Η συνάντηση Ντόναλντ Τραμπ - Κιμ Γιονγκ Ουν είναι ιστορικής σημασίας. Ποτέ άλλοτε δεν συναντήθηκε Αμερικανός πρόεδρος με ηγέτη της Βόρειας Κορέας.Η αμερικανική πλευρά βαρύνεται, πάντως, με σοβαρές αστοχίες στον χειρισμό της κορεατικής χερσονήσου, από την ανεξαρτησία της, το 1945, με αποκορύφωμα τη δήλωση του υπουργού του Τρούμαν, Ντιν Ατσεσον, ότι η Κορέα βρίσκεται «εκτός των αμερικανικών συμφερόντων». Δηλώσεις όπως αυτή έπαιξε τον ρόλο της στη βορειοκορεατική εισβολή, το 1950, στη Νότια Κορέα, με τη στήριξη του Στάλιν. Νωρίτερα, στις 8 Σεπτεμβρίου του 1945, αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Τζον Χότζες, ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της Νότιας Κορέας σαν να αναλάμβαναν τη διοίκηση μιας ηττημένης χώρας. Ο Χότζες χαρακτήρισε τους Κορεάτες «ράτσα σκυλιών όπως και οι Ιάπωνες», δεν σεβάστηκε τα πατριωτικά αισθήματα ενός καταπιεσμένου λαού, διατηρώντας τους Ιάπωνες πολιτικούς και αξιωματούχους των κατοχικών κυβερνήσεων στις θέσεις τους. Οταν συνειδητοποίησε τη δυσφορία που είχε προκαλέσει, ζήτησε την επείγουσα αντικατάσταση των Ιαπώνων με Αμερικανούς δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι είχαν παντελή άγνοια περί Κορέας. Την ίδια στιγμή, τα τεράστια ποσά της ξένης βοήθειας που προορίζονταν για την ανασυγκρότηση της Ν. Κορέας πήγαιναν στις τσέπες διεφθαρμένων ντόπιων πολιτικών. Το 1948, χρονιά αποχώρησης των Αμερικανών, πρόεδρος της χώρας ανέλαβε με τις ευλογίες τους ο ελάχιστα λαοφιλής και ηλικιωμένος Σίγκμαν Ρι, ο οποίος έκανε αμέσως λόγο για «Πορεία προς Βορράν», ιδέα όμως που οι Αμερικανοί ούτε που ήθελαν να ακούσουν. Την ίδια περίοδο, ο Κόκκινος Στρατός μπήκε στην Κορέα από τον βορρά, εμφανιζόμενος ως «απελευθερωτική» δύναμη. Είχε φέρει μαζί του ειδικά εκπαιδευμένο πολιτικό προσωπικό που έστησε έναν αποτελεσματικό προπαγανδιστικό μηχανισμό, «εξαφάνισε» τους Ιάπωνες και τους Κορεάτες συνεργούς τους (ικανοποιώντας έτσι το λαϊκό αίσθημα) κι ενθάρρυνε τη δράση πολιτικών κινητοποιήσεων όλων των αποχρώσεων, (εντοπίζοντας τους διαφωνούντες και εξοντώνοντάς τους διακριτικά για να εγκαθιδρυθεί ένας ακόμα «σοβιετικός δορυφόρος»). Η σοβιετική πλευρά προχώρησε και σε ανακατανομή της γης στους αγρότες, μετά την κατάσχεσή της από τους γαιοκτήμονες, οι οποίοι είχαν συνεργαστεί με τους Ιάπωνες κατακτητές. Επίσης, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, που άφησαν στον νότο μεταχειρισμένα στρατιωτικά οχήματα και ελλιπή οπλισμό, οι Σοβιετικοί αναδιοργάνωσαν ριζικά τον στρατό της Βόρειας Κορέας. Πάνω απ’ όλα, ηγέτης της χώρας ανέλαβε ο μόλις 33 ετών λαϊκός ήρωας Κιμ Ιλ Σουνγκ (παππούς του Κιμ Γιονγκ Ουν), ο οποίος προσέβλεπε σε μια ενοποιημένη, κομμουνιστική Κορέα. Και όντως: στις 25 Ιουνίου του 1950, εισέβαλε στον νότο σαρώνοντας κάθε αντίσταση. Οι Αμερικανοί ξύπνησαν σαν σε κακό όνειρο, το οποίο συνεχίζεται ακόμα. Χάρη και στη μεταστροφή του Κιμ Γιονγκ Ουν, ο Τραμπ βρίσκεται προ μιας ιστορικής ευκαιρίας. Για να δούμε πώς θα πάει...