Έχει διαπιστωθεί ότι το μετάξι τις αράχνης είναι ένα εκπληκτικό από πολλές απόψεις υλικό της φύσης. Είναι σίγουρο πολύ ισχυρό υλικό και μάλιστα το μετάξι της αράχνης Λύκος θεωρείται το πιο ισχυρό φυσικό υλικό που γνωρίζουμε. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλές προσπάθειες ανάπτυξης στο εργαστήριο μεταξιού αράχνης που να μιμείται κάποιες από τις ιδιότητες του. Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση ACS Nano ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεντ Λιούις παρουσιάζουν το μετάξι αράχνης που ανέπτυξαν το οποίο όπως αναφέρουν είναι πιο ισχυρό από το ατσάλι και ταυτόχρονα πιο ανθεκτικό από το κέβλαρ. Οι εφαρμογές όπως υποστηρίζουν του νέου υλικού είναι απεριόριστες αφού μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μια μεγάλη γκάμα προϊόντων και κατασκευών για τους δώσει μάξιμουμ αντοχή απέναντι σε κάθε δύσκολη συνθήκη που θα αντιμετωπίσουν. Η ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Φουζόνγκ Ζανγκ καθηγητή συνθετικής βιολογίας πειραματίζεται τα τελευταία χρόνια με την ανάπτυξη υβριδικών πρωτεϊνών μεταξιού που να δημιουργούν μετάξι που να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαστικό αλλά και ταυτόχρονα ισχυρό και ανθεκτικό. «Σκέφτηκα ότι πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την πλατφόρμα συνθετικής βιολογίας που δημιουργήσαμε τα προηγούμενα χρόνια για να φτιάξουμε ένα υλικό που να υπερέχει από το μετάξι της αράχνης» δηλώνει ο Ζανγκ. Έτσι μαζί με την ομάδα του ξεκίνησαν την προσπάθεια περεταίρω τροποποίησης των αμινοξέων των πρωτεϊνών του μεταξιού της αράχνης για εισάγουν σε αυτό νέες ιδιότητες διατηρώντας παράλληλα τις ήδη υπάρχουσες. Οι ερευνητές στόχευσαν σε ένα είδος νανοκρυστάλλων, μικροσκοπικών σωματιδίων που αυξάνουν την ελαστικότητα αλλά και αντοχή του μεταξιού. «Οι αράχνες έχουν καταφέρει να βρουν τρόπους να χρησιμοποιούν την σωστή ποσότητα αυτών των νανοκρυστάλλων για να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Όταν όμως οι επιστήμονες χρησιμοποιούν διαδικασίες τεχνητής δημιουργίας του μεταξιού δεν επιτυγχάνεται η χρήση της σωστής ποσότητας αυτών των νανοκρυστάλλων, συνήθως χρησιμοποιούνται τελικά λιγότεροι από όσους διαθέτει το φυσικό μετάξι της αράχνης» αναφέρει ο Ζανγκ. Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μεγαλύτερες σε μέγεθος γονιδιακές ακολουθίες των πρωτεϊνών που παράγουν τέτοιους νανοκρυστάλλους για να αυξηθεί η ποσότητα τους όταν δημιουργούνται στο εργαστήριο. Με αυτό τον τρόπο οι ερευνητές κατάφεραν να αναπτύξουν το νέο σούπερ μετάξι αράχνης. «Αποδείξαμε ότι μπορούμε να πραγματοποιήσουμε βιολογικές τροποποιήσεις για να παράγουμε υλικά που να ξεπερνούν σε δυνατότητες τα καλύτερα υλικά τις φύσης» σημειώνει ο Ζανγκ. Adblock test (Why?)