να βλέπουν καταστάσεις σαν και αυτές με σφαιρικό τρόπο. Το στοίχημα είναι δύσκολο μιας και οι αντίθετες δυνάμεις πιέζουν με τοξικό τρόπο προς την «οχύρωση» των γυναικών. Όπως μας εξηγεί η ίδια: «ας δούμε τη μεγάλη επίθεση που έχουν εξαπολύσει απέναντι στην Χερντ πολλά media σε όλο τον κόσμο όπως φυσικά και οι φανς του ηθοποιού στα social media. Είναι μια επίθεση απόλυτα καταδικαστέα. Το ότι δεν αποδείχτηκαν οι ισχυρισμοί της Χερντ δε σημαίνει ότι η ίδια μπορεί να γίνει το “σφουγγάρι” ενός παγκόσμιου χλευασμού και υποτίμησης ή να δέχεται τον οχετό μίσους που δέχεται». Adblock test (Why?)

Και ξαφνικά, κάθε φορά που έρχεται η ώρα της δίκης ενός θύματος σεξουαλικής ή σωματικής βίας και κακοποίησης –και αυτές οι δίκες είναι πια πολλές- κάτι πολύ διαφορετικό συμβαίνει μέσα και έξω από τα δικαστήρια. Τα media είναι σταθερά εκεί. Οι γυναικείες οργανώσεις είναι πάντα παρούσες όπως και η Σοφία Μπεκατώρου, η γυναίκα που έδωσε σάρκα και οστά στο ελληνικό #metoo. Οι γυναικείες οργανώσεις είναι σταθερά παρούσες σε κάθε δίκη μιας γυναίκας που έχει πέσει θύμα βίας Παρόντα είναι και άλλα θύματα των οποίων οι υποθέσεις βρίσκονται στα δικαστήρια.Μαζί τους και οι γονείς παιδιών που έχασαν τη ζωή τους από τον βάναυσο μηχανισμό της βίας. Το βλέπουμε στη δίκη της Έλενης Τοπαλούδη ή στη δίκη του Ζακ Κωστόπουλου. Εκεί δίνουν το παρόν η Αλεξάνδρα Ψαράκου (μητέρα της δολοφονημένης Γαρυφαλλιάς), η μητέρα του Ζακ (Ελένη Κωστοπούλου), η Μάγδα Φύσσα και η μητέρα της δολοφονημένης Ερατώς (Ελένη Κρεμασιώτη). Οι γονείς πέφτουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και οι δυνατές εικόνες που προκύπτουν από αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές αλλάζουν θέλοντας και μη την αντίληψη της κοινωνίας απέναντι σε αυτό το ζήτημα. Η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη, της Γαρυφαλλιάς Ψαράκου και της Ερατούς, σε μια σφιχτή αγκαλιά έξω από το δικαστήριο στην τελευταία δίκη για την υπόθεση Τοπαλούδη Κάπως έτσι, οι διαμαρτυρίες σταμάτησαν πια να προσλαμβάνονται από το κοινό ως «γραφικές» ενώ παράλληλα άρχισε να πέφτει φως στις ψυχοφθόρες και μακρόσυρτες διαδικασίες που βιώνουν αυτά τα θύματα από αστυνομικής και δικαστικής άποψης.Πως βοηθάει όμως στην ουσία τα θύματα αυτός ο ακτιβισμός αλλά και ο συμβολισμός που παίρνουν οι δίκες και τι αλλάζει επί της ουσίας στην αντίληψη της κοινωνίας; Ρωτήσαμε τις ίδιες τις γυναίκες να μας το απαντήσουν. Η ιστορία της Μαριλένας Η υπόθεση της Μαριλένας Βενέτη σόκαρε το κοινό όταν δημοσιοποιήθηκε πριν από ένα μήνα. Τον Νοέμβριο του 2020, η Μαριλένα, φοιτήτρια Νομικής, δέχθηκε μια γροθιά στο πρόσωπο από συγγενικό της πρόσωπο με αποτέλεσμα να μαυρίσει το μάτι της. Τον Ιούλιο του 2021, ενώ οι επιθέσεις που δεχόταν από τον συγγενή της συνεχίζονταν, η νεαρή κοπέλα βίωσε την απειλή ενάντια στην ζωή της, με μια καραμπίνα στραμμένη πάνω της, από τον ίδιο άνθρωπο. Όλα ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2020 όταν η κοπέλα μετακόμισε στο Χαϊδάρι στο διαμέρισμα μιας πολυκατοικίας όπου συνιδιοκτήτες είναι η οικογένεια της και η άλλη, στενών συγγενών της, οι οποίοι ζουν στα διαμερίσματα εδώ και μια εικοσαετία. Η Μαριλένα μας εξιστορεί τα γεγονότα: «Από την πρώτη μέρα που εμφανίστηκα στην πολυκατοικία μου είπαν: “ο χώρος είναι ιδιοκτησία μας”. Λίγο καιρό αργότερα ήρθαν και οι προτάσεις να τους πουλήσω το διαμέρισμα. Αρνήθηκα και ας δυσκολευόμαστε οικονομικά στην οικογένεια μου. Μαριλένα Βενέτη Τότε, ξεκίνησε μια κλιμακούμενη επιθετική συμπεριφορά. Έδιωχναν τους μάστορες που έρχονταν να κάνουν δουλειές και τους φίλους μου, άρχισαν να μου τρυπούν τους σωλήνες νερού, να κόβουν μπαλαντέζες, να μου καταστρέφουν τα λουλούδια και τις κατασκευές που έκανα στον κήπο. Μια μέρα, αυτός ο συγγενής εκτόξευσε εναντίον μου όλες τις χυδαίες βρισιές που μπορεί να ακούσει μια γυναίκα και τότε έφτασε η στιγμή που με άρπαξε δυνατά από τον λαιμό, με έσφιξε και τελικά μου έριξε μια μπουνιά στο πρόσωπο. Η γυναίκα του ενός υιού του ήταν που με έσωσε, τραβώντας με από τα χέρια του. Φυγαδεύοντας με μού είπε : “δεν σου έχω πει ότι είναι επικίνδυνος και ότι δεν πρέπει να τον πλησιάζεις;’’ Ήρθε η μητέρα μου, ήρθε και η αστυνομία και πήγαμε όλοι μαζί στο τμήμα». Η απογοήτευση από την συμπεριφορά των Αρχών Σε αυτό το σημείο, έρχεται η πρώτη απογοήτευση για την Μαριλένα. Όπως μας λέει: «στο τμήμα, μια γυναίκα αστυνομικός με προέτρεψε να μην κάνω μήνυση γιατί θα έπρεπε να συλληφθούμε όλοι και να οδηγηθούμε στα κρατητήρια, άρα καλύτερα να το αποφύγω. Το βράδυ της ίδιας μέρας, οι φίλοι μου με πείθουν πως είναι σημαντικό να κάνω καταγγελία.Άλλη μια μέρα μετά, πήγα με το μαυρισμένο μάτι στην Ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών. Εκεί, πέντε γυναίκες περίμεναν μαζί μου. Όλες σακατεμένες στο ξύλο, οι περισσότερες από τον άντρα τους, οι πιο πολλές Ελληνίδες. Μερικές ήταν με τα παιδιά τους. Η Μαριλένα με τη φωτογραφία που δημοσιοποίησε η ίδια στα social media όταν δέχθηκε μπουνιά στο πρόσωπο από συγγενή της/φωτό: της ιδίας Η εμπειρία στην ιατροδικαστική υπηρεσία δεν ήταν καλή. Είχα ακόμη δαχτυλιές στο λαιμό μου αλλά η ιατροδικαστής δεν τις σημείωσε παρ’ ότι ήταν ακόμα ορατές». Χωρίς προηγούμενη εμπειρία σε τέτοια ζητήματα, η Μαριλένα υπακούει αρχικά σε ο, τι της λένε αστυνομία και ιατροδικαστές. Ευτυχώς όμως για την ίδια, τη ίδια στιγμή ξεκίνησε να απλώνεται γύρω της ένα δίχτυ αλληλεγγύης. Όπως περιγράφει η ίδια: «Ανεβάζοντας στο facebook την φωτογραφία με το μαυρισμένο μάτι ευαισθητοποιήθηκε ο δικηγόρος Άγγελος Ποταμίας και ανέλαβε να με εκπροσωπήσει. Ξεκινήσαμε με ασφαλιστικά μέτρα αλλά εκείνοι με απείλησαν να αποσύρω τη μήνυση και τα ασφαλιστικά μέτρα. Στο τέλος, ο ένας γιος του κακοποιητή έφτασε να χτυπήσει τον πατέρα μου, ο οποίος είναι ΑΜΕΑ. Στο συμβάν που ο συγγενής μου με απείλησε με όπλο, ήρθε πάλι η αστυνομία και επί μιάμιση ώρα εκείνος δεν άνοιγε την πόρτα. Όταν τελικά την άνοιξε, βρήκαν την καραμπίνα δίπλα ακριβώς από την πόρτα του, μαζί με έξι φυσίγγια. Για την συγκεκριμένη υπόθεση προθυμοποιήθηκε να με εκπροσωπήσει ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης. Η αδιαφορία όμως της αστυνομίας συνεχίστηκε. Κανείς τους δεν επέπληξε ποτέ τους ανθρώπους που μου επιτίθονταν. Οι αστυνομικοί κάνουν καταγραφή συμβάντος, σημειώνουν “επεισόδιο” και φεύγουν. Εντωμεταξύ, έχω δεχθεί πάνω από 20 μηνύσεις από την άλλη πλευρά. Έχουν εργαλειοποιήσει αυτή την επιλογή. Γιατί να το επιτρέπει το σύστημα; Γιατί να μην εξετάζει τα γεγονότα; Η δικαστής στην τελευταία δίκη ήταν απαράδεκτη. Ήθελε να την …ξεπετάξουμε για να πάει σπίτι της όπως είπε η ίδια». Μαριλένα Βενέτη Και γιατί δεν έφυγε ως τώρα η Μαριλένα από το σπίτι; Όπως απαντά η ίδια: «Γιατί είχα επενδύσει. Γιατί είδα τους γονείς μου να κοπιάζουν για να έχω ένα σπίτι να μείνω. Τώρα όμως, μετά από τόση κούραση το σκέφτομαι έντονα να φύγω. Είναι τόσο τοξικό αυτό το σύστημα, έχει πάνω του όλα αυτά τα προβληματικά κομμάτια της κοινωνίας που την χαρακτηρίζουν – την πατριαρχία, τον σεξισμό, την τυφλή επιθετικότητα, που κοστίζει στην ψυχική μου υγεία». Η μεγάλη δύναμη που παίρνει η Μαριλένα από την αλληλεγγύη των γυναικών Μέσα σε αυτή τη ζοφερή κατάσταση, η Μαριλένα λέει ότι κάτι έχει πια αλλάξει στον τρόπο αντιμετώπισης των θυμάτων. Όπως εξηγεί: «Όταν δημοσιοποίησα την φωτογραφία με το μαυρισμένο μάτι με προσέγγισαν αμέσως οι οργανώσεις των γυναικών. Μιλήσαμε από κοντά, κοινοποίησαν την ιστορία μου παντού και έκαναν καλέσματα αλληλεγγύης έξω από τα δικαστήρια. Επίσης, μου πρότειναν τρόπους για να με βοηθήσουν νομικά και οικονομικά. Μου δημιούργησαν ένα ολόκληρο πλαίσιο υποστήριξης που δεν μου προσέφερε το κράτος. Όσες φορές απευθύνθηκα σε δημόσιους φορείς για ψυχολογική υποστήριξη, είτε δεν σήκωναν ποτέ τα τηλέφωνα, είτε το ραντεβού κλεινόταν για μήνες μετά. Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης σε μια από τις δίκες της Μαριλένας Βενέτη/ την αφίσα δημιούργησε η φίλη της Μαριλένας Ria Hellebore Οι αλληλέγγυες γυναίκες με βοήθησαν να αρχίσω διαδικτυακές συνεδρίες με ψυχολόγο. Γνώρισα την Σοφία Μπεκατώρου στην δίκη της Αρετής Παλιού και μου είπε πολύ ευγενικά πως αν χρειάζομαι κάτι, ακόμα και στο εργασιακό κομμάτι, να μην διστάσω να της το πω. Η παρουσία όλων αυτών των γυναικών, μας κάνει να αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε μόνες. Θα κάτσουν μαζί μας στις αίθουσες, θα μας κρατάνε το χέρι, θα έχουν συχνή επικοινωνία μαζί μας. Είναι δίπλα μου την ώρα που εγώ καταρρέω μέσα στη δικαστική αίθουσα σε αυτή τη ψυχοφθόρα διαδικασία. Με κάνουν να νιώθω πως ο κόσμος μας δεν είναι μαύρος. Με κάνουν να μη χάνω την πίστη μου στους ανθρώπους. Και παράλληλα, συμβαίνει και το εξής: γυναίκες που έχουμε υποστεί βία κοινοποιούμε η μία την ιστορία της άλλης και συναντιόμαστε. Μαριλένα Βενέτη »Όσο πιο πολλές καταγγελίες κάνουμε, όσο πιο ανοιχτά μιλάμε για τις κακοποιήσεις που δεχόμαστε, τόσο περισσότερο θα βοηθάμε να αλλάξει το σύστημα της δικαιοσύνης. Πλέον είναι και οι δικαστές πιο ευαισθητοποιημένοι, και η δικονομική διαδικασία έχει πάψει να κωλυσιεργεί όπως συνέβαινε παλαιότερα. Έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας, αλλά η αρχή έγινε». Η ιστορία της Αρετής Την ιστορία της Αρετής Παληού, την διηγήθηκε η ίδια πριν από κάποιο καιρό στο Newsbeast, με όλες της τις λεπτομέρειες. Συνοπτικά, η υπόθεση έχει ως εξής: γνωστός δικηγόρος της Αθήνας, ο οποίος τότε ήταν 56 ετών και παντρεμένος, διέρρευσε στο διαδίκτυο προσωπικό υλικό της Αρετής αφού πρώτα την είχε αποπλανήσει και κακοποιήσει μαζί με μια συγγενή της. Η αποκάλυψη της Αρετής προκάλεσε ντόμινο εξελίξεων αφού άλλα δύο κορίτσια (αδελφές) δήλωσαν πως ο δικηγόρος τις είχε κακοποιήσει και εκείνες όταν ήταν αντίστοιχα 9 και 11 ετών. Αρετή Παληού Σε αυτή τη φάση, η Αρετή βρίσκεται στο στάδιο που η δίκη έχει ξεκινήσει ξανά. Η Αρετή μας μίλησε για αυτή την επίπονη διαδικασία. «Η κατάσταση στη δικαστική αίθουσα είναι πολύ δύσκολη. Ουσιαστικά κατηγορούμαι ότι εγώ τον αποπλάνησα όταν ήμουν 14 ετών. Ο ίδιος κατέθεσε ότι σωματικά και διανοητικά ήμουν γυναίκα, πράγμα που έκανε μέχρι και την πρόεδρο να του πει “μα ήταν παιδί!”. Είναι αδιανόητο ο κακοποιητής μου να είναι συνήγορος του εαυτού του. Είναι αδιανόητο να τον έχω στο ένα μέτρο δίπλα μου και να οφείλω να απαντάω στις ερωτήσεις του. Είναι αδιανόητο να κατηγορείται από τρία ανήλικα τότε παιδιά για ασέλγεια κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή, και να είναι ακόμη ενεργός δικηγόρος». H Αρετή Παληού, τέταρτη από αριστερά, δίπλα στην Σοφία Μπεκατώρου. Δίπλα από την Μπεκατώρου, η Μαριλένα Βενέτη και η Σίσσυ Βώβου από τη φεμινιστική οργάνωση ‘Το Μωβ’ , σε μια από τις δίκες της Αρετής Όσο για την υποστήριξη που και η ίδια βιώνει κάθε φορά που έρχεται μια δίκη, η Αρετή σημειώνει πως δεν πρόκειται για ένα καινούριο φαινόμενο, απλώς επιτέλους η κοινωνία ευαισθητοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Όπως σημειώνει η ίδια: «Από τότε που έγινε γνωστή η ιστορία μου, έχω πάντα δίπλα μου στις δίκες το Μωβ και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας και έτσι είναι που τα καταφέρνω να παρίσταμαι στις δίκες. Μέχρι πρόσφατα πήγαινα μόνο όταν έπρεπε να καταθέσω. Οι άνθρωποι αυτοί σε πείθουν ότι μπορείς να αντέξεις και έτσι, αντέχεις. Άλλωστε, το #metoo μας έχει ενώσει όλες. Τα media ασχολούνται με τα θύματα και τους δίνουν βήμα. Και όταν γνωρίζεις αλλά θύματα, δε σε νοιάζει καν να ξέρεις τι έχουν περάσει. Τους κάνεις απλά μια αυθόρμητη αγκαλιά που σημαίνει “σε πιστεύω“». Τι λέει για το θέμα η εκπρόσωπος μιας γυναικείας οργάνωσης Η Σίσσυ Βωβού, μια από τις πιο παλιές και γνωστές φεμινίστριες στην Ελλάδα, μέλος της ομάδας «Το Μωβ» έδωσε στο Newsbeast τη δική της άποψη για αυτό που έχει αλλάξει στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τις υποθέσεις βίας. Σίσσυ Βωβού Όπως μας λέει η ίδια: «Η αλληλεγγύη μας απέναντι στα θύματα, υφίσταται εδώ και 30 χρόνια, δεν είναι κάτι τωρινό. Βοηθούσαμε από τότε στην ψυχολογική υποστήριξη των θυμάτων και στη νομική τους εκπροσώπηση. Αυτές οι χρόνιες κινήσεις έβαλαν λοιπόν το λιθαράκι τους. Τα τελευταία χρόνια, οι δράσεις μαζικοποιήθηκαν και μπήκαν πολλές νέες γυναίκες στον χορό της αλληλεγγύης. Και εκεί που έξω από τα δικαστήρια ήμασταν 15 άτομα ξαφνικά γίναμε 150. Τα πράγματα άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό με την δίκη της Ελένης Τοπαλούδη. Αυτοί οι γονείς έκαναν μια πολύ δυνατή δουλειά και αφιερώθηκαν όχι απλώς στο θάνατο του παιδιού τους αλλά στο να μην ξανασυμβεί αυτό σε καμία κοπέλα. Η στάση και η μαχητικότητα τους είναι καταπληκτική και συνεχίζεται αμείωτη. Γιάννης Τοπαλούδης Και μετά από την υπόθεση της Τοπαλούδη ήρθε και αυτή της Σοφίας Μπεκατώρου. Εκεί η κοινωνία ταράχθηκε ακόμα περισσότερο. Παράλληλα, άλλαξε και η στάση των δημοσιογράφων απέναντι σε αυτές τις υποθέσεις. Το ‘τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε’ άρχισε να εξαλείφεται και να στηλιτεύεται. Η κοινωνία κατάλαβε ότι οι κακοποιητές και οι δολοφόνοι είναι προϊόντα μιας μακροχρόνιας κατάστασης ενδοοικογενειακής βίας στη χώρα μας. Για να επανέλθω στη Σοφία Μπεκατώρου, η παρουσία της στις δίκες έχει παίξει τεράστιο ρόλο ενώ η ίδια βοήθησε και την Αμαλία που κακοποιήθηκε από τον προπονητή της, να δημοσιοποιήσει την ιστορία της. H Σοφία Μπεκατώρου, δίνει το παρόν στη δίκη της υπόθεσης βιασμού 11 χρονης αθλήτριας από τον προπονητή της Πια, ο κάθε προπονητής θα σκέφτεται δέκα φορές πριν κάνει κάτι αντίστοιχο. Και την ίδια στιγμή, όλα αυτά έχουν κινητοποιήσει και τους δικαστές- οι δράστες οδηγούνται πολύ πιο γρήγορα στη φυλακή. Όσο για τα θύματα, μας τηλεφωνούν πια και μας λένε: “έχω δίκη- ελάτε, γράψτε για αυτό”. Νιώθουν ότι δεν είναι μόνες. Είναι αυτό ακριβώς που δεν έχει σταματήσει να λέει η Μπεκατώρου: “ποτέ καμία μόνη”. Αυτό λοιπόν έγινε πράξη». *Διαβάστε εδώ τη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε ο Γιάννης Τοπαλούδης στο Newsbeast Adblock test (Why?)

Το 1987 γεννήθηκε το πρώτο στην Ελλάδα -και τρίτο στον κόσμο- μωρό με τη μέθοδο της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Τότε μάλιστα ονομάστηκε «το πρώτο παιδί του σωλήνα», φράση που χρησιμοποιήθηκε για λίγα χρόνια ακόμα, μέχρι να εγκαταλειφθεί εντελώς αφού θεωρήθηκε στιγματιστική. Ήδη από τότε, η χώρα μας σημείωνε μεγάλες επιτυχίες στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Μάλιστα, από το 2005 και με τη σύμφωνη γνώμη της νομοθεσίας, διαδικασίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, που σε άλλες χώρες απαγορεύονταν -παρένθετη μητρότητα, δωρεά ωαρίων και εμβρύων σε ετερόφυλα ζευγάρια ή γυναίκες χωρίς σύντροφο- οδήγησαν στο να γίνει αυτό το κομμάτι ένα ισχυρό κομμάτι της συγκεκριμένης βιομηχανίας στην Ελλάδα. Της οποίας βιομηχανίας ο τζίρος εκτιμάται ότι αγγίζει παγκοσμίως τουλάχιστον τα 10 δις ετησίως. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, υπογόνιμοι είναι 80.000.000 άνθρωποι ενώ 16%-26% του γυναικείου πληθυσμού στις αναπτυγμένες χώρες προσπαθούν να αποκτήσουν παιδιά με ιατρική παρέμβαση. Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο, οι γυναικολόγοι που ασχολούνται στην Ελλάδα με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή θεωρούνται συχνά από τις γυναίκες που προσπαθούν να μείνουν έγκυες κάτι σαν «μικροί θεοί». Αρκετές γυναίκες μετά από πολλές προσπάθειες και δαπάνη τεράστιων ποσών αρχίζουν να αισθάνονται ότι πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης αυτής της βιομηχανίας και αρχίζουν να «αυτοοργανώνονται» και να ανταλλάσσουν βιώματα και πληροφορίες μέσα από διαδικτυακά φόρουμ συζήτησης για το συγκεκριμένο θέμα. Η Κατερίνα Σβολίμη, 41 ετών, προσπαθεί να μείνει έγκυος με τη διαδικασία της εξωσωματικής εδώ και 17 μήνες. Ξεκινώντας να μας περιγράφει την περίπτωσή της λέει τα εξής: «Παντρεύτηκα στα 39 μου και ο σύζυγός μου ήταν τότε 43 ετών. Επειδή όμως εκείνος είναι ναυτικός η εγκυμοσύνη είναι εξ’ ορισμού δύσκολη. Όταν είδα ότι δεν ερχόταν με φυσικό τρόπο και με δεδομένη την ηλικία μου, αποφάσισα να προσπαθήσω με εξωσωματική. Γρήγορα κατάλαβα ότι όλη αυτή η διαδικασία θα απαιτούσε πολλά, πολλά χρήματα. Οι ενέσεις κοστίζουν από 300 ως 400 ευρώ η κάθε μια. Όλα τα χρήματα που έχω δαπανήσει μέχρι στιγμής, από το παραμικρό φάρμακο, μέχρι την κορτιζόνη, τις ενέσεις και την κάθε εξέταση της χοριακής (σ.σ η ορμόνη, η οποία παράγεται στο σώμα της γυναίκας κατά τη διάρκεια της κύησης και αυτή που ανιχνεύεται στα ούρα ή στο αίμα για να επιβεβαιωθεί μια εγκυμοσύνη) κοντεύουν τα 20.000 ευρώ. Υπάρχει υποτίθεται μια κρατική επιτροπή από την οποία μπορείς να περάσεις. Εκτός από την ατελείωτη γραφειοκρατία της, πολλά από τα έξοδα που θα χρειαστούν στην πορεία δεν καλύπτονται και γενικώς μέχρι να γίνει δεκτή η αίτηση σου, αν γίνει, έχεις ήδη χάσει ατελείωτο χρόνο. Δεν θέλησα να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Άλλωστε, στην περίπτωση μας δεν υπάρχει σοβαρός ιατρικός λόγος που να συντρέχει, είναι απλά θέμα ηλικίας». Η Κατερίνα Σβολίμη Η ίδια έχει επίγνωση αυτών των δεδομένων. Όπως μας λέει: «Είχα ήδη διαβάσει επιστημονικές έρευνες και γνώριζα πως τα ποσοστά μιας επιτυχημένης προσπάθειας όσο μεγαλώνει η ηλικία πέφτουν. Έχω μείνει όμως έγκυος στο παρελθόν, όταν ήμουν νεότερη. Σε κάθε περίπτωση, αν ένας γιατρός δεν θέλει να σε παραμυθιάσει θα σου μιλήσει έξω από τα δόντια για αυτό». Στα μισά της διαδρομής και μετά από τέσσερις αποτυχημένες εμβρυομεταφορές η Κατερίνα άλλαξε γιατρό. «Ο πρώτος μού φάνηκε στυγνός εκμεταλλευτής. Μεγάλο όνομα, αλλά είχα καταλάβει ότι όσο περνούσε ο καιρός είχε αφήσει το αντικείμενο και τις εξελίξεις του και έμεινε να κυνηγάει το χρήμα. Διαβάζοντας στα φόρουμ και τις ιστορίες άλλων γυναικών συνειδητοποίησα το εξής- πολλοί γιατροί δεν σε παραπέμπουν εξ ’αρχής στο να ψαχτείς συνολικά. Και το κάνουν αυτό γιατί ξέρουν ότι η εξωσωματική είναι ένα εμπόριο ελπίδας. Πολλοί, ξεκινούν να σε “ερευνούν” μετά από την τέταρτη αποτυχημένη προσπάθεια. Πολλές μα πάρα πολλές γυναίκες στα φόρουμ, αναφέρουν ότι συγκεκριμένα προβλήματα τους βρέθηκαν μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες. Όσο για τη στήριξη που παίρνει από τον άντρα της η Κατερίνα λέει πως: «ευτυχώς, είναι μεγάλη. Μου έχει εμπιστοσύνη, ξέρει ότι δεν είμαι άνθρωπος ‘πρόβατο’ και με ακολουθεί. Και κάτι που κατάλαβα μέσα από αυτή την ιστορία είναι πως ακόμα και αν δεν τα καταφέρουμε, αφού έχουμε βάλει ένα όριο σε όλο αυτό, θα είμαστε καλά ανεξαρτήτως παιδιού». Τα καλά και τα κακά των φόρουμ όπου συζητείται non stop το θέμα Όπως και τα ιδιωτικά κέντρα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, τα οποία είναι δεκάδες σε όλη τη χώρα, έτσι και τα φόρουμ συζήτησης της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, εκεί όπου κάθε γυναίκα συζητά τη δική της μικρή ιστορία, είναι και αυτά πολλά και «συσπειρώνουν» πλήθος γυναικών με τα ποστ να «πέφτουν» με καταιγιστικούς ρυθμούς. Όπως λέει η Κατερίνα: «Είμαι μέλος σε αρκετά φόρουμ και βλέπω πολλά. Γυναίκες να συζητούν για τις βιταμίνες και τα σκευάσματα που πιστεύουν ότι θα τις βοηθήσουν. Βλέπεις συμβουλές για να τραβάς τα μαλλιά σου. Βλέπω και πολλές γυναίκες που είναι επίμονες με την υποβοηθούμενη τεκνοποίηση πέραν του κανονικού. Ένας βασικός λόγος που τους συμβαίνει αυτό είναι γιατί ξέρουν ότι δεν έχουν μέλλον και στο κομμάτι της υιοθεσίας, το οποίο στην Ελλάδα είναι κάκιστο. Πολλές από αυτές δεν θα προσπαθούσαν τόσο αν ήξεραν ότι μπορούν να τα καταφέρουν με την υιοθεσία.Κάποια στιγμή, όλη αυτή η προσπάθεια μέσω εξωσωματικής γίνεται μονομανία. Κόντεψα και εγώ κάποια στιγμή να τρελαθώ και τότε είπα στον εαυτό μου: “σταμάτα, δεν είσαι εσύ αυτή”. Η Κατερίνα Σβολίμη Κάποιες φορές βλέπεις και ζήλια και ανταγωνισμό ανάμεσα στις γυναίκες που γράφουν για τα προβλήματά τους. Από ένα σημείο και έπειτα, η εξωσωματική γίνεται εθισμός. Ξυπνάς το πρωί και λατρεύεις το ότι έχεις ραντεβού με τον γυναικολόγο και αύριο με τον ενδοκρινολόγο και μεθαύριο με τον αιματολόγο. Σαν να έχεις φτιάξει ένα νέο σύμπαν ζωής. Η συνεχής προσπάθεια σε κατατρώει. Αν δεν έχεις ισχυρές αντιστάσεις, σε ρουφάει εντελώς. Από την άλλη, μέσα σε αυτή τη συχνή παράνοια των φόρουμ, οι γυναίκες είναι βοηθητικές μεταξύ τους ενώ ανταλλάσσουν και πολύτιμες πληροφορίες. Μια που γνωρίζει έναν καλό ενδοκρινολόγο αναπαραγωγής θα τον συστήσει στις υπόλοιπες. Και τον καινούργιο γυναικολόγο που έχω τώρα και με τον οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένη, σε φόρουμ τον βρήκα». «Θέλω τουλάχιστον ο γιατρός να θυμάται το ιστορικό μου όταν με βλέπει» Η Αγγελική Μπουσιούτα, 35 χρονών, ξεκίνησε να προσπαθεί να μείνει έγκυος με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή πριν από δύο χρόνια. Μέχρι τότε, είχε ήδη προσπαθήσει με φυσικό τρόπο για αρκετά χρόνια. Η Αγγελική, γνώρισε την Κατερίνα σε μια ιατρική αίθουσα ενός ιδιωτικού κέντρου υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Η Αγγελική θυμάται καλά αυτή τη στιγμή. «Ήμασταν και οι δύο στο κρεβάτι της ωοληψίας και οι δύο ναρκωμένες και μας χώριζε μια κουρτίνα. Τώρα, δεν υπάρχει μέρα που να μην επικοινωνήσουμε. Έχουμε αναπτύξει μια φοβερή σχέση γιατί, κακά τα ψέματα, ο άνθρωπος που βιώνει την ίδια διαδικασία με εσένα είναι ο μόνος που μπορεί να συναισθανθεί στο 100% τι περνάς». Η Αγγελική Μπουσιούτα Ξεκινώντας να περιγράφει τη δική της ιστορία, η Αγγελική λέει ότι είναι μαζί με τον σύζυγό της από όταν ήταν κι οι δύο 17 χρονών (ο άντρας της έχει την ίδια ηλικία με εκείνη). Όπως περιγράφει η ίδια: «Για αρκετά χρόνια προσπαθούσαμε με ηρεμία. Στη συνέχεια και δεδομένου ότι δεν βρέθηκε κάποιο πρόβλημα σε εμένα ή στον σύζυγο, ο γυναικολόγος που είχα τότε, ξεκίνησε τις προσπάθειες για εξωσωματική με χαμηλές δόσεις και όχι πολλές ορμόνες. Έκανα προσπάθεια κάθε δύο μήνες. Βγήκαν ωάρια για πέντε προσπάθειες με τη διαδικασία να συνεχίζεται». Ένα από αυτά που κρατάει τώρα πιο έντονα μέσα της η Αγγελική είναι η άγνοια των δεδομένων που έχουν οι περισσότερες γυναίκες όταν ξεκινούν αυτή τη διαδικασία. «Την πρώτη φορά που η χοριακή βγήκε θετική, θεωρούσα πως όλα είναι τέλεια. Αυτή είναι πια η πιο δύσκολη ημέρα- η μέρα της χοριακής. Νομίζεις ότι περνούν 10 χρόνια από πάνω σου. Βγήκε θετική λοιπόν την πρώτη φορά και είπα: “εδώ είμαστε, πάμε!”. Τελικά προσγειώνεσαι απότομα. Δεν σε έχουν ενημερώσει ούτε για τις ισχυρές πιθανότητες να μην διπλασιαστεί η χοριακή, ούτε για τις πιθανότητες αποβολής, ούτε για τις πιθανότητες για εξωμήτριο, τίποτα από όλα αυτά. Έπαθα σοκ όταν μερικές εβδομάδες αργότερα μου είπαν ότι ο σάκος είναι κενός. Κανονικά, ένα σωστό κέντρο αναπαραγωγής θα έπρεπε να απαρτίζεται από ένα τιμ γιατρών- ενδοκρινολόγος, ψυχολόγος κτλ τα οποία να είναι μέσα στο πακέτο των πολλών χρημάτων που πληρώνεις. Πρόκειται για μια διαδικασία για γερά νεύρα- την πρώτη φορά να μιλάς κάθε μέρα με τον γυναικολόγο και να σου λέει “πήραμε τόσα ωάρια” και ξανά την επόμενη και την παραεπόμενη με το άγχος να χτυπάει κόκκινο μέχρι να μάθεις πόσα θα συγκεντρωθούν συνολικά. Και μετά νέο άγχος για την εμβρυομεταφορά. Επί έναν ολόκληρο χρόνο ασχολούμουν με την εξωσωματική σαν ρομπότ, non stop. Κάπου εκεί και διαβάζοντας τις εμπειρίες άλλων γυναικών στα φόρουμ, έκανα ένα διάλειμμα γιατί κατάλαβα ότι για να μείνεις έγκυος δεν φτάνει ένας καλός γυναικολόγος, αλλά ότι έπρεπε να διερευνήσω και άλλα θέματα. Όπως και η Κατερίνα, έτσι και εγώ, δεν είδα να γίνονται αναλυτικές εξετάσεις πριν προχωρήσω. Δεν ήθελα ούτε εγώ να περάσω από δημόσια επιτροπή- ζητούν τόσες πολλές εξετάσεις που μέχρι να κλείσεις τα ραντεβού στο δημόσιο σύστημα υγείας έχεις χάσει πολύ χρόνο. Γραφειοκρατία και ψυχική ταλαιπωρία. Επιπρόσθετα, άνθρωποι σαν εμένα και τον άντρα όπου για το δικό μας πρόβλημα οι γιατροί έχουν καταλήξει στο “υπογόνιμο ζευγάρι για αδιευκρίνιστο λόγο” σχεδόν αποκλειόμαστε από αυτή τη διαδικασία. Άλλαξα λοιπόν γιατρό αφού κατάλαβα ότι τα πολύ μεγάλα και φτασμένα ονόματα σε αντιμετωπίζουν σαν άλλο ένα νούμερο στις πολλές πελάτισσες τους. Εγώ έχω ανάγκη από μια μίνιμουμ ανθρώπινη ζεστασιά από τον γιατρό μου. Να θυμάται τουλάχιστον όποτε με βλέπει τη φαρμακευτική αγωγή μου και το ιστορικό μου. Είχαν ήδη υπάρξει φορές που έπαιρνα 17 χάπια την ημέρα και είχα πρηστεί φοβερά. Ο ενδοκρινολόγος που βρήκα μετά μου είπε ότι αυτή η δόση θα μπορούσε να είχε προκαλέσει υπερδιέγερση ορμονών. Στην αρχή της διαδικασίας όμως δεν μου μιλούσε κανείς για όλα αυτά». Η Αγγελική Μπουσιούτα Η Αγγελική εξηγεί και πως επηρεάζει ένα ζευγάρι αυτή η φορτωμένη με τόση ελπίδα και προσδοκίες και πολλές φορές και με τόση ματαίωση και απογοήτευση, διαδικασία. Όπως λέει η ίδια: «ξέρω αρκετά ζευγάρια που χώρισαν στη διαδρομή και κατηγόρησε ο ένας τον άλλο για το ποιανού ήταν το “λάθος”. Αυτή η διαδικασία είτε θα σε φέρει πιο κοντά, είτε θα σε χωρίσει. Εμείς, κάθε φορά που ξεκινάμε μια νέα προσπάθεια ερχόμαστε ακόμα πιο κοντά. Παίζει ρόλο και το ότι πριν ξεκινήσουμε κάναμε μια μεγάλη συζήτηση. Μιλήσαμε για όλα- τι deadline θα βάλουμε στις προσπάθειες και τι θα κάνουμε στο τέλος αν δεν μας συμβεί αυτό που θέλουμε. Είπαμε πως ακόμα και να φανεί στη διαδρομή πως ένας από τους δύο έχει το θέμα, το πρόβλημα θα είναι πάντα κοινό. Τον τελευταίο καιρό έβαλα το όριο μου. Άλλωστε, τα χρήματα είναι τεράστιο μέρος αυτής της διαδικασίας και δυστυχώς όποιος δεν τα έχει, αλλά έχει κάποιο πρόβλημα υπογονιμότητας, σχεδόν αποκλείεται από αυτή τη διαδικασία στη χώρα μας. Ξεκινάς έχοντας ένα ποσό στο κεφάλι σου για την πρώτη προσπάθεια (4.000 με 5.000 ευρώ), και αρχίζουν και φεύγουν τα 50άρικα και τα 100άρικα για τις διάφορες εξετάσεις χωρίς να το καταλαβαίνεις. Μέχρι στιγμής έχουμε δώσει πάνω από 10.000 ευρώ. Να πω όμως ότι τα φόρουμ συζήτησης, τα σημεία δηλαδή που συσπειρώνονται όλες οι γυναίκες που προσπαθούν να κάνουν εξωσωματική έχουν για εμένα θετικό πρόσημο μέσα στα όποια προβλήματα εντοπίζει κανείς εκεί. Η αλληλοβοήθεια είναι μεγάλη. Βλέπω για παράδειγμα συνέχεια γυναίκες που τους έχουν περισσέψει ενέσεις και άλλα βασικά φάρμακα της διαδικασίας, πανάκριβα και τα χαρίζει η μια την άλλη». «Ζευγάρια συνεχίζουν την προσπάθεια χωρίς να δίνονται απαντήσεις» Η Σοφία Καλανταρίδου, Καθηγήτρια Μαιευτικής, Γυναικολογίας και Στείρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Πρόεδρος της Εθνικής Αρχής Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής από το Νοέμβριο του 2018 έως τον Οκτώβριο του 2020 έχει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα να πει για το ζήτημα από ιατρικής απόψεως. Κατ’ αρχάς, η ίδια εξηγεί πως στο 40% των περιπτώσεων η υπογονιμότητα οφείλεται σε γυναικείο παράγοντα, σε 40% σε ανδρικό και σε 20% και στους δύο. Όπως εξηγεί η κα Καλανταρίδου: «οι βασικές εξετάσεις στις οποίες πρέπει να υποβληθεί ένα ζευγάρι με υπογονιμότητα πριν προχωρήσει σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ορίζονται από την κείμενη νομοθεσία. Βέβαια, οι εξελίξεις στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι καταιγιστικές και οι διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες συνεχώς υπαγορεύουν περαιτέρω ενδελεχείς ελέγχους, ιδιαίτερα όταν έχουν προηγηθεί αποτυχημένες προσπάθειες τεκνοποίησης με υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Μία μελέτη στις ΗΠΑ περισσοτέρων από μισό εκατομμύριο κύκλων εξωσωματικής γονιμοποίησης έδειξε ότι η πιθανότητα επίτευξης κύησης μετά την πρώτη προσπάθεια είναι 36%, μετά τη δεύτερη προσπάθεια 48% και μετά την τρίτη προσπάθεια 53%. Αν όμως ένα ζευγάρι δεν επιτύχει κύηση μετά από τρεις προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, μετά τα αποτελέσματα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. Η επιτυχία επίτευξης κύησης εξαρτάται κατά ένα μεγάλο ποσοστό από την ηλικία της γυναίκας. Η πιθανότητα επίτευξης κύησης σε κάθε εμμηνορρυσιακό κύκλο μιας γυναίκας 30 ετών είναι 20%, ενώ η πιθανότητα αυτή μιας γυναίκας 40 ετών είναι λιγότερο από 5% και μειώνεται ακόμη περισσότερο μετά την ηλικία των 45 ετών. Αυτά τα ποσοστά ισχύουν είτε πρόκειται για αυτόματη σύλληψη είτε για εξωσωματική γονιμοποίηση». Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας (European Society of Human Reproduction and Embryology, ESHRE) το 2016 έγιναν στην Ελλάδα συνολικά 27.976 θεραπείες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής σε 13.922 γυναίκες ηλικίας 15-45 ετών, εκ των οποίων οι 4.462 αφορούσαν κύκλους με δωρεά ωαρίων και οι 4.785 κύκλους με εμβρυομεταφορά κατεψυγμένων εμβρύων. Η Σοφία Καλανταρίδου Να σημειωθεί εδώ πως σύμφωνα με την κα Καλανταρίδου, στην Ελλάδα, η παροχή υπηρεσιών ιατρικής υποβοήθησης της αναπαραγωγής είναι υψηλού επιπέδου, διασφαλίζοντας υπηρεσίες ασφαλείς, αξιόπιστες και με υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Όπως λέει η ίδια: «Η χώρα μας αποτελεί πόλο έλξης πολιτών από πολλές χώρες του κόσμου που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν με μεθόδους της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής». Ως εδώ όλα καλά. Παρόλα αυτά, όπως τονίζει η έμπειρη γυναικολόγος: «στην Ελλάδα, υπάρχει δυστυχώς έλλειμμα πληροφόρησης των νέων ζευγαριών σε θέματα αναπαραγωγικής υγείας και υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Για παράδειγμα, πολλά ζευγάρια δεν γνωρίζουν ότι σε αρκετά δημόσια νοσοκομεία υπάρχουν Μονάδες Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Την έλλειψη πληροφόρησης την είδαμε να συμβαίνει πρόσφατα και με το ζήτημα του εμβολιασμού των εγκύων έναντι του κορωνοϊού SARS-CoV-2, με αποτέλεσμα το θάνατο ανεμβολίαστων εγκύων. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, οι πληροφορίες είναι αναλυτικές και εμφανείς σε έναν δημόσιο κεντρικό ιστότοπο, π.χ στη Βρετανία σημαντική πηγή πληροφόρησης είναι η Βρετανική Αρχή Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (Human Fertilisation and Embryology Authority, HFEA, https://www.hfea.gov.uk/)». Ένα άλλο πρόβλημα που εντοπίζει η κα Καλανταρίδου είναι πως μετά την τρίτη αποτυχημένη προσπάθεια θα πρέπει να γίνει περαιτέρω έλεγχος, πριν την επόμενη προσπάθεια υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Όπως όμως υπογραμμίζει η ίδια: «Δυστυχώς παρατηρείται το φαινόμενο να συνεχίζει ένα ζευγάρι τις προσπάθειες χωρίς να δοθούν απαντήσεις για τις προηγούμενες αποτυχημένες προσπάθειες. Βλέπουμε επίσης, για παράδειγμα, ζευγάρια που έχουν επανειλημμένες αποβολές να υποβάλλονται σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ενώ θα έπρεπε να υποβληθούν στον απαραίτητο κλινικο-εργαστηριακό έλεγχο και αντιμετώπιση, σύμφωνα με τις διεθνείς κατευθυντήριες οδηγίες. Έχει τύχει αρκετές φορές, στα δημόσια νοσοκομεία να έρχονται ζευγάρια, μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες και σε προχωρημένη πια ηλικία για εγκυμοσύνη, ως μια τελευταία λύση και έχοντας ήδη ξοδέψει μια μικρή περιουσία στις προηγούμενες προσπάθειες τους. Γι’ αυτό και είναι σημαντική η ύπαρξη ψυχολόγου σε κάθε Μονάδα Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής, καθώς και η σωστή ενημέρωση του ζευγαριού ώστε να αποφασίζει πότε θα πρέπει να προχωρήσει σε νέα προσπάθεια επίτευξης κύησης ή να σταματήσει και να αναζητήσει άλλες λύσεις». Adblock test (Why?)

Μια TikToker ανέβασε ένα βίντεο στο δημοφιλές social media στο οποίο επιχειρηματολογεί πάνω στο γιατί πιστεύει ότι οι γυναίκες δεν πρέπει να πληρώνουν τον μισό λογαριασμό όταν βγαίνουν ραντεβού με έναν άντρα. Και έχει προκαλέσει μία αρκετά ζωηρή και ενδιαφέρουσα συζήτηση. Στο βίντεο του TikTok, η Kiera Breaugh ισχυρίστηκε ότι οι άνδρες δεν πρέπει να περιμένουν από μια γυναίκα να μοιραστεί μαζί τους το λογαριασμό σε ένα ραντεβού. Και αν το κάνουν, είναι άλλη μία «επίδραση της πατριαρχίας» και δείγμα σεξισμού. «Ένα από τα πιο ύπουλα και γελοία αποτελέσματα της πατριαρχίας είναι οι γυναίκες να πληρώνουν 50/50», είπε η TikToker. «Οι άντρες που κυκλοφορούν λένε: “Είναι 2021, ίσα δικαιώματα, σωστά; Θα πληρώσεις 50/50”. Το γεγονός ότι οι άνδρες περιμένουν 50/50 από τις γυναίκες όταν οι γυναίκες δεν παίρνουν το 50% από τίποτα». Ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι, σε σύγκριση με τους άνδρες, οι γυναίκες δεν λαμβάνουν το 50% των «χρημάτων», της «ασφάλειας», του «προνομίου» ή του «χώρου» που καταλαμβάνουν οι ίδιοι. «Πληρώστε ίσα ποσά, παρόλο που δεν έχετε ίσα δικαιώματα», πρόσθεσε η Breaugh. «Καταλαβαίνεις πόσο γελοίο είναι αυτό;» «Κάντε τις τσέπες τους να πονέσουν» Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε ότι το να ζητήσει από μια γυναίκα να μοιραστούν το λογαριασμό σε ένα ραντεβού είναι ένας τρόπος για τους άνδρες να «προσποιηθούν ότι οι γυναίκες είναι ίσες, προτού γίνουν ίσες πραγματικά». «Κάντε τους να πονάνε στις τσέπες του», κατέληξε το βίντεο. Το βίντεο έχει περισσότερες από 480.000 προβολές μέχρι στιγμής, με τους χρήστες του TikTok στα σχόλια να συμφωνούν με την άποψη του Breaugh και να ισχυρίζονται ότι οι άνδρες δεν θέλουν ποτέ να μοιράσουν άλλες ευθύνες με τις γυναίκες, όπως τα «οικιακά καθήκοντα». «Άπειροι άνδρες θέλουν μόνο 50/50 οικονομικά, αλλά ποτέ δεν είναι 50/50 οικιακές υποχρεώσεις ή ανατροφή παιδιών», έγραψε ένα άτομο. Ένα άλλο άτομο είπε: «Το να βγάζεις λιγότερα χρήματα από έναν άντρα, να δουλεύεις τις ίδιες ώρες, να πρέπει να κάνεις το 90% των δουλειών του σπιτιού… Το 50/50 είναι απάτη». «Τα ραντεβού είναι για να δείξουν τα καλύτερα σημεία των σχέσεων», έγραψε ένας χρήστης. «Αν έχει προβλήματα με το να δειπνήσει έξω και να πληρώσει για σένα τώρα, μάλλον θα χειροτερέψει στο μέλλον». Ωστόσο, υπήρξαν και εκείνοι που ισχυρίστηκαν ότι οι άνδρες δεν πρέπει να υποχρεωθούν να πληρώσουν. «Απλώς πλήρωσε για το φαγητό σου αγαπητή. Μην εξαρτάσαι από έναν άντρα», έγραψε ένα άτομο, ενώ ένα άλλο είπε: «Λυπάμαι για τις γυναίκες που σκέφτονται έτσι». Σύμφωνα με το Pew Research Center, τα δεδομένα δείχνουν ότι η διαφορά στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων έχει παραμείνει ουσιαστικά η ίδια εδώ και 15 χρόνια. Αφού εξέτασε μια ανάλυση των εργαζομένων πλήρους και μερικής απασχόλησης από το 2020, το κέντρο διαπίστωσε ότι οι γυναίκες κέρδιζαν το 84% σε σχέση με τον μισθό των ανδρών. Αν οι γυναίκες έβγαζαν τόσα χρήματα με τους άνδρες το 2020, θα έπρεπε να αναλάβουν «έξτρα 42 ημέρες εργασίας». Σύμφωνα με το Harvard Business Review, οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι «ανοιχτοί σχετικά με τα χρήματα από την πρώτη στιγμή» και δεν πρέπει να κάνουν υποθέσεις σχετικά με το ποιος θα πληρώσει για την ημερομηνία. «Αν θέλετε να φροντίσετε τον έλεγχο, είναι καλύτερο να μετρήσετε πρώτα πώς νιώθει το άλλο άτομο για αυτό», λέει η δημοσίευση. «Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να πείτε: «Πώς πρέπει να χειριστούμε τον λογαριασμό; Ξέρω ότι αυτές οι συζητήσεις είναι λίγο άβολες, αλλά θα ήθελα να το καλύψω αν δεν σε πειράζει». Adblock test (Why?)

Μια νεαρή πιλότος έγινε η νεότερη γυναίκα που πέταξε μόνη της σε όλο τον κόσμο με το αεροπλάνο της σε ένα εξαιρετικά δύσκολο challenge που κράτησε εν τέλει 5 μήνες. Η 19χρονη Ζάρα Ράδερφορντ, προσγειώθηκε στο Kortrijk-Wevelgem στο Βέλγιο, δύο μήνες αργότερα από ότι είχε προγραμματιστεί ως αποτέλεσμα των δυσμενών καιρικών συνθηκών. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της πέρασε ένα μήνα κολλημένη στο Nome της Αλάσκας και 41 ημέρες στη Ρωσία. Κατά την επιστροφή της στο Βέλγιο, την πρώην μαθήτρια του σχολείου St Swithun, Winchester, υποδέχτηκαν η οικογένειά της, δημοσιογράφοι και φίλοι της. Μάλιστα στις αρχές Ιανουαρίου είχε περάσει και από την Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο. Την συνόδευαν στην προσγείωσή της τέσσερα αεροπλάνα της βελγικής ομάδας ομάδας επίδειξης Red Devils. Μετά την προσγείωση, τυλίχθηκε με βρετανικές και βελγικές σημαίες και είπε στους δημοσιογράφους: «Είναι πραγματικά τρελό, δεν το έχω επεξεργαστεί αρκετά». Στη συνέντευξη ανέφερε ότι ήταν «τόσο χαρούμενη» που κατάφερε να ολοκληρώσει την πρόκληση να πετάξει 32.000 μίλια (51.000 km). Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισε και πότε φοβήθηκε περισσότερο «Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να πετάω πάνω από τη Σιβηρία – έκανε πολύ κρύο. -35 βαθμούς Κελσίου και αν ο κινητήρας σταματούσε, θα ήμουν ώρες μακριά από τη διάσωση. Δεν είμαι σίγουρη ότι θα είχα επιβιώσει», είπε η νεαρή πιλότος. «Ανυπομονώ να πω στους ανθρώπους τις εμπειρίες μου και να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να κάνουν κάτι τρελό στη ζωή τους. Ο γύρος της Γης από αέρος περιλάμβανε περισσότερες από 60 στάσεις σε πέντε ηπείρους και ξεκίνησε στις 18 Αυγούστου. Η Βρετανο-Βέλγίδα αεροπόρος, της οποίας οι γονείς είναι και οι δύο πιλότοι, είπε ότι ήλπιζε να εμπνεύσει και άλλα κορίτσια να ασχοληθούν με τα επαγγέλματα STEM (επιστήμη, τεχνολογία, μηχανική και μαθηματικά). Η πρόκληση έγινε δυνατή από χορηγούς, συμπεριλαμβανομένου του πρώην σχολείου της στο Hampshire, και της Shark – της Σλοβακικής κατασκευάστριας του αεροσκάφους Shark UL. Το πρώην σχολείο της ήταν από τα πρώτα που συνεχάρη τη Zara, γράφοντας στο Twitter ότι ήταν «υπερήφανο» για το επίτευγμά της. Huge congratulations to our 2021 Head of Finlay, Zara Rutherford, who has just set a number of world records by completing her round-the-world flight! Super proud of her work to promote STEM subjects to girls around the world. #StSwithunsgirlsflyfurther #GirlsWhoCode @fly_zolo— St Swithun's Finlay House (@StSwithunsFin) January 20, 2022 Πέρα από το ότι είναι η νεότερη γυναίκα που ολοκλήρωσε την πρόκληση, η κα Ράδερφορντ είναι η πρώτη γυναίκα που έκανε τον γύρο του κόσμου με ένα υπερελαφρό αεροσκάφος και η πρώτη Βελγίδα που έκανε τον γύρο του κόσμου μόνη της αεροπορικώς. Όμως, παρά τις αλλαγές, η κα Ράδερφορντ παρέμεινε στο Μαγκαντάν για μια εβδομάδα και μετά στο Αγιάν για τρεις εβδομάδες. Και αφού ο καιρός ανάγκασε μια απρογραμμάτιστη στάση στο Bandar Udara Rhahadi Osman στην Ινδονησία, κοιμήθηκε στο τερματικό σταθμό για δύο νύχτες επειδή δεν είχε τα απαραίτητα έγγραφα για να φύγει από το αεροδρόμιο. Παρά τις αναποδιές, και αφού πέρασε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά μακριά από την οικογένειά της, η έφηβη εμφανίστηκε χαρούμενη και χαμογελαστή στις ενημερώσεις της στο Instagram. Είπε ότι μια νέα πρόκληση που θα την ενδιέφερε είναι να πετάξει μέσα από τους καπνούς των mega fires στην Καλιφόρνια. Τα όργανά της δυσλειτουργούσαν επίσης στο Νέο Μεξικό λόγω ενός μπλοκαρισμένου σωλήνα και ένα σκασμένο λάστιχο την άφησε ακινητοποιημένη στη Σιγκαπούρη τα Χριστούγεννα. Ενώ βρισκόταν στη Βερακρούζ του Μεξικού, έζησε έναν ισχυρό σεισμό ενώ βρισκόταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου της στον έκτο όροφο. Είπε: «Ξαφνικά το κτίριο άρχισε να ταλαντεύεται. Δεν νομίζω ότι έχω τρέξει πιο γρήγορα στις σκάλες. Πραγματικά περίμενα το πιο επικίνδυνο μέρος αυτού του ταξιδιού να είναι στον αέρα.» Ενώ ως την πιο τρομακτική της στιγμή είπε ότι ήταν στη Σιγκαπούρη όταν βρέθηκε πολύ κοντά σε μία καταιγίδα που περιελάμβανε και κεραυνούς. Adblock test (Why?)

Από την οθόνη. Από κοντά. Με μάσκα μέσα στην τάξη. Με μάσκα και στο διάλειμμα. Πίσω στο σπίτι. Ξανά πίσω στο σχολείο. Με ένα self test την εβδομάδα. Με δύο. Με τρία. Φροντιστήριο και ξένες γλώσσες από την οθόνη ακόμα και γυμναστική και λογοθεραπεία σε παιδιά με μαθησιακές διαταραχές από την οθόνη. «Μην αγκαλιάζεις τον παππού και την γιαγιά». Συγγενείς που νοσούν, νοσηλεύονται ή και χάνονται. Παρότι τα παιδιά θεωρούνται παραδοσιακά… παιδιά και ως τέτοια, εκ φύσεως ανθεκτικά, ανέμελα έως και ανεπηρέαστα μέσα στην προστατευτική αγκαλιά της οικογένειας, οι ειδικοί σημειώνουν πως εν μέσω πανδημίας τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και πως εντός τους συμβαίνουν διεργασίες που αυτή τη στιγμή δεν είναι ορατές – ή και σε κάποιες περιπτώσεις είναι- οι οποίες αλλάζουν «υπόγεια» τον τρόπο που τα παιδιά ζουν την πιο ανέμελη στιγμή τους. Συζητήσαμε το παραπάνω θέμα με την κα Αλεξάνδρα Καππάτου, έμπειρη ψυχολόγο και παιδοψυχολόγο αλλά και συγγραφέα εννιά βιβλίων ψυχολογίας παιδιών και εφήβων. Η ίδια δε στάθηκε μόνο στο θέμα των παιδιών αλλά ξεκίνησε από τη δική μας ψυχολογία, των «μεγάλων», για να μας δείξει τον ντόμινο μηχανισμό που ακολουθεί το πρόβλημα μέχρι να φτάσει στα παιδιά. Κα Καππάτου βρισκόμαστε σε μια στιγμή που το γενικό αίσθημα του κόσμου απέναντι στην πανδημία είναι ξανά πολύ αρνητικό, ολοκαίνουργιο θα έλεγε κανείς. Πως βιώνουν μικροί και μεγάλοι αυτή τη νέα στροφή της κατάστασης που μοιάζει ανεξέλεγκτη; Ξαφνικά όλοι πάγωσαν ξανά. Για άλλη μια φορά είμαστε εκτεθειμένοι όχι μόνο σε ένα νέο στέλεχος του ιού αλλά και σε μια νέα έξαρση της τρομολαγνίας. Μετράμε κάθε μέρα χιλιάδες κρούσματα και ακούμε καθημερινά εφιαλτικές εκτιμήσεις. Εκεί όπου ο κόσμος πίστευε ότι η κατάσταση έχει ελεγχθεί και πως περνάμε στην φάση της ελευθερίας, ξαφνικά μπήκαμε σε μια νέα έξαρση του ιού που μεταδίδεται μάλιστα με φρενήρη ρυθμό. Ενεργοποιήθηκε συλλογικά εκ νέου ο πανικός. Δημιουργούνται νέα μεγάλα ερωτηματικά στους πολίτες και νέα αγωνία. Τα παραπάνω συναισθήματα μεταφέρονται αυτόματα και αυτούσια στα παιδιά. Οι έξοδοι και η ανεμπόδιστη χαρά, αυτά που για τόσο καιρό παλέψαμε να κατακτήσουμε, μοιάζει να μας τα ξαναπαίρνουν πίσω. Και μέσα σε όλα αυτά, τα μηνύματα που μας έρχονται είναι διφορούμενα- άλλοι μας λένε ότι αυτό που βιώνουμε είναι το τέλος της πανδημίας και άλλοι ότι μπορεί να ακολουθήσει και νέα μετάλλαξη. Το ισχυρό ψυχολογικό αποτύπωμα που θα αφήσει λοιπόν αυτός ο νέος κύκλος δεν το γνωρίζουμε ακόμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι προσαυξάνεται η καχυποψία των ανθρώπων στον διπλανό τους- αν είναι εμβολιασμένος ή όχι αν έχει νοσήσει και δεν το λέει, που πηγαίνει, ποιους βλέπει κ.ο.κ. Άλλωστε, τώρα η απειλή της νόσησης έγινε απόλυτα χειροπιαστή και για τους ίδιους τους εμβολιασμένους. Όσο για τα παιδιά, μόλις είχαν πετύχει να προσαρμοστούν στη ρουτίνα της σχολικής τους ζωής μετά από δυο χρόνια σχεδόν, αυτής της πρωτοφανούς κατάστασης και τώρα όλα διακυβεύονται πάλι. Πέφτουν κι αυτά εκ νέου… στην τρύπα της ανασφάλειας και του φόβου μιας και τα σχολεία βρίσκονται στο επίκεντρο της συζήτησης εδώ και εβδομάδες. Δυστυχώς σε αυτό το timing το πηγάδι μοιάζει να μην έχει πάτο. Και αυτό είναι κάτι που προκαλεί φόβο, θυμό, αγανάκτηση και τεράστια ανασφάλεια κυρίως στους ενήλικες. – Και πως νιώθουν πιο συγκεκριμένα τα παιδιά μέσα σε αυτή την κατάσταση; Ευτυχώς, τα παιδιά έχουν μια εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής. Όλο το στοίχημα στη δική τους πρόσληψη και ερμηνεία της πληροφορίας είναι ο τρόπος που οι γονείς τους μεταφέρουν τα ερεθίσματα. Ήδη όμως έχει περάσει αρκετός καιρός και γενικά φαίνεται ότι έχουν εξοικειωθεί με την κατάσταση. – Και αν οι γονείς είναι δυστυχώς πολύ αγχωμένοι ή δεν μπορούν να ελέγξουν πάντα τον εαυτό τους; Πως θα επηρεαστούν και θα αντιδράσουν τα παιδιά στη συνέχεια; Τότε, άθελά τους θα μεταφέρουν το άγχος στα παιδιά τους που αυτό εκδηλώνεται με διάφορους μεταμφιεσμένους τρόπους στους οποίους δεν πάει η σκέψη μας. Ένας από αυτούς, είναι οι διαταραχές στον ύπνο τους. Ειδικά για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας αυτός είναι ένας ισχυρός δείκτης για εμάς τους ειδικούς ψυχικής υγείας. Για παράδειγμα, αρνούνται ή καθυστερούν να πάνε για ύπνο, έχουν εφιάλτες, ο ύπνος τους είναι διακεκομμένος, κάνουν επιδρομές στο κρεβάτι των γονιών ή ακόμη κοιμούνται περισσότερο από το κανονικό κυρίως για τα μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά. Μπορεί να εμφανιστούν επίσης διαταραχές στην πρόσληψη τροφής. Η προσκόλληση προς τους γονείς και το άγχος αποχωρισμού είναι άλλος ένας δείκτης που παρατηρείται. Τα προβλήματα συμπεριφοράς όπως η ευερεθιστότητα, τα αναίτια ξεσπάσματα θυμού, η επιθετικότητα προς τα αδέλφια ή τους φίλους, η αυξημένη κινητικότητα, η ανυπακοή στους κανόνες είναι όμως οι πιο εξόφθαλμες από όλες τις αντιδράσεις. Στα παιδιά της εφηβείας οι αντιδράσεις αυτές μπορεί να πάρουν μορφή χιονοστιβάδας- άγχος, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, ανυπακοή στα όρια, επιθετικότητα, αυτοτραυματισμοί, κατάχρηση ηλεκτρονικών μέσων και παιχνιδιών, χρήση ουσιών κλπ. Δυστυχώς, τους τελευταίους μήνες σχεδόν καθημερινά υπάρχουν προβλήματα επιθετικής συμπεριφοράς εφήβων με ακραίες εκδηλώσεις που μας αφήνουν άναυδους. Ας δούμε μόνο το πρόσφατο περιστατικό στο ΕΠΑΛ όπου ένα κορίτσι έσβησε ένα τσιγάρο στο μάτι μιας συμμαθήτριας της. Η βία στα προαύλια ειδικά στις πιο μεγάλες ηλικίες των παιδιών αυξάνεται φοβερά. – Τι περιστατικά βλέπετε στο γραφείο σας; Τι σας αναφέρουν οι γονείς; Οι οικογένειες δεν κάνουν άμεσα την σύνδεση με όλο αυτό που συμβαίνει. Μας χτυπούν την πόρτα συχνά γιατί τα παιδιά τους εμφανίζουν προβλήματα συμπεριφοράς που δυσκολεύονται να διαχειριστούν. Βλέπουμε παιδιά που δεν θέλουν να επιστρέψουν στο σχολείο, έχουν μειωμένη συγκέντρωση, δεν υπακούουν σε όρια κλπ. Εδώ να επισημάνουμε ότι αρκετά παιδιά που αντιμετώπιζαν δυσκολίες έμειναν χωρίς θεραπευτική αντιμετώπιση για μεγάλο διάστημα. – Το ότι τα παιδιά κάποια στιγμή και για μεγάλο διάστημα κλήθηκαν να παρακολουθούν τα μαθήματά τους μέσω της τηλεκπαίδευσης ενδέχεται να δημιούργησε μια συνθήκη υπέρμετρης εξοικείωσης με τη χρήση της οθόνης; Κατ’ αρχάς, αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι επί πανδημίας υπάρχει τεράστια αύξηση στη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων από τα παιδιά ακόμη και μικρότερων ηλικιών. Και είναι αξιοσημείωτο το ότι η εξοικείωση ή και έκθεση των μικρών παιδιών στην οθόνη ενισχύθηκε σε ένα βαθμό μέσα από την τηλεκπαίδευση παρά την καλή πρόθεση πίσω από αυτό. Ας αναλογιστούμε μόνο ότι παιδιά προσχολικής ηλικίας ήρθαν σε καθημερινή επαφή με την οθόνη για να μπορούν να παρακολουθήσουν στοιχειωδώς τα δρώμενα της σχολικής κοινότητας. Μυήθηκαν στην αναγκαιότητα της χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων, χωρίς πολλές φορές την επίβλεψη των γονέων τους. Τα tablet και οι υπολογιστές αποτέλεσαν εργαλεία επικοινωνίας με τους συμμαθητές τους αλλά και ψυχαγωγίας μέσα στις καραντίνες, περνώντας το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους εκεί. Κάπως έτσι, πολλοί γονείς αντιλήφθηκαν ότι εν ώρα μαθήματος πολλά παιδιά έπαιζαν με τους συμμαθητές τους – δοκίμαζαν emojis και αυτοκόλλητα στα chat την ώρα της παράδοσης ή να έπαιζαν ηλεκτρονικά παιχνίδια. Η ψυχολογία τους άλλαξε μέσα από αυτή τη νέα δυνατότητα και επηρεάστηκαν φυσικά σε αρκετές περιπτώσεις και οι γνωστικές τους λειτουργίες ειδικά στο θέμα της συγκέντρωσης και της προσοχής με συνέπεια να φανεί σε ένα βαθμό πτώση στη σχολική τους επίδοση. Οι γονείς όμως οι οποίοι την ίδια ώρα τηλεργάζονταν σε ασφυκτικές συνθήκες αδυνατούσαν συχνά εξ’ αντικειμένου να θέσουν τα όρια. – Η πολιτεία δίνει τη σημασία που πρέπει στις ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας; Δυστυχώς, μιλώντας ευρύτερα για αυτό το κοινωνικό ζήτημα και όχι μόνο για τα παιδιά, η παράμετρος της ψυχολογικής διαχείρισης αλλά και του αντίκτυπου της πανδημίας υποτιμήθηκε σε τεράστιο βαθμό. Στις επιτροπές των ειδικών δεν συμπεριλήφθηκε ούτε ένας εκπρόσωπος της επιστημονικής κοινότητας των ψυχολόγων που είμαι σε θέση να γνωρίζω. Και θα σας μιλήσω και για ένα θέμα που θεωρείται ταμπού- τον αυτοκτονικό ιδεασμό και τις απόπειρες αυτοκτονίας. Αυτό έχει απασχολήσει αρκετές οικογένειες με έφηβους μαζί με τους αυτοτραυματισμούς και την καταθλιπτική συμπτωματολογία, καταστάσεις που έχουν επιβεβαιώσει πλήθος μελετών. Να πούμε εδώ πως σε οικογένειες στις οποίες προϋπήρχαν προβλήματα επικοινωνίας ή δυσλειτουργικές συμπεριφορές πριν από την πανδημία, εκεί τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα για τα παιδιά που συχνά ήταν μάρτυρες βίαιων και κακοποιητικών συμπεριφορών από την πλευρά των γονιών τους. Κάποιοι άλλοι γονείς επίσης δεν ήταν τόσο ανθεκτικοί απέναντι σε όλα αυτά τα πρωτοφανή που μας συνέβησαν και χωρίς να φταίνε φυσικά οι ίδιοι επηρέασαν και τα παιδιά με τη κακή τους ψυχολογία. Δυστυχώς, επίσημες καταγραφές για όλα αυτά στη χώρα μας δεν υπάρχουν εκτός από μεμονωμένες περιπτώσεις. Οι δημόσιες δομές παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ειδικών εν μέσω πανδημίας είναι υποστελεχωμένες σε κάποιες περιπτώσεις και αποδιοργανωμένες και οι περισσότερες οικογένειες λύνουν τα ζητήματα τους στα ιδιωτικά ιατρεία ή και… πουθενά αν δεν έχουν τη δυνατότητα. – Οι γονείς τι μπορούν να κάνουν για να βοηθούν και να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση; Οι γονείς έχοντας πια την εμπειρία του προηγούμενου διαστήματος, καλούνται να ερμηνεύσουν πλέον την πληροφορία με την οποία εκ νέου βομβαρδιζόμαστε. Οφείλουν να περιορίζουν την έκθεση των παιδιών απέναντι στην υπέρ πληροφόρηση. Καλό είναι να γίνονται και οι ίδιοι επιλεκτικοί με τον τρόπο που διαχέεται η πληροφόρηση μέσα στο σπίτι τους φροντίζοντας να μην έχουν διαρκώς ανοιχτή την τηλεόραση. Η ανεξέλεγκτη πληροφόρηση μπορεί να λειτουργήσει τραυματικά στα παιδιά όπως τώρα που ακούνε πως τα σχολεία τους έχουν σχεδόν μετατραπεί σε…πέτρα του σκανδάλου. Βέβαια, μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δύο χρόνια μετά την αρχή της πανδημίας υπάρχει πια ένα συλλογικό ψυχικό τραύμα. Οι γονείς λοιπόν είναι αυτή τη στιγμή οι υπεύθυνοι να κρατήσουν στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την ρουτίνα των παιδιών. Τα παιδιά δεν πρέπει να βιώσουν άλλη μια χαμένη χρονιά. Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου – Φοβούνται τα παιδιά τον κορονοϊό; Τον φοβούνται αλλά περισσότερο για τους γονείς και τους ηλικιωμένους συγγενείς τους, μην τους κολλήσουν και φταίνε εκείνα και λιγότερο για τον ίδιο τους τον εαυτό. Ειδικά τα μικρότερα τον φοβούνται ως μια αόρατη απειλή και έναν αόρατο εχθρό που προκαλεί αλλαγές και προβλήματα στην καθημερινότητα, έναν εχθρό που αλλάζει συνεχώς την κατάσταση όπως στο σχολείο για παράδειγμα. – Θα διαφοροποιηθεί αυτή η γενιά των παιδιών της πανδημίας σε σχέση με τις προηγούμενες και αν ναι, πώς; Κανείς μας δεν θα βγει αλώβητος από αυτή την κατάσταση. Το αν αυτή η γενιά των παιδιών θα διαφοροποιηθεί από την προηγούμενη, είναι κάτι στο οποίο δεν μπορούμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα. Τα παιδιά όπως είπαμε έχουν καλύτερη προσαρμοστικότητα αλλά από την άλλη δεν έχουν τα γνωστικά εργαλεία και την ωριμότητα που έχουμε εμείς στην αντίληψη του κόσμου. Το διάστημα της πανδημίας, βίωσαν μεγάλες ματαιώσεις και απογοητεύσεις. Τους τάζουμε όλο αυτό τον καιρό ότι όπου να ναι θα πάνε στο σχολείο σε φυσιολογικές συνθήκες και συχνά τους το παίρνουμε πίσω. Τα πάμε σε αθλητικές δραστηριότητες. Μετά τα ξαναπαίρνουμε πίσω. Η αλλαγή της ρουτίνας έγινε ο μεγάλος εχθρός τους. Οι επιπτώσεις όλων αυτών θα αποτιμηθούν όταν τελειώσει αυτή η κατάσταση, τώρα όλοι συγκεντρωνόμαστε στο πως προχωράμε μέσα στο δύστοκο τοπίο. Χρειάζεται όμως μαζί με την προσοχή και την επαγρύπνηση που όλοι έχουμε πια να ατενίζουμε την νέα χρονιά με μια νότα αισιοδοξίας. Αγκαλιάζοντάς τα παιδιά αντλούμε δύναμη ακόμη και αν οι συνθήκες δεν είναι όπως θέλουμε. Ας μη ξεχνάμε ότι βλέπουν το κόσμο μέσα από τα μάτια μας και με το παράδειγμά μας. Adblock test (Why?)

Τις τελευταίες ημέρες, το κοινό παρακολουθεί– όχι χωρίς διάθεση να κοιτάξει μέσα από την κλειδαρότρυπα τη ζωή ενός γνωστού προσώπου- τις αποκαλύψεις στο θέμα της διαρροής πορνογραφικού υλικού πρώην συντρόφου του Στάθη Παναγιωτόπουλου (συνεργάτη μέχρι πρότινος της εκπομπής «Ράδιο Αρβύλα»). Στην πραγματικότητα, η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά περί τίνος πρόκειται ενώ κάποιο κομμάτι της έχει βιώσει στο πετσί της τον τρόμο της δημοσίευσης προσωπικού υλικού άλλα έμεινε φοβισμένο και σιωπηλό. Ένας βασικός λόγος γι’ αυτό, είναι ο τρόπος που (δεν) επιλύεται αποφασιστικά το ζήτημα στη χώρα μας. Από την παιδική ηλικία τα αγόρια στο χορό του revenge porn «Έχουμε δει περιπτώσεις όπου μεγάλος αριθμός μαθητών ενός σχολείου εμπλέκεται στην κατοχή υλικού πορνογραφίας ανηλίκων» μας έλεγε πριν από λίγο καιρό, ο Αλέξανδρος Βασιλαράς, εξεταστής ψηφιακών πειστηρίων και επικεφαλής στο ομότιτλο τμήμα της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών. Σύμφωνα με τον ίδιο, η εκδικητική πορνογραφία «κατεβάζει» διαρκώς την ηλικία των αντρών που ασκούν αυτό το έγκλημα, πολλές φορές χωρίς να καν να καταλαβαίνουν τι διαμείβεται. Όπως μας εξηγούσε ο ίδιος: «Στην προσπάθεια τους τα αγόρια να κερδίσουν λ.χ. περισσότερο πορνογραφικό υλικό εκβιάζουν και στη συνέχεια προσπαθούν να διασύρουν το θύμα, συνήθως μια συμμαθήτρια τους. Δυστυχώς, τα μικρότερα αγόρια που το πράττουν το βλέπουν σαν παιχνίδι». Μάλιστα, σύμφωνα με τον ίδιο, κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι παραπάνω υποθέσεις αυξήθηκαν, με βασικό λόγο ότι τα παιδιά περνούσαν πολύ χρόνο μπροστά από οθόνες με αποτέλεσμα να «εθιστούν» στην ηλεκτρονική συνομιλία και στην ανταλλαγή υλικού. Μια παρόμοια εικόνα δίνει τώρα στο Newsbeast ο Γιώργος Κορμάς, εκπρόσωπος του «Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου». Όπως μας λέει ο ίδιος, το ζήτημα της εκδικητικής πορνογραφίας απασχολεί τον φορέα αρκετά χρόνια τώρα. Ο ίδιος μας δίνει την μεγάλη εικόνα του ζητήματος: «Στην γραμμή βοήθειας του ΕΚΑΔ έχουμε ήδη δεχθεί δεκάδες καταγγελίες με θύματα ανήλικες και ενήλικες. Η αμεσότητα που παρέχει το διαδίκτυο στους χρήστες μπορεί εύκολα να χρησιμοποιηθεί σε μια διακοπή σχέσης ως μέσο εκδίκησης. Ο θυμός, το αίσθημα προδοσίας, κτητικά συναισθήματα τροφοδοτούν την εκδικητική πορνογραφία. Φωτογραφίες, βίντεο, συνομιλίες, κλίσεις ηχογραφημένες μπορούν να αναρτηθούν ή να διανεμηθούν σε γνωστούς και αγνώστους. Η απόγνωση των θυμάτων φτάνει μέχρι και στον αυτοκτονικό ιδεασμό και δυστυχώς έχουν γίνει στην χώρα μας και απόπειρες αυτοκτονίας». Στοιχεία που σοκαρούν για τα παιδιά και την κουλτούρα της ανάρτησης και αποστολής πολλών φωτογραφιών Σύμφωνα με τον κο Κορμά, τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά στην ομάδα των παιδιών και των εφήβων. Εδώ, οι διαρροές και οι απειλές για δημοσίευση «οργανώνονται» γύρω από το sexting. «Στην γραμμή βοήθειας help-line του ΕΚΑΔ (2106007686) τα αιτήματα για επίλυση προβλημάτων γύρω από το sexting, έχουν περάσει στην δεύτερη θέση πίσω από τα αιτήματα των γονέων για κατάχρηση του διαδικτύου από τα παιδιά τους. Η αποστολή γυμνών φωτογραφιών στο πλαίσιο μια σχέσης έχει γίνει συνήθεια σε πολλούς έφηβους. Ένας στους δύο μιλάει στο διαδίκτυο με αγνώστους και ένας στους πέντε συναντιέται στη συνέχεια με αυτούς. Σύμφωνα με τα στοιχεία μας, το 20% των έφηβων κάποια στιγμή θα πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Αν όλα αυτά τα στοιχεία συνδεθούν με την φύση των κοινωνικών δικτύων που ουσιαστικά “εκπαιδεύουν” τα παιδιά στο να αναρτούν συνέχεια φωτογραφίες και video (tik tok, instagram κλτ) και σε συνδυασμό και με την απουσία μαθήματος σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία, γίνεται από όλους κατανοητό ότι τα παιδιά στο περιβάλλον των κοινωνικών δικτύων που μεγαλώνουν, εύκολα μπορούν να παρασυρθούν και να στείλουν φωτογραφίες στο πλαίσιο του πειραματισμού, της παρόρμησης και της ερωτικής σχέσης». Ο κος Κορμάς, λέει πως αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση στα μέλη του κέντρου που επισκέπτονται τα σχολεία, είναι πως τα παιδιά δυσκολεύονται πολύ να αντιληφθούν τους λόγους που κάποιος που εμπιστεύονται μπορεί κάποια στιγμή να κυκλοφορήσει προσωπικό τους υλικό. «Πολλές φορές έχουμε ακούσει τους έφηβους να αναφέρουν ότι εφόσον το θύμα έστειλε την φωτογραφία του, αυτό έχει την ευθύνη και όχι αυτοί που το διακινούν… Βλέπουμε εκ των υστέρων, ότι τα παιδιά που είναι τα θύματα, μη μπορώντας να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις, φτάνουν σε απόγνωση και σε πραγματικά κρίσιμες και για την ίδια τους την ζωή καταστάσεις». Δυστυχώς, σύμφωνα με τις έρευνες του ΕΚΑΔ, τα παιδιά δεν μιλούν στους γονείς τους για ο, τι τους συμβαίνει, είτε γιατί φοβούνται τις αντιδράσεις των τελευταίων, είτε γιατί ντρέπονται, είτε γιατί νιώθουν πως δεν θα μπορούν να τα βοηθήσουν. Ο κος Κορμάς καταλήγει στο εξής: «Τα παιδιά θα πρέπει πρώτα να έχουν αναπτύξει αντιστάσεις, αξιακό σύστημα και να έχουν εκπαιδευτεί για το διαδίκτυο, πριν μπουν στα κοινωνικά δίκτυα». Το revenge porn στα δικαστήρια: «Απλώς η κορυφή του παγοβούνου οι υποθέσεις που φτάνουν στη δικαιοσύνη» Ο Διονύσης Χιόνης, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και Πρόεδρος του «Κέντρου Μελέτης του Εγκλήματος» μας εξηγεί σε αυτό το σημείο ποιοι είναι οι θύτες και πως «αντιλαμβάνεται» αυτό το έγκλημα ο νόμος. «Οι δράστες είναι στη συντριπτική πλειονότητα άνδρες, συνήθως συνδέονται ή συνδέονταν με τα θύματα με ερωτική σχέση και τις περισσότερες φορές κατέχουν το υλικό της μαγνητοσκόπησης ή της φωτογράφισης με τη συναίνεση των θυμάτων που ως επί το πλείστον είναι γυναίκες νεαρής ηλικίας, συχνά έως 30 ετών. Μάλιστα, δεν σπανίζουν πλέον οι περιπτώσεις που δράστες και θύματα δεν έχουν ενηλικιωθεί. Από νομική άποψη, ελλείψει ειδικότερης διάταξης, το πλαίσιο που εφαρμόζεται ως προς την ποινική δίωξη παρόμοιων πράξεων εδράζεται κατά κύριο λόγο στην προστασία των προσωπικών δεδομένων. Τέτοια δεδομένα είναι κάθε πληροφορία που αφορά ταυτοποιημένο ή ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο· το ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο είναι εκείνο του οποίου η ταυτότητα μπορεί να εξακριβωθεί, άμεσα ή έμμεσα. Για την αξιόποινη πράξη αποθήκευσης προσωπικών δεδομένων προβλέπεται ποινή φυλάκισης μέχρι ενός έτους και για τη μετάδοση ή ανακοίνωση δεδομένων που αποκτήθηκαν με την επέμβαση με οποιονδήποτε τρόπο σε σύστημα αρχειοθέτησης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τον ίδιο τον υπαίτιο, απειλείται φυλάκιση έως πέντε έτη». Ο ίδιος μας αναφέρει και μια υπόθεση μη συναινετικής πορνογραφίας που απασχόλησε πρόσφατα την ελληνική Δικαιοσύνη σε επίπεδο Αρείου Πάγου, όπου ο κατηγορούμενος δημοσίευσε στο διαδίκτυο βίντεο με ερωτικές περιπτύξεις της παθούσας χωρίς τη συναίνεσή της. Σύμφωνα με τον κο Χιόνη, το δικαστήριο δέχθηκε ότι ήταν ορατό και ευδιάκριτο το σώμα και μέρος του προσώπου της εγκαλούσας, καθώς και η φωνή- στοιχεία που χαρακτηρίζουν την υπόσταση του φυσικού προσώπου στο οποίο αναφέρονται (εικόνα προσώπου, συμπεριφορικά χαρακτηριστικά), με τα οποία επιβεβαιώθηκε η ταυτοποίηση της εγκαλούσας. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος. Ο κος Χιόνης μας λέει και αυτός με τη σειρά του, πως δυστυχώς, δεν είναι λίγες οι φορές που τα θύματα αποφεύγουν να καταγγείλουν τέτοιες παράνομες πράξεις, για λόγους που σχετίζονται μεταξύ άλλων με την ντροπή και τον φόβο που νιώθουν αλλά και με την υπερβολικά μακρόχρονη, ψυχοφθόρα και αβέβαιη έκβαση της ποινικής διαδικασίας. Το αποτέλεσμα; «Η μη αναφορά τέτοιων πράξεων στις Αρχές έχει ως συνέπεια τη διαμόρφωση ψευδών στατιστικών δεικτών εμφάνισης του εγκλήματος σε σχέση με τις πραγματικές του διαστάσεις, ορθά δε εκτιμάται ως υψηλός ο σκοτεινός αριθμός εγκληματικότητας της μη συναινετικής πορνογραφίας, όπως άλλωστε συμβαίνει συχνά και στα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας. Συνεπώς, οι περιπτώσεις που οδηγούνται στη δικαιοσύνη είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου». Σημειώνεται σε αυτό το σημείο πως μετά από την δημοσιότητα που έλαβε η υπόθεση του Στάθη Παναγιωτόπουλου, o Υπουργός Δικαιοσύνης, Κώστας Τσιάρας, τόνισε σε δηλώσεις του την περασμένη εβδομάδα πως εξετάζεται η αναβάθμιση του ποινικού χαρακτηρισμού των συγκεκριμένων πράξεων σε κακούργημα (από πλημμέλημα που θεωρείται σήμερα) και κατ’ επέκταση η αύξηση της επαπειλούμενης ποινής. «Υπάρχει μεγάλη ανάγκη επικαιροποίησης της νομοθέτησης ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα» σημείωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος. «Εντελώς χαοτικό αυτό το κυβερνοέγκλημα» λέει ο πρώην επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Πώς γίνεται όμως η «δουλειά» στο διαδίκτυο; Όπως μας εξηγεί ο Γιώργος Παπαπροδρόμου, Υποστράτηγος ε.α (πρώην διευθυντής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος) και ειδικός σε θέματα αντιμετώπισης Κυβερνοεγκλήματος, πρόκειται για ένα χαοτικό κυβερνοέγκλημα με προκλήσεις στην αντιμετώπισή του μέσα σε ένα ακόμα πιο χαοτικό διαδίκτυο. Το υλικό μπορεί να διοχετεύεται σε προσωπικές σελίδες/κανάλι μέσα σε ένα γνωστό site πορνογραφικού περιεχομένου, όπως κατήγγειλε το θύμα του Στάθη Παναγιωτόπουλου, να ανταλλάσσεται ανάμεσα σε χρήστες στις πλατφόρμες των social media ή σε κλειστά-ιδιωτικά group στα social media αλλά και σε ειδικές πλατφόρμες ανταλλαγής φωτογραφιών όπως το chatpic.org. Τα πλοκάμια είναι πολλά. Όπως μας εξηγεί ο κος Παπαπροδρόμου: «Η διασυνδεδεμένη πραγματικότητα που συγκροτεί τον κυβερνοχώρο έχοντας χαοτικό χαρακτήρα κι έντονη πολυπλοκότητα δίνει την δυνατότητα σε κυβερνοεγκληματίες να έχουν πρόσβαση σε πλατφόρμες και εφαρμογές μέσα από τις οποίες στοχοποιούν και θυματοποιούν άτομα. Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο στη χώρα μας έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια μέσα από την ενσωμάτωση διεθνών συνθηκών και συμβάσεων, οδηγιών και κανονισμών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Γενικός Κανονισμός για τα Προσωπικά Δεδομένα και η Συνθήκη της Βουδαπέστης για το Κυβερνοέγκλημα, αλλά και ειδικότερες διεθνείς συμβάσεις και οδηγίες για την προστασία των ανηλίκων από την σεξουαλική εκμετάλλευση. Προφανώς όμως, ο δυναμικός χαρακτήρας του κυβερνοεγκλήματος επιβάλλει την επικαιροποίηση του υφιστάμενου νομικού πλαισίου». Πρέπει πια οι γυναίκες να αυτολογοκρίνονται; Κλείνοντας αυτό το ρεπορτάζ θυμηθήκαμε την πιο χαρακτηριστική περίπτωση revenge porn στη χώρα μας. Η Λίνα Κοεμτζή έχασε τη ζωή της τον Νοέμβριο του 2016 στα 22 της χρόνια, όταν έπεσε στο κενό από τον 9ο όροφο της φοιτητικής εστίας του ΑΠΘ. Η Λίνα είχε ποζάρει ημίγυμνη για ένα φίλο της φωτογράφο στα Γιαννιτσά απ’ όπου καταγόταν. Λίγο καιρό αργότερα, οι φωτογραφίες είχαν γίνει γνωστές σε όλη την (μικρή) περιοχή. Η φυγή της από την πόλη μόλις πέρασε στο Βιολογικό Τμήμα του ΑΠΘ την έφερε αντιμέτωπη με απειλές και εκβιασμούς από άτομα του πανεπιστημίου, τα οποία ισχυρίζονταν πως είχαν τις φωτογραφίες και θα τις δημοσιοποιούσαν.Σε αυτό το σημείο αναρωτηθήκαμε αν θα έπρεπε τελικά οι γυναίκες με όλα αυτά τα περιστατικά που συμβαίνουν (θυμίζουμε και την πιο πρόσφατη περίπτωση της Ιωάννας Τούνη όπου μάλιστα δημιούργησε και το hashtag #MeKatheTouni) να αρχίσουν να αυτολογοκρίνονται και να σταματήσουν να συναινούν στη συμμετοχή τους σε τέτοιο υλικό ακόμα και αν πρόκειται για σύντροφο με τον οποίο είναι μαζί χρόνια και θεωρούν πως τον εμπιστεύονται απόλυτα. Ο κος Χιόνης είναι κάθετα αντίθετος με αυτή την προοπτική. Όπως μας λέει ο ίδιος: «Είναι δικαίωμα κάθε ατόμου να διαμορφώσει όπως επιθυμεί την ερωτική του ζωή, ακόμα και να μαγνητοσκοπεί ή /και να φωτογραφίζει τις ιδιωτικές στιγμές του, με συναίνεση του άλλου μέρους και παράλληλα δικαίωμά του είναι να μη δημοσιοποιηθεί το σχετικό υλικό ενώπιον οποιουδήποτε τρίτου. Συνεπώς, η έλλειψη συναίνεσης καθιστά τη δημοσιοποίηση αυτού του υλικού ποινικό αδίκημα και βάναυση προσβολή προσωπικότητας του θύματος. Με δάκρυα στα μάτια η Ιωάννα Τούνη, εξομολογούνταν πως το εν λόγω βίντεο τραβήχτηκε πριν τρία χρόνια εν αγνοία της. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ενισχυθεί η κουλτούρα καταγγελίας τέτοιων εγκλημάτων από τα θύματα και αυτό θα επιτευχθεί μεταξύ άλλων μέσω της ενδυνάμωσης των θυμάτων και της εκπαίδευσης της κοινωνίας τόσο σε επίπεδο δικαιωμάτων όσο και ενσυναίσθησης με απώτερο σκοπό την αλλαγή της περιρρέουσας παρωχημένης πατριαρχικής αντίληψης. Επειδή δε, η μη συναινετική πορνογραφία λαμβάνει σοβαρές διαστάσεις διεθνώς, είναι ώριμες οι συνθήκες, ώστε να ανοίξει και στη χώρα μας επιστημονικός διάλογος για την διαμόρφωση και την ενσωμάτωση ειδικής διάταξης στον ποινικό μας κώδικα στο κεφάλαιο περί εγκλημάτων κατά της γενετήσιας ελευθερίας». Στην ίδια κατεύθυνση περί συνολικής αλλαγής κουλτούρας είναι και η άποψη του κου Παπαπροδρόμου: «Η ανάπτυξη κουλτούρας Βιοηθικής ειδικότερα σε σχέση με τη χρήση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών θα ήταν μια πολύ καλή αρχή, η οποία θα αναδεικνύει την ανθρωποκεντρική χρήση της τεχνολογίας». Adblock test (Why?)

Στην αίθουσα εκδηλώσεων της Κλινικής ΛΗΤΩ επικρατούσε από νωρίς δημιουργικός αναβρασμός. Ο λόγος; Η αναμονή μιας υψηλής προσκεκλημένης. Η σύζυγος του πρωθυπουργού, Μαρέβα Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη, είχε απαντήσει θετικά στην πρόσκληση που της εστάλη, προκειμένου να παραστεί στην επιστημονική εκδήλωση για τα εγκαίνια του νέου Κέντρου Μαστού της Κλινικής. Η εκδήλωση, ήταν προγραμματισμένη για τις 8 το βράδυ και η κα Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη ήταν συνεπής. Η οικειότητα και τα χαμόγελα στην είσοδο και η συνεννόηση του προσωπικού της Κλινικής με τον οδηγό της μαρτυρούσαν ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που η σύζυγος του πρωθυπουργού βρισκόταν εκεί. Φορώντας μαύρο μακρύ παλτό και μαύρη μάσκα, μπήκε γρήγορα στο κτίριο (έκανε και κρύο) και κατευθύνθηκε στο -1, όπου θα γινόταν η εκδήλωση. Τα χαμόγελα περίσσευαν και όλοι ήθελαν να της μιλήσουν, περιχαρείς για την τιμή να βρίσκεται ανάμεσά τους. Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως ήταν σημαντικό. Το πρόγραμμα της συζύγου του πρωθυπουργού είναι πάντα γεμάτο – οι προσκλήσεις, όπως είναι φυσικό, πέφτουν βροχή. Αναγκαστικά πρέπει να γίνεται μια επιλογή των εκδηλώσεων, στις οποίες μπορεί, θέλει ή πρέπει να παρευρεθεί. Χαμηλό προφίλ Ευγενική και προσηνής μίλησε με όλους και δέχτηκε πρόθυμα να φωτογραφηθεί. Φορούσε μαύρο παντελόνι σε ίσια γραμμή, το οποίο συνδύασε με λευκή μπλούζα από μετάξι με φαρδιά μανίκια και μαύρο γιλέκο, την απόλυτη τάση για τον χειμώνα. Λίγα λιτά κοσμήματα στον λαιμό, naked nails (άβαφα νύχια, από τις πιο δυνατές τάσεις για φέτος, στην οποία «ορκίζονται» διάσημες nail artists) και μαύρες ψηλοτάκουνες γόβες Christian Louboutin συμπλήρωναν το σύνολο. Less is more. Η κα Μητσοτάκη κάθισε στην πρώτη σειρά, ανάμεσα στη γιατρό της Ανδριάνα Κουλούρα (που κάποιοι σιγοψιθύριζαν πως είναι ίδια η εντυπωσιακή τραγουδίστρια Ελένη Φουρέιρα και ειρήσθω εν παρόδω θα συμφωνήσουμε) και στην κα Μελίνα Τραυλού, μέλος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, αντιπρόεδρο του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και φίλη του πρωθυπουργικού ζεύγους. Κρατούσε σημειώσεις, ακούγοντας τις ομιλίες προσεκτικά, μέχρι που ήρθε η σειρά της να μιλήσει. Μόλις την παρουσίασε η συντονίστρια της εκδήλωσης, η δημοσιογράφος Ειρήνη Νικολοπούλου, σηκώθηκε και πήρε τον λόγο. Η Χλόης και τα παιδικά χρόνια Ελαφρώς τρακαρισμένη, αλλά χαμογελαστή, ευχαρίστησε τη διοίκηση της Κλινικής και μίλησε εκτός κειμένου, «από καρδιάς», όπως είπε, με νοσταλγία για τα παιδικά της χρόνια, στη γειτονιά του ΛΗΤΩ. «Θα σας πω για το ΛΗΤΩ και θα σας κάνει λίγο εντύπωση. Γεννήθηκα στην Ελλάδα, όχι δυστυχώς στο ΛΗΤΩ, αλλά στην οδό Χλόης, εδώ λίγο πιο πάνω. Οπότε για μένα το ΛΗΤΩ, κάθε φορά που περνούσα να πάω σπίτι μου ήταν σαν μέρος της οικογένειάς μου. Ήταν στην περιοχή που ζούσα και το κοιτούσα πάντα με έναν θαυμασμό. Ήταν ένα οικογενειακό μαιευτήριο. Δεν έτυχε να γεννήσω κάποια από τα τρία παιδιά μου (είναι μεγάλα πια) στο ΛΗΤΩ – ήταν σε άλλη κλινική ο γιατρός μου», ανέφερε, σύμφωνα με το healthstories.gr, η Μαρέβα Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη. Η Μαρέβα για τον καρκίνο του μαστού «Πιστεύω ότι στη ζωή καταρχάς το πριν καθορίζει πάρα πολύ το μετά. Και στο πώς η πρόληψη και οι γυναίκες μπορούν να πειστούν να κάνουν τις εξετάσεις που πρέπει, είναι πολύ σημαντικό. Ξέρω καλά τη σπουδαία δουλειά που γίνεται εδώ στην Κλινική και μόλις μου μίλησε η Ανδριάνα (σ.σ. Κουλούρα) για το Κέντρο Μαστού – που είναι η γιατρός μου και την εμπιστεύομαι πάρα πολύ, δηλαδή δεν κάνω τίποτα, αν δεν μου πει η Ανδριάνα – δέχθηκα με μεγάλη χαρά να έρθω. Το να πειστούν οι γυναίκες να κάνουν τις προληπτικές εξετάσεις τους, έχει τεράστια σημασία. Αφορά όλες τις γυναίκες, αλλά όχι μόνο αυτές. Αφορά και όλη την οικογένεια. Διότι, αν πάθει κάτι μία γυναίκα, αφορά και τον άνδρα της, αφορά και τους γονείς της, αφορά και τα παιδιά της. Οπότε θεωρώ ότι η πρόληψη είναι ένα τεράστιο θέμα και πραγματικά πιστεύω ότι, για να πείσουμε τις γυναίκες να μην αμελούνε τη μαστογραφία, πρέπει ό,τι μπορούμε να το κάνουμε». Το πρόγραμμα «Φώφη Γεννηματά» για τον καρκίνο μαστού Η σύζυγος του πρωθυπουργού εμφανίστηκε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη για τον καρκίνο του μαστού και για την πρόληψη της νόσου. Μάλιστα δεν παρέλειψε να κάνει ειδική αναφορά στο νέο πιλοτικό πρόγραμμα, που εγκαινίασε η κυβέρνηση, μετά την απώλεια της προέδρου του ΚΙΝΑΛ Φώφης Γεννηματά. Και έδωσε και μια είδηση. «Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό αυτό το πιλοτικό πρόγραμμα, που αρχίζει το 2022, όπως είπε ο κ. Αγγελόπουλος – δεν θα ξαναπώ τα ίδια – το «Φώφη Γεννηματά», για το οποίο έχουν ανακοινώσει ότι είναι για γυναίκες ηλικίας από 50 έως 69 ετών, αλλά από ό,τι άκουσα σήμερα, γιατί ρώτησα για το θέμα, θα πάει για όλες τις γυναίκες κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Να κάνουν δωρεάν εξετάσεις όλες οι γυναίκες. Διότι έτσι μπορεί να δώσει και ένα κίνητρο, στο να… «κουνηθούν», γιατί για πολλές μπορεί να είναι κάτι που τις επιβαρύνει και θεωρώ ότι είναι καθοριστικό». Στην ανάρτησή της στο Instagram, στο οποίο είναι ιδιαίτερα ενεργή, η κα Μητσοτάκη έγραψε: «Οι πράξεις μας σήμερα επηρεάζουν το αύριο. Είναι η πρόληψη που σώζει και διασφαλίζει το μέλλον. Στα εγκαίνια του νέου Κέντρου Μαστού του ΛΗΤΩ». Το… καπέλο του ΦΠΑ και η απάντηση της Μαρέβας Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Κλινικής ΛΗΤΩ βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν και τα παράπονά τους στη σύζυγο του πρωθυπουργού, με την ελπίδα εκείνη να τα μεταφέρει… αρμοδίως. Συγκεκριμένα τη ρώτησαν αν μπορεί να γίνει κάτι για το «καπέλο» του ΦΠΑ στις γέννες, που εκτοξεύει τις ήδη υψηλές τιμές τοκετού και νοσηλείας. Η Μαρέβα Γκραμπόφσκι – Μητσοτάκη απάντησε χαριτολογώντας. «Αυτό, που θα ήθελα να πω για το θέμα του ΦΠΑ είναι ότι δεν είμαι η αρμόδια, αλλά θα το μεταφέρω και σας υπόσχομαι ότι θα κάνω ό,τι μπορώ. Αλλά δεν έχω γνώμη για το θέμα, δεν το κατέχω κιόλας, για να είμαι ειλικρινής», είπε η κα Μητσοτάκη, για να ολοκληρώσει τον χαιρετισμό της δίνοντας συγχαρητήρια σε όλους και ειδικά στους διακεκριμένους επιστήμονες, όπως είπε χαρακτηριστικά. Δεν παρέλειψε, τέλος, να δηλώσει «παρούσα» για ό,τι χρειαστεί στο μέλλον. «Εύχομαι ό,τι καλύτερο. Κι εγώ από τη μεριά μου, όπου μπορώ να βοηθήσω, στο να πείσω τις γυναίκες να κάνουν τις εξετάσεις τους, με μεγάλη χαρά θα το κάνω», είπε. Νέα εποχή για το Κέντρο Μαστού της Κλινικής ΛΗΤΩ Η Κλινική ΛΗΤΩ, μέλος του Hellenic Healthcare Group (HHG), του μεγαλύτερου Ομίλου παροχής υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα, παρουσίασε τη νέα εποχή για το Κέντρο Μαστού. Όλοι οι χώροι του Κέντρου Μαστού ανακαινίστηκαν ριζικά και σχεδιάστηκαν στη λεπτομέρεια, ώστε όλοι οι ασθενείς να λαμβάνουν υπηρεσίες υγείας υψηλού επιπέδου, σε ένα περιβάλλον άρτιο και λειτουργικό. Το δυναμικό του Κέντρου Μαστού στελεχώνεται από καταξιωμένους επιστήμονες, την κα Ανδριάνα Κουλούρα, Χειρουργός Μαστού, Διευθύντρια Χειρουργικής Κλινικής Μαστού και προσωπική γιατρό της συζύγου του πρωθυπουργού και τον κ. Μιχαήλ Περικλή Αγγελόπουλο, Ακτινολόγο Μαστού, Διευθυντή Ακτινολογικού Τμήματος. Παράλληλα, η ομάδα στελεχώνεται με εξειδικευμένο παραϊατρικό προσωπικό, όπως Βιολόγο – Γενετιστή, Ψυχο-ογκολόγο, Κλινικό Διαιτολόγο και Φυσικοθεραπευτή.Ένα σύγχρονο Κέντρο Μαστού Το ιατρικό δυναμικό του Κέντρου έχει στη διάθεσή του εξοπλισμό τελευταίας γενιάς, όπως, μεταξύ άλλων, τον Ψηφιακό Μαστογράφο με Τομοσύνθεση, που εξασφαλίζει μεγαλύτερη διακριτική ευκρίνεια και κατ’ επέκταση δυνατότητα ανίχνευσης της πρώιμης κακοήθειας στο μαστό. Όπως δήλωσαν οι κ.κ. Ανδριάνα Κουλούρα, Χειρουργός Μαστού, Διευθύντρια Χειρουργικής Κλινικής Μαστού και ο Μιχαήλ Περικλής Αγγελόπουλος, Ακτινολόγος Μαστού, Διευθυντής Ακτινολογικού Τμήματος: «Όραμά μας είναι να συμβάλουμε τα μέγιστα στην πρώιμη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου του μαστού, να αφυπνίσουμε την κάθε γυναίκα ξεχωριστά με εξατομικευμένο πρόγραμμα παρακολούθησης, με στόχο την έγκαιρη αντιμετώπιση, που συνεπάγεται υψηλά ποσοστά επιβίωσης και τις περισσότερες φορές ίαση της κάθε γυναίκας».Φ Ο Διευθύνων Σύμβουλος του ΛΗΤΩ και Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, κ. Λεωνίδας Παπαδόπουλος, επεσήμανε ότι: «Το ΛΗΤΩ, ως μέλος του Ομίλου Hellenic Healthcare Group, υποδέχεται τη νέα εποχή του Κέντρου Μαστού, εμπεδώνοντας την προσήλωσή του στην ασφαλή πρόληψη και αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού, ανανεώνοντας τις παρεχόμενες υπηρεσίες, που με πρωτοπορία ξεκίνησε πριν από 35 χρόνια. Ο εκσυγχρονισμός του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού στο Κέντρο Μαστού, η επιστημονική κατάρτιση και η αφοσίωση των επικεφαλής, της κας Ανδριάνας Κουλούρα και του κ. Μιχαήλ Περικλή Αγγελόπουλου, σηματοδοτούν το επόμενο βήμα του ΛΗΤΩ για την πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία της υπ’ αριθμόν ένα αιτίας θανάτου των Ελληνίδων». Σχετικά με το Κέντρο Μαστού του ΛΗΤΩ Το Κέντρο Μαστού της Κλινικής ΛΗΤΩ λειτουργεί από το 1986, με γνώμονα την εξατομικευμένη φροντίδα και ασφάλεια στις γυναίκες, όσον αφορά στην πρόληψη, διάγνωση και θεραπεία των παθήσεων του μαστού. Στόχος είναι η ολοκληρωμένη και ολιστική φροντίδα των ασθενών, ώστε να λαμβάνουν εξατομικευμένη θεραπευτική πρόταση. Adblock test (Why?)

Το TikTok, πλέον, αποτελεί μεγάλη πηγή έμπνευσης, τόσο αναφορικά με τις συμβουλές ομορφιάς και μακιγιάζ, όσο και με τα κόλπα των χρηστών του για τον καθαρισμό διάφορων σημείων του σπιτιού, όπως η κουζίνα ή το μπάνιο. Το νέο trend που έχει γίνει ήδη viral στο δημοφιλές κοινωνικό μέσο, λοιπόν, έχει να κάνει με ένα hack για τον καθαρισμό του φούρνου της κουζίνας, με τον πιο περίεργο, αλλά ταυτόχρονα αποτελεσματικό τρόπο. Το πρόβλημα με τον καθαρισμό ενός φούρνου είναι ότι συχνά υπάρχουν τόσα πολλά διαφορετικά ζητήματα που χρειάζονται αντιμετώπιση. Για παράδειγμα, πιθανότατα θα χρειαστεί να τρίψετε όλο το λίπος και τη βρωμιά που έχουν επικαλύψει την πόρτα και τα πλαϊνά. Ωστόσο, προτού ασχοληθείτε με αυτό το βήμα, θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσετε τυχόν σωματίδια φαγητού ή καμένα κομμάτια που έχουν πέσει στο κάτω μέρος του φούρνου. Μέχρι τώρα, μπορεί απλώς να προσπαθούσατε να τα σκουπίσετε, παραμορφώνοντας το σώμα σας καθώς προσπαθείτε να φτάσετε σε όλες τις γωνίες της συσκευής. Η απλή λύση; Πιάστε την ηλεκτρική σας σκούπα και απορροφήστε όλα αυτά τα σωματίδια. TikTok: Το περίεργο κόλπο καθαρισμού για τον φούρνο που λειτουργεί πραγματικά Το απλό κόλπο που μοιράζεται η χρήστης του TikTok @allisonscleanin είναι ο τέλειος τρόπος για να αντιμετωπίσετε τα μεγαλύτερα σωματίδια και κομμάτια που κάνουν τη διαδικασία καθαρισμού του φούρνου αρκετά πιο δύσκολη. Μόλις εξαφανιστούν, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το καθαριστικό της επιλογής σας. Αν ψάχνετε, λοιπόν, για μια εύκολη και γρήγορη λύση το κόλπο του TikTok θα σας λύσει σίγουρα τα χέρια. Το εν λόγω βίντεο, λοιπόν, γνωστό και ως «vacuum hack» συγκέντρωσε έναν εκπληκτικό αριθμό likes και σχολίων -περισσότερα από 630.000 likes και 2.890 σχόλια. Και, αν κρίνουμε από όσα έγραψαν οι followers στην ενότητα των σχολίων, πολλοί φάνηκαν να έχουν ακολουθήσει τις συμβουλές του βίντεο και να έμειναν και ευχαριστημένοι. «Το δοκίμασα σήμερα και ο φούρνος μου είναι πιο καθαρός από ό,τι ήταν εδώ και 8 χρόνια! Ευχαριστώ!» έγραψε ένα χρήστης, ενώ ένας άλλος αν και αρχικά ήταν σχετικά δύσπιστος στο τέλος ένιωσε ευγνώμων που βρήκε το κόλπο, γράφοντας: «Ευχαριστώ για τη συμβουλή, το δοκίμασα και εγώ». Ωστόσο, αποδεικνύοντας ότι είναι σχεδόν αδύνατο να ευχαριστήσει κανείς τους πάντες, υπήρξαν επίσης αρκετά σχόλια που πρότειναν τη χρήση της λειτουργίας αυτοκαθαρισμού με την οποία είναι εξοπλισμένοι πολλοί φούρνοι. Adblock test (Why?)

Αν κάνετε αναζήτηση στο hashtag «υγιεινή τροφή» στο Instagram, θα δείτε χιλιάδες αναρτήσεις από ανθρώπους, μερικούς ειδικούς, κάποιους influencers ακόμη και ορισμένους διαφημιστές, που μιλούν για τις πιο υγιεινές τροφές στον κόσμο. Ενώ ορισμένες από αυτές τις τροφές είναι υγιεινές, ίσως αναρωτιέστε, είναι κάποια από αυτές η πιο πλούσια σε θρεπτικά συστατικά τροφή στον πλανήτη; Μία από τις πιο υγιεινές τροφές, λοιπόν, είναι τα μούρα. Εκτός από το ότι είναι γεμάτα με βιταμίνες, μέταλλα και αντιοξειδωτικά, είναι μια τροφή με λίγες θερμίδες και χαμηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και περιέχουν προβιοτικά, τα οποία υποστηρίζουν ένα υγιές έντερο, αναφέρει το healthdigest.com. Μούρα: Ένα από τα πιο υγιεινά τρόφιμα Ο Eric Rimm, καθηγητής επιδημιολογίας και διατροφής στο Harvard’s T.H. Chan School of Public Health, έχει κάνει σημαντική έρευνα για τα μούρα και λέει στην Washington Post «Κατά μέσο όρο, οι άνθρωποι που τρώνε περισσότερα μούρα φαίνεται να ζουν λίγο περισσότερο», καθιστώντας τα μούρα ένα από τα πιο υγιεινά τρόφιμα που μπορείτε να φάτε. Ωστόσο, όσο υγιεινά κι αν είναι τα μούρα, δεν είναι η πιο πλούσια σε θρεπτικά συστατικά τροφή. Εντόσθια- Η τροφή που είναι γεμάτη σε θρεπτικά συστατικά Σύμφωνα με το Today’s Dietitian τα εντόσθια είναι εξαιρετικά πλούσια σε θρεπτικά συστατικά καθώς περιέχουν σίδηρο, ψευδάργυρο, σελήνιο και βιταμίνες A, D, B12 και B6, η τελευταία από τις οποίες συμβάλλει στη γνωστική ανάπτυξη και στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Τα εντόσθια, λοιπόν, είναι γεμάτα από ωφέλιμα για την υγεία συστατικά, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Το Food Navigator αναφέρει ότι οι γιατροί σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο ενθαρρύνουν το κοινό να τρώει εντόσθια τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, υποστηρίζοντας ότι τα όργανα είναι «η πιο υγιεινή τροφή στον πλανήτη». Η Δρ. Zoe Harcombe, ερευνήτρια παχυσαρκίας και ειδικός σε θέματα διατροφής, είπε στο Food Navigator ότι «Αν θέλετε να κερδίσετε έναν διαγωνισμό θρεπτικών συστατικών, επιλέξτε συκώτι και κερδίσατε». Σύμφωνα με το Men’s Journal, οι καρδιές βοείου κρέατος, αρνιού και κοτόπουλου είναι γεμάτες με αμινοξέα, τα οποία υποστηρίζουν την παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης. Το γεμάτο θρεπτικά συστατικά όργανο περιλαμβάνει επίσης υψηλές ποσότητες πρωτεΐνης, θειαμίνης και φυλλικού οξέος, που υποστηρίζουν την ανάπτυξη των μυών και ενισχύουν την αντοχή. Το Medical News Today αναφέρει ότι ενώ το κρέας όλων των οργάνων είναι πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, το συκώτι είναι η καλύτερη επιλογή από όλα. Γεμάτο με βιταμίνη Α, χρώμιο και φυλλικό οξύ, το συκώτι ωφελεί την υγεία της καρδιάς, του εγκεφάλου και των ματιών και είναι γνωστό για τη μείωση του κινδύνου ασθενειών που προκαλούν φλεγμονή. Adblock test (Why?)