Γιώργος Σ. Κουλουβάρης[email protected]Το «Ανδρόγυνο», μία στερεοτυπική φάρσα από «κουρασμένες λέξεις», ανεβαίνει έως τις 31 Ιανουαρίου στον Πολυχώρο Vault [Μελενίκου 26, Βοτανικός]. Η Βίκυ Αδάμου και η Χριστίνα Σαμπανίκου, ένα δημιουργικό δίδυμο που το διαφορετικό βλέμμα και το καυστικό χιούμορ αποτελούν το κοινό σημείο αναφοράς τους, παρουσιάζουν μία ανατρεπτική παράσταση για τα στερεότυπα στις σχέσεις των δύο φύλων και τη βία που αυτά γεννούν. Μία devised παράσταση που συνδυάζει το stand up με τον αυτοσχεδιασμό, την παντομίμα και το σωματικό θέατρο και κάθε φορά εξελίσσεται και μεταμορφώνεται ανάλογα με την επίδραση του κοινού. Σύσσωμη η Επιστημονική Κοινότητα επί σκηνής με τη βοήθεια του κοινού και δύο Στερεοτύπων – του Αρσενικού και  του Θηλυκού, επιχειρεί  να δώσει απαντήσεις πάνω σε θεμελιώδη ερωτήματα: Τι ορίζεται ως Ανδρόγυνο; Είναι ο Γάμος μια κοινωνική απειλή; Μπορούν δύο ψυχές να μονιάσουν κάτω από την ίδια στέγη; Σπάνε τα στερεότυπα και αν ναι, τι ήχο κάνουν; Μαρτυρίες ζευγαριών που έχουν απασχολήσει τους ειδικούς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στους θεατές σε μια προσπάθεια κατανόησης πριν προλάβουν να  καταβροχθίσουν ο ένας τον άλλο. H Χριστίνα Σαμπανίκου υπογράφει το κείμενο και ερμηνεύει. Μιλήσαμε μαζί της. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την παράσταση; «Η παράσταση είναι μια παραγωγή της Life After Death Theatre Company που ιδρύσαμε το 2015 με τη Βίκυ Αδάμου. Είναι μια πολύ ξεχωριστή δουλειά καθώς, παρόλο που συνδυάζει πολλές διαφορετικές τεχνικές, καταφέρνει να δημιουργεί ένα “ομοιογενές” αποτέλεσμα,  προσιτό σε  κάθε είδους κοινό, ακόμα και σε εκείνο που είναι συνηθισμένο σε  πιο κλασικές θεατρικές φόρμες. Είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία με το γέλιο να προκύπτει τόσο από όσα διαδραματίζονται επί σκηνής, όσο και από τη συμμετοχή του κοινού στη συζήτηση που κάθε φορά επηρεάζει το δικό μου κομμάτι λόγου και την ατμόσφαιρα της παράστασης. Ο στόχος μας ήταν μέσα από το γέλιο να θίξουμε σοβαρά θέματα χωρίς διδακτισμό και σοβαροφάνεια, ώστε να φτάσουν πιο εύκολα στον θεατή μέσα από μια σταδιακή κορύφωση και μια ανατροπή που έρχεται να τοποθετήσει το κεντρικό θέμα ως κυρίαρχο». Ποια κεντρικά θέματα συναντάμε στον πυρήνα της;«Τη συμβίωση μεταξύ Αρσενικού και Θηλυκού, δύο ειδών τόσο διαφορετικών μεταξύ τους που όμως καλούνται να συνυπάρξουν αρμονικά. Τον Γάμο ως θεσμό άρρηκτα συνδεδεμένο με το κοινωνικό μας μοντέλο, την Πατριαρχία, τους στερεοτυπικούς ρόλους και σχέσεις που έχουν ποτίσει όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας ακόμα και σε μη συνειδητό επίπεδο, την έμφυλη βία και τη γυναικοκτονία». Ερμηνεύετε την Επιστημονική Κοινότητα. Μια περιγραφή του ρόλου σας;«Εκπροσωπεί την Αυθεντία, μπορεί να λέει ακόμα και ανοησίες με περισπούδαστο ύφος γιατί κατέχει συμπυκνωμένη όλη τη γνώση και έχει όλες τις απαντήσεις. Κάνει την εμφάνισή της από το φουαγιέ του θεάτρου, συνομιλεί με τον κόσμο και τον βάζει μέσα στο παιχνίδι κάνοντας τον να νιώσει κυριολεκτικά μέρος της παράστασης. Απολαμβάνω ιδιαίτερα τη διάδραση με το κοινό και όσα γεννιούνται επί τόπου -παρά τη δυσκολία τού να δείχνεις προετοιμασμένη  για κάτι που ουσιαστικά συμβαίνει κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη. Χρειάζεται ετοιμότητα και αυτόματες αντιδράσεις και έχει τη δυσκολία τού να διατηρώ το χιούμορ και τον σαρκασμό ακόμα και όταν ακούγονται δύσκολες αλήθειες από το κοινό ή όταν αποκαλύπτω και τη γυναικεία μου υπόσταση πέρα από την Επιστημονική». Το Θηλυκό και το Αρσενικό ζωντανεύουν επί σκηνής κάποιες στερεοτυπικές σχέσεις τους. Μια περιγραφή σας για τα πιο «συχνά» χαρακτηριστικά που ντύνουν τα δύο φύλα; «Το Αρσενικό εκπροσωπεί τη Δύναμη που συχνά παρουσιάζεται επί τη εμφανίσει του. Είναι ο Πρίγκηπας με το Άσπρο Άλογο, εκείνος που θα προσφέρει προστασία και ασφάλεια με κάποιες φορές βαρύ αντάλλαγμα. Το Θηλυκό είναι το αδύναμο φύλο, όπως καθόλου τυχαία έχει επικρατήσει να λέγεται, που αποζητά την αποκατάσταση μέσω ενός Γάμου. Που θα υπομείνει και θα παλέψει για να αποδείξει τα αυτονόητα, που η θέση της “είναι να στηρίζει τον άντρα της και τα παιδιά της” και οι άλλες της δυνατότητες δεν είναι αυταπόδεικτες. Που πρέπει να είναι πιστή και διαθέσιμη. Που επωμίζεται την ευθύνη που δεν της αναλογεί και παλεύει να διατηρήσει την προσωπικότητά της και να μη θαφτεί κάτω από τις στερεοτυπικές αντιλήψεις του Πατριαρχικού μοντέλου». Πείτε μια ατάκα, έναν διάλογο ή περιγράψτε μας μια σκηνή. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.«“Αναθεματισμένο σκαρπίνι! Πόναγα αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να χορεύω, ήθελα να την εντυπωσιάσω και εκείνη δεν έλεγε να κάτσει σε μια καρέκλα, χόρευε σαν ξεβιδωμένη, οι καπετάνισσες όμως δεν πρέπει να χορεύουν σαν ξεβιδωμένες”.» Μιλήστε μας για  τη σκηνοθετική προσέγγιση της Βίκυς Αδάμου και για την επιλογή να συνδυαστούν πολλές τεχνικές του θεάτρου. «Η Βίκυ Αδάμου αρχικά ήθελε να στήσει ένα stand up με εμένα και στην πορεία επέλεξε να το συνδυάσει με ένα ζευγάρι που θα είχε λίγο λόγο αλλά πολλή παντομίμα και κίνηση. Είναι μια ευφυέστατη σκηνοθετική και σκηνική προσέγγιση που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή και που ίσως είναι η πρώτη φορά που συνδυαστικά λειτουργούν τόσο αποτελεσματικά  τόσες ετερόκλητες θεατρικές τεχνικές». Ένα σχόλιό σας για τη συμμετοχή του κοινού;«Είναι σαν να γίνεται μια κοινωνιολογική και ψυχολογική μελέτη σε κάθε παράσταση. Φεύγω με δεκάδες σκέψεις και συμπεράσματα. Ο καθένας φέρει την ενέργειά του και τα βιώματά του και, πραγματικά, παραφράζοντας μια φράση του έργου, αναρωτιέσαι αν μπορούν τόσες ψυχές να μονιάσουν κάτω από την ίδια στέγη». «Ευτυχισμένος γάμος». Τι σκέφτεστε στο άκουσμά του;  «Τις “Ευτυχισμένες Μέρες” του Σάμιουελ Μπέκετ». Μια  σκέψη σας για τη σύγχρονη Ελληνίδα;«Η Καρυάτιδα». Και μία για τον σύγχρονο Έλληνα;«Ο Τσολιάς». Ταυτότητα ΠαράστασηςΠρωτότυπη ιδέα - Σκηνοθεσία: Βίκυ ΑδάμουΚείμενο: Χριστίνα ΣαμπανίκουΚίνηση: Ιωάννα ΚαμπυλαυκάΣκηνικά-Κοστούμια-Φωτισμός: Lazy BoyΜουσική επιμέλεια: Άλκης ΜπούφηςΦωτογραφίες: Χριστίνα ΦυλακτοπούλουΓραφιστικός σχεδιασμός: Σοφία Αποστολοπούλου ΕρμηνεύουνΕπιστημονική κοινότητα: Χριστίνα ΣαμπανίκουΘηλυκό:  Βίκυ Αδάμου, σε διπλή διανομή με την Αλίκη ΑβδελοπούλουΑρσενικό: Ελισσαίος Βλάχος, σε διπλή διανομή με τον Johnny O Μια παραγωγή της Life After Death Theatre Company Let's block ads! (Why?)