Emi Diamantaki 1:51pm Mar 13 Γνωρίζω κάποιον κύριο ποὺ ἠλίθιο τὸν νομίζουν,γιατὶ, παράξενα μιλεῖ κι ἕνα μονὸκλ φοράει,γιατὶ, συχνάζει μ᾿ ἄσεμνες καὶ θλιβερὲς γυναῖκεςκαὶ γιατὶ πάντα ὅτι τοῦ πεῖς αὐτὸς χαμογελάει.Ποὺ στέκει ὧρες ἀμίλητος καὶ σὰν ἀφηρημένος,καὶ ποὺ ὅταν, τί ἔχει τὸν ρωτοῦν οἱ φίλοι μ᾿ ἀπορίααὐτὸς κυττάζοντας ἀλλοῦ ἀρχίζει νὰ διηγιέταιἢ μίαν αἰσχρὴν ἢ μία πολὺ παράξενη ἱστορία.Γιὰ μίαν ἑταίρα ὑστερικὴ ποὺ ζεῖ κι ὅλο πεθαίνει,γιὰ ἕναν τρελλὸ ὅπου ζητάει νἅβρῃ τ᾿ ὄνειρό του,γιὰ κάποιο γέρο ποὺ ἀγαπάει μ᾿ ἀνάστροφην ἀγάπη,γιὰ μία γκριμάτσα τραγικὴ κάποιου χλωμοῦ Πιερρότου.... Ξέρω ἕνα νέο ποὺ οἱ φίλοι του ἠλίθιο τὸν νομίζουν,γιατὶ γιὰ πράγματα πολὺ περίεργα μιλάεικι ὅσες φορὲς πασχίζουνε νὰ τόνε συμβουλεύσουνκυττᾶ μὲ περιφρόνηση καὶ θλιβερὰ γελάει ...Πέτρος Βαλχάλλας (Ν. Καββαδίας), "Κι αυτός χαμογελάει"