Χρειάστηκε μόλις 23 χρόνια και 242 μέρες για να κερδίσει το 3ο του τίτλο στα MotoGP και 5ο σε όλες τις κατηγορίες. Σάς φαίνονται πολλά; Κι όμως δεν είναι καθόλου! Για την ακρίβεια είναι ο νεότερος αναβάτης στην ιστορία των αγώνων που καταφέρνει μια τέτοια συλλογή. Κι ακόμα: Ο τρίτος του τίτλος στη μεγάλη κατηγορία έρχεται μόλις στον 4ο χρόνο της παρουσίας του. Και είπαμε: είναι μόλις 23 ετών. Τα κατορθώματά του έχουν αποσπάσει επαίνους από τους σπουδαιότερους αναβάτες εν ζωή, με πρώτο τον Valentino Rossi που δήλωσε «ο Marc έχει όλα τα προσόντα να γίνει ο μεγαλύτερος όλων των εποχών». Στο ίδιο μοτίβο έχουν μιλήσει γι' αυτόν οι Giacomo Agostini, Mick Doohan και Angel Nieto. Κι όμως πριν 5 χρόνια, μετά από μια πτώση στα δοκιμαστικά της Μαλαισίας (2011) η καριέρα του μικρού λίγο έλειψε να τερματιστεί πριν καλά-καλά ξεκινήσει. Ένας βαρύς τραυματισμός στο μάτι του κόστισε τον τίτλο της Moto2 και τον οδήγησε εκτός αγώνων με τις προοπτικές ίασης πολύ ισχνές. Αποφασίστηκε να υποβληθεί σε μια ριψοκίνδυνη επέμβαση, και ανταμείφθηκε. Ο Marc ξαναβρήκε την όρασή του κι από τότε καλπάζει από επιτυχία σε επιτυχία. Ο Ισπανός σφράγισε τον φετινό τίτλο κερδίζοντας στο GP της Ιαπωνίας, στην πίστα Twin Ring Motegi ιδιοκτησίας της Honda, με τις μοτοσυκλέτες της οποίας τρέχει ο Marquez και γιορτάζουν φέτος τα 50 χρόνια συμμετοχής στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ο νεαρός πανηγύρισε έξαλα τον τίτλο που έχασε πέρσι λόγω ανωριμότητας. Το περσινό πάθημα έγινε μάθημα, ο Marquez άλλαξε νοοτροπία και τακτική, και παρότι στο πρώτο μισό της σαιζόν η μοτοσυκλέτα του Honda RCV213 ήταν πολύ δύστροπη, κατάφερε τελικά να τη δαμάσει και να την οδηγήσει στον τίτλο. Μπορεί να μεγαλώνει και ωριμάζει, αλλά η φιλοσοφία του σχετικά με τους αγώνες παραμένει ίδια: «Πιστεύω πως είναι σημαντικό να απολαμβάνεις τη ζωή και ακόμα να συνειδητοποιείς πως η ζωή που ζούμε είναι ένα προνόμιο», λέει. «Όταν ήμουν παιδί μου δόθηκε μια ευκαιρία και τη χρησιμοποίησα. Πιστεύω πως είναι σημαντικό να απολαμβάνεις ακόμη και την προπόνηση κι αν αρχίσεις να το βλέπεις σαν δουλειά, τότε αρχίζεις να το βαριέσαι. Όμως πρόκειται για ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα». Το πάθος του για τα δίτροχα ξεκίνησε νωρίς, από τα 4 χρόνια του, όταν οι γονείς του Julia και Roser Marquez τού αγόρασαν ένα Yamaha PW50. Έχει ακόμη αυτό το πρώτο μοτοσυκλετάκι για να του θυμίζει από πού ξεκίνησε. Η οικογένειά του κατάγεται από την Cervera, μια κωμόπολη της Καταλωνίας με μόλις 10.000 κατοίκους που ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα από τρεις αγροτικές οικογένειες. Οι ρίζες της εκεί είναι πολύ βαθιές και οι Marquez είναι περήφανοι για την ταπεινή καταγωγή τους. Η οικογένεια είναι πολύ δεμένη. Ο θείος Ραμόν διευθύνει το επίσημο fun club ΜΜ93 και περιγράφει τον ανιψιό του με τα εξής λόγια: «Είναι ακριβώς ο ίδιος, είτε με είτε χωρίς μοτοσυκλέτα. Ο Marc που βλέπετε στην τηλεόραση είναι ο Marc που ξέρουμε κι εμείς». Στην ομάδα ανήκει και ο νεότερος αδερφός Alex Marquez. Λέει ο Marc: «Στο PlayStation θυμώνω πάντα πολύ με τον αδερφό μου, γιατί με κερδίζει. Ό,τι κι αν παίζουμε, MotoGP, FIFA, αγώνες αυτοκινήτων, ο Alex είναι καλύτερος». Το ίδιο συμβαίνει και με τον συνάδελφό του στην ομάδα, τον Dani Pedrosa. Παίζουν και οι δύο ένα παιχνίδι μοτοκρός στο κινητό και ο Dani είναι πάντα ένα με ενάμισι δευτερόλεπτο πιο γρήγορος. «Εκνευρίζομαι, γιατί ξέρω το παρατσούκλι με το οποίο παίζει και βλέπω τους χρόνους του στο ίντερνετ. Είναι πάντα ταχύτερος από μένα». Στην πραγματική ζωή όμως οι ρόλοι αντιστρέφονται. Συνήθως ο Marquez είναι ο πιο γρήγορος. Λέει ο Pedrosa γι' αυτόν: «Ο Marc οδηγεί πάντα στο όριο. Όλη την ώρα νομίζεις πως θα πέσει, αλλά δεν πέφτει ποτέ». Ο στενός κύκλος της οικογένειας Marquez περιλαμβάνει και έναν ξένο, τον Emilio Alzamora. Ο πρώην αναβάτης GP είναι ο μέντορας και αρχιτέκτονας των επιτυχιών του Marc, αν και αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας. Είναι μαζί από το 2004. Λέει ο Alzamora για τον προστατευόμενό του: «Ο Marc δεν έχει ξεχάσει τις αξίες που του εμφύσησαν στο σπίτι του. Κι αυτό δεν είναι εύκολο μετά από όσα έχει κατορθώσει στα 23 του. Αλλά δεν θα τον δεις με μια Ferrari. Αυτό που του αρέσει είναι να πηγαίνει σπίτι, να καβαλάει τη χωματερή μοτοσυκλέτα του και να προπονείται. Αυτή η νοοτροπία τον έφτασε εκεί που είναι σήμερα». Την επιρροή του Alzamora περιγράφει ο θείος Ραμόν: «Η προσωπική επαφή και το περιβάλλον που έχει δημιουργήσει ο Εμίλιο στην ομάδα έχουν αποδειχτεί πολύ σημαντικά για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Marc. Είναι ωραίο που δεν έχει αλλάξει χαρακτήρα, αλλά σε αυτό έχει παίξει ρόλο και η ανατροφή που πήρε από το σπίτι του». Αυτό που δεν έχει αλλάξει είναι το πάθος του για τη νίκη. Όταν τον ρωτούν απαντά πως λατρεύει το συναίσθημα της νίκης και δουλεύει πολύ για να συντηρεί αυτό το πάθος άσβεστο. «Αλλά», προσθέτει τώρα ο πιο σοφός Marquez, «πρέπει και να σέβεσαι τους αντιπάλους σου και να διατηρείς την αυτοσυγκέντρωσή σου. Είναι δύο από τις προϋποθέσεις κλειδιά για να παραμένεις στην κορυφή». Μετά την επέμβαση στο μάτι ο Marquez πήρε το 2012 τον τίτλο της Moto2 και το 2013 ανέβηκε στα βαρέα-βάρη, στα MotoGP για να αντικαταστήσει τον Casey Stoner. Κερδίζοντας τον τίτλο με την πρώτη, έγινε ο νεότερος αναβάτης στην ιστορία που στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, άθλο που επανέλαβε και το 2014. Είναι επίσης ο 4ος μόλις αναβάτης με τίτλο σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες. Οι άλλοι τρεις είναι οι Michael Hailwood, Phil Read και Valentino Rossi. Ο τελευταίος υπήρξε το σημείο αναφοράς του, ο ήρωας που θαύμαζε από μικρός. Το παραδέχεται ακόμη και σήμερα, παρότι η αρχικά ζεστή σχέση τους έχει τώρα παγώσει, εξαιτίας των περσινών γεγονότων στη Μαλαισία, όπου ο Rossi τον είχε κατηγορήσει πως είχε συνωμοτήσει με τον Lorenzo για να του στερήσουν τον τίτλο. Φέτος μετά τον αγώνα της Βαρκελώνης φάνηκε κάπως να τα βρίσκουν, ή τουλάχιστον να φέρονται με πολιτισμένη αποδοχή ο ένας στον άλλο. Εκτός πίστας οι αγαπημένες του παρέες περιλαμβάνουν τρία ονόματα έκπληξη: τον Fernando Alonso της Formula 1, τον άσο της Μπάρτσα και εθνικής ισπανίας Andres Iniesta και τον τενίστα Rafael Nadal. Διακατέχονται και οι τρεις από την ίδια νοοτροπία: την άσβεστη επιθυμία για τη νίκη. Την οποία φέτος ο ο Marquez μπόλιασε με μεγάλες δόσης ωριμότητας, αφού συνειδητοποίησε πως κάποιες φορές αξίζει να χάσεις μια μάχη για να κερδίσεις τον πόλεμο. Θανάσης Χούντρας