Η αντίδραση στην τροπολογία για την κήρυξη απεργιών στα πρωτοβάθμια σωματεία τοπικής εμβέλειας προέρχεται από δύο πόλους. Από το ΚΚΕ, για λόγους αρχής, και από τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, που πάντα αναζητεί αφορμές για να απεργεί. Ακόμη και όταν δεν τον αφορά, όπως στην προκειμένη περίπτωση, αλλά επειδή έχει μάθει να καταφεύγει ανέξοδα και ανεύθυνα στο έσχατο μέσο αμύνης των εργαζομένων με κάθε πρόφαση. Το δικαίωμα της απεργίας είναι σεβαστό, είναι όμως απόλυτα δημοκρατικό και λογικό να αποφασίζεται από την πλειοψηφία των εργαζομένων, εφόσον συνεπάγεται οικονομικές θυσίες από την πλευρά τους.