Τι κι αν έχει ο πολιτισμός εξελιχθεί, τι κι αν έχει η κοινωνία προοδεύσει, τι κι αν έχουν χυθεί τόνοι μελάνι περί χειραφέτησης και ισότητας. Αν είσαι γυναίκα, με το που μπαίνεις στο αυτοκίνητο, στη θέση του οδηγού, θα βρεθεί κάποιος που θα επιχειρήσει να σου θυμίσει ποια πραγματικά είναι η «θέση» σου στον κόσμο. Παλιό, τόσο που πια ακούγεται γραφικό. «Άντε στην κουζίνα σου» λέει μία φωνή που μοιάζει να έρχεται από το μακρινό παρελθόν. «Τράβα να πλύνεις κανένα πιάτο», η οργή, δίκαιη ή άδικη, μπαίνει σε λέξεις που μοιάζει να βγαίνουν από τη χρονομηχανή. Και το χειρότερο, το πιο διαχρονικό, το πιο λακωνικό και συνάμα το απαξιωτικό: «Τι να πεις... Γυναίκα οδηγός...». Ο ρατσισμός στο τιμόνι ζει και βασιλεύει - οι περισσότερες γυναίκες οδηγοί έχουν τουλάχιστον ένα περιστατικό να αφηγηθούν που να το επιβεβαιώνει. Συχνά είναι οι απαξιωτικές γκριμάτσες που κάνει ο οδηγός του πίσω αυτοκινήτου, την ώρα που παρκάρεις. «Άντε, μία ώρα!» διαβάζεις τα χείλη να λένε, λίγο πριν το χέρι πάει, σπρωγμένο λες από κάποια προαιώνια δύναμη επιβολής, στην κόρνα, για τον πιο γνώριμο ήχο του Έλληνα οδηγού. Αν ήσουν άντρας, ειδικά αν πάρκαρες σε καμία θέση-σπιρτόκουτο, θα απολάμβανες βλέμμα επιβράβευσης την ώρα που ο συνάδελφος οδηγός θα περνούσε από δίπλα σου. «Πού το χώρεσε, ο μπαγάσας...» Τώρα όμως που είσαι γυναίκα, δύσκολα τα πράγματα. Αν χρειαστείς πολλές μανούβρες για να παρκάρεις, είσαι ακόμα μία θλιβερή επιβεβαίωση του φύλου σου. Αν παρκάρεις γρήγορα και καλά, είσαι η εξαίρεση. «Για γυναίκα καλά τα κατάφερε» είναι το σχόλιο. «Κι εσύ, για άνδρας, φαίνεται να σκέφτεσαι αρκετά γρήγορα» σου έρχεται να του απαντήσεις, διαιωνίζοντας τα κλισέ. Υπάρχουν βέβαια και τα «εξ οικείων» βέλη, που έρχονται από άλλες γυναίκες οδηγούς. Είναι φορές που η οδηγός πίσω από το τιμόνι του διπλανού αυτοκινήτου μεταμορφώνεται σε κάποια μαινάδα, από αυτές που ακόμα κι ο θεός Διόνυσος αντιμετώπιζε με επιείκεια. Λες και μόλις άναψες το φλας, πάτησες κάποιο αόρατο κουμπί της ψυχοσύνθεσής της και άνοιξες τον ασκό του Αιόλου. Το στόμα ανοίγει κι από μέσα βγαίνει ένας οχετός, που μπορεί να κάνει και τον μεγαλύτερο αθυρόστομο γλωσσοπλάστη να κοκκινίσει. Ο ρατσισμός στον δρόμο δεν είναι θέμα οδηγών ούτε «που τιμούν τα παντελόνια τους» ούτε που πρέπει να επιδεικνύουν τα γαλλικά, το πιάνο και τις πανεπιστημιακές περγαμηνές τους στην άσφαλτο. Είναι θέμα παιδείας και αγωγής. Και θα περιοριστεί, όταν συνειδητοποιήσουμε πως το υβρεολόγιο, που εκτοξεύεται προς μία γυναίκα οδηγό, ή και προς οποιονδήποτε, χαρακτηρίζει πρωτίστως αυτόν από τον οποίο προέρχεται. Όποιος εύκολα ανοίγει το στόμα του και κοσμεί με πλήθος χαρακτηρισμών τη γυναίκα οδηγό του διπλανού αυτοκινήτου, ας αναλογιστεί πως στην ίδια θέση θα βρεθεί κάποια στιγμή σίγουρα και μια γυναίκα της δικής του ζωής. Η σύζυγος, η κόρη, η κολλητή, η μητέρα. Μήπως από αυτήν την οπτική οι χαρακτηρισμοί προκαλούν σε αυτόν που τους χρησιμοποιεί, αντί για ικανοποίηση, ντροπή; Γυναίκα δεν ήταν μόνο η οδηγός που μπορεί να έκανε κάποια απροσεξία, να βγήκε βιαστικά μπροστά σου, να άλλαξε άτσαλα λωρίδα. Γυναίκα ήταν και η οδηγός που σε άφησε να περάσεις κι ας είχες stop. Που σου έπαιξε τα φώτα για να στρίψεις με ασφάλεια, καθώς περίμενες στη διασταύρωση και δεν σε άφηνε κανείς. Που σε περίμενε την ώρα που ξεπάρκαρες- ή που πάρκαρες, χωρίς να σου κορνάρει (σοκ!). Ας κρατήσουμε λοιπόν τις προτροπές περί κουζίνας και πιάτων εκεί που ανήκουν, στο χρονοντούλαπο, και τις γυναίκες οδηγούς- καρικατούρες επίσης εκεί όπου ανήκουν, στις παλιές ελληνικές ταινίες. Είσαι καλή οδηγός; Πάντα μπορείς να βελτιωθείς και ακολουθώντας τις συμβουλές που σου προσφέρει η εφαρμογή της MINETTA, σε συνεργασία με τη Σχολή Ασφαλούς Οδήγησης του Ιαβέρη, ελαχιστοποιείς τους κινδύνους για τον εαυτό σου, την οικογένειά σου, τους συνεπιβάτες σου και τους πεζούς. Κατέβασε το MINETTA DRIVE και δες πόσο «μετράς» στην οδήγηση!