Δεν ακούς συχνά τις λέξεις «Βέσπα» και «σπανιότητα» μαζί στην ίδια φράση. Και ακόμη λιγότερο συχνά ακούς το επίθετο «σπάνια» να αφορά σε μια Βέσπα, αφού είναι γνωστό πως το δίτροχο σύμβολο της ελευθερίας και της φαντασίας έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 18 εκατ. αντίτυπα από το 1946 ως σήμερα.Και όμως... Υπάρχει μία τουλάχιστον έκδοση της Βέσπα που αποτελεί είδος προς εξαφάνιση και για τον λόγο αυτό θηρεύεται μανιωδώς από τους συλλέκτες.Πρόκειται για την Vespa SS90 (Super Sprint) η οποία μεταξύ 1965 και 1971 κατασκευάστηκε σε μόλις 5.000 αντίτυπα, τα περισσότερα από τα οποία υπέκυψαν λόγω υπερκόπωσης ή σκούριασαν λόγω αφροντισιάς, στη δούλεψη αδιάφορων και απαιτητικών ιδιοκτητών. Όσα άντεξαν την κακομεταχείριση, υπέκυψαν στον παντοδύναμο χρόνο.Το μικρό... τιράζ οφείλεται στην αποτυχημένη εμπορική πορεία του μοντέλου, αφού ο κόσμος προτιμούσε είτε τη Βέσπα 50 λόγω του ότι δεν απαιτούσε δίπλωμα, είτε την 125 που ήταν πιο δυνατή. Την τελευταία χρονιά παραγωγής της, το 1971, κατασκευάστηκαν μόλις 170 αντίτυπα!Κάποια στιγμή φτιάχτηκε και μια SS50 με το ίδιο αλλόκοτο σουλούπι, αλλά πιο μικρό κινητήρα. Η SS90 έβγαινε βασικά σε δύο χρώματα, το μπλε του παγονιού που βλέπετε και ένα κόκκινο. Το κόκκινο έβγαινε σε διχρωμία με ένα λευκό για τις ξένες αγορές.Η SS90 σχεδιάστηκε ως η σπορ εκδοχή της κλασικής Βέσπα, διαθέτοντας όμως κάποια τελείως εκκεντρικά χαρακτηριστικά που τη διαχώριζαν από τον συρμό. Κυρίαρχο ήταν το  ψευτορεζερβουάρ μπροστά από το στήθος του οδηγού που μάλιστα στήριζε ένα μαξιλαράκι.Θα έλεγε κανείς πως προοριζόταν για νηπιακό κάθισμα, αλλά ο σκοπός ήταν άλλος. Το μαξιλαράκι είχε ως αποστολή να υποδεχτεί αναπαυτικά το στήθος του αναβάτη, όταν αυτός στις υψηλές ταχύτητες ξάπλωνε μπροστά για να μειώσει την αεροδυναμική αντίσταση.Ποιος το περίμενε! Η Piaggio να «προμοτάρει» την οδήγηση «ψαράκι» (ή σχεδόν...) η οποία δύο δεκαετίες αργότερα θα συμβόλιζε στην Ελλάδα την αλήτικη πλευρά του μοτοσυκλετισμού. Στο ίδιο μοτίβο εντάσσεται και το πιο στενό «σπορ» τιμόνι.Σαν να μην έφτανε αυτό, κάτω από το ψευτορεζερβουάρ κρεμόταν η κλασική ρεζέρβα που είχε μετακομίσει εκεί από τη φυσιολογική της θέση, στην αριστερή πλευρά του σκούτερ, αντιδιαμετρικά προς τον κινητήρα. Τέλος η ποδιά του φέρινγκ που προστάτευε τα πόδια του αναβάτη ήταν αρκετά πιο στενή, για μικρότερη αεροδυναμική αντίσταση και μεγαλύτερη τελική!Κινητήρας ήταν ένας αερόψυκτος δίχρονος μονοκύλινδρος με 88,5 κ.εκ. και απόδοση 6 ίππων στις 6.000 στροφές. Η κίνηση από τον στρόφαλο μεταφερόταν στον πίσω τροχό μέσω κιβωτίου 4 σχέσεων. Το βάρος χωρίς υγρά δεν ξεπερνούσε τα 77 κιλά, ενώ η τελική έφτανε τα 93 χαω –λιγότερο αν ο αναβάτης ήταν μεγαλόσωμος και βαρύς.Στις φωτογραφίες βλέπουμε μια αυθεντική Vespa SS90 του 1966 που εισήχθηκε στις ΗΠΑ από την Ιταλία για να ανακατασκευαστεί εκεί από τα έμπειρα χέρια του Joe Casola. O Joe είναι ο ιδρυτής της Saint Cycle Works από το Τενεσί.Κάθε μα κάθε μέρος της συγκεκριμένης SS90 ανακατασκευάστηκε και βάφτηκε στο αυθεντικό του χρώμα. Δεν έχει χρησιμοποιηθεί ούτε ένα ανταλλακτικό που δεν προέρχεται από το εργοστάσιο, εκτός από τα λάστιχα και το κάλυμμα της σέλας.Μια σωστά αναπαλαιωμένη SS90 κοστίζει σήμερα περίπου 15.000 δολάρια ΗΠΑ, εξαιτίας της σπανιότητας και της εκκεντρικότητάς της.Θανάσης Χούντρας