......Πες την αλήθεια.... Μη με πεδευεις, μη ζητάς κάτι που δεν είναι στη φύση μου.
Ασε με να ' μαι μέτριος , μέσος καθώς τον Σουηνη του Έλιοτ. Και προστυχος . Τούτο το ταξίδι δεν αποζητησες καθόλου το πράσινο, τα δέντρα, τα χρώματα, τις γυναίκες. Που θα περάσεις απόψε τις δέκα ώρες της Στεριάς. Το μεγάφωνο... "Συνίσταται εις τους άνδρας του πληρώματος ότι είναι επικινδυνον να περιφέρονται την νύκτα εις την συνοικιαν των Ιθαγενών". Από παιδί έκανες πάντα το αντίθετο απ' ότι σου συνιστούσαν. Φυσικά ,χωρίς πείσμα Το φανάρι που φάνηκε... Τα φανάρια στους Γαλλικούς δρόμους πριν είκοσι χρόνια. Το φανάρι στο χέρι μου,το φανάρι στο αίμα μου. Marie -Madeleine. Έφυγες ένα πρωί στη γωνία Rue Ferreol και Grignan μ' ένα ζευγάρι αλεξανδρινά πέδιλα στο χέρι για να μην ξαναγυρίσεις . Ομολογησες κατόπιν πως ή μισή ώρα που περνουσες κάθε είκοσι μέρες μαζί του ήτανε μαρτύριο για σένα. Josephine από το Ro. Το πιο λερωμενο κουρέλι του Porto Vechio. Γυρισες και τον κοιταξες με γουρλωμενα τα μάτια. Τούτα δεν είναι τα ψέματα. Μα γιατί?... Συνίσταται εις τους άνδρας...Καλά,πάψε!... Θα γίνει το χατήρι σου. Δε θα πάμε στις μαύρες. Όχι γιατί το λες μα για να μη δούμε άλλη μια φορά στα μάτια τους(οι πόρνες δεν έχουνε μάτια) την έκπληξη και την αηδία. A sail a veil a wave upon the waves...Βεατρίκη d'Este.Άλλη μια φορά. Εκείνο το κομμένο που είναι στις άκρες από τα μάτια των αρρώστων. Εκείνος γέρος θαλασσοβρεχτος, σιδεροφορεμενος πολεμιστής. Έμεινε με το θώρακα την πρώτη νύχτα σας. Βρωμουσε πιοτό και μπαρούτι. Κατόπι τη ζώνη σου. Τα μαργαριτάρια του κεφαλιού σου, το βυσσινί σου σωκαρδι... Κρύψε τα μάτια σου με τα χέρια σου , έγινε τα δόντια σου... Ή Εβραία του Kisling... Τώρα θα ναι πενήντα κι απανου. Πως μυρίζουν οι Εβραίες... Πως μυρίζουν,Θεέ μου. Κι οι μαύρες. Κλειστε μου τα μάτια μ' ένα μαντήλι και δώστε μου -έτσι για να παιξουμε- μια γυναίκα μισό μέτρο από τη μύτη μου να σας πω τη φυλή της... Ανοησίες. Θα κοιμηθώ για να ξυπνησω τα μεσάνυχτα που θα φτάσουμε.... Διαδίδεται πως θα φτάσουμε..... ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΊΑΣ. |